__ΕΤΣΙ! ΚΑΜΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΕΝΩΘΕΙΤΕ!! :lol: 8)
__Levi, nαι, σίγουρα είναι πολύ σημαντικό… και μόνο από τα medley και τις διασκευές που έχουν κάνει (official και μη) και μόνο απ’ το τι έπαιξαν στην οντισιόν του ΛαΜπρί (Lovin, Touchin, Squizin απο Journey) μεταξύ άλλων, αξίζουν την εκτίμηση για το γούστο και τη παιδεία τους και κυρίως για το σε τι έχουν εκθέσει τα αφτάκια των οπαδών τους.
__Και εγώ είμαι από αυτούς που αν και τους γνώρισα λίγο αργά (είχα ακούσει γι’ αυτούς ελέω Pull Me Under, αλλά άρχισα να τους ψάχνω όταν κυκλοφόρησε το Once In A Live Time το οποίο και πήρα), είχα ψαχτεί σε πολλά και σε 70’ς μονοπάτια. Οπότε κάθε φορά μετά που τους άκουγα να κάνουν περάσματα σε Floyd, Genesis, Journey, Zeppelin, Kansas, Marilion, Purple, Metallica, Rainbow, Queen, Rush, The Who, Pantera, Ozzy, Sabbath και Yes, χοροπηδούσα μέχρι το ταβάνι! Και είναι και ο τρόπος που τους προσέγγιζαν.
__ΑΛΛΑ και πάλι, υπήρχαν σχήματα όπως οι Zebra που τους είχα ακούσει πολύ πριν τους θίατερ και τους προσπέρασα (θυμάμαι ακόμα μεγάλο σε ηλικία φίλο να με συμβουλεύει “μπα, δε λένε και πολλά, κόπια των Zeps” -χαχα, ξέρει ΠΟΛΥ μουσική ο φίλος, αλλά όλοι κάνουν λάθη, το έμαθα και αυτό, να ακούω τις δικές μου φωνές), ή οι Dixie Dregs που είχα ακούσει κάποια πράγματα και είπα, “wow, πολύ καλοί μουσικοί (και μουσική), αλλά αυτό το Τέξας ΒΒQ δεν είναι το στυλάκι μου”, χαχα, τι να κάνω, έτυχε να πέσω σε ειδικά τραγούδια απο τις πρώτες δουλειές τους…! Οπότε, μετά με την ευκαιρία των Θίατερ, ένας φίλος με έβαλε να ακούσω το Odyssey (ΠΟΛΥ πριν το διασκευάσουν) -έπαθα σοκ! Αυτό ΗΤΑΝ θίατερ -και μιλάμε για δίσκο του ‘78! Και μετά ανακάλυψα ότι τον έχω αυτό τον δίσκο αλλά άκουγα μόνο το Ice Cakes απ’ αυτόν, δε του είχα δώσει την ευκαιρία…!
__Οπότε, ναι, με άρμα το prog, έχουν ταξιδέψει πολλούς τυχερούς ακροατές τους σε υπέροχα μονοπάτια, τους έχουν ανοίξει όχι δρόμους, αλλά ΛΕΩΦΟΡΟΥΣ.
__Τώρα όπως λετε, αν ο άλλος είναι ο κλασσικός βλαμμένος μεταλάς (ή βλαμένος ότι,δήποτε, συνήθως είναι θέμα νοοτροπίας εν γένη -και ουχί εν τη γενέσει θέλω να ελπίζω), ε, τι να τον κάνεις.
__Απλά ρε Κρίμσον, τι να σου πω… κι εμένα μου φαντάζει υπερβολικό αυτό που λέω τώρα που το ξαναδιαβάζω, ΟΜΩΣ, μετά θυμάμαι πράγματα που έχω ακούσει ή και διαβάσει (και εδώ) και λέω, όχι, καθόλου υπερβολικός δεν είμαι… τι να πω… ίσως φταίει η ευκολία με την οποία ο καθένας έχει πλέον “άποψη” και η ευκολία που δεχόμαστε οι υπόλοιποι την άποψη του καθενός και όχι τη γνώμη του…
__…? :lol2::lol3::lol2: