Aρχικά έλεγα να κάνω ένα ποστ στο ροκιπίντια, αλλά ο προβληματισμός που να το βάλω και οι τόνοι κυκλοφοριών που θα το ρούφαγαν με απέτρεψε. Θα προσπαθήσω να είμαι αντικειμενικός, οπότε πάμε:
Spinal Marrow
Circle of Nothingness
These hands are flames
Spirit tradeoff
Untitled
Sons of distrust part II
Heavens discharged
Bane
Τo power trio, μετά από 6 χρόνια ύπαρξης στο ελληνική σκηνή κυκλοφορεί το ντεμπούτο τoυ. To ύφος προσδιορίζεται κάπου ανάμεσα στο punk-hardcore-crust, το stoner και το sludge. Ηχητικά είναι συναφές με Kylesa αλλά και άλλες σχετικές μπάντες. Kιθάρες με διεστραμμένα καθαρά μπλέκονται με ωμά και επιθετικά ριφ, συνεπικουρούμενο από ένα δεμένο rhythm section. Τα φωνητικά είναι ξεχωριστό κεφάλαιο. Όσοι τα έχουν ακούσει, ξέρουν. Μιλάμε όχι για μία-δύο, αλλά για 5 διαφορετικές φωνές. Από μελωδικά έως σκίσιμο, ανεξάρτητα από τις ιδιαίτερες προτιμήσεις του κάθε ακροατή, δίνουν ποικιλία στο δίσκο, και δημιουργούν αρκετές ατμόσφαιρες.
O δίσκος συνολικά έχει μπόλικο σκοτάδι, με αρκετές φωτισμένες στιγμές. Η σφιχτή παραγωγή από τον μάνο των Universe217 και τον spoonman, αλλά και το mastering του Scott Hull (Αgoraphobic nosebleed, pig destroyer), θα αφήσουν πολύ λίγους δυσαρεστημένους. Σε 3 κομμάτια συμμετέχει ο τραγουδιστής των Need. Aυτά όμως είναι λεπτομέρειες, γιατί για μένα το σημαντικό είναι πως κομμάτια σαν το Τhese hands are flames, Spirit tradeoff, Bane πλέον γράφονται από δικές μας μπάντες.
Στην τελική, για όποιον θέλει να το ακούσει, το 8ευρο digipack υπάρχει στο Rhythm Records (Εμμανουήλ Μπενάκη 74, Εξάρχεια) και από το (κλικ) World’s Appreciated Kitsch Distro
Ακούω τώρα από το myspace.
Βλέπω ότι τα κομμάτια μεταξύ τους έχουν μεγάλη ποικιλία. Δεν ξέρω όμως αν αυτό βοηθήσει στην ομοιογένεια του δίσκου, καθώς δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα να ταιριάξεις αρμονικά τόσο ετερόκλητες επιρροές.
Καθώς δεν έχω ολοκληρωμένη άποψη, επιφυλάσσομαι για τις εντυπώσεις μου μόλις ακούσω ολόκληρο το δίσκο. Εσύ που τον έχεις ακούσει, τι λες;
Πάντως, βλέπω ότι έχει γίνει σοβαρή δουλειά από τη μπάντα, και αυτό είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό για την εγχώρια σκηνή.
Ελπίζω στα καλύτερα!
Θα έλεγα πως συνολικά δεν τίθεται θέμα ανομοιογένειας, και οι επιρροές είναι χωνεμένες. Eπιμέρους υπάρχουν πάντα διαφοροποιήσεις ανάμεσα στα κομμάτια, όπως γίνεται σε αρκετούς δίσκους. Πχ κάποια είναι πιο γκαζάτα και βγάζουν ένταση, άλλα πιο αργά και βγάζουν ατμόσφαιρα.
