Καλά σχολιάζουμε τον James τον Λαμπρή (ποιος ξέρει αν υπάρχει και James… Χριστούγεννα!) όμως αυτό κάπως πέρασε ασχολίαστο:
Καταλαβαίνω βέβαια τα μαρκετίστικα… κόλπα, όμως κλασική σύνθεση ενός συγκροτήματος δεν είναι απαραίτητα η μακροβιότερη (όπως δεν είναι κατ’ ανάγκη και η αρχική) είναι αυτή που δημιούργησε τα καλύτερα έργα του! Με αυτή την λογική εγγύτερα του όρου “κλασική σύνθεση” για τους DT είναι εκείνη που εκτός των γνωστών τεσσάρων συμπεριελάμβανε και τον Kevin Moore, το lineup που δεν μακροημέρευσε μεν, πρόλαβε όμως να “υπογράψει” τα Images and Words και Awake, τους κατά γενική ομολογία δύο από τους τρεις καλύτερους δίσκους των εν λόγω!
Λεπτολογούμε τώρα με τους ορισμούς, αλλά εντάξει, πόσος Λαμπρής πια!
Ειναι μια απο τις αγαπημένες μου μεταλ μπάντες
έχω να τους δω απο το 19 σε ενα σκυλάδικο(αθλίος χώρος με ζέστη φουλ)
ΥΓ
Ελπίζω να αποζημιωθούμε και θα ειναι η πρωτη φορά με Portnoy
