τσέκαρε σε διάφορα site να δεις ποσο σαφή είναι 
[B]’‘The Wisdom Of Crocodiles’’[/B](aka [B]Immortality[/B])(1997) του [B]Po Chih-Leong[/B]
Βλεποντας στο cast τον Jude Law και ξεροντας εκ των προτερων,θεωρητικα παντα,οτι επροκειτο για ενα vampire movie,περιμενα να δω ταινια για κοριτσακια που ακουνε ΗΙΜ και Evanescence.Tα πραγματα ομως αποδειχθηκαν οτι δεν ηταν ετσι.
Αφ’ενος να ενημερωσω οτι οσοι περιμενετε να δειτε ταινια με gore και λιτρα αιματος,κακως διαβαζετε την αποψη μου για την ταινια.Ελαχιστο αιμα,μυστηριο,ατμοσφαιρα,love story και φιλοσοφικες συζητησεις με αρωμα Ασιας ειναι τα συστατικα της ταινιας.Αφ?ετερου ο ηρωας δεν ειναι ο πατροπαραδοτος vampire που πινει αιμα με το κιλο και στο τελος σκουπιζει τα χειλη του απο ευχαριστηση!!!Eδω θα λεγαμε ότι η ιδιοτητα του ως vampire ,δεν είναι απολαυση,αλλα ευχη και καταρα συναμα!Η ταινια είναι ουσιαστικα ένα ιδιατερο love story και το τελευταιο της 20λεπτο παιζεται αναμεσα σε δυο προσωπα.Επισης αυτό το οποιο κυριαρχει είναι το ερωτημα σχετικα με το κατά ποσο Καλο κ Κακο είναι δυο αντιρροπες δυναμεις η μπορουν να συνυπαρξουν σε αρκετες περιπτωσεις.
Ο Jude Law πραγματικα παλευεται,η Elina Löwensohn(γνωστη από το ??Nadja??)είναι απολαυση(oπτικα τουλαχιστον),ο Tomothy Spall φοβερος οπως παντα,αλλα γενικα θεωρω οτι η ταινια ειναι underrated διοτι βλεπω ότι δεν της εχει δοθει η αξια και η προσοχη που της αξιζουν!!!
Το ότι δεν την εβαλα στο thread ??Horror/B-Movies?? εγινε εσκεμμενα διοτι ουτε b είναι,ουτε horror με την παραδοσιακη εννοια της λεξης.
Το συνταρακτικό είναι ότι υπάρχουν τόσες αντιδράσεις και τόσες απόψεις απ’ ότι φαίνεται. Απλά πιστεύω πως η πρόθεση ενός σκηνοθέτη λέει πολλά για μία ταινία και γι’ αυτό προσπαθώ να δω αν συμβαδίζει αυτό που είδα/κατάλαβα/θέλω από τον κινηματογράφο, μ’ αυτό που θέλει να μας πει. Αλλά μάλλον αν ασχολείται κάποιος με τη βία εν τέλει και ξέρει τι θέλει, ίσως ο Χάνεκε να μην τον θεωρεί target group ή να μην τον πετυχαίνει(κατά περίπτωση). Είδαμε και τον Παζολίνι και ακόμα πιο πίσω, σε άλλο γήπεδο, τον Ντε Σαντ που πειραματίζονταν με τα άκρα, τα ταμπού και τη βία και ακόμα να τους καταλάβουν κάποιοι(εάν υπάρχει κάτι να καταλάβεις και δεν έχει αποτύχει ο κάθε Ντε Σαντ και Παζολίνι).
Ελαφρώς καταθλιπτική αλλά σε γενικές γραμμές μου άφησε θετικές εντυπώσεις. Ο Williams μου άφησε όπως πάντα την εντύπωση ότι σε ορισμένα σημεία ήταν κάπως υπερβολικός στις εκφράσεις του αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δε μου χάλασε τη γενική εικόνα. Κάποια στιγμή σκέφτομαι να διαβάσω και το βιβλίο πάνω στο οποίο βασίστηκε η ταινία.
