[-X [-X [-X
Tσ, τσ, τσ…
Ποτε δεν μ’ αρεσε αυτη η μπαντα, δεν ξερω… κατι εχει.
Ουτε τωρα με το καινουριο. Αρκετα βαρετο, μονοτονο, με μονο δυο κομματια να περνουν το μετριο. [-X
Τα παλια σκιζουνε ρε, αν εξαιρεσεις το “Give Me Light” που δε με τρελαινει κιολας, ολα ειναι φοβερες κυκλοφοριες. Ενταξει, το “Astral Adventures” ειναι λιγο περιεργο, αλλα μ αρεσε, επειδη τους εχω μεγαλη αδυναμια.
Το αγαπημενο μου ειναι το “Ultimate Darkness”, διχως να θελω να μειωνω κατι υπερκλασσικα “Spellcraft”. Πολυ διαφορετικο σε σχεση με τις τοτε Sentenced καταστασεις, καποτε μ ειχαν πει πως τους θυμισε μια πιο industialέ εκδοχη των τελευταιων Paradise Lost, κατι με το οποιο διαφωνω, αλλα σε κατι μικρες φασεις μπορω να καταλαβω πως βγαινει η αποπανω αποψη.
Κομματαρα btw: http://www.youtube.com/watch?v=pcVNzCllhyE
Ειχε και πολυ καλα b-side αυτος ο δισκος, αυτο εδω ειναι πελωριο κομματι που μεχρι σημερα παιζει στα repeats: http://www.youtube.com/watch?v=epspfnm2HF4
Βεβαια γουστα ειναι αυτα, απλα τα γραφω για οποιον δεν τους ξερει κι ενδιαφερεται τυχον να τσεκαρει. Θα τ ακουσω και το καινουργιο παντως, απλα εχω πιασει το Atheist κι ενα αλλο αυτες τις μερες και θελω να εστιασω σ αυτα.
Νέο [B]Dark The Suns[/B] το Νοέμβρη, με τίτλο “Sleepwalking in a Nightmare”. Αναμένουμε!
24 Νοεμβρη, για την ακριβεια. 8)
Μακαρι να ειναι καλυτερο απο το Αll ends in silence, το οποιο μου φανηκε αρκετα μετριο.
Αναμενουμε! 8)
μέτριο;; το λατρεύω!
Εισαι μαλακας 
Πολυ μονοτονο ρε Bill :-k
Ναι, αλλά πανέμορφες μελαγχολικές μελωδίες. Και το ντεμπούτο έτσι είναι πάνω κάτω.
Εδώ κάτι AC/DC έκαναν καριέρα έτσι όμως ;ρ
:lol::lol: #-o
Oτι πεις!
Το πρωτο τους ειναι λιγο καλυτερο.
Παω να βρω τα δυο φετινα σινγκλς, και επανερχομαι αυριο. Τωρα νυσταζω. 8)
Τα θεωρώ ισοδύναμα, αλλά το All Ends In Silence για διάφορους λόγους με έχει στοχειώσει.
Και μετα απο το πρηξιμο του Freedom για τους Dark The Suns
Ριξτε μια ματια, αν γουσταρετε παρακατω:
[B]The Eternal[/B] - The Sombre Light Of Isolation ( 2004 )
H πρωτη δισκογραφικη δουλεια των Αυστραλων “και καλα” γκοθαδων
και ισως κατ’εμε η καλυτερη τους.
Προκειται για εναν δισκο, που δημιουργει μια ιδιαιτερη εντυπωση, λογω των αργων και μεγαλων σε διαρκεια μελωδειων, των μυστηριων “αλα” Poisonblack -εποχες escapexstacy- φωνητικων του τυπα, που μπορει να κουραζει σε μερικα σημεια, αλλα με τα γυναικεια απο πισω να σωζουν καπως το πατημα του Stop. Καπου ακουσα και καποια brutal, που ταίριαζαν απολυτα σε κεινο το σημειο.
Doom-gothic δισκος λοιπον, μεγαλης διαρκειας, αφου τα περισσοτερα κομματια διαρκουν για πανω απο 7 λεπτα, χωρις ομως να κουραζουν. Σαφως επηρεασμένοι απο Anathema οι συγκεκριμενοι χωρις να αντιγραφουν, εχουν κανει καλη δουλεια στο ντεπουτο τους.
