Ταινιαρα!
Πολυ ωραιο, το ειδα μολις.
Μολις τελειωσα και εγω το The Last Duel! Πραγματικα εχω μεινει με το στομα ανοιχτο. Σινεμα στα καλυτερα του (ασχετα αν το ειδα σπιτι)!
Chapter 3 και μονομαχια κορυφαια κομματια της ταινιας. Επισης για καποιο λογο εμεινα καγκελο με το aftermath της μονομαχιας.
Ολα τα λεφτα η πρωταγωνιστρια…Εξαιρετικη ερμηνεια, εξαιρετικη!
Επισης μου αρεσαν Damon, Affleck ενω ο Driver μου φανηκε πως εμεινε λιγο πιο πισω. Τουλαχιστον ετσι φανηκε σε εμενα.
Τελος ενα σχολιο οσον αφορα το θεμα που θιγει ο Scott στη ταινια, αν και δεν κατεχω τοσο καλα τον λογο οπως ο Lupin, γτ ειναι τοσα πολλα αυτα που θελω να εκφρασω αλλα δεν μπορω. Το θιγει τοσο επιτυχημενα και με σεβασμο στο γυναικειο φυλο που απο εμενα respect και μονο.
Αυτο στο NETFLIX.
Πολυ καλη ταινια, με μια εξαιρετικη ερμηνεια (οπως παντα) απο την Sandra Bullock, που για εντελως ηλιθιους λογους μου τη σπαει η φατσα της, την παραδεχομαι ομως ως μια γενικοτερα εξαιρετικη ηθοποιο.
Βαρυ το θεμα με το οποιο καταπιανεται και εστιαζει εν μερει στο πως ειναι δυνατον να επιστρεψει και να προσαρμοστει στην κοινωνια ενας ανθρωπος μετα απο κανα δυο δεκαετιες στην φυλακη, αλλα τελικα η ταινια εξελισσεται με αναπαντεχο τροπο, και μας δειχνει και μερικα αλλα πραγματακια, ολα δυστυχως πολυ βαρια για Παρασκευη μεσημερι.
Δεν ειναι καμια ταινια που ανακαλυψε κανεναν τροχο, αλλα σιγουρα δεν ειναι ουτε αδιαφορη, ουτε της σειρας. Οι κριτικες για την ταινια ειναι ακυρες, αφου εστιαζουν στο οτι εχουμε ξαναδει παρομοιο στορι ξανα. Η μουσικη απο τον Hans Zimmer, ανεβαζει την ταινια ενα επιπεδο, οπως και καθε ταινια αλλωστε.
Πείτε με προκατειλημμένο, αλλά οπού βλέπω Sandra Bulloc να πρωταγωνιστεί ρίχνω άκυρο με συνοπτικές διαδικασίες, περίπτωση Nicolas Cage δηλαδή.
Ωπ, εδώ είσαι λάθος
Cage σαν larger than life προσωπικότητα, όταν γιολάρει γιολάρει bad αλλά και πάλι, ακόμα και στις σκουπιδοταινίες που συνήθως -λιγότερο από τα 00ς πχ ομολογουμένως- σκάει μύτη, αν ένας παράγοντας σε κρατάει να τις δεις μέχρι τέλους είναι ο ίδιος και τα over the top επίπεδα που αγγίζει.
Μπορεί να ακούγεται περίεργο, αλλά αν είναι να διαλέξεις υποχρεωτικά μια b-movi-ά της κακιάς ώρας ανάμεσα σε δύο επιλογές όπου η μία έχει Cage, ε πας Cage ξερά.- Θα πάρεις έστω κάτι.
Και αυτό μπορεί να το λέω μεταξύ σοβαρού και αστείου, αλλά πχ στο remake του Wicker Man, μια απαράδεκτη προσπάθεια από όπου και αν το πιάσεις όπου ο Cage έχει βγάλει και 15 memes από εκεί :p, δεν παίζει άσχημα, παίζει υπερβολικά και over the top. Έχει ολόκληρη Ellen Burstyn μέσα που είναι πραγματικά κακή, όχι ο Cage όμως.
Είναι πολύ διαφορετική, ακόμα και σε αυτές τις ταινίες, η παρουσία του και η όποια προσπάθεια προσέγγισης του κάθε ρόλου που του δίνουν, από αυτή πχ ενός ηθοποιού που απλά αναπνέει, κινείται μηχανικά και λέει άψυχα τις ατάκες του on set -και παίζει κακά- ή ενός απλά κακού ηθοποιού που δεν μπορεί και κάνει τα παραπάνω φυσικά επειδή μέχρι εκεί φτάνει.
