που να ελεγα και Napalm Death που ηταν κανα χρονο πριν το live τους δηλαδη
Χαχα! Πάντως τον είδα live το 2003 το Dio, δέκα χρόνια αργότερα.
Τοτε τον ειδα και εγω πρωτη φορα.Αλλη φαση το Ροδον αλλα το τοτε αλμπουμ (strange highways) και ο κιθαριστας (tracy g) δεν ηταν και το καλυτερο μου.Απολαυσα βεβαια Φωνη αλλα και Vinny Appice!
Σιγουρα ανωτερη αυτη του 2003 αν και χωρος αισχος. Craig Goldy και κυριως jimmy Bain! πλαισιωσαν εξαιρετικα τον μεγαλο κοντο.
Ευτυχως τον απολαυσα και στους heaven and hell.
Αν και η ακριβης ημερομηνια ηταν 23/5 αλλα ποιος νοιαζεται
25/05
δεν ξερω τι να πω, μια ματια στο metal archives λεει για 23/5
Δεν αντιλεγω αλλα το θεμα ειναι ποιος κανει λαθος, το wikipedia η το metal archives?
Sabbath, GNR και Dio βγάλανε δισκαρα σμρ απίστευτο
Δεν θα πηγαίναμε, σωθήκατε από λυντσάρισμα
Μια μικρή εξομολόγηση -αναδρομή στην αγάπη που έχω για τον DIO.
Γυμνάσιο πηγαίνα και ακόμα ήμουν σε ροκ φάση ώσπου ένας φίλος μου γράφει κασέτα που είχε μέσα, μεταξύ άλλων, τα Stargazer, Man on the silver mountain, Don’t talk to strangers, Holy diver και Rock n roll children.
Κόλλησα με τα τραγούδια αυτά και τον ρωτάω περισσότερα για το συγκρότημα. Μου εξηγεί ότι είναι δύο μπάντες ( Rainbow- Dio ) με τον ίδιο τραγουδιστή.
Αρχίζω με Rainbow, ως ροκας θα μου ήταν πιο εύκολο είπα. Όντως έπαθα κολούμπρα. Μετά συνέχισα με την προσωπική του δισκογραφία ώσπου ξάφνου μου πετάγεται πάλι σε κασέτα επιλογή το heaven n hell και κατεβαζω βρακιά.
Και στους Sabbath o φίλος λέω! Κοίτα να δεις πράγματα. Τότε πίστευα μόνο ο Ozzy υπήρχε για αυτούς. Ακούω τον καλύτερο δίσκο που τραγούδησε ο Dio και έβγαλαν ποτέ οι Sabbath (με διαφορά από το δεύτερο Mob rules)… Τα λόγια είναι περιττά. Το ομώνυμο το τραγουδώ ακόμη όταν βαριέμαι για να περάσει η ώρα. Το Die young μου θύμιζει κάτι πολύ φορτωμένο συναισθηματικά και ούτω καθεξής.
Μετά όλα πήραν το δρόμο τους.
Ξεκίνησα να ακούω γενικότερα μέταλ.
Τεράστιος καλλιτέχνης και πολύ προσγειωμένος από όσα έχω ακούσει και από γνωστούς που τον συνάντησαν.
Live τον είδα όταν τελείωσα το Λύκειο στο Ark. Μην τα ξαναλέμε μεγάλη συναυλία σε απαράδεκτο χώρο. Ο Dio σε μεγάλη φόρμα όπως και η μπάντα. Έπαιξαν κοντα στις 2 ώρες ένα ωραίο best of και όλα τέλεια. Οι συγκρίσεις με Whitesnake που άκουσα δύο εβδομάδες μετά στο Λυκαβηττό είναι πολύ άσχημες για τον Coverdale και την κατάσταση της φωνής του.
Απο εκεί και μετά δεν έχασα εντος Ελλάδος συναυλία του και μπορώ να πω ότι άκουσα ο,τι ήθελα να ακούσω (light in tbe black ρε φίλε στη Μαλακάσα το 2005). Φοβερός και με Heaven n Hell και τις δύο φορές.
Και τέλος μια πρόχειρη ταξινόμηση των δίσκων που τραγούδησε ( elf δεν θα βάλω αν και μου άρεσε κι εκεί).
- Heaven n Hell
- Rising
- Holy diver
- Mob rules
- Last in line
- Long live rock n roll
- Dream evil
- Ritcie Blackmore’s rainbow
- Sacred heart
- Lock up the wolves
- Dehumanizer
- Killing the dragon
- Magica
- Master of the moon
Σταματάω εδώ.
Respect σε μια μεγάλη μορφή που δυστυχώς μας άφησε. Ίσως ήταν και για καλό και έμεινε ψηλά στις συνειδήσεις όλων.
Αυτά και να θυμάστε ότι the ending is just the beginning.