Προσυπογράφω…
Ε, ναι έχουμε γίνει αφού ήρθαν και οι AC/DC 
Είμαστε σε καλό δρόμο πάντως, μην ξεχνάτε πως είμαστε πολύ μικρή αγορά και δεν παίζει να φτάσουμε στο επίπεδο άλλων χωρών. Πάντως σε σχέση με 15 χρόνια πριν πάμε καλά!
διαφωνώ. πληθυσμιακά είμαστε στα ίδια επίπεδα με την ουγγαρία και 3.000.000 περισσότεροι από τη σουηδία. σε σχέση με αυτούς όμως υστερούμε απείρως
Πιστεύω πως το έχετε πάρει λίγο λάθος το ερώτημα.
Με εξαίρεση το γεωγραφικό παράγοντα που αναφέρθηκε και σίγουρα παίζει ρόλο, τα περισσότερα που ειπώθηκαν αφορούν τους διοργανωτές που είναι τραγικοί και πάνε να μας τα φάνε από παντού (εισιτήρια, ποτά…), τον κόσμο που προτιμά μπουζούκια και σκυλάδικα από τις συναυλίες, την ανυπαρξία κατάλληλων χώρων ή την ανάγκη υπέρογκων ποσών για ενοικίαση κάποιων άλλων (που κάποιοι φροντίζουν για αυτό). Αφορούν δηλαδή [SIZE=“3”]τον άνθρωπο, τον σύγχρονο νεοέλληνα γύφτουλα[/SIZE] και τις κακομοιριασμένες νοοτροπίες που τον ακολουθούν, πράγμα που είναι αντικείμενο άλλης, τεράστιας κουβέντας, και όχι την χώρα καθεαυτή.
Ναι, υποθετικά, θα μπορούσε να είναι μια συναυλιακή χώρα στηριζόμενη σε κάποια πλεονεκτήματα που έχει και όχι τονίζοντας τις αδυναμίες της. Τέτοια πλεονεκτήματα είναι το καταπληκτικό κλίμα και η παρατεταμένη θερινή περίοδος που εξυπηρετούν τις ανοιχτές συναυλίες. Γιατί δεν θα μπορούσε να γίνεται ένα φεστιβάλ σε συγκεκριμένο κάθε χρόνο Σαββατοκύριακο που δεν θα συμπίπτει με τα άλλα Ευρωπαϊκά που δεν λαμβάνουν χώρα τέλη Αυγούστου ή Σεπτέμβριο ή Μάιο ας πούμε, ώστε να κλείνονται από νωρίς τα συγκροτήματα . Μια αιτιολογία θα ήταν η περίοδος εξετάσεων ή τα μπάνια του λαού άρα πάλι μιλάμε για ανθρώπους δηλαδή ότι τελικά η “δυτική” μουσική αφορά πολύ λίγους, σπουδαστές, μαθητές που δεν μπορούν εκείνη την περίοδο. Μεγάλη αλλά off topic κουβέντα επίσης το πόσο “Σπουδαζωγιαναβρωδουλειανατακτοποιηθω-κεντρική” (sorry δεν μπορούσα να βρω άλλη λέξη) είναι η νοοτροπία που επικρατεί στην διαπαιδαγώγηση.
Επίσης ανεκμετάλλευτος παραμένει ο παράγοντας ότι κυκλοφορεί αρκετός “δυτικός” κόσμος τον οποίο προσπαθούμε να τον ληστέψουμε πουλώντας 2πλάσια το νεράκι ή προσπαθώντας να τον «διασκεδάσουμε» με τζατζίκια και τσολιαδάκια, και όχι προμοτάροντας ένα γεγονός που ίσως συμβαίνει μερικές στάσεις του μετρό πιο κάτω από το ξενοδοχείο που μένει. «Ωραία ευτυχώς θα δω τους Χ-Υ στην Αθήνα γιατί στο Glastonbury τα εισιτήρια εξαντλήθηκαν πριν προλάβω»
Κάτι τέτοιο βέβαια δεν θα μπορούσε να συμβεί αν ένα εισιτήριο που θα πρέπει να κοστίζει 30 ευρώ ας πούμε τελικά στοιχίζει 50 (πάλι ο ανθρώπινος παράγοντας).
