Ώρα έναρξης: 20:30
Aθηνα
Προπώληση εισιτηρίων
Ticket House - Metal Era - No Remorse Records - Reload Stores
ON-LINE: www.ticketpro.gr - www.123tickets.gr
Θεσσαλονικη
Τιμή εισιτηρίου: 23 Ευρώ (Προπώληση )
25 Ταμειο
Προπωληση εισιτηριων
Nephilim - Διοροφον - Alone - Dizzy Dolls
Εκει θα ειμαστε…
23 ευρώ, στο μαγαζί του ΜΑΛΑΚΑ, και μια βδομάδα μετά ξεκινάνε περιοδεία με omnium gatherum και year of the goat.
Εκεί θα είμαστε, αλλά να πάτε να γαμηθείτε. Δεν ξέρω ποιοι, αλλά να πάτε.
Στις 19/12 ξεκίνησε η προπώληση στον Νεφιλιμ, στα 23 ευρώ. Μια βδομάδα μετά ο Τζο (και οι άλλοι, σύμφωνα με τη διοργανώτρια) είχε μόνο 25άρια γιατί τα άλλα ήταν περιορισμένα λέει. Στο δελτίο τύπου βέβαια γράφει
Θεσσαλονικη
Τιμή εισιτηρίου: 23 Ευρώ (Προπώληση )
25 Ταμειο
αλλά δε γαμιέται, ποιος ασχολείται.
Ό,τι είπα στο από πάνω ποστ.
Ε ναι το βρηκαμε τωρα με τα “περιορισμενα” για να φαινεται χαμηλοτερη η τιμη στην αφισα. Εχε χαρη που δεν τους ειχα δει την προηγουμενη φορα και καιγομαι να τους δω 10 χρονια τωρα.
25 ευρώ για λάιβ 60 λεπτών.
ΑΝΤΕ. ΓΑΜΗΘΕΙΤΕ.
δωσε λεπτομέρειες!
Τα διαβασα και σημερα, ποσταρε ο Φραγκος στο ΦΒ οτι επειδη εχουν νεο ντραμμερ και προσωρινο μπασσιστα θα παιξουν 70 λεπτα. Ηθελα πολυ να τους δω αλλα σορρυ, μετα απο αυτο δεν ψηνομαι να δωσω το 25αρι.
Τελικά δε μετανιώνω που δεν πήγα στην αποψινή τους συναυλία, η πρώτη συναυλία νομίζω ότι είναι αξεπέραστη, από κάθε άποψη. H Dream team και μπροστά η θεά Lisa να μας κόβει την ανάσα! Σ’ αγαπάμε Lisa και μας λείπεις!!
Κρίμα για όσους χάσανε αυτή τη συναυλία, που ούτε τα τεχνικά μικροπροβλήματα δε μείωσαν στο ελάχιστο την ένταση και το πάθος του κοινού και τη διάθεση των μελών του συγκροτήματος, οι οποίοι το χειρίστηκαν με χιούμορ το όλο θέμα. Άψογοι ήσαν, και είναι αδικία και για τους ίδιους και για τους οπαδούς που δεν έμειναν ικανοποιημένοι από τη συναυλία, δεδομένου ότι τους είδαν/βλέπουν για πρώτη φορά και υπάρχουν, απ’ ό,τι λέει ο morgoth, τεχνικές δυσκολίες και προσωρινή αντικατάσταση κάποιων μελών, το οποίο μάλλον ήταν και ο λόγος που μειώθηκε ο χρόνος του live.
