Επίσης νέο (!) project από τον άνθρωπο με το περισσότερο χρόνο στο πλανήτη (όχι δεν είναι ο Dickinson :p) με τίτλο RutaSielu.
Ο πρώτος δίσκος κυκλοφορεί το Φεβρουάριο, δείγμα εδώ:
Εξαιρετικό το Eternal…αν και προτιμώ το Sleep of Reason…anyway
Στο The Sombre… χαρίζει τα φωνητικά του, ο πολύς Darren White, σε ένα κομμάτι του δίσκου, το Remembrance Scars που είναι ένας μικρός φόρος τιμής στο Serenades. Ειδικά στα τελευταία 2 λεπτά της λύτρωσης, ο Darren με κάνει να αναρωτιέμαι πως θα ήταν το Silent Enigma με αυτόν στα φωνητικά…
με πήγες χρόνια πίσω!8)
http://www.rocking.gr/reviews/album/The_Eternal_-_The_Sombre_Light_Of_Isolation/199/
Για να θυμουνται οι παλιοι και να μαθαινουν οι καινούριοι.
Και συμφωνω με το ρεβιου σου 8)
the man eating tree-vine–παιδες τσεκαρετε.εχω κολησει πολυ ασχημα.project αποτελουμενο απο
Tuomas Tuominen (ex- FALL OF THE LEAFE) - Vocals
Janne Markus (POISONBLACK) - Guitar
Mikko Uusimaa (REFLEXION) - Bass
Heidi Määttä (ex- EMBRAZE) - Keyboards
Vesa Ranta (ex- SENTENCED) - Drums
ειναι η πρωτη τους δουλεια και πραγματικα ξεχωριζει στον χωρο του ατμοσφαιρικου.τουλαχιστον στα δικα μου αυτια.τσεκαρετε οπωσδηποτε.
Nα πω και εγω την κακια μου για το απο πανω:
[B]The Man-eating Tree[/B] - Vine (2010)
Η Φινλανδικη Gothic σκηνη για μενα, ειναι στην δευτερη θεση παγκοσμιως. Και θα παραμεινει στην δευτερη θεση, αν συνεχισουν να βγαζουν τετοιους δισκους κατι τυποι σαν τον Μarkus.
Εφυγε λοιπον ο κυριος Jann Markus απο τους Poisonblack, πηρε και τον μπασσιστα των Reflexion και φτιαξανε ενα προτζεκτ και καλα ατμοσφαιρικο gothic.
Eνας βαρετος δισκος, χωρις κανενα σημειο κορυφωσης, να ξεκιναει και να τελειωνει με τον ιδιο ρυθμο, να σου δημιουργει ενα εντελως αρνητικο feeling για να το ξαναβαλεις να παιξει.
Ο τυπος στα φωνητικα να τραγουδαει ΄gothic’ χωρις καθολου συναισθημα, λες και τραγουδαει progressive, γιατι καπως ετσι ειναι, η κιθαρα να μην παιζει ουτε ενα σοβαρο ή πιασαρικο ριφφ, που να σου μενει τουλαχιστον στο μυαλο για καποια λεπτα, να μην ακους ουτε ενα σολο της προκοπης ωρε, καλα, ας μην μιλησω για τα πληκτρα. Το Vine ειναι οτι πιο βαρετο ξαναλεω εχω ακουσει τον τελευταιο καιρο.
Θα προτινα στους φιλους της σκηνης να ακουσουν, ή να ξεθαψουν το πρωτο Poisonblack, ή το πρωτο Reflexion, για να νοιώσουν πως γινεται σωστα η δουλεια.
Αν καποιος εχει αντιθετη εντελως γνωμη, ειναι ελευθερος να την εκφρασει. 8)
Επιστρεφω συντομα.
εγω παντως συμφωνω
Φιλε μου οταν καποιο συγκροτημα προσπαθει να κανει κατι ωραιο και λιγο διαφορετικο(δεν μιλαμε για πολυ)ειναι συνηθες φαινομενο εδω στην ελλαδα να το θαβουμε.τωρα να απαντησω λιγο στα ακυρα σχολια σου .
