Λοιπόν, Βegging Shaman που είδα για 2η φορά έστησαν έναν ενδιαφέροντα βάλτο με 70ς τζαμ κατάσταση. Ντράμερ, κιθαρίστας, μπασίστας αλλά την παράσταση κλέβει ο κρουστός που παίζει ό,τι του κατέβει στην κεφάλα του πραγματικά (πρέπει να γίνεται πόλεμος εκεί μέσα). Είχαν κάποια ωραία σημεία, αλλά όπως είπε κι ο ζαφ, είναι δύσκολο να μη βαρεθείς γιατί κάποια θέματα σέρνονται στο πάτωμα. Σε άλλα σημεία είχαν λίγο Ιsis κα Russian Circles αέρα, και εκεί ήταν που μου άρεσαν.
ΤOW…ω ρε μάγκα…σκοτείνιασε ο τόπος. Σλατζοποστοπαράκρουση. Η καλύτερη μπάντα στη σκηνή (μαζί με SoN, ζω για να τους δω μαζί :P), και πραγματικά γελάω γιατί ακόμα δεν έχουν κυκλοφορήσει κάτι. Λακωνικά θα πω, ότι όταν παίζουν κάτι γιαπωνεζοκουραμπιέδες τύπου μόνο, ντύνεστε όλες με τα καλά σας (μαζί κι εγώ μέσα ε), σκάτε το 20αρικο και πάτε να πιάσετε κουβέντα. Οι Τenderness κάνουν μια χαψιά μόνο και ρεντ σπάροους και God is an astronaut. Και πως να μην το κάνουν, όταν δουλεύουν τόσο σκληρά, κάνουν επένδυση στον ήχο τους, και είναι δεμένοι σα γόρδιος δεσμός. Κι όταν λέω επένδυση, εννοώ πως με έναν πρόχειρο/αυθαίρετο υπολογισμό στη σκηνή λιάζονταν πάνω από 10χήνες ευρά σε κεφάλια, καμπίνες, πετάλια, όργανα. Δε νομίζω να τους περισσεύουν, οπότε απλά κάνουν επαγγελματικότατα αυτό που πρέπει, και γιαυτό βγάζουν τον τεράστιο ήχο που σε καταπίνει, και σε αποτελειώνουν με την απόδοση. Αν φαντάζω υπερβολικός, να πει κι ο ζαφ.
Και μετά ανέβηκαν οι ΕxOxD για να παρουσιάσουν το ντεμπούτο. Είχαν δύσκολο έργο, αλλά μια χαρά ανταπεξήλθαν. Έπαιξαν όλο το δίσκο, συν 3 νέα δικά τους. Είχαν πολύ καλό ήχο, όχι σαν των ToW, αλλά για τη δική τους μουσική ήταν μια χαρά. Πολύ καλή απόδοση και σε στιγμές πόρωση. Ο,τι δεν είχαν οι προηγούμενοι, δηλαδή φωνητικά, το είχαν οι Εarth, όσοι έχετε δει-ακούσει Spoonman ξέρετε πόσες και τι φωνές βγάζει. Τέσπα, τα υπόλοιπα τα λέω και στους ίδιους, δε χρειάζεται να πολυβλογάω γένια.
Μαλακία έκανες, είχαν και δωράκια Peace through war (Eyehategod) και 365 incarnate (Integrity) 
Πρέπει να μασταν γύρω στα 60άτομα. Καλύτερα όμως.
