Στο Περσέπολις μου άρεσε πάρα πολύ η σκηνή
που η μικρή θέλει να αγοράσει κάποιον δισκο μουσικής δυτικού συγκροτηματος που ήταν απαγορευμένα και την δειχνει να παει σε κατι τύπους λες και ήταν ντιλερ σκληρών ναρκωτικών και ένας προσπαθεί αν τις “πασαρει” κάτι πιο σκληρό από ότι συνήθως, δηλαδή Iron Maiden.Χιούμορ και κοινωνική κριτική σε τέλεια ισσοροπία.
και το Βαλς με τον Μπαζιρ πολυ καλο,το ειδα πριν μια βδομαδα περιπου.
Εχω να γραψω χρονια…
Ειδα paranormal activity το οποιο αριστουργημα δεν ηταν ουτε δεν μπορουσα να κοιμηθω μετα αλλα οντως ηταν καλο και δεν αμερικανιζε οσο η πλειονοτητα αυτου του ειδους.
Ειδα into the wild.Μ αρεσε σαν ιστορια,δεν μ αρεσε σαν σκηνοθεσια η εστω μπορουσε να ναι πολυ διαφορετικο και εσωτερικο(αρα και οχι τοσο εμπορικο βεβαια)…Τα διδαγματα του μ αρεσαν αλλα ο τροπος παρουσιασης τους σε μερικες στιγμες ηταν πολυ in your face πραγμα που δεν μ αρεσει.Προτιμω να αρπαξω ενα διδαγμα/βαθυτερο νοημα παρα τρια αλλα δεν θελω να με θεωρουν χαζο και να μου τα σερβιρουν μεσα στο πιατο…Παρολαυτα δεν λεω οτι η ταινια ηταν κακ.Ομορφηα ηταν με ωραια φωτογραφια(βοηθουσε και το φυσικο περιβαλλον) και υπεροχη μουσικη.
Ειδα το stigmata που παρολο που επαιζε η ομορφια* δεν με κρατησε…Τα εμπλεκε παρα πολυ και κυριως δεν τρομαξα…Αν το ειχα δει στα 15 σιγουρα θα το γουσταρα καλυτερα.
Ειδα τα REC 1 και 2 συνεχομενα…Ναι εδω κατι διαφορετικο…Σε εβαζε σε πολυ καλη ατμοσφαιρα πανικου οπου οντως χεστηκα σε ορισμενεσ φασεις…Η ιστορια αρκετα καλη αλλα στο δευτερο μερος τραβηξε νομιζω…Παιδακια μπατσοι παπαδες ολα μαζι…Το πρωτο παντως ειναι απο τα καλυτερα θριλερ που εχω δει τελευταια.
Ειδα Wild at heart του david lynch που ενταξει τα εσπασε ασχημα.Μια απο τις πιο ηπιες ταινιες του δωσμενη με εναν τοσο εξωφρενικο τροπο…Πολυ ομορφη ταινια.
Ειδα Lost highway του ιδιου και ενταξει επαθα λιγο την πλακα μου…Φοβερη ταινια και καλυτερο απο το mulholland drive ισως να τρομαξα και περισσοτερο απο τα κανονικα θριλερ…Η πλακα ειναι οτι εκει που λες οτι τα κανει ολα για εντυπωσιασμο βρισκεις συνδεσμους και σκεφτεσαι οτι μαλλον κατι παιζει πισω απο τον χαμο.Σιγουρα πρεπει να το ξαναδω.Μην παρεξηγησετε…Δεν εννοω οτι η ταινια ειναι ενα μπερδεμενο πανεξυπνο σεναριο…Εχει πολυ συμβολισμο,τελεια πλανα,τρελη μουσικη και ομορφη ηθοποιο.Μιλαω για την patricia Arquette* φυσικα οπου στον ρολο με τα μακρια μαυρα μαλλια ειναι οτι πιο σεξυ εχω δει τελευταια
Με το πιο τελειο στηθος φυσικα.
Αυτα.
Οταν λες εσωτερικο?Δηλαδη εκει που λεει στο τελος “What if I were smiling and running into your arms? Would you see then what I see now?”. δεν σου δινει την ευκαιρια να σκεφτεις αλλα στο πασαρει ετοιμο?
