Για τα δεδομενα του, εσκισε ο Λαμπρι σημερα. Το θεμα ειναι γιατι στα παλια κομματια δεν τα κατεβαζουν τονικα για να μην τον πηγαινουν στα ακρα, μου ειναι ακατανοητο. Δλδ εμ μου παιζεις Pull Me Under, εμ μου το βαζεις και στο τελος αφου ο Λαμπρι τα εχει δωσει ολα. Ο ηχοληπτας τον τσιμπησε τον ηχο απο μεση και μετα, προσωπικα δεν με χαλασε καθολου. Γενικα οκ, σετλιστ θα μπορουσε και καλυτερο αλλα με τετοια αποδοση και ηχο και τη Φραγκοσυριανη να παιζανε θα το απολαμβανα. Μονο Theater.
Ρε μαλάκες θα γίνω γραφικός αλλά τι εκτελεσάρα ήταν αυτή στο Hollow Years (μαζί με το εισαγωγικό σόλο)
Η έκδοση σε demo, που τους το πετσόκοψε η εταιρία στο FII.
Peruvian Skies θα πω!
Hollow Years έκλαψα
Όχι εγώ στα τριάντα, εγώ στα 18 που έδινα πανελλήνιες, και δεν ήξερα πώς θα πάει η ζωή μου, και μετά από δέκα χρόνια είμαι καλύτερα απ’ όσο θα διανοουμουν
Once the stone
You’re crawling under
Is lifted off your shoulders
Once the cloud that’s raining
Over your head disappears
The noise that you’ll hear
Is the crashing down of hollow years
Καλά εννοείται πως έφυγαν ζουμιά ειδικά στο σόλο του Πετρούτσι.
Και ο αυτοσχεδιασμός του Ρούντες στο τέλος ονειρικός και με συναίσθημα.
Μας γλεντησαν καλά οι Θιατερ - με την πρώτη νότα του Πετρουτσι, έσβησαν όλα τα Σαπόρτα, ήταν σαν να μην έπαιξαν. Όχι δεν είναι φανμποης 
Στα σοβαρά τώρα, πολύ ωραίοι Χακεν, φοβερός ήχος και εξαιρετική απόδοση. Θέλουν οπωσδήποτε σε κλειστό να τους δεις.
Μαστοντον, έχω δει μόνο το 2016, που πολύ σωστά είπε ο @pantelis79 , αν δεν ήξερες τα κομμάτια, δεν καταλαβαίνεις τι έπαιζαν λόγω ήχου. Σήμερα είχαν καλουλι ήχο ( όταν έμπαιναν τα διπετελα βέβαια, σε συνδιασμό με το πολύ ψηλά μπάσο, μπούκωναν τα πάντα) , πολύ καλή απόδοση ( Ο Τρει τα χρειάστηκε λιγάκι σε 2-3 κομμάτια), αλλά γενικά καλή εμφάνιση.
Με την πρώτη νότα του Πετρουτσαρου όμως σβήστηκαν τα πάντα, έγινε reset και ξαναζησαμε την εφηβεία μας ( και όχι μόνο). Πολύ καλός ήχος, τρομερή απόδοση - προφανώς - από όλους και όταν λέω όλους, βάζω και τον Λαμπρή μέσα. Και αυτό είναι το εκπληκτικό. Οκ σε μερικά σημεία το έχανε, αλλά δεν έχει καμία σχέση με αυτά που έχουμε δει σε βίντεο. Ο τύπος ήταν εξαιρετικό, με εξαίρεση 2-3 σημεία. Ο πορτνοης έχει ξαναδώσει πνοή στη μπάντα, το ξεχειλωμα του Peruvian Skies ήταν από τις στιγμές που λες “ναι, για αυτό είναι οι συναυλίες, για να φτάνεις σε ένα άλλο επίπεδο”. Δεν έχω λόγια ( που να είχα κιόλας). Τρομεροί. (Άντε να πω και το μικρό μου παράπονο, στα δικασα, ήθελα πιο καθαρό ήχο, μπουκωνε λίγο και βρωμιζανε τα κρύσταλλα στο μπουφέ).
Λίγα πράγματα γιατί πρέπει να σηκωθώ νωρίς το πρωί.
Καλύτεροι από την Ουγγαρία πέρσι. Έχει ρολάρει πλέον η φάση και έχουν τρομερή διάθεση άρα και απόδοση. Δεν ξέρω πόσα χρόνια έχω να δω το Myung να κάνει head banging!
Γεμάτη, μεστή εμφάνιση, πολύ καλοί όλοι τους, και αυτός που έχετε όλοι πάντα στόχο.
