ΤΑΙ-ΝΙ-Α-ΡΑ
Και ελαφρώς παραγνωρισμένη από τη δική μας σειρά (αλα στρατός) αλλά και τις νεότερες, απ’ ότι έχει πέσει στην αντίληψή μου.
Κάννες, βραβείο 1ου γυναικείου ρόλου στη Μερκούρη το 1960, όσκαρ για τη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι το 1961, μεγάλοι ηθοποιοί, μεγάλες ερμηνείες, ατακάρες, παρόν το πολιτικό μήνυμα και ο Ζυλ Ντασέν ως ένας άλλος “Πυγμαλίων” να προσπαθεί ν’ αποτυπώσει στο πρόσωπο μιας (ασυνήθιστης) πόρνης, το [I]ιδεαλιστικό αρχαιοελληνικό μεγαλείο[/I] μέσα από το δικό του (μέσο) πρίσμα ηθικής.
Sorry,αδερφε,αλλα πιστευω οτι προκειται για την χειροτερη ταινια του Dassin.
Πιστεψε με αν δεις τις προηγουμενες του(Riffifi,Naked City,Thieve’s Highway,Night And The City) θα παθεις τρελλη πλακα!!!
Αυτη η ταινια για μενα ειναι αλλη μια greek souvlaki,greek tzatziki,greek bouzouki ταινια για τουριστες!!!
Φιλε,γι αυτο υπαρχει ο κινηματογραφος και οι αλλες μορφες τεχνης,για να διαφωνει δημιουργικα ο κοσμος και να ανταλασσει αποψεις!!!
Σε καμμια περιπτωση οταν διαφωνω δεν το κανω για να αλλαξω την αποψη αυτων που εχουν μια αντιθετη γνωμη για μια ταινια.
Επι του προκειμενου αν σου αρεσε ο Dassin και δεν εχει δει τις ταινιες που ανεφερα,ψαξ’τες και πιστεψε θα τις βρεις πολυ ενδιαφερουσες!
Αγόρια, μια μικρή παρένθεση να κάνω και να πω ότι το greek souvlaki + tzatziki είναι από τα ελάχιστα πράγματα που με κάνουν να αισθανθώ εθνική υπερηφάνεια
Το πρώτο Ιντιάνα Τζόουνς είδα το μεσημέρι στον Αντ1…αυτό είχα να το δώ πάρα πολύ καιρό, και κατάλαβα γιατί είναι το καλύτερο αυτής της σειράς, όντας το πιο αυθεντικό…και τα άλλα δύο πολύ καλά είναι, εμένα δεν με χάλασε και το πιο πρόσφατο, αλλά την ατμόσφαιρα που βγάζει το πρώτο, δεν την συναντάς ξανά:):!:
άλλη μία ταινία του Takashi Miike. Είναι όπως λεει κι ο τίτλος ένα detective story, ξεκινά δηλαδή με φόνους οι οποίοι φέρνουν τον ίδιο τον detective σαν ύποπτο, καταφέρνει όμως και βρίσκει τον ένοχο ο οποίος είναι υπεράνω υποψίας λιγάκι. Όλα αυτά σε κωμικό τόνο, και λίγη καφρίλα με αίμα κλπ στο τέλος.
Είδα το [B]Drive[/B]χθες. Στα όρια της ταινιάρας. Αργή με μια ένταση να υπάρχει καθ’όλη τη διάρκεια και οι στιγμές βίας γαμάτα τοποθετημένες. Σκηνοθεσία και φωτογραφία παίζουν μεγάλη μπάλιτσα.
Το Jacob’s Ladder δεν το παλεψα ολοκληρο, βαρεθηκα. Δεν ξερω γιατι ετσι, ισως επειδη δεν ειχα και τοσο ορεξη τοοοτε που το ειχα αρχισει αλλα δεν με τραβαει να το δω πλεον…
Φοβερή αισθητική, υπνωτικός ρυθμός, η βία στυλιζαρισμένη και εκεί που πρέπει (οκ η σκηνή με το ποδοπάτημα ήταν κάπως εχμ αμφιλεγόμενη:p). Μινιμαλισμός στους διαλόγους και στις ερμηνείες, κυριαρχούν οι εκφράσεις, απίστευτο soundtrack. Γενικά κάτι αξιομνημόνευτο ως ταινία, που σου μένει. Υποψήφια για καλύτερη που είδα φέτος.
Από τις καλύτερες ταινίες τρόμου των τελευταίων ετών. Εξαιρετικός ο Michael Fassbender. Προσεχώς η νέα ταινία του σκηνοθέτη James Watkins, The woman in black. κλικ στο [B]trailer[/B].
