Early YJM: Powerhouse (1977-1979) και early Rising Force (1980-1982)

Groups & Artists
#1

[SIZE=“3”]Τα πρώτα βήματα του Yngwie J. Malmsteen:
Powerhouse (1977-1979) και πρώιμοι Rising Force (1980-1982)[/SIZE]

Ανοίγω το σχετικό thread, καθώς φαντάζομαι ότι λίγοι ίσως από εμάς είναι εξοικειωμένοι με την πολύ πρώιμη περίοδο του Yngwie, πριν καν πάει στην Αμερική το 1983 για να παίξει με τους Steeler και αργότερα τους Alcatrazz, προτού φυσικά ξεκινήσει τη δική του μακρόχρονη -και αμφιλεγόμενη για πολλούς- solo καριέρα…

Θα ήθελα, αρχικά, να αναφέρω ότι ο λόγος που άρχισα να ακούω metal σε ηλικία 14 ετών, εν έτει 1988, δεν ήταν άλλος από μια ραδιοφωνική ακρόαση του Rising Force, του πρώτου κομματιού τού Odyssey (το οποίο έτρεξα να αγοράσω σε βινύλιο με το που ήρθε Ελλάδα!)
Έκτοτε -και λόγω της μεγάλης μου αγάπης για την κλασσική και, κυρίως, την προκλασσική μουσική- ο Yngwie κατείχε σημαντική θέση στις μουσικές μου προτιμήσεις, αν και όπως πολλοί άλλοι, σταδιακά απογοητευόμουν από την επαναληψιμότητα των σόλο του και -κυρίως- τη φθίνουσα πορεία του αναφορικά με τον ήχο, την ενορχήστρωση και, γενικότερα, την παραγωγή των δίσκων του.

Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έπαψα να τον εκτιμώ ως φυσικό ταλέντο, με τα χρόνια απλώς συνέχισα να παρακολουθώ πολύ χαλαρά την πρόσφατη δισκογραφία του, ενώ παράλληλα στράφηκα σε άλλους σύγχρονους βιρτουόζους (από Borislav Mitic, Joe Stump, Walter Giardino και Kelly Simonz έως …Guthrie Govan!),καθώς και στους παλιούς βετεράνους (και επιρροές του) Ritchie Blackmore, Uli Jon Roth, Michael Schenker κ.λπ.

Ωστόσο, φέτος, περίπου στις αρχές του Καλοκαιριού, με ιντρίγκαρε η πρόσφατη κυκλοφορία τόσο της επίσημης αυτοβιογραφίας του, όσο και της ανεπίσημης (και ευλόγως …αποκηρυγμένης!) βιογραφίας του, από το Σουηδό δημοσιογράφο Anders Tengner.
Διαβάζοντας και τα δύο βιβλία, από τη μια έμεινα άναυδος από πολλές τραγελαφικές καταστάσεις αλλά και μερικές απόλυτα σκοτεινές πτυχές της ζωής και της έντονης προσωπικότητάς του (όχι ότι αρκετά από αυτά δεν τα γνωρίζαμε), αλλά από την άλλη στάθηκα με ανανεωμένο ενδιαφέρον και ίσως μεγαλύτερο δέος μπροστά στη μουσική του ιδιοφυΐα!
Άρχισα, λοιπόν, να αναζητώ μετά μανίας υλικό από τα πρώτα του βήματα.


[SIZE=“2”](Ο Yngwie σε ηλικία 16 ή 17 ετών στη Στοκχόλμη: Κλικ για μεγέθυνση)[/SIZE]

Το 2002 είχε ήδη κυκλοφορήσει το “The Genesis”, όπου ο ίδιος ο Yngwie συνέλλεξε κάποιο υλικό από το demo που είχε ηχογραφήσει με τον αείμνηστο Marcel Jacob (στο μπάσο) το 1980. Επρόκειτο ουσιαστικά για re-release του “Birth of the Sun” που είχε παρουσιάσει ο ίδιος ο Jacob δύο χρόνια περίπου νωρίτερα. Το υλικό αυτό είναι ήδη αρκετά εντυπωσιακό και ήδη προϊδεάζει για όσα ακολούθησαν τη δεκαετία του '80.

Ωστόσο, μη μένοντας ικανοποιημένος μόνο με αυτό, άρχισα να ψάχνω μετά μανίας προγενέστερο υλικό και ειδικότερα από την εποχή που έπαιζε με την πρώτη σοβαρή δική του μπάντα, τους Powerhouse, στο υπόγειο της γιαγιάς του στη Στοκχόλμη. Κι έτσι, αναζήτησα το demo που ηχογράφησε ο ίδιος ο Yngwe σε ηλικία …15 ετών (!), παίζοντας ΟΛΑ τα όργανα ο ίδιος και μιξάροντας με τα πενιχρά ερασιτεχνικά μέσα της εποχής το 1978!

Αυτό ήταν: μία και μόνο ακρόαση του demo με “έστειλε αδιάβαστο”!! 8O
Αυτός ο raw, proto-Yngwie ήχος από τη Strat του που έχει πάρει φωτιά στα χέρια του πιτσιρικά, ήταν σαν ν’ακούς συνδυασμό ενός Ritchie on steroids με έναν Uli on speed με ολίγη από Michael Schenker και …Brian May thrown in for good measure! :respect:

Αν και η ποιότητα της ηχογράφησης, προφανέστατα, δεν είναι και η καλύτερη, τόσο οι συνθέσεις και η μείξη όσο το παίξιμο (rhythm & lead) βγάζουν ένα απίστευτο πάθος κι ένα ωμό, ακατέργαστο feeling που δεν θυμίζει σε τίποτα τον …βαρετό κι επαναλαμβανόμενο Yngwie που οι περισσότεροι ίσως ξέρετε και …αποφεύγετε!
Είναι σαν όλα τα proto-heavy αλλά και groovy στοιχεία από τις αγαπημένες μπάντες των '70s (Purple, Rainbow, Queen, Scorpions, UFO κλπ) να συμπυκνώθηκαν, να μετουσιώθηκαν και να πήραν άλλη δυναμική, έτοιμα να εκραγούν με τον μαγικό τρόπο που θα ξεσπούσε τελικά στα '80s, με το είδος εκείνου του “σκοτεινού”, κιθαριστικού, καθαρά ευρωπαϊκού metal που όλοι αγαπήσαμε στα νιάτα μας!

Δεν θα πω περισσότερα, αλλά σας προτρέπω με την πρώτη ευκαιρία να τσεκάρετε τόσο το Birth of the Sun με το demo του '80, όσο και -κυρίως- το Powerhouse demoτου '78!

Ακολουθούν σε ξεχωριστό ποστ, tracklisting των δύο demo, με links σε ό,τι από αυτά μπορείτε να βρείτε στο YouTube (προς το παρόν τουλάχιστον, επειδή, δυστυχώς η April, η νυν σύζυγος και μάνατζερ του Yngwie κυνηγάει αλύπητα κάθε μη εξουσιοδοτημένη ανάρτηση σε YouTube, μπλογκ, φόρουμ, trackers ή file hosting services)

Θα εκτιμούσα και τις δικές σας σκέψεις/απόψεις κι ελπίζω να μην κουράζω με το …information overload! :slight_smile:

#2

[SIZE=“4”][B]POWERHOUSE demo, γνωστό και ως “The Magic Sessions” (1978 ):[/B][/SIZE]


[SIZE=“2”][I](Ένας έφηβος Yngwie σε πρόβα στο υπόγειο στούντιο της οδού Lundagatan στη Στοκχόλμη: Κλικ για μεγέθυνση)[/I][/SIZE]

  1. [U][B]Voodoo Nights[/B][/U] (09:51)
    Το κλασικό ριφ από το Rising Force κάνει εδώ την πρώτη εμφάνισή του, ήδη από το 0:02. Highlight το φανταστικό, απολύτως Blackmore-esque solo από το 2:12 έως το 5:26! Η ομοιότητα με το ύφος, το στυλ, την τεχνική και τον ήχο του Ritchie είναι ανατριχιαστική και κάποιος που δεν ξέρει τι ακούει θα νόμιζε ότι πρόκειται για κάποιο χαμένο rehearsal tape του Ritchie με solo outtakes!

  2. [U][B]Evil String In A Minor[/B][/U] (03:38 )
    Η πρώτη -γνωστή τουλάχιστον- ηχογράφηση του Yngwie σε ακουστική κιθάρα. Αξιοσημείωτη προσέγγιση για έναν 15χρονο, τόσο συνθετικά όσο και στυλιστικά!

  3. [B]Killer[/B] (12:08 )
    Καταπληκτική, τελείως '70s galloping ροκιά με φοβερό groove, θυμίζει από Scorpions και UFO μέχρι Uriah Heep και Thin Lizzy. To solo break μεταξύ 2:10 και 4:55 με το αυξανόμενο tempo εμφανίζει έναν Yngwie-χαμαιλέοντα που μπορεί να μιμείται άνετα τον κιθαρίστα της επιλογής του: από Ritchie έως Uli κι από Paul Chapman έως John Sykes (!) Το δε απίστευτα ατμοσφαιρικό πρώτο μέρος του outro από το 7:05 έως το 10:10 διαδέχεται μια απίστευτα μπαρόκ μελωδία που κλείνει το κομμάτι με έναν Yngwie να δείχνει ήδη από τότε εξπέρ στη γνωστή τεχνική του echo/delay με γρήγορη αυξομείωση της έντασης του ήχου της κιθάρας!

  4. [B]Hunted[/B] (07:58 )
    Κορυφαίο κομμάτι με mid-tempo επικό ριφ, θυμίζει περισσότερο metal από τις αρχές του '80! Πρώτο break-έκπληξη με groove-άτο τελείως '70s riff στο 2:06 και δεύτερο break-έκπληξη με το μίνι drum solo να ακολουθείται από “δίδυμη” σολιά που θυμίζει πολύ UFO ή Scorpions! Καταπληκτικό outro solo από το 6:24 μέχρι τέλους σε αψεγάδιαστο Blackmore-esque ύφος!

  5. [B]Burn the Wizard[/B] (03:59)
    Το απόλυτο tribute του Yngwie στους Purple και τους Rainbow! Εκπληκτικός συνδυασμός Burn και Kill the King και μπάσο που “σκοτώνει”! Απλά ακούστε το ΔΥΝΑΤΑ!

  6. [U][B]Labyrinth[/B][/U] (08:05)
    Ίσως το πιο layered και δομημένο κομμάτι του demo. Με ριφ στο 0:14 που φέρνει αφηρημένα στο …Gypsy του Dio (!) με κάτι στον ήχο από πρώιμους …Queen (!), rhythm και lead κιθάρες σε φοβερές αρμονικές εναλλαγές -που παραπέμπουν κυρίως σε May αλλά και Blackmore, πρωτόγονη αλλά πειστική χρήση του stereo στη μείξη της εγγραφής, lead/rhythm combo από 4:05 έως 4:25 που θυμίζει το outro σόλο του Ritchie στο …I Surrender (που δεν είχε καν κυκλοφορήσει τότε!), όλα αυτά τα στοιχεία μαζί αναδεικνύουν το πολυσχιδές ταλέντο του Σουηδού, ακόμα και στη μικρή ηλικία των 15 ετών!

  7. [B]Merlin’s Castle[/B] (10:05)
    Πρόκειται για το δεύτερο μεγαλύτερο σε διάρκεια κομμάτι του demo και είναι απλώς επικών διαστάσεων σε scope, συνθετική και εκτελεστική δεινότητα, ποικιλία ηχοχρωμάτων και εναλλαγών. Προσωπικώς, προτιμάω την εκδοχή αυτή από εκείνη στο demo του 1980 (όπου έχουν προστεθεί και φωνητικά!) παρά το ότι η ποιότητα της ηχογράφησης εδώ είναι σαφώς χειρότερη.
    Ξεχωρίζουν: το ατμοσφαιρικότατο ακουστικό πέρασμα μεταξύ 1:18 και 2:08 που παραπέμπει ξεκάθαρα στις επιρροές του Yngwie από Al Di Meola, το φοβερό κύριο ριφ του κομματιού που ξεκινάει στο 2:10 και καταλήγει μεταξύ 2:32 και 2:40 στο riff που γνωρίσαμε στο [U]The Wizard[/U] (από το [U]War to End All Wars[/U] του 2001) και, τέλος, ένα ακόμα φανταστικό σόλο-φόρος τιμής στον Ritchie από το 5:09 ως το 6:04 το οποίο καταλήγει στη γνωστή lead φράση που θα βρει τη θέση του στην αρχή του σόλο του [U]Rising Force[/U], 10 χρόνια αργότερα! Masterpiece!

  8. [B]Last Journey[/B] (01:07)
    Δεν υπάρχει περίπτωση να μη συγκινηθείτε όταν διαπιστώσετε ότι το μελαγχολικό [U]Memories[/U] από το Odyssey του 1988, υπήρχε στο μυαλό του μαέστρου ήδη από τα 15 του! Respect!

  9. [B]“Vikings Battle” Suite[/B] (20:28 )
    Ίσως το πιο χαοτικό, το πιο δύσπεπτο και από μια άποψη το πιο “original” Yngwie κομμάτι του demo! Η μεγάλη του διάρκεια δε βοηθά ιδιαίτερα, αλλά αν του δώσετε μερικές ευκαιρίες (αχεμ!) ελπίζω ότι η υπομονή σας θα ανταμειφθεί! :wink: Highlights: το βαρύ κι ασήκωτο -αν σκεφτείτε ότι μιλάμε για το 1978!- ριφ που θα συναντήσουμε 10 χρόνια μετά στο Krakatau, μια “θολή” και “βαριά” ατμόσφαιρα με έντονο το στοιχείο του αυτοσχεδιασμού που σε κάποια σημεία θυμίζει αρκετά Hendrix, ψευδο-ανατολίτικα ντεμι-ψυχεδελικά περάσματα που θυμίζουν Uli και περάσματα με εναλλαγές clean/overdriven ήχου (φέρνουν αμυδρά στο μυαλό κάτι κι από early Scorpions)

[B][SIZE=“4”]RISING FORCE demo tape (1980): [/SIZE][/B]


[SIZE=“2”][I](O Yngwie με τον Marcel Jacob επί σκηνής, γύρω στο '81 ή '82: Κλικ για μεγέθυνση)[/I][/SIZE]

Κομμάτια από το demo κυκλοφόρησαν ως μέρος τόσο του “Birth of the Sun” (2000) όσο και του “Genesis” (2002). Η ηχογράφηση είναι σαφώς ανώτερης ποιότητας, πολλά κομμάτια έχουν πλέον φωνητικά (από τον ίδιο τον Yngwie), ενώ δεν πρόκειται πλέον για one man show: στο μπάσο είναι ο αείμνηστος Marcel Jacob (στη φωτό φαίνεται αριστερά) και στα τύμπανα ο -κατά τα λοιπά άγνωστος- Zepp Urgard. Εδώ, τόσο ο ήχος όσο και η τεχνική του 17 χρονου Yngwie έχουν πλέον διαμορφωθεί σε επαρκώς αναγνωρίσιμα επίπεδα.

  1. [U][B]Merlin’s Castle[/B][/U] (04:53)
    Νεότερη εκδοχή του Merlin’s Castle με φωνητικά από τον ίδιο τον Yngwie (όπως και σε όλο το demo). Αν και ενδιαφέρον, βρίσκω το ριφ του στο demo του '78 πολύ πιο μεστό και υποβλητικό.
    Δείτε [U]εδώ[/U] βίντεο από live εκτέλεσή του στη Bollmora της Σουηδίας, το Φθινόπωρο του 1982. Από τα πρώτα βίντεο του Yngwie live!
    ([U]Εδώ[/U] θα βρείτε και μια από τις πρώτες εκτελέσεις του “Now Your Ships Are Burned” από το ίδιο live!)

  2. [U][B]Birth of the Sun[/B][/U] (09:25)
    Μεστό κομμάτι με αρκετά καλά στοιχεία καθαρού κι αγνού metal των early '80s. Αν και τα φωνητικά του Yngwie και πάλι δε βοηθούν πολύ, το κομμάτι έχει φοβερά ριφάκια και σόλο (κι ένα lick που είναι προπομπός αυτού που ακούγεται στο σόλο του [U]Motherless Child[/U], 10 χρόνια αργότερα!), καθώς κι ένα πολύ εντυπωσιακό outro (από το 6:50) με '70s feel!

  3. [U][B]Speed and Action[/B][/U] -γνωστό και ως Plague in Lucifer’s Mind (!) (03:48 )
    Ο τίτλος τα λέει όλα: ο γνωστός trademark ήχος και phrasing του Yngwie σε πλήρη ανάπτυξη! ;-}
    Εδώ ακούμε για πρώτη φορά το ριφ που θα καταλήξει τελικά βασικό ριφ του Motherless Child.

  4. [U][B]Dying Man[/B][/U] (08:46)
    Φοβερό opening riff (0:01-0:24), αλλά τα περίεργα φωνητικά (για να το θέσω επιεικώς), μάλλον καταστρέφουν κάτι που υπό άλλες συνθήκες, μπορεί να είχε καλύτερες προοπτικές! Κρίμα για τη ριφάρα, κρίμα για την γενική του dark ατμόσφαιρα και κρίμα για το φοβερό σόλο από το 5:35 έως το τέλος!

  5. [U][B]Suite Opus 3[/B][/U] (12:55)
    Το αντίστοιχο του χαοτικού “Viking Battle Suite”: διατηρείται το γνώριμο ριφ του Krakatau αλλά εδώ πλέον έχει ενταχθεί και το “Last Journey” (λέγε με …proto-Memories). Just give it a try… if you dare! :wink:

  6. [U][B]Voodoo Nights[/B][/U] (08:38 )
    Το trademark riff που θα καταλήξει κάποτε στο Rising Force κυριαρχεί κι εδώ, σε μια “περισσότερο Yngwie” και “λιγότερο Blackmore” νεότερη εκδοχή του ομώνυμου κομματιού που συναντήσαμε στο demo του '78. Το break στα τύμπανα κατά τη διάρκεια του ίδιου ριφ έχει κάτι από …Ian Paice (!) Ατμοσφαιρικότατο σε κάθε περίπτωση!

#3

[B]http://grooveshark.com/#!/album/The+Magic+1978+Sessions/7845291[/B]

#4

Ειλικρινά, πάντως, εντυπωσιάζομαι από την παντελή απουσία σχολίων στο συγκεκριμένο thread… :-k
Να υποθέσω είτε ότι ο Yngwie έχει ελάχιστους, πλέον, φαν στο φόρουμ είτε ότι τα όσα έγραψα για τις πρώιμες φάσεις της καριέρας του ήταν ήδη γνωστά κι αχρείαστα (ή απλώς …αδιάφορα!:?)
In any case, moving along…

#5

Δεν έχει μεγάλο κοινό ο Malmsteen στην Ελλάδα ο Malmsteen. Παίζει ρόλο και το ότι τον έχουν βάλει στην μαύρη λίστα τα ελληνικά περιοδικά που τον θάβουν συνέχεια.
Ισως θα ήταν καλύτερα όμως να συγχωνευτούν τα άρθρα σου στο Malsteen topic του forum.

Οσον αφορά τον χαρακτήρα του, δεν έχω διαβάσει κάποιο βιβλίο αλλά με βάση τις συνεντεύξεις του έχω πολύ κακή εντύπωση. Ψωνάρα, θάψιμο σε άλλους μουσικούς (ή μάλλον σε όλους) και πολλά κολλήματα.

Μουσικά μου αρέσει πολύ. Εχει πολλές αυξομοιώσεις στην ποιότητα αλλά μου αρέσουν αρκετά άλμπουμ του. Με Ripper και White έχει γράψει καλό υλικό τα τελευταία χρόνια αλλά και με Boals παλιότερα.

Τα demo του δεν με ενθουσιάζουν ιδιαίτερα. Μόνο για συλλεκτικούς λόγους θα τα αγόραζε κάποιος.

#6

μια χαρά κοινό είχε αλλά μετά τα 2 live στο Ρόδον (1995-1998 ) μπήκε μόνος του στη μαύρη λίστα εξαιτίας των απογοητευτικών εμφανίσεων, στο καλό και να μας γράφει (not)

#7

Δεν τον έχω δει ποτέ οπότε δεν μπορώ να κρίνω. Τότε περνούσε μια πολύ κακή περίοδο στην καριέρα του.

Στα πιο πρόσφατα βίντεο από youtube βλέπω ότι είναι πολύ καλύτερος. Αρκεί βέβαια να πάρει και έναν τραγουδιστή.

#8

Τον είδα δύο φορές στο Ρόδον: το 1995 και το 2001. Τη συναυλία του '98 δεν την παρακολούθησα. Ομολογώ ότι το '95, στην περιοδεία του Magnum Opus, μού είχε αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις (δεν ξέρω, ίσως επειδή ήταν η πρώτη φορά, συν η έκπληξη με το …[U]μούσι[/U]! :p), αλλά από αυτή του 2001 έφυγα μάλλον απογοητευμένος: η ένταση του ήχου ήταν απελπιστική και η ποιότητά του απαράδεκτη (και ο ίδιος ο Yngwie είχε εκνευριστεί πολύ θυμάμαι!).
Σε κάθε περίπτωση, εκτός σημαντικού απροόπτου, αμφιβάλλω εάν θα τον ξαναδούμε ποτέ από τα μέρη μας, για πολλούς και διάφορους λόγους… :-k

#9

https://www.youtube.com/watch?v=zjHnR0CEqxE&t=9m41s 8O 8O 8O

Σπανιότατο βίντεο από πρόβα των Powerhouse στο υπόγειο στούντιο του Yngwie στη Στοκχόλμη το '78 -σύμφωνα με τον uploader.
Μετά από ένα 9λεπτο σόλο του ντράμερ, στο 9:42 περίπου εμφανίζεται/ακούγεται κι ο Yng (btw, στο μπάσο νομίζω πως είναι ο Marcel Jaccob, οπότε το βίντεο λογικά είναι μεταγενέστερο, το '79 ή το '80)
Σε κάθε περίπτωση, βιντεάκι-μνημείο παρά τον κακό ήχο/εικόνα… :slight_smile: