Και του Pacino στο Scarface…
Ο Pacino (και εντός αλλά και εκτός scarface) είναι στη Βίβλο του σινεμά. 
λοιπον μολις ειδα το miller’s crossing των πολυαγαπημενων αδερφων κοεν
μου αρεσε πολυ αλλα οπως και στο barton fink σε βαζει να σκεφτεις “καλα μας τα δειξες,γουσταραμε,αλλα γιατι ολα αυτα?”
δηλαδη δεν επιασα τοσο το τελος…περιμενω αποψεις…
Moλις ειδα το “Οταν εκλαψε ο Νιτσε”. Η μεταφορα στην οθονη του μυθιστορηματος του Irvin Yalom.
Ωραια παραγωγη, ωραιες ερμηνειες. Δε το γνωριζω για το βιβλιο γι’ αυτο δε μπορω να τα συγκρινω. Σεναριογραφικα παντως αλλα οχι τελεια δοσμενο σκηνοθετικα, ειδικευτηκε στην πραξη της φιλοσοφιας του Νιτσε μεσω της φρουδικης μεθοδου πλαθοντας το μεσα απο τις ανθρωπινες σχεσεις (λογικο αλλωστε). Ομορφο. Υποθετω το βιβλιο θα ειναι καλυτερο.
Melinda and Melinda
όμορφη ταινία του Woody Allen,ζωή,νόημα,αξία και οπτική γωνία που τη χαζεύουμε (τη ζωή).όμορφο.
Πολυ ωραιο το Melinda & Melinda…! “Τα επιπλα εσυ τα σκοτωσες;” :lol:
Τεσπα. Εγω ειδα το 10 λεπτα αργοτερα -η τρομπετα. Πολυ φλου θεμα. Ο χρονος και πως μπορει να δρασει στη ζωη μας. 7 σκηνοθετες αφηγουνται την δικια τους ιστορια γυρω απ’ αυτο (Aki Kaurismaki, Victor Erice, Werner Hertzog, Wim Wenders, Jim Jarmusch, Spike Lee, Chen Kaige) γυριζωντας μια ταινια 10 λεπτων ο καθενας. Οι περισσοτεροι δειχνουν την επιροη του χρονου σε μικρη ροη (πραγματικων 10 λεπτων) κι ετσι το συνειδητοποιεις πιο ζωηρα. Απο καλλιτεχνικης αποψης μ’ αρεσε αλλα απο σκηνοθετικης κτλ βγαινει κατι το χλιαρο. Θα προτιμουσα να εβλεπα μια ολοκληρη ταινια γυρω απο τον χρονο απο kaurismaki κυριως.
ειδα το Chinatown του Roman Polanski.
εξαιρετικο σεναριο , υπεροχες ερμηνειες (ανεπαναληπτος ο Τζακ) , καταπληκτικη σκηνοθεσια
στην αρχη κουραζει λιγο μεχρι να μπεις στο νοημα της ταινιας , αλλα μετα κορυφωνεται σιγα σιγα
σαν κλασικο φιλμ νουαρ υπαρχει η μοιραια γυναικα , πραμα που δεν μου πολυαρεσει αλλα δεν με χαλασε καθολου στην ταινια
το πολυ σκληρο τελος ισως σχετιζεται με το προσωπικο δραμα του σκηνοθετη εκεινη την περιοδο
γενικα ηταν μια πολυ ωραια ταινια , αλλα δεν νομιζω να την ξαναβλεπα κιολας. με ψιλοκουραζουν τα παλια φιλμ νουαρ γι αυτο και τπτ αλλο
Ειδα το Control (την βιογραφια του Ian Curtis των Joy Division). Αν και την παρακολουθησα πολυ ευχαριστα, η ταινια θεωρω οτι ειχε πολλα κενα. Επικεντρωνοταν κυριως στη σχεση του Curtis με την γυναικα και την ερωμενη του, λιγοτερο στην μπαντα ενω παρελειπε σχεδον εντελως να μας δειξει την εξελιξη της προσωπικοτητας και του εσωτερικου κοσμου του. Πραγμα πολυ βασικο αφου οι εσωτερικες συγκρουσεις του ηταν αυτες που τον οδηγησαν στην καταθλιψη και αργοτερα στην αυτοκτονια…
2η μερα μεσα συνεχομενα οποτε ειπα να ξαναδω ταινια (καψιλα)
αυτη την φορα ειδα το Amadeus του μεγαλου Milos Forman (One Flew Over Cuckoo’s Nest , People vs Larry Flynt)
ειναι η καλυτερη ταινια που ειδα το τελευταιο διαστημα
απιστευτες ερμηνειες απο τους 2 πρωταγωνιστες , θεσπεσια μουσικη , και πολυ καλη αναπαρασταση της Βιεννης εκεινη την εποχη
κερδισε 8 οσκαρ…
προκειται για την ιστορια που αφηγειται σε εναν ιερεα ο τεως αυλικος του βασιλια της Βιεννης για την σχεση του με τον Μοτσαρτ ( τον θαυμαζε στο φουλ , τον μισουσε θανασιμα γιατι τον εβλεπε σαν ενα δωρο του Θεου που πιστευε οτι ο ιδιος μπορουσε να ειναι)
ΔΕΣΤΕ ΤΟ ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΤΟ ΧΕ’ΤΕ ΔΕΙ
Kill Bill Vol.1 ε τι να πω για μια απο τις αγαπημενες μου ταινιες.
Alpha Dog http://www.imdb.com/title/tt0426883/
Η ταινια δεν μαρεσε στο συνολο της.Ειχε καποιες καλες σκηνες αλλα ως εκει.
Την ειδα παρεα με αλλους 3-4 οποτε παιζει να μην της εδωσα την πρεπουσα
σημασια.Οι χαρακτηρες μου φανηκαν ολοι αδιαφοροι.
tis teleftees meres ida:
No Country For Old Men
gamaei.- idika o “kakos” respect.
3:10 to Yuma
GAMAEI!!!
The The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford
wraio ergo, isos merikoi to vroun ligo vareto… ali8ini istoria.
The Other Boleyn Girl
ke afto wraio, poli megalo se diarkia, isos ligo vareto alla ali8ini istoria.
Ειδα την βιογραφια της Μητερας Τερεζας. Ωραιο σαν παραγωγη και παιζει η εγγονη του Τσαπλιν. Νταξει, αυτο που σε συγκινει ειναι οτι αυτα που βλεπεις συνεβησαν. Η σκηνοθεσια τα χει προσεγγισει ομορφα, αληθινα και διακριτικα.
Ξανά τη “Φωλιά του Κούκου” που με συγκίνησε και πάλι. Μνημείο.
The Brothers Grimm
όμορφο παραμύθι,ανατροπές,απολαυστικός Ledger
Big Fish
ο Burton στα πιο…χαρούμενα και φωτεινά του film,όμορφο,αισιόδοξο
Είδα τον αριθμό 23 με τον Jim Carrey.
Ενώ είναι πολύ καλός ηθοποιός, δε με ενθουσίασε κάτι στον ρόλο του, ούτε τόσο στο σενάριο. Νομίζω λίγο πολύ τα έχουμε ξαναδεί αυτά, αλλά είχε ωραία μουντή ατμόσφαιρα και γενικά ήταν οκ.
Το τραγικό είναι ότι μετά μπήκα στο μετρό, το οποίο ερχόταν σε 6min και το επόμενο σε 17min. 6+17=23. Λέω οκ, πάω κάθομαι σε ένα κάθισμα στην αποβάθρα, κοιτάω, ήταν πάνω χαραγμένη η ημερομηνία 18/05/05. 18+5=23. 8O και εντελώς τυχαία, πρώτα χρησιμοποίησα την γραμμή 2 του μετρό και μετά την 3. Μήπως να αρχίσω να φοβάμαι; :-s Όποιος έχει δει την ταινία καταλαβαίνει. 
το τελευταιο μισαωρο ειναι οτι να’ναι , πολυ γκαζι παταει ο σκηνοθετης…
εγω ειδα το The Unforgiven!!και μου αρεσε παααρα πολυ
οι λατρεις των γουεστερν φυσικα θα καραγουσταρουν , καθως ο μεγαλος Κλιντ αποδιδει φορο τιμης στον δασκαλο του Sergio Leone και θυμαται ρολους Blodie , Moco …αυτη την φορα ομως πιο αδιστακτος
πολυ καλες ερμηνειες απο ολους , αλλα αυτος που κλεβει την παρασταση ειναι ο εξαιρετικος Τζιν Χακμαν στον ρολο του καφρου , αδιστακτου και μισητου σεριφη
με ψιλοχαλασε λιγο το “γαμω και δερνω” τελος , οχι σαν σεναριο αλλα σαν ατμοσφαιρα
Αυτό ακριβώς που έχεις στο σπόιλερ είναι το κερασάκι στην τούρτα σε μια απίστευτη ταινία, αναμφίβολα μια από τις καλύτερες του '90.
Ειδα το Hitman και δεν εξεπλαγειν, αθλιο οπως το περιμενα. Εφταιγε ο πρωταγωνιστης.
The Family Man με τους Nicolas Cage και Tea Leoni.
Ομορφουλι…
Before sunrise
όμορφο,ρομαντικό,γοητευτικό,γρήγορο και καθόλου σαχλό…
Before sunset
το άτυπο σίκουελ του πρώτου…μελαγχολικό,όμορφο,γλυκό…