Ειδικότερα πάντως ο τρόπος και η σειρά που είναι τοποθετημένα στο δίσκο, τα αφήνει να αναπνεύσουν και τα αναδεικνύει. Στο αναγκαστικό κακό του myspace, μόνο τα 2 πρώτα κομμάτια είναι ανεβασμένα στη μορφή που είναι ηχογραφημένα στο άλμπουμ (τα υπόλοιπα είναι του demo).
Το μόνο που έχω ακούσει (για την ακρίβεια ξανα- ακουω τώρα) είναι το spirit tradeoff και αυτό από ένα πρόμο τους.
Ωραιότατο κομμάτι και αρκετά ‘catchy’.
Αν βάλουμε και τις θετικότατες εντυπώσεις που έχω από ένα live, αρκούν για να ψαχτούν περαιτέρω?
Αρκούν!
Εγώ μέχρι εκεί φτάνω για την ώρα, αλλά θα επανέλθω.
Ο λόγος σε λοιπούς γνώστες και μη της ελληνικής underground σκηνής. :roll:
οπ! δεν το ειχα δει αυτο. λοιπον λοιπον, το αλμπουμ μπορεις να το πεις και υπεροχο. το τσιμπησα στους λοκαστ και το ειχα παρει μαζι μου στις διακοπες μαζι με το Brightly Shining Sea του θρεντσταρτερ και ηταν ιδανικα. στις δομες ειναι αλλοπροσαλλοι και το ακουσα αρκετες φορες για να το χωνεψω και πραγματικα βγαινει ακρη, δεν μιλαμε για επιτηδευση. τα φωνητικα ειναι εντελως σουζα, ο τυπος ειναι χαμελεον και πανω σ’ αυτο ηθελα να σταθω καθως στο λαηβ ειχε αδικηθει πολυ απ’ τον ηχο και ειχα καποιους ενδοιασμους. επενδυστε αφοβα.
1.Εξωφυλλο με αλληγορια, σου δινω το χερι μου, ακολουθησε με, μπορει να με βλεπεις να κρατω μια παναγια ομως δεν γνωριζεις το χερι που την κραταει ποιανου ειναι…δεν σε αποσχολει, πλησιαζεις… ασυλληπτο! (αμα το σκεφτηκε ετσι ο δημιουργος)
2.Μαυριλα ξεγλιστραει με το intro απτα ηχεια και με το εμπα του circle of nothingness οπου για κοντα στο 4λεπτο ακολουθει μια αργοσυρτη “αγαντα μεγαλε θα σου σκασω στα μουτρα το ριφφ” μελωδια.
3.These hands are flames οπου φαινεται ολο το ποιον του τραγουδιστη και την πανκιλα που εχουν καλα ριζωμενη μεσα τους οι ExOxD.
4.Spirit tradeoff, χιτακι δεν θα το λεγα, το πιο στρωτο τραγουδι τους για να δωσει ετσι το νευμα σε καποιον να τους ακουσει.
5.Το Untitled με επικη διαρκεια, εξαπλωση συναισθηματος, απτην αρχικη μελωδια νιωθεις μια μελαγχολια που μεταμορφωνεται σε οργη/καταιγιδα οπου μετα ακολουθει απνια και ηρεμια. Το συγκεκριμενο ειναι η κορυφαια στιγμη του δισκου οπου θα μπορουσες να τον παρουσιασεις ως μια υπευψωμενη πυραμιδα οπου δηλαδη η βαση της να ειναι ήδη αρκετα ψηλα.
3.Ωμη πανκια το sons of distrust part ii και γουσταρουμε με τρελα ξυλικι στο bane
Ωραία, την επόμενη φορά θα σε βάλω να δώσεις feedback από κοντά, θα τους βοηθήσει περισσότερο πιστεύω οι κατατοπισμένοι ακροατές να τους πουν μια κουβέντα.
Ήδη πάντως έχουν μπει μερικά λιθαράκια για την επόμενη κυκλοφορία τους, απλά δεν ξέρουμε ούτε πότε θα βγει ούτε τι μορφή θα έχει.
