Wardruna is a Norwegian music group formed in 2003 by Einar Selvik along with Gaahl and Lindy Fay Hella. They are dedicated to creating musical renditions of Norse cultural and esoteric traditions and make significant use of Nordic historical and traditional instruments including primitive deer-hide frame drums, flutes, kraviklyr, tagelharpe, mouth harp, goat horn, and lur. Non-traditional instruments and other sources of sound like trees, rocks, water, and torches are also used. The band has released four full-length albums, the first three based on Norse mythology, the last based on the sayings of Odin from the Völuspá and other old norse sources.
Δεν το λες ακριβως Dungeon Synth αλλα εσκασε στο youtube απο τα related… ομορφα πραγματα.
Προσωπικα θα το ελεγα πρωτογονο πετροδεντρινο Νορβηγικο torch ambient metal
Aυτος εδω ειναι περιπτωση που βλεπω κανουν debate οι λιγοι οπαδοι του ειδους. Σε ολους αρεσει, αλλα δεν συμφωνουνε στο αν ανηκει στο ειδος. Πολυ ωραιο. Μου θυμιζε και 70ς, 80ς κινηματογραφο
Το καλό παιδί που γνωρίζουμε ως Arioch / Mortuus κυκλοφορεί ένα ηλεκτρονικό/ambient δίσκο με το νέο του project DomJord την άλλη Παρασκευή, αλλά το έδωσε από σήμερα στο youtube. To ρίχνω εδώ γιατί ούτε ο ίδιος δεν ξέρει τι θεωρείται αυτό που παίζει!
Νέο πρότζεκτ από τον Ayloss (Spectral Lore κ.α) σε Dungeon-Synth ήχους.
“Ontrothon, Saga of the Ancient Glass” is released! A very special project that I enjoyed creating these lost months a lot, for those of you into dungeon synth/role playing game soundtracks. I hope you’ll enjoy it.
I’ve also set up a cd pre-order (to be released in November) since I’m releasing the album by myself to see how much the demand for a physical edition is and choose an according quantity.
Αυτό εδώ είναι δισκάρα και φετινό, έχει και πιο spacey πινελιές σε σημεία, ξεφεύγει από το fantasy μοτίβο που κυριαρχεί στο ιδίωμα:
Μια γενικότερη παρατήρηση για το dungeon synth είναι πως ενώ πιστεύω πως υπάρχουν πολύ ωραίες κυκλοφορίες στις μέρες μας, με ιντριγκάρουν ένα τσικ παραπάνω μουσικές που βγήκαν παλιότερα. Ο βασικός λόγος είναι πως τώρα έχει μπει σε ένα καλούπι το είδος, κάποτε, έχω την αίσθηση, ήταν ένα είδος με πιο ασαφή πλαίσια και κομματάκι πιο απρόβλεπτο. Ο μέσος καλλιτέχνης τώρα μου δίνει την εντύπωση πως αρχίζει ένα πρότζεκτ και λέει “Ας παίξω dungeon synth”, ενώ πριν 25 χρόνια θεωρώ πιο πιθανό να ξεκινούσε κάποιος βαρεμένος ένα πρότζεκτ σκεπτόμενος να “παίξει ατμοσφαιρικά” μπολιάζοντας στον ήχο του τις επιρροές/ακούσματα που είχε, όποια και να ήταν αυτά. Από ambient μέχρι heavy metal (ο Mortiis θυμάμαι σε συνέντευξη να λέει πως άκουγε πολύ Manowar) από kraut μέχρι black metal ή οτιδήποτε άλλο (ο Kirkwood που αναφέρθηκε πιο πάνω νομίζω άκουγε αρκετά goth και berlin school electronica). Τονίζω και πάλι πως δεν μειώνω σύγχρονους καλλιτέχνες, υπάρχουν διάφορα σχήματα που γουστάρω αρκετά!
Να και ένας δίσκος που λατρεύω από τα 90ς, στις κορυφές του είδους άνετα κατ’εμέ:
Μαλλον οι αγαπημενοι μου απο οσα εχω ακουσει αυτα τα 1-2 χρονια σε αυτο τον ηχο και μια απο τις φετινες κυκλοφοριες που μου αρεσουν περισσοτερο.
Ουσιαστικα black metal σε dungeon synth καλουπι πλεον. Μια τελεια μιξη με πολυ ωραια αλλοκοτα, αποκοσμα σημεια.
Δυο δισκακια που μ αρεσανε πολυ. Μου θυμιζουνε και τα 2 παλια παιχνιδια στον υπολογιστη. Legend of Zelda, Shadow of the Beast, αλλα το Vandalorum θυμιζει αρκετα και ιταλο χορορ osts κτλ