Όταν όμως δεν γιολάρει, σε κάτι πχ Μοοnstruck, Red Rock West, Adaptation, Raising Arisona, Leaving Las Vegas, Birdy, Matchstick Men, Bringing Out the Dead, Wild At Heart, Mandy κτλ κτλ δύσκολα μπορείς να του προσάψεις το παραμικρό. Kαι στο φετινό Pig πχ, ένα από τα πιο υποτιμημένα αθόρυβα διαμάντια της χρονιάς, από το πουθενά έχει δώσει μια από τις καλύτερες ερμηνείες της σεζόν -και το εννοώ 100%, όποιος θέλει να δει μια από τις πιο περίεργες, με την καλή έννοια, ταινίες της χρονιάς, να το τσεκάρει δεν θα απογοητευτεί-.
Επίσης στις παραπάνω ταινίες, έχει σε β’ ρόλους ή συμπρωταγωνιστές σπουδαίους ηθοποιούς -σε επίσης ρόλους ζωής όπως πχ ο Cooper στο Adaptation που κέρδισε και το Όσκαρ του εκεί, η επίσης νικήτρια Cher (whaterver anyway, ήταν όμως πάρα πολύ καλή εκεί) στο Moonstruck, όλο το cast του Wild at Heart (Dafoe, Dern, Roselini κτλ κτλ) σε iconic ερμηνείες, στο Bringing out the Dead ολόκληρο Σκορσέζε απέναντί του κτλ- και κανένας δεν τον επισκιάζει, ούτε τον ‘‘ρίχνει’’ ερμηνευτικά, ούτε τον κάνουν να φαίνεται παράταιρος.
Ίσα ίσα που σηκώνει το μέρος της ταινίας που του αναλογεί με το παραπάνω και η χημεία του με το υπόλοιπο cast είναι πάντα άμεμπτη (αυτό ισχύει και στις σκουπιδοταινίες του επίσης, έχει πάντα σχεδόν χημεία με το υπόλοιπο cast και αυτό δεν είναι δεδομένο χάρισμα για τον κάθε ηθοποιό)…
Ο Cage θεωρώ είναι απλά ένας ηθοποιός, που η ερμηνευτική του αξία μπερδεύτηκε με την γενικότερη αξία και ποιότητα των κακών ταινιών που επέλεξε από ένα σημείο και μετά να εμφανίζεται.
Για λόγους που δεν τους γνωρίζω, ενώ τα πρώτα 15 του χρόνια, αν και όχι peaky πάντα, είχε γράψει ένα πολύ δυνατό σερί με μεγάλους δημιουργούς και μεγάλες ταινίες -και ένα απολύτως δίκαιο Oscar για το avant garde σκοτεινό αριστούργημα που ήταν το Leaving Las Vegas-, από τα τέλη 90ς/00ς και μετά γιόλαρε παντελώς και άρχισε να παίζει όπου του δίναν λεφτά, από βιντεοπεριπέτειες μέχρι blockbusters της κακιάς ώρας.
Μπορεί να μην ήταν ποτέ ο ‘‘μεγάλος’’ ηθοποιός ως προς τα εκφραστικά του μέσα και να μην είχε ποτέ την κατάλληλη φιλοδοξία που θα τον έβαζε να ήταν πιο προσεκτικός στην επιλογή σεναρίων και σκηνοθετών.
Όμως η τρέλα και η παρορμητικότητα που φέρνει στους ρόλους του -καλούς και κακούς- θεωρώ ότι είναι πολύ περισσότερο γνήσια και αυθεντική από την αντίστοιχη πολλών συναδέλφων του.
Η αφοσίωσή του δε σε αυτούς -καλούς και κακούς-, είναι επίσης πολύ παθιασμένα συνεπής.
Σε ακόμα πιο τεχνικό επίπεδο, η εμμονή του σε έναν μη νατουραλιστικό τρόπο παιξίματος από την αρχή της καριέρας του ήταν κάτι που ελάχιστοι ηθοποιοί της γενιάς του τόλμησαν -και έκαναν πετυχημένα-, καθώς οι περισσότεροι Αμερικανοί συνάδελφοί του ήταν της σχολής Στράσμπεργκ -που ‘‘ζούσαν’’ τον ρόλο δηλαδή, πάνω κάτω-. Μπορεί να μην πετύχαινε πάντα, αλλά όταν τα κατάφερνε και οι συνθήκες το επέτρεπαν, κατάφερε πολύ δυνατές ερμηνείες!
Δεν μπορώ να σκεφτώ πρόχειρα κάποιον mainstream Αμερικανό ηθοποιό της γενιάς του πχ που εξωτερικεύει όπως αυτός την ψυχική ταραχή -είτε αφορά θυμό, θλίψη, τρόμο, χαρά κτλ, τα πάντα! Και ακόμα και αν τα χρόνια έχουν περάσει, στο Mandy πρόσφατα, την σκηνή της κατάρρευσης δεν πιστεύω ότι μπορούσε άλλος ηθοποιός να την αποδώσει με τον τρόπο που την απέδωσε ο Cage!
