Πολλες συναντησεις τελευταια 
Ρε Πετρουτσι πως εχεις γινει ετσι, τι βυζαρες ειναι αυτες μανα μου 
Μαντζινι δεν ειμαι σιγουρος οτι ειναι ανθρωπος. Σαν πλαστικη κουκλα μιλαει παντα. Ρομποτ. Ισως εξηγει και το παιξιμο του. Πλακα εχει το βιντεακι παντως.
1 Like
Αντε να βγει…
Πέρασε στο ντούκου πριν αλλά intro + κουπλέ είναι εντελώς Breaking Benjamin. Όχι ότι χαλιέμαι.
Ας δευτερολογήσω λίγο στην πολύ spot on κριτική του Νίκου με κάποιες επιμέρους σκέψεις.
- Όντως στο παίξιμο της μπάντας φαίνεται να έχει επανέλθει μια ζωντάνια/ενέργεια.
- Οι Theater μοιάζει να γίνεται ολοένα και περισσότερο η μπάντα του Petrucci. Θα έλεγα Petrucci & friends γιατί όντως οι σχέσεις μέσα στην μπάντα φαίνονται εξαιρετικές. Όλοι συνεισφέρουν κάτι, αλλά κάθε τραγούδι ξεκινάει και τελειώνει με το παίξιμο του Petrucci.
- Ο Mangini μοιάζει να προσπαθεί να ικανοποιήσει τους nerd οπαδούς της μπάντας περισσότερο από όσο χρειάζεται. Εννοείται πως είναι ντραμεράκλα, αλλά η υπεραξία του Mike (στα καλά του) δεν ήταν ότι έπαιζε (μόνο) τεχνικά. Εδώ έχει καλύτερο ήχο πάντως.
- Σε αντίθεση με το “Astonishing” όπου προσπάθησαν να κάνουν κάτι τελείως διαφορετικό, στο “Distance Over Time” δεν νομίζω πως υπάρχει κάτι που δεν έχουν ξαναπαίξει (ως προσέγγιση, λογική) οι Dream Theater.
- Το “Viper King” είναι ακριβώς το πως πρέπει να αποφεύγει να τραγουδάει ο LaBrie. Γενικά, πάντως, στέκεται αξιοπρεπώς.
- Ο πήχης έχει πέσει σε συνθετικό (και αισθητικό θα προσέθετα αλλά είναι άλλη κουβέντα) επίπεδο σε σχέση με τα (άπιαστα) μεγαλεία του παρελθόντος. Αν κάποιος προσεγγίσει το άλμπουμ συγκριτικά με τους τότε Theater θα απογοητευτεί. Αν το προσεγγίσει για αυτό που είναι, πιστεύω ότι θα περάσει καλά ακούγοντάς το.
4 Likes
It’s out there.
1 Like
Ποτέ δεν είναι αργά για να δει το Αληθινό Φως ακόμα κι ένας τύπος σαν τον Mike Portnoy, που ενώ στο μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του έχει υπάρξει ανοιχτομυαλος και προοδευτικός στο πως προσεγγίζει την μουσική και στα ακούσματα του, ταυτόχρονα έχει φανεί και λίγο “κολλημένος” σε συγκεκριμένα πράγματα που έχουν να κάνουν με τα κλασικά του ακούσματα από όταν ήταν μικρός (Metallica, Beatles, Sabbath κτλ).
Ήδη ο σεβασμός μου για τον Portnoy είχε φτάσει σε πολύ υψηλά επίπεδα μετά το 2010, και ανεβαίνει κάθε χρόνο.
1 Like
Όταν έπαιζε η Βουγιουκλάκη το “Ένα αστέρι γεννιέται”" η Gaga μάθαινε ανάγνωση. Όσο για το αρσενικό της ταινίας… αν δεν έχεις Παπαμηχαήλ με ανοιχτό πουκάμισο μέχρι τον αφαλό και τρίχα από μέσα δεν πας μπροστά (ποιος Μπράντλεϊ τώρα γελάει η οικουμένη) 
Το fivefoottwo το είδα κατόπιν πρηξίματος της γυναίκας… συμφωνώ με τα σχόλια του Mike… αλλά δυστυχώς για μένα είναι πολύ δύσκολο να διώξω από μυαλο μου την “σκουπιδίλα” που έχει ο χώρος και η νοοτροπία της ποπ, για την οποία αυτοί που “φταίνε” λιγότερο είναι οι ίδιοι οι καλλιτέχνες και σχεδόν όλο το μερίδιο το έχουν όλοι οι υπόλοιποι παρατρεχάμενοι
2 Likes
Λέτε να δούμε συνεργασία Portnoy - Gaga;
Δεν μπορώ να κατηγορήσω τον Portnoy γιατί είναι “κολλημένος” και δεν ακούει Beyonce, Taylor Swift και Kate Perry.
