Το tracklisting του Systematic chaos εχει ως εξης:
DREAM THEATER - SYSTEMATIC CHAOS
In The Presence of Enemies Pt.1
Forsaken
Constant Motion
The Dark Eternal Night
Repentance
Prophets of War
The Ministry of Lost Souls
In The Presence of Enemies Pt.2
Produced by John Petrucci and Mike Portnoy
Engineered and Mixed by Paul Northfield
Aντε να δουμε…
kai o zakk wylde phge road runner!h roadrunner mallon prospa8ei na kanei mia strofh!vgazei to pswmi ths apo ta trendoamericanina groupakia kai pernei kai kala onomata.twra gia to album texnika 8a einai sigoura kalo alla den kserw kata poso 8a einai eyxaristo na t akous pantws oi theater den pe8anan sto images opws lene oloi!!!
Oxi den pethanan meta to I&W. Pethanan meta to Awake!
Pera ap’tin plaka ekei thewrw oti ekeines oi douleies itan h akmh tous kai oti oi epomenes akolouthoun apo makria… Evala pali tis teleytaies meres na akousw to Six degrees… Eleos re paidia ti ahdia einai ayti. To Falling… katigoroun polloi alla to Falling… to pataei aneta to Six degrees…
:thumbdown: :thumbdown: Το glass prison είναι υπέρτατη κομματάρα όπως και το ομώνυμο…
Edw katalavainw gia akoma mia fora poso ypokeimeniko einai to gousto! Emena ligo kloik mou kanei to Blind Faith!
Egw (entaxei epanalambanomai) symfwnw me ton METAL_LAWS. apla anti gia Awake bazw to agaphmeno Falling…
Εγώ συμφωνώ με τον Davidian και μαζί μας συμφωνεί και ο Outshined οπότε σας έχουμε 3-2. 8)
Πέρα από την πλάκα, εγώ πιστεύω ότι το SDOIT είναι δισκάρα. Δεν επαναλαμβάνονται, πειραματίζονται, δείχνουν τις πιο σύγχρονες επιρροές τους (Radiohead, Tool) και το ομώνυμο είναι έπος.
Το Six Deegres ειναι πολυ ωραιος δισκος!!! Οποτε 4-2!!!
ωχ μωρε παιδιά τα είπαμε 150 φορές για τους Theater, δε βαρεθήκατε…?
αφήστε τους να νομίζουν ότι πεθάνανε, ο καθένας όποτε θέλει.
Καντο 5-2.8)
Προσωπικά από Dream Theater μου αρέσουν περισσότερο τα 3 πρώτα, ενώ λγότερο τα Falling & Six Degress. Στη τελική όμως ο καθένας βλέπει τα πράγματα με διαφορετικά κριτήρια. Πάντως ακόμη και σήμερα δεν μπορώ να πώ ότι “πεθάνανε”!
6-2
Αν και θα φάω κράξιμο, προτιμάω τα metropolis, 6 degrees και train of thought από το images και τα προηγούμενα…
Ενα εχω να πω για αυτους…
Αν δεν ειχε ο καθενας τους 1000 κιλα εγωισμο (κατι που φαινεται στα κομματια), θα ηταν πολυ μπροστα…αυτος τους κραταει πισω…και με πρωτεργατη τον Portnoy…
Wx re Outshined, mia me tous Maiden mia me tous Theater, min kaneis san mikro paidi, apopseis ekfrazoume kai den nomizw na petaksa kammia xontrh m@l@ki@. Kai egw ola tous ta album ta exw mexri shmera alla pws na to kanoume den ta vazw ola toso psila.
San prwth tous katigoria tha evaza ta:
When dream and day unite
Images and Words
Awake
Change of Seasons(an kai EP)
Falling into infinity
Kai meta me aytin tin seira ta:
Metropolis part 2
Train of thought
Octavarium
Six degrees of inner turbulence
εμ βρε αδερφέ αυτό λέω, κούρασε το θέμα.
δεν έκρινα την άποψή σου.
σεβαστή.
με την νοοτροπία ότι οι ψοφήσανε και βρώμισαν δεν μπορώ να ασχοληθώ άλλο.
το ίδιο είναι οι 2 παρακάτω εκφράσεις ?
“Δεν θεωρώ το SDOIT ίδιας αξίας με το I&W”
“Οι Dream Theater έχουν πεθάνει”
σε αυτό περί εγωισμού που αναφέρει ο Drifter έχει ένα δίκιο, αλλά όπως θα ξέρει καλά και από τους Kiss δύσκολα επιβιώνεις χωρίς αυτόν στη μουσική βιομηχανία, ειδικά αν θες να διατηρηθείς ψηλά.
Συμφωνω. Αυτο φαινεται στη μουσικη τους ειδικα στο “Train og Thought” το οποιο εχει πολυ καλες συνθεσεις οι οποιες κατακρεουργουνται απο τα ΄φλυαρα και επιδικτικα σολος του στυλ “ακουστε με τι παιζω !!!”.
Αυτό που αναφέρεις δε νομίζω να γίνεται μόνο στο “Train Of Thought”, αλλά είναι αυτό που χαρακτηρίζει τους Theater ανέκαθεν και δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό. Αφενός λόγω του ότι παίζουν progressive τους παίρνει να κάνουν τέτοια πράγματα, αφετέρου γιατί μπορούν να τα κάνουν.
Το Train ήταν δισκάρα (και για μένα πολύ ανώτερο από το Octavarium).
Οντως παντα τους χαρακτηριζε αυτο,και δεν ειναι κατα αναγκη κακο αφου το ειχαν και σε αλλους δισκους που ηταν θεϊκοι αλλα στο συγκεκριμενο δισκο εμενα μου ακουγεται ενοχλητικο, αν και οι συνθεσεις ειναι πολυ καλες! Αυτα!
Xρήστο, αυτο που λεω εγω ειναι οτι ο εγωισμος των theater ειναι αυτος που κανει τα κομματια μεχρι ενος σημειου κουραστικα πολλες φορες. Ναι, μπορει να παιζει ο Petrucci και να λες “πωωωωωω ρε, τι παιζει το ατομο”, αλλα οκ…το θεμα ειναι τι γινεται απο κει και περα.
Οσον αφορα τους KISS, καμμια σχεση ο δικος τους εγωισμος. Σε αλλα επιπεδα. Και ναι, ειναι απαραιτητος και επιβαλλεται. Κι εγω αν ειχα καποιους συνεταιρους και μου χαλαγαν την επιχειρηση, θα τους σουταρα την ιδια στιγμη, αλλιως το καραβι θα βουλιαζε…
Ιδου και το εξωφυλλο του systematic chaos δια χειρος Hugh Syme…