Αλλά το πιο βασικό όλων για εμένα προσωπικά, που απολαμβάνω απόλυτα όταν ο εκάστοτε σκηνοθέτης τον συμμαζέψει και του δώσει καλό υλικό, είναι αυτό το πολύ σπάνιο χάσιμο που έχει στο βλέμμα του.
Σε σκηνές και ταινίες αντιδιαμέτρου αντίθετες όπως τα Leaving Las Vegas -το απόλυτο κενό ενός αλκοολικού επίδοξου αυτόχειρα-, το Wild At Heart -η απόλυτη αγάπη για την Lula/Bonnie ενός ατίθασου έφηβου σύγχρονου Clyde- και το Raising Arizona -η απόλυτη ανοησία ενός γνήσιου Κοενικού hillbily white trash ήρωα-, μπορεί να κυριαρχήσει στο σετ με αυτό το βλέμμα, εκφράζοντας με αυτό μια μεγάλη γκάμα συναισθημάτων και καταστάσεων!
H μαλακία με τον Cage είναι ότι μάλλον το τρένο του mainstream καλού κινηματογράφου έχει χαθεί για αυτόν, αφήνοντάς τον να παίζει μπάλα με indie διαμάντια περιστασιακά, αναίμακτα blockbusters και κανένα Jiu Jitsu ενίοτε για τα ένσημα. Θα ήθελα όμως να δω ένα καλό comeback του σε μια αμερικάνικη ταινία πρώτης γραμμής κάποια στιγμή και πιστεύω ότι θα γίνει, γιατί αυτά τα comeback success stories τύπου Mickey Rourke τα αγαπάνε πολύ στo Ηollywood!
Αnyway, αυτά, sorry @Old_Boy για το σαββατιάτικο post χιλίων λέξεων αναφορικά με τον φίλο Νικ
Ούτε εγώ βλέπω σε μια ταινία το όνομα του Cage και τρέχω να την δω, ούτε καν , αλλά όταν υποψιαστώ ότι η ταινία παίζει να αξίζει, συνήθως δεν με απογοητεύει ούτε ο ίδιος!
υγ.
Summary
Ούτε ο ίδιος ο Cage δεν θα καθόταν να γράψει όλα αυτά για τον εαυτό του,χαρά στο κούραγιο σου!
Δεν υπάρχει περίπτωση να κάτσω να δω ταινία που παίζει, μου την δίνει στα νεύρα η ατάλαντη βλακόφατσα του και εδώ και καμιά εικοσαετία τον έχω ταυτίσει αποκλειστικά με σαβούρες.
Αν δεν ήταν ανιψιός του Κόπολα αμφιβάλω κατά πόσο θα έκανε καριέρα, έστω και σε παρακμιακές b movies.
Anyway…αν πω την γνώμη μου και για τα “φιλαράκια” ποίος ξέρει τι θα ακούσω
έξω είναι κάτι σαν την Αποκάλυψη τώρα με βροχές, αέρα και ψοφόκρυο, ακυρώθηκε μια προπόνηση για εργασιακό που είχα και περίμενα πως και πως, ακυρώθηκε ένα μάζωμα το βράδυ σε ένα σπίτι λόγω καιρού πάλι, οπότε καταλήγοντας λοιπόν αναγκαστικά σπίτι Σαββατιάτικα, τί καλύτερο με τέτοια ψυχολογία να γράψω 2 αράδες για τον φίλο μου τον Νίκ
υγ. Πιθανότατα παρόμοια γνώμη έχουμε για τα τελευταία, ίσως μόνο να είμαι λιγότερο αφοριστικός εγώ
υγ2. Πάντως σοβαρά τώρα, προφανώς μιλάμε για έναν ηθοποιό που έχει ξεκάθαρα δώσει δικαιώματα για κράξιμο, δεν το συζητώ. Θα έλεγα όμως αν ποτέ είσαι ψυχολογικά έτοιμος να δώσεις καμιά ευκαιρία στις καλές του ταινίες, αν μη τι άλλο δεν θα αναθεωρήσεις αναγκαστικά για τον ίδιο αλλά πιστεύω ότι επειδή είναι όντως πολύ καλές ταινίες, είναι κρίμα να μην τις έχει δει κανείς λόγω της φήμης που έχει χτίσει ο Cage τα τελευταία 20 χρόνια…
Ατάλαντος ο Cage? Οι ταινίες του Σκορτσέζε και του Λιντς στις οποίες έχει παίξει μάλλον διαφωνούν. Και αρκετές άλλες δηλαδή αλλά οκ. Ειδικά το Bringing Out The Dead, από τις πιο υποτιμημένες ταινίες όλων των εποχών και με ερμηνειαρα Cage. Όχι ότι το Wild At Heart πάει πίσω, αλλά οκ ο Λιντς είναι δύσκολος. Για να μην πω και Adaptation, και Mandy και ένα σωρό άλλα.