Ανάμικτα συναισθήματα, με αλλαγή στο line-up στο παραπέντε και session drummer/μπασίστα (που όμως δεν είναι και τίποτα τυχαίοι), με καθαρό live μια ώρα και την ανάμνηση της πρώτης εμφάνισης πριν 6 χρόνια. Παίξιμο εξαιρετικό, όσοι τους είχαν δεί την προηγούμενη ξέρουν γιατι κουλοί δεν είναι, η νέα τραγουδίστρια αρκετά καλή όσο πέρναγε η ώρα, πολύ κοντά στην φωνή της αξεπέραστης Lisa αλλα… κρίμα, μια ώρα παίξιμο και με χτυπητές απουσίες κομματιών όπως Heaven Laid in Tears/The Cry of Silence/Morphine Cloud πραγματικά μου ερχόταν να χτυπήσω το κεφάλι μου στον τοίχο μαζί με άλλους δίπλα οι οποίοι μουρμούραγαν. Λίγο ακόμα ρε μάγκες, ενα δυο κομματάκια, άν ήξερα ότι δεν έχουν προλάβει τα νέα παλικάρια να μάθουν τα κομμάτια θα ανέβαινα να πιάσω το μπάσο, ε όλο και κάποιο ντράμερ θα βρίσκαμε πρόχειρο.
Οι Elysion με ένα καλό mix κομματιών απο τα 2 άλμπουμ+ στάνταρ διασκευή σε rammstein, αν και δε ταιριάζουν ρε φίλε με αυτό το bill, σταθερά άπαιχτοι και η Χριστιάννα φωνάρα, άφησε άφωνη την διπλανή παρέα που τους άκουγε πρώτη φορά. Oι Caelestia αρκετά καλοί και ώρες ώρες πορωτικοί, με αέρα συγκροτηματάρας, ικανοποίησαν αρκετό κόσμο, με μόνο μείον στο όλο θέμα τον ήχο (που στους 2 πρώτους ήταν μια χαρά), ειδικά αριστερά υπήρχε ένα θεματάκι, κρίμα να βλέπεις πχ τον κιθαρίστα να παίζει μια σολάρα και να ακούς την μπότα να σκεπάζει τα πάντα. Δε πρόλαβα τους Immernsity δυστυχώς.
Δυστυχώς ατυχήσαμεν.
Προφανώς δεν ήταν άσχημο το λάηβ, αλλά λίγο, πολύ λίγο. Πλήρως κατανοητή η επιλογή να παίξουν πολλά από το Sovran κι επίσης κατανοητό ότι με δύο αλλαγές της τελευταίας στιγμής σετ μεγαλύτερο από το αναμενόμενο (80-90 λεπτά) δε θα έβγαινε. Αλλά το περίπου-εβδομηντάλεπτο πέρασε υπερβολικά γρήγορα κι αυτή τη στιγμή μπορώ να κατεβάσω πέντε κομμάτια από τα οποία τουλάχιστον τρία έπρεπε να είναι στο σετ, χωρίς φανμπόικες επιλογές όπως It Grieves My Heart ή Daylight Misery.
Πέρα από τα παράπονα, η απόδοση και η όρεξη της μπάντας από μόνες τους έφταναν για να μην κάνουν το επίπεδο της συναυλίας επαγγελματικό. Η Langhans καλύπτει με τον καλύτερο τρόπο το κενό της Johansson, o Jacobsson το ζούσε τόσο που κατέστρεψε μικρόφωνο και δεν το πήρε χαμπάρι και ο Ericson πετούσε το ένα lead μετά το άλλο λες και ήταν το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Αρκετά καλός και ο ήχος, περίπου όσο στους Swallow the Sun πριν δεκαπέντε μέρες. Σε κάποιες φάσεις μόνο έψαχνα το μπάσσο, αλλά ήμουν σχετικά μπροστά, οπότε ίσως είχε να κάνει.
Συγκρίσεις με το κλάμα στο Αν το '11 ούτε για αστείο. Βέβαια δε μπορώ να τους κρατήσω κακία, γιατί μιλάμε για πραγματικά τίμια μπάντα, αλλά ελπίζω να μας αποζημιώσουν σύντομα με γεμάτο σετ.
Οι Caelestia ηχητικά συμπαθητικοί, το εμφανισιακό και η πόζα με ξένισαν αρκετά. Για Elysion θα συμφωνήσω πλήρως με τον αποπάνω, πολύ καλοί αλλά μακριά από το κλίμα της βραδιάς.