Πατεράδες, πιονέροι, σημαντικοί, αγαπητοί, κλπ κλπ κλπ.
Μία ωραία μέρα αράζεις και σου 'ρχεται mail “α, ναι, οι δικοί σου έβγαλαν δίσκο, το ξέρεις φαντάζομαι”, παθαίνεις έμφραγμα και δε συμμαζεύεται. Έχουν να βγάλουν και νέο δίσκο από το 2007. Και να σου το εξώφυλλο-ομορφιά.
Η ίδια η μπάντα ισχυρίζεται πως δεν αποτελεί κανονικό στούντιο δίσκο και πως είναι το ηχητικό κομμάτι της παράσταση με την οποία περιοδεύουν, που μάλιστα αφορμάται από τον Α’ Παγκόσμιο. Πως έχει διασκευές σε τραγούδια της περιόδου, υλικό από κέρινους κυλίνδρους και κινηματογραφική αφήγηση.
Σίγουρα live θα είναι μια διαφορετική εμπειρία (εδώ για Swans σφαζόμαστε), αλλά και ως κυκλοφορία δεν τα πάει καθόλου άσχημα. Κινηματογραφικό αποτέλεσμα όντως δημιουργεί, έχοντας μια ενιαία ατμόσφαιρα και τα σημεία που έχεις αγαπήσει στο παρελθόν. Μια μίξη της νέας τους νοοτροπίας με κατιτί από τις πιο πρώιμες κυκλοφορίες τους. Και έχει και έναν Blixa να θυμάται ελάχιστα τα τσιρίγματά του και να δείχνει ότι η συνεργασία του με τον Teho Teardo δεν του πέρασε αδιάφορη.
Σε σύνολο τολμώ να πω πως μου έβγαλε και κάτι παρόμοιο με το Nova Akropola των Laibach. Με ό, τι μπορεί να σημαίνει αυτό. Και ότι η τριλογία των Lament αγγίζει υψηλά επίπεδα. Όχι μόνο στο σύνολο του δίσκου, μα της συνολικής τους δισκογραφίας.
Ακούστε και συζητήστε. Ωραία μουσική χρονιά το '14 τελικά.
Από αυτά που διαβάζω η παράσταση είναι εξωπραγματική. Γαμω θα ήταν να πέρναγε και από τα μέρη μας.
Στα του δίσκου ακόμα λίγα πράγματα μπορώ να πω. Σίγουρα είναι πολύ ζόρικος. Και σίγουρα θέλει κάμποσες ακροάσεις για να πεις έστω ότι έχεις αρχίσει και ξύνεις την επιφάνεια. Περισσότερα λοιπόν εν καιρώ. Προς το παρόν μόνο συγκίνηση.
ΥΓ. Πας εντιτ, advanced και διορθώνεις την τίτλο. Φτιάχτο γιατί κάποιοι είμεθα ψυχαναγκαστικοί.
Ξέρεις τι σκεφτόμουν, όμως; Πως δεν είμαστε αντίστοιχα μια χώρα που τους χόρτασε, οπότε δεν ξέρω αν θα γούσταρα τόσο να περάσουν με τη νέα περιοδεία απ’ εδώ μεριά. Θα 'θελα να ακούσω και τα νέα δείγματα και το όλο στήσιμό τους, μα, άνευ υπερβολής, χωρίς παλιότερο υλικό δε θα έλεγα ότι “είδα Neubauten” όπως θα έλεγα σε άλλη περίπτωση “είδα Tiger Lillies” ας πούμε.
Θα ήταν τέλειο να έρχονταν διήμερο όπως πρόπερσι, μια την παράσταση και μια κανονικό gig.
Ο δίσκος τώρα, προφανώς και θέλει παραπανίσια ανάλυση. Οι λαμαρίνες υπάρχουν, αλλά δε θα 'λεγα πως είναι αυτοσκοπός. Και δε μου φάνηκε το ίδιο ζόρικος με το Zeichnungen, το Halber ή ακόμα και το pop-με-δόντια-καρχαρία του Silence Is Sexy. Σίγουρα είναι βαρύς και πολύ ζόρικος θεματικά, αλλά μάλλον θα 'λεγα πως ακολουθεί την ίδια φόρμουλα στη νοοτροπία του με το Haus Der Luege. Δηλαδή και βιομηχανική αιχμή έχει, και υφολογική πολυσυλλεκτικότητα και ένα κράμα του αδυσώπητου με το καλλιτεχνίζον ή και το πιασάρικο. Περισσότερο τους ενδιαφέρουν τα loops παρά τα μπιτόνια και οι τεντζερέδες πλέον, άλλωστε.