Ο Cage είναι φανταστικός ηθοποιός αλλά έχει παίξει σε κάτι πατάτες τελευταία (Σαν τον Ντε Νιρο ένα πράγμα που έχει βαλθεί να μας κάνει να ξεχάσουμε ότι είναι καλός ηθοποιός παίζοντας σε κριντζ χαζοκωμωδιες εδώ και κάποια χρόνια…)
Κουιντομ ωραίες οι ταινίες που αναφέρεις δεν λέω αλλά για να πω την αμαρτία μου προτιμώ τις cheesy action ταινίες του (face off, the rock, con air κλπ)
Περι ορεξεως… εγω απλα ειπα να δωσω 3 παραδειγματα ταινιων στις οποιες εχει φοβερες ερμηνειες ο Cage.
ΟΚ, μόλις είδα The Unforgivable κι έχω να πω ότι πρόκειται για κάτι παραπάνω από ευχάριστη έκπληξη.
Αρκετά δυνατό κι εσωστρεφές. Πολύ καλό δράμα.
Καλή και η σκηνοθεσία της νεαράς, όπως και οι περισσότερες ερμηνείες. Αξίζει πραγματικά.
Sorry παίδες, πείτε με εμπαθή , προκατειλημμένο ή ότι νομίζετε, ταινία με Cage πλέον δύσκολα θα κάτσω να δω, ειδικά όταν υπάρχουν τόσες χιλιάδες επιλογές για να διαλέξω.
Προφανώς λόγω κονέ έχει παίξει και σε καλά εργάκια, ευτυχώς δεν τα κατέστρεψε αρκετά
Είναι σαν να μου ζητάτε να ακούσω Manowar και ας εχούν γράψει μερικές κομματάρες…ειδικά τα μετά το 1992,άπλα δεν παίζει!
PS. Επίσης black listed οτιδήποτε με Adam Sandler (είπα να την δω αρχίδι σήμερα)
Κ αυτός έχει 2-3 πολύ καλές ταινίες/ερμηνείες ε
αν και από σπόντα ή λόγω σκηνοθέτη, γιατί κανονικά, συμφωνώ και εγώ, είναι ΓΤΠ εντελώς, νομίζω απευθύνεται αποκλειστικά σε λοβοτομημένους (αν και έχω δει πολλές πίπες του και εγώ )
βσκ 2 είναι, με πρώτη σκέψη, Punch Drunk Love και Uncut Gems
Καθε κωμωδια με ηλιθιο χιουμορ του Σαντλερ σοδομιζει οποιοδηποτε δηθεν αθλιο κατασκευασμα με σοβαροφανεια και “αποψη” τυπου τετραγωνη αναλογια διαστασεων και ασπρομαυρη φωτογραφια, προχωραμε
πω ρε πστ μου… εμένα μου άρεσε ο Ζόχαν!
Τώρα πες μας την άποψή σου και για την Jennifer Aniston (δε σε ειρωνεύομαι).
???
Να πεταχτώ κι εγώ να πω ότι γουστάρω κάργα και ανερυθρίαστα Sandler.
Προφανώς και ένα πολύ σεβαστό ποσοστό των ταινιών που έχει κάνει τις έχω σταματήσει στα 5-10 λεπτά το πολύ. Νομίζω ότι αυτό είναι που τον καθιστά παρεξηγημένο. Ότι έχει κάνει πάρα, μα πάρα, πολλά “σκουπίδια”.
Κατά τ’ άλλα, γι’ αυτό που προσφέρει ως επί τω πλείστον, ήτοι ελαφρότητα και χαλαρή διάθεση, με χιούμορ ηλικίας Δημοτικού, είναι από τους καλύτερους θα έλεγα (για εμένα τουλάχιστον). Με το “Uncut Gems”, δε, που μετέβη στα “σοβαρά” (αν και ταπεινή μου άποψη είναι ότι ήδη είχε κάνει ταινίες που περνούσαν μηνύματα σε ένα επίπεδο / προφανώς δεν αναφέρομαι σε κάτι βαθυστόχαστο) κάποιοι κατάπιαν για τα καλά τη γλώσσα τους.
Αν πρότεινα σε κάποιον μία επιλογή των συμμετοχών του, ώστε να αποφευχθούν οι τραγικές ταινίες του, σίγουρα θα συμπεριελάμβανα τα: “Big Daddy”, “Just Go with It”, “Mr. Deeds”, “Anger Management”, “Spanglish”, “Click” και “Blended” (προφανώς και το UG).
Όπως και να 'χει, έκαστος με τα γούστα του και τις προτιμήσεις του, ενοχικές ή μη!