Η Gaga δεν ανήκει στην σαβούρα της ποπ. Γράφει και δική της μουσική, έχει και κάποιες καλές επιρροές (Queen-Beetles… και Maiden χαχα).
…πάντα βέβαια με την συνεργασία με τους παραγωγούς… και χρησιμοποιώντας την σεξουαλικότητα… και τα πολλά χορευτικά μέρη.
Αξιολογη ναι, μεγάλη καλλιτέχνιδα δεν νομίζω.
Γενικά ποτέ δεν μου άρεσαν οι δίσκοι στους οποιους μπλέκουν μέσα οι λεγόμενοι μεγαλοπαραγωγοί που δίνουν την κατεύθυνση και τα όρια…
Ενας μικρός θησαυρός, μόλις το δεύτερο live με τον LaBrie, πριν καν κυκλοφορήσει το Images.
1 Like
Μια πρόσφατη συνέντευξη που έκανα με τον Rudess, τόσο για τους Dream Theater όσο και για το προσωπικό του άλμπουμ (και για LTE). Προκύπτουν κάποια ενδιαφέροντα πραγματάκια.
3 Likes
Ωραία πράγματα από το Jordan
Λοιπον αυτο το τραγουδι για μενα ειναι παντοτε στο τοπ οποιασδηποτε λιστας με τα καλυτερα 10 Dream Theater (τραγουδια, solo, riffs, drumming, you name it) και την περισσοτερη ωρα ειναι βασικα τοπ 3 σιγουρα.
Ο τροπος με τον οποιον πλαισιωνει ο Portnoy τον Petrucci κατα την διαρκεια του σολο, ειναι βασικος λογος για τον οποιον το συγκεκριμενο σολο ειναι απο τα καλυτερα που εχει γραψει ο Πετρουτσι, περα απο το σολο το ιδιο φυσικα, το οποιο ειναι εξωφρενικα τελειο. Το οποιο φυσικα δεν ειναι αποκλειστικοτητα του συγκεκριμενου τραγουδιου. Το drumming του Portnoy ανεβαζει οποιοδηποτε τραγουδι σε οποιονδηποτε δισκο εχει συμμετασχει ποτε, γιατι ο τυπος ειναι κατι παραπανω απο μουσικος.
22 χρονια απο την δισκαρα φετος, πως περνανε ετσι τα ατιμα. Θα ηθελα παλι να ειμαι σε ενα καραβι για την Ροδο και να συζηταω για Progressive με τυχαιο τυπο απο το Λιτοχωρο, ο οποιος εχει φαει κολλημα με την ιδια κοπελα με μενα (απο το σχολειο μου) με την οποια κατεληξα μετα να κανω σχεση 6 χρονια.
5 Likes
Και επειδη περναω οξεια ντρημθηατεριτιδα αυτες τις μερες… Τι υπερκομματαρα των 7 ηπειρων, κι ας γινεται ενας τεραστιος αχταρμας απο ριφφς και ας ειναι μερικες αλλαγες λιγο ασχετες (οπως εκει που μπαινει το Blackened ας πουμε). Και τι σολαρα εχει γραψει ο Πετρουτσι. Για μενα μακραν το καλυτερο τραγουδι του (οχι και πολυ αγαπημενου) Train Of Thought.
2 Likes
Το βίντεο είναι unavailable εδώ στο Ελλάδα.
Χμμμ κριμα… το This Dying Soul ειναι
9 Likes
Έχω πάει, εντάξει, κάτι λέει το θέατρο… θέα Μεσόγειο και Αίτνα 
…
3 Likes
Ξεκαθαρα χειρότερο.
2 Likes
Κ η Αιτνα κουρασε,υπερεκτιμημενη
2 Likes