1)Εφυγε λοιπον ο κυριος Jann Markus απο τους Poisonblack, πηρε και τον μπασσιστα των Reflexion και φτιαξανε ενα προτζεκτ και καλα ατμοσφαιρικο gothic.σιγα ρε φιλος,χαλαρωσε λιγο.καθολου και καλα μιλαμε για ατμοασφαιρικο μεταλ απο παιχταραδες που ξερουν πολυ μπαλα.μην λεμε οτι να να λοιπον.
2)Eνας βαρετος δισκος, χωρις κανενα σημειο κορυφωσης, να ξεκιναει και να τελειωνει με τον ιδιο ρυθμο, να σου δημιουργει ενα εντελως αρνητικο feeling για να το ξαναβαλεις να παιξει. -Αν θεωρεις αυτον τον δισκο βαρετο τοτε τι να πω???χωρις κανενα σημειο κορυφωσης τι εννοεις?γιατι ο δισκος μονο επιπεδο δεν τον λες ουτε παιξιμο ουτε παραγωγη…ακουγονται ολα οταν πρεπει και οπως πρεπει.
3)Ο τυπος στα φωνητικα να τραγουδαει ΄gothic’ χωρις καθολου συναισθημα,α να λες και τραγουδαει progressive, γιατι καπως ετσι ειναι,-Δηλαδη οι progressive τραγουδιστες δεν τραγουδανε με συναισθημα??τι αλλο θα ακουσουμε δηλαδη?το ακουσαμε και αυτο.ασε που δεν εχει καμμια βαση αυτο που λες.
4)Θα προτινα στους φιλους της σκηνης να ακουσουν, ή να ξεθαψουν το πρωτο Poisonblack, ή το πρωτο Reflexion-Τα εχουμε ακουσει αυτα ρε μεγαλε, χαλαρωσε και απολαυσε αυτη την δισκαρα!!!
Bump. Eπανηλθα. 
Freedomofrock?? :-s Που στο … εισαι? 
Dark The Suns - Sleepwalking in a Nightmare (2010)
Νεο dark the suns…xμμμ…
Nαι ρε πουστη μου επιτελους.
Επιτελους βαλανε μυαλο αυτοι οι τυποι απο την Φινλανδια, και κυκλοφορησαν εναν μεγαλο δισκο, επειτα απο δυο προχειροτητες για μενα. Καμμια σχεση με την περσινη μονοτονια που κυριαρχουσε και κουραζε απο την πρωτη ακροαση. (ακα All ends in silence).
Aλλα δεν θα ασχοληθω με το περσινο, αφου το αποθεωσε και η δεσποινις Βουτυριάδου εμενα δεν μου πεφτει λογος.
Ιnsomnia στην αρχη και απιστευτη αργη, σκοτεινη μελωδια, οτι πρεπει για ιντρο:
Where am I?..
What is this place?..
It’s raining… raining again…
Χωνεται μετα το Devoid of the Sun και…
ΧΑΜΟΣ!
-Για να μην παρω ενα-ενα τα κομματια ξεχωριστα γιατι βαριεμαι.
Προκειται για εναν σκοτεινο και βουτηγμενο στην μελαγχολια δισκο, με τα πληκτρα και αυτη τη φορα να εχουν βασικο ρολο στην συνθεση των κομματιων.
Οι κιθαρες κρατανε το ρυθμο στην καταδιση στο σκοταδι, και η εναλλαγη brutal και γυναικειων φωνητικων εμφανιζεται απολυτα επιτυχημενη. ( αρε Eliisa )
Προσωπικα highlights τα: Devoid The Sun, World Stood Still, Last Farewell
και η πιο γαματη μπαλαντα της χρονιας, το Walking with an Angel.
Oλα τα κομματια ενα κ ενα, πιστευω οτι θα αρεσει σε πολλους. Ατμοσφαιρα λεμε ρε.
Περιμενω ρεβιου και απο το site. 8)
Δεσποινις, αποθεωσατε το περσινο, πειτε κατι καλο και γι αυτο, ακομα και αν δεν σας αρεσει
Η δεσποινίς έχει φύγει απ’ το συντακτικό team ;p
Με ανάβεις ρε, για να δούμε!
