A Fistful Of Dollars: Πολύ βαρβάτο γουέστερν με έναν εξαιρετικό Κλιντ. Καλή ταινία.
A Clockwork Orange: Πολύ απλά ΤΑΙΝΙΑΡΑ! Μου δημιούργησε σκέψεις όπως “τι θα έκανες στη θέση του…” και “τι είναι καλό?”
Τhe Last Order: Το είδα περιστασιακά. Πολύ όμορφο.
88 Minutes
Πατσίνο,δράση,σασπένς…γουστάρουμε τέτοια πράγματα:) 
ακουσα οτι αν δεν ηταν ο Πατσινο η ταινια θα ταν για…
τεσπα οτι δεν παλευεται:(
Μια χαρα ταινια ηταν, για το ειδος της. Ο Πατσινο ειναι γερο χαρτι a.k.a. μια μετρια ταινια την ανεβαζει πολυ.
To Beowulf του Robert Zemeckis. Αξίζει, αν μη τι άλλο, να την δει κανείς μόνο και μόνο για την εκπληκτικότερη χρήση του CGI σε ταινία έβερ. Ο Ζεμέκις προχωράει πολλά βήματα παραπέρα αυτό που ξεκίνησε με την προηγούμενη all-CGI ταινία του, το χριστουγεννιάτικο Polar Express.
Ειδα ψες βραδυ το πολυδιαφημισμενο Βαβελ. Απο χτες λοιπον σπαω το κεφαλι μου να καταλαβω γιατι θεωρειται κορυφαια ταινια.
Δε λεω, ωραια σκηνοθεσια, ομορφη φωτογραφια, καλο καστ, ερμηνειες, πετυχημενη μουσικη επενδυση αλλα… η ταινια δεν εχει τιποτα να πει!! ΟΚ, βλεπουμε τις σουπερ-δραματικες ιστοριες καποιων ανθρωπων σε διαφορα μερη του κοσμου. Και? Τι επρεπε να καταλαβω απο αυτο? Βοηθηστε με…
είναι νομίζω καθαρά ταινία βασισμένη στα συναισθήματα που θα σου προκαλέσει.είτε σ’ακουμπάει πολύ και λες “ω,τι ταινία διάολε!” είτε όχι.
Perfume:the story of a murderer
υπερβολικά μέτριο,κάτι έσωζε η ερμηνεία του Whishaw και τα όμορφα κορίτσια.
Συμφωνω για το perfume.
Οσο για το Βαβελ, ναι αλλα τα συναισθηματα που θα μου προκαλεσει πρεπει να πηγαζουν απο το concept του. Το οποιο και δεν αντεληφθην ο ερημος. Anyway…
La Tigre e la neve(Ο Τιγρης και το Χιονι)
Ωραιο σαν σεναριο/ιδεα, με μερικα πολυ ομορφα σημεια(σκηνοθετικα), μου θυμισε αρκετα το La Vita è bella.
Σε μερικα σημεια με κουραζει λιγο ο Μπενινι. Πολυ καλος ο Jean Reno.
Ειδα χτες το Smoking Aces.
Ενα εχω να πω 
Απιστευτη σκηνοθεσια,σεναριο και γενικα μια ταινια ολα τα λεφτα!
απόδειξη ενοχής με anthony hopkins
αρκετά καλό ήταν
:thumbup:
Ωραια ταινία, έξοχος ο θεός.
έξοχος ο θεός (όπως πάντα) αλλά προβλέψιμο το τέλος
8)
zodiac του fincher. Υποτονικό,χαλαρό,με πολύ λεπτομέρεια στα γεγονότα και την απεικόνιση του Σάν Φρανσίσκο, και μια μελαγχολική διάθεση για μια εποχή που πέρασε με το κλείσιμο μιας υπόθεσης που απασχόλεισε πολύ την Αμερική στις αρχές των 70΄ς. Γενικά εξαρετική και πολύ διαφορετική απο τις ταινίες του σωρού με σίριαλ κίλερς. Πολύ καλη επιστροφή του σκηνοθέτη σε πιο ήπια μονοπάτια, μετά απο τη πατάτα πάνικ ρούμ.
The Mist
Καλή ταινία, μάπα φινάλε.
Μαλλον μαπα ταινια, ωραιο φιναλε.
Τραγικη ειρωνεια. Αν και το περιμενα οτι θα σκασουν μυτη τιποτα στρατιωτες.
Το γελοιο ηταν η ευκολια που σκοτωσε τον γιο του.
Καλά, στο σπόιλερ συμφωνώ. Γι αυτό δε μου άρεσε το φινάλε. Δηλαδή έλεος, περίμενε να δεις τι θα γίνει…
My Left Foot: Εξαιρετικό, με μια από τις καλύτερες ερμηνείες που έχω δει (D. D. Lewis). Είχε βέβαια τον περιορισμό πως ως βιογραφία, δεν είχε περιθώρια για κάποιο εξαιρετικό σενάριο.
ο daniel day lewis σβηνει καριερες εδω
(οπως βασικα και στις περισσοτερες ταινιες του)
Μόλις είδα το Before the Devil Knows You’re Dead.
Δραματική ταινία χαρακτήρων, με εκπληκτικές ερμηνείες. Ο Φίλιπ Σίμουρ Χόφμαν είναι εύκολα μέσα στους 5 κορυφαίους ηθοποιούς αυτή τη στιγμή στον πλανήτη. Φανταστικό σενάριο και υπέροχη σκηνοθεσία από τον 84χρονο Σίντνι Λιούμετ, ο οποίος παρά την ηλικία του μεγαλούργησε. Τεράστια αγωνία που κορυφώνεται μέχρι και την τελευταία σκηνή και αρκετό ψυχοπλάκωμα. Η όλη φάση θυμίζει έντονα το Cassandra’s Dream του Γούντι Άλεν στο πολύ καλύτερο όμως.