Όπως στις εκθέσεις η μόνιμη απάντηση σε όλα σχεδόν τα ερωτήματα ήταν «η παιδεία» έτσι συμβαίνει και εδώ και απλά αναφέρω ένα παράδειγμα που διάβαζα σήμερα σχετικά με την τουρνέ των Bob Dylan, Willie Nelson και John Mellencamp που αν και τα εισιτήρια έχουν πολύ καλές προπωλήσεις από την αρχή, τα παιδιά κάτω των 14 ετών μπαίνουν χωρίς εισιτήριο αρκεί να συνοδεύονται από ενήλικο (με εισιτήριο αυτός φυσικά). Έτσι μαθαίνεις και κάτι άλλο, όχι μόνο τηλεόραση και Fame story…
Παίδες μην συγκρίνουμε ανόμοια πράματα. Αυτές οι χώρες είναι κεντρικά στην Ευρώπη, και προσελκύουν κόσμο κι από γειτονικές χώρες. Εμείς εδώ δεν έχουμε αυτή τη δυνατότητα. Και εδώ έρχεται και ο παράγοντας του πλήρως ότινάναι κρατους μας (και επειδή θα βγούμε οφτόπικ το κλείνω εδώ).
Και αυτό ακριβώς εννοώ με το ότι είμαστε μικρή αγορά! Δες τις γειτονικές μας χώρες και βγάλε συμπέρασμα και δες τις αντίστοιχες της Σουηδίας. Χώρια που η Σουδία είναι χώρα μοντέλο(και γεμάτη μοντέλα ) για μουσική.
αυτό λέμε. Ένα λάιβ π.χ. στη Βιέννη, ακόμα αν οι αυστριακοί το σνομπάρουν, ο διοργανωτής ξέρει ότι θα μαζέψει στάνταρ κόσμο από Σλοβενίες, Ιταλίες, Ουγγαρίες, Ελβετίες κλπ. Εδώ είμαστε μοναχοί μας, και τώρα που η Βουλγαρία εξελίσσεται σε ανερχόμενη συναυλιακή δύναμη, θα χάσουμε κι αυτούς τους λίγους βούλγαρους που μας τιμούσαν…
Έτσι, άλλωστε και η Τουρκία μεγάλη χώρα είναι με πενταπλάσιο πλυθησμό από εμάς αλλά μήπως εκέι βλέπουν περισσότερες συναυλίες? 
Η Ελλάδα είναι η κατεξοχήν συναυλιακή χώρα, αν με “συναυλιακή χώρα” εννοούμε: χώρα όπου οι διοργανωτές συναυλιών τα κονομάνε καλά απο την όλη φάση και όπου οι τιμές των συναυλιών προσεγγίζουν τα στάνταρ του λοιπού “πολιτισμικού” σκηνικού της χώρας, βλέπε μπουζούκια.
Αν εννοούμε επίσης τη δίψα του κοινού για συναυλίες, και την πώρωση του να δει live τα αγαπημένα του συγκροτήματα, το κατάλληλο κλίμα για συναυλίες ίσως, σαφώς και είναι συναυλιακή η Ελλάδα. Πράγμα που συνδιάζεται υπέροχα με το απο πάνω.
Αν εννοούμε τη διοργάνωση live όταν ένα συγκρότημα βρίσκεται στην ακμή του; τον ερχομό μεγάλων ονομάτων; τη διεξαγωγή σωστών απο άποψη διοργάνωσης φεστιβάλ; το πλήθος τω συναυλιών, όπου εκτός των άλλων πηγαίνει πολύς κόσμος και σε μικρότερα (απο άποψη δημοτικότητας, όχι αξίας) ονόματα, με την κατάλληλη προώθηση; την προσέλκυση κόσμου απο το εξωτερικό; το να αποτελεί μαγνήτης η χώρα για τις μικρότερες μπάντες (αλλά και γενικά) όταν σχεδιάζουν την τουρνέ τους…
…τότε η Ελλάδα μένει μετεξεταστέα. Και νομίζω (χωρίς να έχω διαβάσει τα προηγούμενα ποστ) πως λίγο πολύ αυτή είναι και η γνώμη των περισσότερων εδώ.
Διάβασε κανα ποστ την επόμενη φορά για να μην νομίζεις πάντως.
Απίστευτο το πως προσέγγισες την μουσική από την πλευρά της “βιομηχανίας”.
Δεν αφήνεις τις ειρωνίες καλύτερα? Για πες, που βρίσκεις το απίστευτο λοιπόν.
Ποιές ειρωνείες; Σοβαρά σου απαντάω.
Το απίστευτο το βρίσκω στα παρακάτω
Η Ελλάδα είναι η κατεξοχήν συναυλιακή χώρα, αν με “συναυλιακή χώρα” εννοούμε: χώρα όπου οι διοργανωτές συναυλιών τα κονομάνε καλά απο την όλη φάση και όπου οι τιμές των συναυλιών προσεγγίζουν τα στάνταρ του λοιπού “πολιτισμικού” σκηνικού της χώρας, βλέπε μπουζούκια.
Εδώ είναι που λέμε lol. Ποιός χέστηκε για τους διοργανωτές και πόσα κονομάνε; Εμένα προσωπικά με αφήνει τελείως αδιάφορο αν ο ντίντης θα πάρει 150.000 ή 200.000 ευρώ από την κοροϊδία στο rockwave π.χ.
Συναυλίες μπορούν να γίνονται χωρίς να υπάρχει η κονόμα, έλεος δηλαδή.
Αν εννοούμε επίσης τη δίψα του κοινού για συναυλίες, και την πώρωση του να δει live τα αγαπημένα του συγκροτήματα, το κατάλληλο κλίμα για συναυλίες ίσως, σαφώς και είναι συναυλιακή η Ελλάδα. Πράγμα που συνδιάζεται υπέροχα με το απο πάνω.
Γκουλπ.
Έρχονται τα πρόβατα, κουρεύουν οι τσοπάνηδες.
Χωρίς διάθεση εχθρικότητας (γιατί μάλλον έτσι το κατάλαβες), είναι λυπηρό να γράφει κανείς αυτά ως κριτήρια για το αν μια χώρα “τα πάει καλά με τις συναυλίες”.
ρε μπαν, ειρωνικά το έγραψε…
Α ναι; Τότε φίνα. Ellanor πάρε ένα 
κι όλα καλά.
παιδιά είδα κάπου να αναφέρεται η τουρκία που κατά τη γνώμη μου δεν αποτελεί μέτρο σύγκρισης αφού επεισέρχεται ο θρησκευτικός παράγων που αναχαιτίζει σε μεγάλο βαθμό την ενασχόληση με τη δυτική μουσική και κυρίως το heavy metal. αλλά μην νομίζετε πως και εκεί δεν γίνεται τίποτα επειδή δεν τα μαθαίνουμε. όλα τα μεγάλα ονόματα όταν κατεβαίνουν σε μας περνάνε σταντέ και απο τουρκία.
οι βούλγαροι πάλι έχουν αρχίσει να μας βάζουνε τα γυαλιά. εκεί βέβαια παίζουν και κάτι άλλες μόντες όπως η ενασχόληση της μαφίας και γενικά του οργανωμένου εγκλήματος με διοργάνωση συναυλιών (που το έχει πεί φίλος ελληνοβούλγαρος που μένει εκεί) αλλά κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει το γεγονός πως οι Manowar έπαιξαν μπροστά σε κοινό 25.000 ατόμων. όσοι ρουμάνοι και γιουγκοσλάβοι και να πήγαν, πάλι το νουμερο παραμένει τεράστιο και αν μη τι αλλο φανερώνει μιά ανερχόμενη δύναμη στα συναυλιακά δρώμενα.
τράμπα, είχα πάει πέρσι βουλγαρία να δω μετάλικα/ντάουν, και εκεί το σύστημα είναι πολύ πιο υγιές, με συνεργασία αρμόδιων φορέων (εδώ οι μόνο που ασχολούνται είναι ο διοργανωτής και η τροχαία), και πολλούς χορηγούς που στηρίζουν τέτοιες κινήσεις. Δεν ξέρω αν όντως κρύβεται κάνα παρακύκλωμα από πίσω, αλλά εκεί το σύστημα δείχνει υγιέστερο.
ναι ρε συ δεν το συζητώ. αν είναι να γίνονται και εδώ ανθρώπινες διοργανώσεις ας τις κάνει και ο παλιοκώστας, τι με νοιάζει.
στην ουγγαρία που είχα πάει να δω ossian είχα πάθει πολιτισμικό σοκ. πέρα από το προφανές της ασφάλεις και της περιφρούρισης το κοινό καθόταν υπομονετικά σε μονές ουρές, στην πόρτα αφήνανε τα καρφιά τους και τα περικάρπια (λολ) και πέρνανε αριθμάκι γιά να τα πάρουνε μετά, είχαν γιγαντιαίες γκαρνταρόμπες γιά να αφήσεις παλτά και τσάντες, συνέχεια περνούσανε καθαρίστιες και μάζευαν σκουπίδια, μπουκάλια και ποτήρια από το πάτωμα, ένα ευρώ η μπύρα, 8 ευρώ οι μπλούζες (επίσημο merchandise). πήγαμε σαν κύριοι και φύγαμε σαν κύριοι.
Όπως όλοι γνωρίζετε τα τελευταία χρόνια έρχονται επιτέλους κάποια ονόματα και γίνονται πλέον μπόλικες συναυλίες. Το θέμα όμως είναι ότι καθυστερήσαμε πολύ στο όλο θέμα (γιατί να βλέπουμε μπάντες σε…προχωρημένη ηλικία, θα μου πεις σε χάλασαν οι AC/DC, όχι βέβαια), οι τιμές των εισιτηρίων, πολύ σωστά ειπώθηκε ότι στο εξωτερικό βλέπουν ονόματα που εμείς βλέπουμε…στο youtube και το μεγαλύτερο πρόβλημα οι χώροι. Μαλακάσα πας και τρως το χώμα της αρκούδας και από κλειστούς χώρους μόνο το gagarin προσφέρεται για μια αξιοπρεπή συναυλία. άσε που στο εξωτερικό, το ξέρετε όλοι πάνω-κάτω, που γίνονται κάτι τριήμερα με καμιά 50αριά μπάντες και κάτι ονόματα, άστα να πάνε…
Απλά έχουμε μείνει κάτι χρόοοονια πίσω.
1.Οι Firewind δεν εχουν μεγαλο κασε σε σχεση με τα περισσοτερα συγκροτημα που μαζευουν αναλογο κοσμο και επισης τα μεταφορικα τους ειναι μηδεμινα καθοτι κατοικουν ολοι Ελλαδα.
2.Η συγκριση που κανεις με τα ραπ σοους ειναι ατοπη καθοτι δεν ξερεις τι κασε μπορει να ειχαν αυτοι.
3.Οι Scorpions ειμαι σχεδον σιγουρος οτι το 2007 αλλα και φετος εχουν το ιδιο εισητηριο, 35 ευρω γενικη εισοδος.
@ A ρε Ban, νόμιζα πως η ειρωνία του ποστ μου ήταν ολοφάνερη (είναι δυνατόν να τα έλεγα σοβαρά αυτά? :P). Anyway, kisses accepted and returned.
Κατα τ’ άλλα φέτος θα ναι η πρώτη φορά που αντί να σκάσω τα κατοστάρια για το Rockwave θα την κάνω για φεστιβάλ του εξωτερικού… θέλω να πιστεύω πως θα αποζημιωθώ και με το παραπάνω (όσοι έχουν βιώσει αυτή την εμπειρία είμαι σίγουρος πως θα το στηρίξουν αυτό).
Ναι, πιστεύω και γω πως υπάρχει μια πρόοδος σε σχέση με παλιότερα… Περισσότερα ονόματα, μια σχετική πληθώρα συναυλιών που προσεγγίζει όλο και περισσότερο τα στάνταρντς των υπολοίπων χωρών… Ωστόσο είμαστε πολύ πίσω ακόμα. Και εντάξει, δε λέω, για το θέμα της προώθησης μικρότερων ονομάτων (απο άποψη απήχησης) τίθεται το ζήτημα της μικρής ελληνικής αγοράς - πάω πάσο.
Αλλά για θέματα όπως οι τιμές των εισιτηρίων, το οτι βλέπουμε σε ένα φεστιβάλ 5 ονόματα στην ίδια τιμή που έξω βλέπουν 20, το οτι τα συγκροτήματα μεγαθήρια μας προτιμούν… στα βαθιά τους γεράματα, και φυσικά τα θέματα της οργάνωσης ενός φεστιβάλ με όλα τα προβλήματα (χώροι, διατροφή, έξοδοι κλπ), το μέγεθος της ευθύνης απο τους αδηφάγους διοργανωτές είναι τεράστιο.
Αλλά, όσο υπάρχει κοινό που πηγαίνει μαζικά στα λάιβ, τόσο αυτά θα συνεχίζονται, και υπο αυτές τις συνθήκες.