Εμένα πάντως και το προηγούμενο μου άρεσε!
Αλλά κι αυτό ωραία το περιγράφεις, οπότε θα ακουστεί!
Το προηγούμενο είναι υπέροχο, απλά ο φίλτατος Xemmas δεν έχει ιδέα
Δηλαδή γουατ δε φακ, το “Gone” είναι από τα πιο συναισθηματικά κομμάτια που 'χω ακούσει.
Είσαι πλέον φινλανδόφιλος 
είμαι τόσο περήφανη!
Dude…
It’s Xemnas…
Ζεμνας. 8)
Και οσο για το [I]Gone[/I], ειναι το ενα απο τα δυο συνολικα τραγουδια που αξιζουν απο το προηγουμενο. Μην με αναγκασεις να το ξεθαψω τωρα γιατι βαριεμαι
Ωραίος ο δίσκος, κατώτερος απ’ τους άλλους 2 για μένα βέβαια, αλλά η ουσία είναι ότι έχουμε ένα πολύ καλό αποτέλεσμα.
Εκτός απ’ τους Dark The Suns, οι Mikko και Inka έχουν ένα ακόμη project με τίτλο [B]Crowned With Black[/B], όπου παίζουν ίδιες μουσικές. Κυκλοφόρησαν ένα EP το 2010 με τίτλο “The Dragon Age EP”.
Παίδες έχετε να μου προτίνετε κανα συγκρότημα που να παίζει ατμοσφαιρικό metal κοντά στο στυλ των Katatonia…??
Θα σε χάλαγαν τα γυναικεία ή death growls φωνητικά ή ακόμα και ο συνδιασμός αυτών των δύο? Aν όχι…θα σου πρότεινα να ακούσεις Draconian. Έχουν ατμοσφαιρική μουσική! Ξεκίνα με τα Where Lovers Mourn και Arcane Rain Fell, αν θες να πάρεις μια γεύση. Και εγώ δε ξέρω πάαρα πολλά, μη φανταστείς, αλλά θα σου πρότεινα να ακούσεις, αν δεν έχεις ήδη ακούσει, τους Anathema, My Dying Bride και τα πρώτα των Paradise Lost, τους Swallow The Sun, Saturnus, Rapture, Agalloch, Forest Of Shadows και μερικά που βρήκα τώρα και δεν έχω προλάβει να ακούσω αλλά είναι κοντά σ’αυτό που ζητάς…Daylight Dies, Novembre, Novembers Doom, The Foreshadowing, Antimatter και The Fall of Every Season. Ελπίζω να βοήθησα με τις προτάσεις μου!
Υ.Γ.Λατρεύω τη μουσική των Elegeion και των The 3rd And The Mortal (φέρνουν περισσότερο σε γκόθικ, βασικά οι πρώτοι, αλλά έχουν ατμοσφαιρικό ήχο και πιστεύω ότι θα σου αρέσουν…)…και άκου επίσης τους Mourning Beloveth! Αυτά…
Παρτε και τις σελιδες του thread πιο πισω.
Μερικοι ( + εμενα 8) ) εχουν προτινει απιστευτα διαμαντια εδω μεσα.
Spacetrucker προσθεσε και μπαντες οπως οι Lethian Dreams,Virgin Black,Mourning Beloveth,Doom:Vs Και Pantheist!
ναι…αυτά μόνο αν ψάχνει κάτι κοντά στο ύφος του πρώτου δίσκου γιάτι αν απο Katatonia έχει ακούσει μόνο τα τελευταία, τότε θα αναρωτιέται “μα τι μου λένε?”
αλλά και πάλι, το funeral doom των pantheist καμία σχέση δεν έχει…τέσπα
εγώ να προτείνω τους Rapture…πάρα πολύ κοντά στους Katatonia της μεσαίας εποχής (discouraged ones, tonight’s decision) χωρίς να φτάνουν τα επίπεδα παραίτησης και μιζέριας αυτών των δίσκων…
ενδεικτικά απο κάθε album