Για εμένα η μεγαλύτερη νίκη ήταν ο κόσμος! Πολύς και νέος! Αυτό για εμένα είναι ένα πολύ ευχάριστο γεγονός που μόνο αισιοδοξία φέρνει για το μέλλον του prog στην χώρα μας!
Ραντεβού το 2026… μακάρι πάλι στην χώρα μας!
Δεν θέλω να φανώ αχάριστος αλλά παιδιά σόρρυ ο Λαμπρι δεν το έχει πλεόν. Δεν είμαι οπαδός πήγα για την τιμή των παλαίων εποχών που έλιωνα Images and Words και Train of Thought (και Mastodon), αλλά πραγματικά σε κάποια σημεία των λυπόταν η ψυχή. Φταίνε και οι άλλοι που δεν καταδέχονται να κατεβάσουν τόνο
για εμενα η καλυτερη στιγμη της βραδιας
Να προσθέσω μόνο, ότι και οι θεοί κάνουν λάθη και ο Πετρουτσαρος δεν έπαιξε άψογα το σόλο του As I Am, το οποίο και λατρεύω.
υπηρξα τοσο μαγεμενος που ομολογω οτι δεν το καταλαβα… δε πειρααζει !
κ ενα μικρο tribute στον Οζζαρο μας…
Νομιζω οτι καλο θα ηταν να γραψω αυριο, για να αφομοιωσω πρωτα ο,τι ειδα και για να ξεκουραστω λιγο. Απλως θα αναφερω οτι στο Take the Time, the time stopped. Ολη η συναυλια ηταν ενα σαουντρακ, αλλα το συγκεκριμενο μερος της ηταν μια πανδαισια που απηλαυσα με τα ματια κλειστα.
Λιγες φωτο:
Φεύγεις από ένα live που έχεις δει ζωντανά δυο από τις πιο αγαπημένες σου μπάντες εδώ και αρκετά χρόνια και την πιο αγαπημένη σου ever, κι όλοι έχουν ικανοποιήσει, συγκινήσει, εντυπωσιάσει με την απόδοσή τους.
Έχεις περάσει την ημέρα παρέα με ανθρώπους που είναι πραγματικοί φίλοι, και σχεδόν νιώθεις ότι μοιράζεσαι βιώματα τραγουδώντας “safe in the light that surrounds me, free of the fear and the pain” (κι όχι μόνο) παρέα με κάποιους από αυτούς.
Συναντάς φίλους που είχες να δεις 20 και πλέον χρόνια, με τους οποίους κάποτε ένας από τους λόγους που γίνατε καλοί φίλοι είναι οι μουσικές αυτής της μπάντας που είδατε πάλι σήμερα.
Και όλα αυτά σε μια ημέρα, που ο χαμός του Ozzy δεν σου έχει επιτρέψει να ακούσεις τίποτα άλλο και το κουτί των αναμνήσεων και των συνειρμών έχει ανοίξει από χτες βράδυ και δεν λέει να κλείσει.
Είναι μαγικό πράγμα η μουσική φίλοι μου. Ή μάλλον μπορεί να γίνει μαγικό αν το αφήσεις.
Pull me under. Όσες φορές θέλεις. I’m not afraid.
Εχω τον δρομο της επιστροφής, ειμαι πολυ κουρασμένος οπότε θα σχολιάσω αυριο με τον μεσημεριανό καφέ.
Πέρασα πολύ ωραία άσχετα με το όλο ζόρι με τις θερμοκρασίες.
Όσες φορές επαιξαν αθήνα τους εχανα πάντα, είχα να τους δω απο την μια κ μοναδική φορά που ήρθαν Θεσσαλονίκη το 05 νομίζω.
Γεροί να είμαστε να τρέχουμε σε συναυλίες.
ΥΓ . Fatal tragedy με ευκολία πρόβας γαμώ το σπιτακι μου…
@Porcupine_Floyd ανέβασε κι άλλα γαμώτο
Και στα 3 βίντεο ανατριχιασα με τον ήχο , βέβαια είμαι και λίγο άρρωστος με Petrucci και τον ήχο του και όταν οι συνοδοιπόροι σου είναι ο Portnoy και ο Myung καταλαβαίνουμε όλοι το επίπεδο
Δεν τους το πετσοκοψε η εταιρια, μονοι τους το εβγαλαν στην τελικη του μορφη.
Επισης, το demo δεν εχει τα φανταστικα σολιδια του Πετρουτσι που ειδατε σημερα (κι εγω πριν λιγους μηνες), αυτα τα εχει βαλει στην περιοδεια αυτην, ειναι νεο κολπο. Και προσωπικα προτιμω το album version απο το demo version, αφου το ρεφρεν δεν ρεει ομορφα στο demo.