Πολύ όμορφη ταινία σχετική με τη τέχνη. Πιο συγκεκριμένα ένας wannabe ηθοποιός αφού τον προσβάλλουν στην δραματική σχολή και κουρασμένος από την υπερβολική θεωρία που διδάσκουν εκεί, αποφασίζει να την κάνει μαζί με συμμαθητές απ’την υπόλοιπη θεατρική ομάδα δημιουργώντας mini παραστάσεις στο δρόμο. Μας δείχνει λοιπόν τη περιπέτεια του πως παίζωντας ερασιτεχνικά καταφέρνει να γίνει περιζήτητος, χωρίς ποτέ να τον νοιάζουν τα λεφτά. Art for art’s sake με άλλα λόγια, και το τέλος θυμίζει το “οταν ο κλόουν του τσίρκου, αυτοκτόνησε πάνω στη σκηνή, όλοι νομίσαν ότι ήταν μέρος του σόου και γελάσανε ακόμη πιο πολύ”…
[B]’‘Manhattan Murder Mystery’’/Bτου [B]Woody Allen[/B]
Ο Woody Allen και η Diane Keaton ξανα μαζι,αρα η επιτυχια και η απολαυση ειναι εγγυημενες.Απιστευτη η χημεια μεταξυ τους σε μια κωμωδια μυστηριου με whodunnit στοιχεια.Η ταινια εχει ως story την εξιχνιαση ενος φονου και το story είναι τοσο ενδιαφερον που θα μπορουσε να γεννησει μια ταινια αμιγως crime/mystery χωρις τις κωμικες πινελιες του Allen.
Αυτή η ιστορια λοιπον γινετια η αφορμη να δουμε κλασσικο Woody Allen δλδ νευρικοτητα,κομπλεξ,εξυπνες ατακες κι όλα αυτά τα στοιχεια που εμεις οι λατρεις του εργου του απολαμβανουμε να βλεπουμε…
Δεν εχω να πω περισσοτερα,προκειται για κλασσικη Woody Allen ταινια με μια ιστορια που πραγματικα εχει πολύ ενδιαφερον!!!
The Art of Negative Thinking (ή Kunsten å tenke negativt). Νορβηγική μαύρη κωμωδία με προβληματικούς και παράλυτους που ξεσηκώνονται ένα βράδυ ενάντια στους φυσιολογικούς. Ήταν συμπαθητική.
ειδα το being john malkovich…ωραιο το concept και η ηθοποιηα,αλλα η πλοκη ειναι ο ορισμος του random…μου φανηκε μετρια προς καλη,μονο και μονο επειδη διαφερει απτις αλλες
[B]Hangover 2[/B]
Επανάληψη του 1 στην ουσία, έχει μερικές σκηνές που βγάζουν γέλιο αλλά γενικά μάλλον βαριέσαι γρήγορα. Στα όρια του remake είναι.
…και έρχεται και τρίτο…μάλλον:):!:
το thor μεγαλη μουφα…στα ορια του απαραδεκτου
Τουτο. Ηταν ωραιο, δεν τρελαθηκα, αλλα ονοματα και μουσικη ρισπεκτ.
Kαι μονολογω κι αναρωτιεμαι 12 χρονια τωρα,απο τοτε δλδ που την ειδα,ειμαι τελικα ο μονος που δεν τρελλαθηκε με αυτην την ταινια?
Τελικα δεν ειμαι!!!
Προσωπικα μονο αυτη τη σκηνη βρηκα πολυ πολυ ομορφη
Ναρκοκωμωδία με ξανθό πρεζόνι το οποίο φαίνεται να βρίσκεται μονίμως high σε όλες τις καταστάσεις που αντιμετωπίζει, κι έτσι μπλέκει. Η πρωταγωνίστρια μου θυμίσε κάποια πρώην αλλά δε μου άρεσε μόνο γι’αυτό η ταινία, στο τέλος είναι λές και δεν είχε ουσιαστικό μήνυμα να περάσει.
Γιατι καθε ταινια πρεπει να σου περναει μηνυματα ;
Γιατί αλλιώς δεν έχει νόημα και νιώθεις σαν να χάνεις την ώρα σου.
Δηλαδη δεν υπαρχουν ταινιες που σε κανουν απλα να αναρωτιεσαι ή να περνας ευχαριστα τη στιγμη που τις βλεπεις και μονο.
επισης εδω πιστευω εισαι τελειως λαθος
[SPOILER]
[/SPOILER]
[SPOILER]Δεν σου λεει η ταινια οτι αυτο που εκανε ο γιος ηταν το σωστο. Ο καθενας το κρινει οπως νομιζει.[/SPOILER]
Ναι φυσικά, άν και προτιμώ να περνάω την ώρα μου βλέπωντας κάτι με ξύλο και σκοτωμούς παρά μία ανούσια κωμωδία όπως η από πάνω.
Εγώ έτσι το έκρινα, έτσι μου φάνηκε η ταινία, αυτό έγραψα. Όποιος άλλος μπορεί να το έκρινε όπως αλλιώς νομίζει. Δε μπορώ να γράφω όμως ότι θα ήθελαν να διαβάσουν οι άλλοι. Κι εκεί είναι η μαγεία, ότι όλοι παίρνουμε κάτι διαφορετικό, κάτι που δεν αρέσει σε μένα μπορεί να αρέσει σε σένα κλπ, άν είμασταν όλοι ίδιοι θα καταντούσε βαρετή η ζωή.