Οποιος θελει να ακουσει και τα δυο επομενα, δεν θα το συνιστουσα καν, αφου ειναι αρκετα βαρετα. Θα λεγα πιο σωστα, αν καποιος ειναι --> καποια να προχωρησει και ψαχτει περισσοτερο.
Αυτα λοιπον. Δισκος-ατμοσφαιρα, και μελαγχολια.
Ενα μικρο δειγμα [B]εδω[/B].
Εnjoy 8)
Επίσης νέο (!) project από τον άνθρωπο με το περισσότερο χρόνο στο πλανήτη (όχι δεν είναι ο Dickinson :p) με τίτλο RutaSielu.
Ο πρώτος δίσκος κυκλοφορεί το Φεβρουάριο, δείγμα εδώ:
Εξαιρετικό το Eternal…αν και προτιμώ το Sleep of Reason…anyway
Στο The Sombre… χαρίζει τα φωνητικά του, ο πολύς Darren White, σε ένα κομμάτι του δίσκου, το Remembrance Scars που είναι ένας μικρός φόρος τιμής στο Serenades. Ειδικά στα τελευταία 2 λεπτά της λύτρωσης, ο Darren με κάνει να αναρωτιέμαι πως θα ήταν το Silent Enigma με αυτόν στα φωνητικά…
με πήγες χρόνια πίσω!8)
http://www.rocking.gr/reviews/album/The_Eternal_-_The_Sombre_Light_Of_Isolation/199/
Για να θυμουνται οι παλιοι και να μαθαινουν οι καινούριοι.
Και συμφωνω με το ρεβιου σου 8)
the man eating tree-vine–παιδες τσεκαρετε.εχω κολησει πολυ ασχημα.project αποτελουμενο απο
Tuomas Tuominen (ex- FALL OF THE LEAFE) - Vocals
Janne Markus (POISONBLACK) - Guitar
Mikko Uusimaa (REFLEXION) - Bass
Heidi Määttä (ex- EMBRAZE) - Keyboards
Vesa Ranta (ex- SENTENCED) - Drums
ειναι η πρωτη τους δουλεια και πραγματικα ξεχωριζει στον χωρο του ατμοσφαιρικου.τουλαχιστον στα δικα μου αυτια.τσεκαρετε οπωσδηποτε.
Nα πω και εγω την κακια μου για το απο πανω:
[B]The Man-eating Tree[/B] - Vine (2010)
Η Φινλανδικη Gothic σκηνη για μενα, ειναι στην δευτερη θεση παγκοσμιως. Και θα παραμεινει στην δευτερη θεση, αν συνεχισουν να βγαζουν τετοιους δισκους κατι τυποι σαν τον Μarkus.
Εφυγε λοιπον ο κυριος Jann Markus απο τους Poisonblack, πηρε και τον μπασσιστα των Reflexion και φτιαξανε ενα προτζεκτ και καλα ατμοσφαιρικο gothic.
Eνας βαρετος δισκος, χωρις κανενα σημειο κορυφωσης, να ξεκιναει και να τελειωνει με τον ιδιο ρυθμο, να σου δημιουργει ενα εντελως αρνητικο feeling για να το ξαναβαλεις να παιξει.
Ο τυπος στα φωνητικα να τραγουδαει ΄gothic’ χωρις καθολου συναισθημα, λες και τραγουδαει progressive, γιατι καπως ετσι ειναι, η κιθαρα να μην παιζει ουτε ενα σοβαρο ή πιασαρικο ριφφ, που να σου μενει τουλαχιστον στο μυαλο για καποια λεπτα, να μην ακους ουτε ενα σολο της προκοπης ωρε, καλα, ας μην μιλησω για τα πληκτρα. Το Vine ειναι οτι πιο βαρετο ξαναλεω εχω ακουσει τον τελευταιο καιρο.
Θα προτινα στους φιλους της σκηνης να ακουσουν, ή να ξεθαψουν το πρωτο Poisonblack, ή το πρωτο Reflexion, για να νοιώσουν πως γινεται σωστα η δουλεια.
Αν καποιος εχει αντιθετη εντελως γνωμη, ειναι ελευθερος να την εκφρασει. 8)
Επιστρεφω συντομα.
εγω παντως συμφωνω
Φιλε μου οταν καποιο συγκροτημα προσπαθει να κανει κατι ωραιο και λιγο διαφορετικο(δεν μιλαμε για πολυ)ειναι συνηθες φαινομενο εδω στην ελλαδα να το θαβουμε.τωρα να απαντησω λιγο στα ακυρα σχολια σου .
