Ας το ξαναπαλέψουμε λοιπόν…
Λοιπον…μεχρι και το track Νο 8, ο δισκος τα σπαει, κατα τη γνωμη μου. Το -αδιαφορο- instrumental Spacewalker ουσιαστικα οριοθετει το σημειο οπου ο δισκος παιρνει λιγο την κατιουσα. Αδιαφορα κομματια απο εκει και περα με την εξαιρεση του Corrupt, που βρισκεται στο τελος.
In Chains
Hole to Feed
Fragile Tension
In Sympathy
Peace
Corrupt
Little Sister
Spacewalker
Perfect
Jezebel
Ετσι κ αλλιως μινιμαλιστικοι οι D.M., κυκλοφορουν εναν ακομαπιο μινιμαλιστικο δισκο. Οχι χορευτικα χιτς, ουσιαστικα ουτε εναν κομματι-κραχτη δεν εχει μεσα. Φερε μια ιδιαιτερα vintage αισθητικη. Παντως επιμενω στην σπεσιαλ εκδοση εχουν 3 σουπερ κομματια.
Δεν περιμένεις πια από Depeche Mode να βγάζουν δισκάρες. Περίμενα όμως κάτι καλύτερο. Έχει πάντως μερικά καλά κομμάτια.
Η αλήθεια είναι πως δεν έχω συνηθίσει σε growers απο τους Depeche. Λίγο πολύ όλοι οι δίσκοι τους ως τώρα ή σου έκαναν κάτι με την πρώτη, ή τίποτα. Ίσως γι’ αυτό δεν τρελάθηκα απο τα πρώτα ακούσματα.
Ο καιρός θα δείξει.
Λοιπόν όσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερο μου αρέσει ο δίσκος :-k
Συμφωνώ κι επαυξάνω. Όταν το άκουσα για πρώτη φόρα δεν μου έκανε και πολύ μεγάλη αίσθηση αλλά δεν βιάστηκα να το καταδικάσω. Όπως και να το κάνουμε 60 λεπτά μουσικής είναι αυτά, δεν μπορείς να τα αφομοιώσεις έτσι αμέσως. Και αυτό γιατί αν εξαιρέσεις το Wrong δεν έχει κάνα άλλο πιασάρικο κομμάτι που να σου μένει με την πρώτη. Μετά από πολλές ακροάσεις όμως με άρεσε πάρα πολύ, δεν το βάζω βέβαια στο ίδιο επίπεδο με τα Black Celebration, Violator και Songs OF Faith And Devotion τα οποία θεωρώ πως είναι τα καλύτερά τους, αλλά εμένα σαν φαν του συγκροτήματος με ικανοποίησε απόλυτα.
Διαφωνώ πάντως με αυτό που ειπώθηκε ότι οι dm δεν μας έχουν συνηθίσει σε growers. Για μένα τα περισσότερα κομμάτια τους growers είναι, λίγα είναι αυτά που με άρεσαν με την πρώτη.
Διαφωνω, ειναι δυνατόν εαν σου αρέσει το είδος να ακουσεις τα Enjoy the silence, Never let me down, stripped, Strange love, Just cant get enough και τόσα άλλα απο τα παλιά τους και να μην σου χτυπήσει με τη μία? Αυτό που λές συμβαίνει στα τελευταία τους που είναι λιγάκι μέτρια. Ειδικά για αυτό το τελευταίο είναι επιεικής ο όρος, αν το ακουσεις σκεφτεσαι μετά πόσο κομματαρα είναι το Freelove, το Its no good το Suffer Well και τα λοιπά…
Δεν είπα ότι αυτό μου συνέβει σε όλα αλλά στα περισσότερα. Από αυτά που ανέφερες το Stripped (και τα περισσότερα κομμάτια του BC), το Freelove και το Suffer Well δεν με ξετρέλαναν την πρώτη φορά που τα άκουσα, αλλά τώρα τα λατρεύω.