Γαματο τραγουδι.
Νομιζω απο τα 3 τραγουδια ως τωρα το πιο ενδιαφερον. Βρισκω αρκετα κοινα με Octavarium, κυριως στον ηχο της κιθαρας, αλλα και στο συναισθημα που μου βγαζει, με ολιγον τι απο Falling Into Infinity στα ρεφρεν. Και αυτο μονο θετικο ειναι. Τωρα που το σκεφτομαι, και τα 3 τραγουδια που εχουν βγει ως τωρα με πανε πισω στο Octavarium περισσοτερο απο καθε αλλο αλμπουμ τους. Μεχρι και στα σολος. Προβλεπεται καλο αλμπουμ μετα απο 8 χρονια.
το καλυτερο απο τα 3… ενω εχει το χαρακτηριστικο ηχο DT,ακουγεται φρεσκο…
Είναι το πιο άμεσο τραγούδι του δίσκου, μου φέρνει λίγο σε προσωπικό LaBrie όπως μου είχε επισημάνει σωστά ο @nikatapi
Στα καλύτερα του δίσκου δεν θα το έβαζα πάντως.
ενδιαφερον αυτο που λες…
Στα καλύτερα δεν είναι, αλλά έχει κάποιες ωραίες ιδέες. Μ’αρεσει οταν ο Rudess μαζευεται και παίζει λιτά, με πιανο κ όσο πρέπει. Ανετα έμπαινε σαν τραγουδι στο Elements Of Persuasion του LaBrie παντως.
υπονοείς ότι τα υπόλοιπα που λέω δεν είναι ενδιαφέροντα; 
χαχαχα ξερεις τι εννοω
συμπαθητικό
Απήγαγαν εξωγήινοι τον Benjamin Burley; Κάμερα σε μένα.
Πολύ καλό κομμάτι κ αυτό!!! Petrucci θεός κλασσικά, Labrie ακούγεται ωραίος.Mangini έχει βελτιωθεί πολύ και τέλος Rudess και στα τρία κομμάτια είναι φανταστικός
Φαίνεσαι πως έχεις υψηλές απαιτήσεις από τους Dream Theater.
Παντα
Σαρκαστικα στο εγραψε νομιζω
Εγω παντως για να ειμαι ον τοπικ, εχω θετικο προσημο ως τωρα απο τα 3 τραγουδια που εχουν βγει.
Δεν εχει ληκαρει ακομα ο δισκος?
Απο το λιγο που εχω ψαξει δεν νομιζω τωρα αν καποιος το εχει να κανει τη καλη κινηση να το δωσει και σε εμας 
To paralyzed πάντως, περισσότερο μοιάζει με το build be up, break me down, παρά με jameslabrie.
Το κομμάτι σαν κομμάτι, ειναι συμπαθητικό, το βασικό ρίφφ, χωρίς να είναι κάτι εντυπωσιακό, είναι ωραίο. Το “χτυσιμο” του κομματιού, είναι παρόμοιο με το untethered angel. Γενικά θετικό.
Μόνο το fall into the light δεν με έχει πείσει ακόμα.
Από αυτά που διαβάζω πάντως και από αυτά που έχουμε ακούσει μέχρι στιγμής, απ ότι καταλαβαίνω το νέο αλμπουμ πρέπει να είναι λογικής “Dream Theater” δίσκου.
Αυτό που μπορώ να πω πάντως από τα 3 κομμάτια, είναι πως ο Μangini ακουγεται πολύ καλύτερα σε σχέση με πριν.
Eχει όντως ομοιότητες με build me up, προσωπικά το Paralyzed το θεωρω πολύ ανώτερο. Σαν feeling και σαν αίσθηση και ερμηνεία νιωθω πολύ το vibe του Elements Of Persuasion.
Δεν είσαι πολύ μακριά από το οτι ειναι της λογικής “Dream Theater” (self titled), αλλά με καλύτερη παραγωγή και λίγοτερο “Forced epicness”. Είναι πιο ωμό και πιο ζωντανό άλμπουμ θεωρώ.
Σίγουρα είναι ο καλύτερος ηχητικά δίσκος του Mangini με τη μπάντα.
Το οποίο build me up, με την σειρά του μοιάζει με evanescence.
Βασικά ήθελα να γράψω το έξης πριν αλλά το απεφυγα.
Είναι της λογικής “Dream Theater”, αλλά με έμπνευση από ADTOE.
Τα μικρά κομμάτια είναι σίγουρα θετικό, τα ριφφ που ακούγονται πιο ορεξάτα, είναι επίσης θετικό.
Ο ραντες κάνει για ακόμα ένα δίσκο στην άκρη απ ότι καταλαβαίνω (θετικό αυτό) και ο μαντσινης, επιτέλους ενσωματώνεται καλύτερα στην μουσική σε σχέση με πριν.
Θετικά πράγματα γενικά. 
Βασικά καλώς ή κακώς, θεωρώ πως αν σε έναν δίσκο θίατερ υπάρχουν 2-3 κομμάτια τα οποία μετά από μερικά χρόνια θα τα θεωρούμε στανταράκια στο σετ τους, τότε είναι πετυχημένος δισκος.Αλλιώς, αν τα στανταρ είναι διαφορετικά, τότε να ξανασκεφτούν αυτό που ζητούσε ο Πορτνόης πριν μερικά χρόνια.
Σε τίποτα δε μου μοιάζει με Evanescence, πιο πολύ με RED πχ. Anyhow.
Τα 2-3 κομμάτια υπάρχουν, Barstool Warrior, At Wit’s End και Pale Blue Dot παίζουν δυνατά.