Εγώ συμφωνώ με Κιράτζο για Into The Wild. Πέρα από το “νόημα” που στο έκανε νιανια για να το καταλάβεις καθόλη τη διάρκεια της ταινίας, καθιστόντας την έτσι ρηχή, το πρόβλημα ήταν η πραγματικά κακή σκηνοθεσία. Ειδικά αυτό με τα slow motion κάθε τρεις και λίγο ήταν από τα πιο άκυρα και άκαιρα τεχνάσματα που έχω δει σε ταινία. Κατέστρεφε τα πάντα.
Κάπως έτσι και εγώ. Είδα το 1 τυχαία και αμέσως έψαξα να βρω και το 2. Πάρα πολύ καλό και ελπίζω η ιστορία να τελειώνει εκεί και να μην το ξεχειλώσουν όπως κάνανε με τα Saw…
Θα δω το Ripper με την A.J.Cook, καλό θριλεράκι με ανατροπές:):!:
Πειτε καμιά καλη κωμωδία για σήμερα. Παλια ή και καινουργια δεν μου έρχεται κάτι καλό στο μυαλό τώρα.
A fish called Wanda.
In The Loop
ενταξει κλασικό αυτό το έχω δει ταινιαρα εννοείται.
μολις ειδα τρειλερ στο youtube. Πρέπει να έιναι γαμάτο. Ελπιζω να υπαρχει σε τορεντ. 
thanks guys
Paranormal Activity
Μετριότατο, τσάμπα ο ντόρος.
a haunting in connecticut
καλουτσικο αλλα με καποιες υπερβολες που με ξενερωσαν
Dead…
μετα απο το δικο σου ποστ ειδα το The Invention of Lying…
ειπες πως ηταν αρκετα καλη…
εμενα δεν μου φανηκε “αρκετα καλη…”
εμενα μου φανηκε σαν να ανακαλυψα ενα [SIZE=“1”]μικρο [/SIZE] διαμαντακι…
ανετα παταει κατω ΟΛΕΣ αυτες τις “κωμωδιες της χρονιας”, Α-ΝΕ-ΤΑ
o πρωταγωνιστης ειναι θεος… (παιζει και στην σειρα the office ,που θα αρχησω μεσα στη βδομαδα)
και οι μικροι ρολοι απο υθοποιους οπως ο Philip Seymour Hoffman και ο Edward Norton ειναι ολα τα λεφτα… (μεχρι και η ψιλη δικηγορος απο το law and order εμφανιζεται…)
εχει πολυ περισσοτερα αστεια απο αλλες, και καλα αστειες ταινιες,και το θεμα της δινει την δυνατοτητα για περιεργα αστεια…
κοινωνια χωρις ψεμα… τρελες καταστασεις…
πραγματα που δεν ειχαμε φανταστει πως θα ηταν χωρις το ψεμα…
ας πουμε ταινιες δεν θα υπηρχαν…
ουτε ο θεος…
και οι διαφημισεις…?? παρακαλουμε συνεχειστε να αγοραζετε coca cola
ενω οι εντολες του “απο πανω”… ???:lol:
θελω να γραψω για σχεδον για ολα τα αστεια αλλα δεν εχει κανενα νοημα…
πολυ ανωτερη απο οτι περιμενα…
καλη φαση πραγματικα…
PEPSI… για οταν δεν εχετε coca cola…:lol::lol::lol:
Dead ωραιος… 8)
Υ.Γ. οσο για αλλη κωμωδια λογικα εχεις δει το death at the funeral,ετσι…??