1)Εφυγε λοιπον ο κυριος Jann Markus απο τους Poisonblack, πηρε και τον μπασσιστα των Reflexion και φτιαξανε ενα προτζεκτ και καλα ατμοσφαιρικο gothic.σιγα ρε φιλος,χαλαρωσε λιγο.καθολου και καλα μιλαμε για ατμοασφαιρικο μεταλ απο παιχταραδες που ξερουν πολυ μπαλα.μην λεμε οτι να να λοιπον.
2)Eνας βαρετος δισκος, χωρις κανενα σημειο κορυφωσης, να ξεκιναει και να τελειωνει με τον ιδιο ρυθμο, να σου δημιουργει ενα εντελως αρνητικο feeling για να το ξαναβαλεις να παιξει. -Αν θεωρεις αυτον τον δισκο βαρετο τοτε τι να πω???χωρις κανενα σημειο κορυφωσης τι εννοεις?γιατι ο δισκος μονο επιπεδο δεν τον λες ουτε παιξιμο ουτε παραγωγη…ακουγονται ολα οταν πρεπει και οπως πρεπει.
3)Ο τυπος στα φωνητικα να τραγουδαει ΄gothic’ χωρις καθολου συναισθημα,α να λες και τραγουδαει progressive, γιατι καπως ετσι ειναι,-Δηλαδη οι progressive τραγουδιστες δεν τραγουδανε με συναισθημα??τι αλλο θα ακουσουμε δηλαδη?το ακουσαμε και αυτο.ασε που δεν εχει καμμια βαση αυτο που λες.
4)Θα προτινα στους φιλους της σκηνης να ακουσουν, ή να ξεθαψουν το πρωτο Poisonblack, ή το πρωτο Reflexion-Τα εχουμε ακουσει αυτα ρε μεγαλε, χαλαρωσε και απολαυσε αυτη την δισκαρα!!!
Bump. Eπανηλθα. 
Freedomofrock?? :-s Που στο … εισαι? 
Dark The Suns - Sleepwalking in a Nightmare (2010)
Νεο dark the suns…xμμμ…
Nαι ρε πουστη μου επιτελους.
Επιτελους βαλανε μυαλο αυτοι οι τυποι απο την Φινλανδια, και κυκλοφορησαν εναν μεγαλο δισκο, επειτα απο δυο προχειροτητες για μενα. Καμμια σχεση με την περσινη μονοτονια που κυριαρχουσε και κουραζε απο την πρωτη ακροαση. (ακα All ends in silence).
Aλλα δεν θα ασχοληθω με το περσινο, αφου το αποθεωσε και η δεσποινις Βουτυριάδου εμενα δεν μου πεφτει λογος.
Ιnsomnia στην αρχη και απιστευτη αργη, σκοτεινη μελωδια, οτι πρεπει για ιντρο:
Where am I?..
What is this place?..
It’s raining… raining again…
Χωνεται μετα το Devoid of the Sun και…
ΧΑΜΟΣ!
-Για να μην παρω ενα-ενα τα κομματια ξεχωριστα γιατι βαριεμαι.
Προκειται για εναν σκοτεινο και βουτηγμενο στην μελαγχολια δισκο, με τα πληκτρα και αυτη τη φορα να εχουν βασικο ρολο στην συνθεση των κομματιων.
Οι κιθαρες κρατανε το ρυθμο στην καταδιση στο σκοταδι, και η εναλλαγη brutal και γυναικειων φωνητικων εμφανιζεται απολυτα επιτυχημενη. ( αρε Eliisa )
Προσωπικα highlights τα: Devoid The Sun, World Stood Still, Last Farewell
και η πιο γαματη μπαλαντα της χρονιας, το Walking with an Angel.
Oλα τα κομματια ενα κ ενα, πιστευω οτι θα αρεσει σε πολλους. Ατμοσφαιρα λεμε ρε.
Περιμενω ρεβιου και απο το site. 8)
Δεσποινις, αποθεωσατε το περσινο, πειτε κατι καλο και γι αυτο, ακομα και αν δεν σας αρεσει
Η δεσποινίς έχει φύγει απ’ το συντακτικό team ;p
Με ανάβεις ρε, για να δούμε!