ε, ξαναδες την…
Ειδα σημερα 2 ταινιες με παρεα το Black Dynamite και το House Of The Devil…
Το Black Dynamite ειναι απλα κορυφη, μιλαμε για [SIZE=“3”]ΕΠΟΣ[/SIZE],:bow2: αν και το περιμενα καλο, αυτο ηταν περα απο καθε προσδοκια… Απιστευτες σκηνες, λιωνεις μιλαμε και οι ατακες πανε και ερχονται… Οι ηθοποιοι ειναι ολοι μεγαλες μορφες, μιλαμε για απαικτη cult κωμωδια, η καλυτερη που εχω δει σε αυτο το στυλ… Φοβερη η ολη ρετρο ατμοσφαιρα της ταινιας και το ιδιο και η μουσικη, κολλαει απιστευτα… Μιλαμε για [SIZE=“4”]ΛΙΩΣΙΜΟ…[/SIZE]:lol2::lol3::lol3:
Το House Of The Devil που ακολουθησε ηταν μια μαλακια και μιση, θριλερακι υποτιθεται, απιστευτα βαρετη… Περιμενεις σε ολη την ταινια κατι να γινει και τελικα τελειωνει και εχει ενδιαφερον το πολυ κανα 2λεπτο… Εχε χαρη που ειχε προηγηθει το Black Dynamite και η επηρεια του ηταν τοσο δυνατη και δεν μας πηρε ο υπνος…
[B]
In Black Dynamite We Believe, ΘΕΟΣ…[/B]
Χθες το μεσημεράκι προς απόγευμα είδα δύο ταινίες…
Πρώτα το ‘‘Αντίχρηστος’’ του Τρίαρ…
Ταινία γροθιά στο στομάχι, με τους δύο πρωταγωνιστές,κυρίως την Γκένσμπουργκ, να κάνουν απίστευτες ερμηνίες:!: 104 λεπτά που πέρασαν σαν μια στιγμή, βλέποντας μία απίστευτη τραγωδία και τους δύο πρωταγωνιστές να προσπαθούν να την διαχειρηστούν, μάταια δημιουργόντας απίστευτες σκηνές, μαζί με μια υπέροχη εικόνα:):!:
Μετά το ‘‘District 9’’, το οποίο ξεκινά με αναπάντεχο ντοκιουμαντερίστικο τρόπο, εκπλίζοντας ευχάριστα, και δίνοντας σαφείς αναφορές στο ρατσισμό που επικρατεί στις μέρες μας:!: Απ’την μέση του έργου και μετά έρχονται οι κλισεδούρες και οι εύκολες συγκινήσεις, μη χαλόντας όμως τις πρώτες εντυπώσεις:!:
Θα τα ξαναδώ στάνταρ και τα δύο:):!:
Με χάλασε που το γυρνούσε στη ρομαντική κομεντί στο τελευταίο μέρος. Όσο κρατούσε το κωμικό/σατυρικό της ύφος ήταν πραγματικά απόλαυση, όπως είπες πατουσε κάτω όλες τις σημερινές κωμωδίες απο Χολιγουντ.
Η σκηνή που μου έμεινε είναι όταν τον δείχνει να περπάτει σε slow motion στο διάδρομο του γηροκομείου να λεει απο ένα ψέμα στο αυτί κάθε ηλικιωμένου και να τους κάνει όλους χαρούμενους. Επική σκηνη και δεν είναι η μόνη.
Το death at the funeral ναι το έχω δει πολύ καλό. Όπου να ναι βγαίνει και το αμερικάνικο ριμεικ.
Τελικά χθες αν και κατέβασα το In the loop δεν βρηκα ούτε καν αγγλικους υποτιτλους και απλα πήγα να νοικιασω καμία (τωρα το θυμήθηκα ωστόσο το black dynamite #-o ).
Ειδα το California Suite του 1978. Michael Caine, Richard Pryor, Bill Cosby, Walter Matthau κ.α. Τρομερό ατακαδόρικο σενάριο που βγάζει τρελό γέλιο και θεικές εμρηνείες απο ένα all star cast. Η υπόθεση περιστρέφεται γύρω απο τις ιστορίες 4 ζευγαριών που περναν μια μέρα σε ενα ξενοδοχείο του beverly hills.
τα 4/5 της ταινιας ειναι τρομερα…
στο τελος λογικο ειναι να το γυρισει εκει…
αλλα δεν πειραζει…
ας πουμε η σκηνη που σταματαει τον γαμο και θελει να πει τα δικα του και τον διακοπτει ο φιλος του εχει γελιο(και ας μην ειναι σαν τις αλλες 2438 σκηνες που γελας σαν χαζος…)
κατεβασα το the office(σειρα)… θα τον τσεκαρω εκει…
αν και υπαρχει και αμερικανικο…(που και σε αυτο παιζει…:!
και βγαινει και αμερικανικο death at the funeral…?? :-k
αντε να δουμε…
Καλα στο office θα καταλαβεις το πραγματικο ταλεντο του Ricky Gervais.Δες το οπωσδηποτε.Στο αμερικανικο δεν παιζει απλα η ιδεα ειναι δικια του.
Λοιπόν, αν γουστάρετε τρελή κωμωδία με κουφά αστεία και μαύρο χιούμορ σε φάση “Τρελές Σφαίρες” και “Στραβοί Πιλότοι στα F-16”…
Δείτε οπωσδήποτε το “Blazing Saddles” [1974] (Μπότες, Σπιρούνια και Καυτές Σέλες) του Mel Brooks.
Απίστευτο γέλιο! Παίζει και ο τρελάρας ο Gene Wilder…