Καλα, περιμενα να περασω ωραια αλλα οχι ετσι!!! Ειδα hercules, stereo mc’s και james. Ε και των τριων συγκροτηματων οι τραγουδιστες δεν καθισαν σε μια μερια!!! Μιλαμε ηταν εμπειρια αυτο το πραγμα! Στους james, τι στο κοινο κατεβηκε ο τραγουδιστης, τα παντα! Παλαβος ο τυπος! Νταξει, ακουσαμε αυτα που θελουμε ν’ ακουσουμε οπως λενε και παραπανω…! Ευχαριστως θα ξαναπηγαινα και για τα δυο συγκροτηματα που ενδιαφερομουν! What a surprise εισαι πολυ τυχερος.
Μπορούμε να βρούμε τη σετλιστ; Θέλω να την βάλω να παίζει στο ριπίτ, για να ξαναπάω έστω και νοερά εκεί…
Κατι μου λεει οτι δεν εχεις πεσει σε φανατικους των james εδω περα 
Εντάξει δεν έγινε και τίποτα. Ούτε εγώ ήμουν αλλά έγινα σίγουρα χθες. Είναι αυτό που έλεγε ο Νταζ στο τόπικ με τη συναυλία των Λίνκιν Παρκ. Ένα συγκρότημα με μόνο ένα απίθανο λάιβ μπορεί να σε κερδίσει. Έτσι έγινε με μένα χθες. Ήξερα 5-6 τραγούδια από Τζέιμς, εκ των οποίων μερικά είναι από τα αγαπημένα μου έβερ, αλλά αυτό που έγινε χθες στη συναυλία, να μην ξέρω σχεδόν κανένα τραγούδι αλλά να κωλοχτυπιέμαι πάνω κάτω, δείχνει κάτι. Ότι αυτές οι 2 ώρες ήταν οι κορυφαίες 2 ώρες της ζωής μου.
To κάνω κόπι-πέιστ αυτούσιο από το μπλογκ που γράφω (http://blog.steelfm.gr/?p=405):
Η εμπειρία ζωής που ονομάζεται JAMES
Καταρχήν να εξηγηθώ: Δεν ήμουν Τζέιμς φαν. Ήξερα 5-6 κομματάκια, τα 2-3 από αυτά τα λάτρευα αλλά αυτό απέχει πολύ από το να χαρακτηριστώ φαν.
Ένας γνωστός μου (Νταζ εσένα εννοώ, ελπίζω να μην σε πειράζει…), έλεγε ότι οι Μετάλικα απέκτησαν τη φήμη που έχουν χάρη στα εκπληκτικά λάιβ τους για την προώθηση του Μπλακ Άλμπουμ, που έπαιζαν για 3 ώρες περίπου, καταθέτοντας την ψυχή τους πάνω στη σκηνή. Ένα απίθανο λάιβ δηλαδή είναι ικανό να αλλάξει τα πάντα.
Έτσι ακριβώς έγινε χθες στη συναυλία των Τζέιμς. Κάτεθεσαν την ψυχή τους και ανταμοίφθηκαν με ένα παρατεταμένο, τουλάχιστον 10 λεπτών χειροκρότημα, μετά το τέλος του ύμνου Sometimes, με τον στίχο: “When I look in your eyes, Ι can see your soul” να επαναλαμβάνεται καθόλη τη διάρκεια αυτού του καθηλωτικού και συνάμα μοναδικού standing ovation. Είμαι σίγουρος ότι εκείνη τη στιγμή, αυτός ο απίστευτος περφόρμερ που ονομάζεται Τιμ Μπουθ, ενώ κοίταζε αποσβολωμένος την ατέλειωτη αγάπη που του έδειχνε το αθηναϊκό κοινό, θα δάκρυσε. “Είστε το καλύτερο κοινό που είχαμε ποτέ”. Ποτέ δεν το ξεστόμισε αυτό. Παραείναι έξυπνος και συνειδητοποιημένος ο Μπουθ για να το ξεστομίσει αυτό. Γιατί αυτή η φράση παραείναι κλίσε. Το σκέφτηκε όμως. Είμαι σίγουρος γι′ αυτό. Είμαι σίγουρος ότι χθες (και ίσως και πέρσι αλλά δεν ήμουν για να εκφέρω άποψη) είμασταν το καλύτερο κοινό που είχε ποτέ. Και αυτό το κέρδισε. Με ένα μοναδικό, εξαιρετικό ταξίδι 2 ωρών.
Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά. Φτάσαμε εκεί γύρω στις 7:30. Ήδη υπήρχε πολύ κόσμος. Εκείνη τη στιγμή υποτίθεται ότι θα ξεκίναγαν οι Hercules and the Love Affair. Μετά από ένα τέταρτο βγήκαν στη σκηνή. Χαλάρη φάση, ότι πρέπει για σαπόρτ. Ο καλούτσικος ήχος, η 2μετρη κουκλάρα που τραγούδαγε και η κομματάρα το Blind ζέσταναν τον κόσμο. Μετά από 30-40 λεπτά αποχώρησαν αφήνοντας καλές εντυπώσεις.
Σειρά είχαν οι τρομεροί Stereo MCs. Ο Ρομπ Μπι ανέβασε τον κόσμο αρκετά. Τι κι αν κοντεύει τα 50; Χόρευε, έτρεχε και τραγούδαγε σαν 20άρης. Ο κόσμος φάνηκε να απολαμβάνει σε κάποιες φάσεις αλά σίγουρα δεν είμασταν αυτό που σίγουρα θα περίμεναν οι ίδιοι. Δεν ακολουθήσαμε όσο θα έπρεπε αλλά δεν φταίμε εμείς γι′ αυτό αλλά ούτε και οι ίδιοι φυσικά που έπαιξαν καταπληκτικά. Απλά δεν είμασταν προετοιμασμένοι για αυτό το στυλ μουσικής. Ο περισσότερος κόσμος άλλωστε πήγε για τους Τζειμς εκεί. Μετά από 1 χορταστική ώρα αποχώρησαν και αυτοί, ίσως ελαφρά ξενερωμένοι.
Η ώρα είχε πάει 22:50 όταν χαμήλωσαν τα φώτα. Ο Τιμ Μπουθ βγήκε στη σκηνή. Έπεσαν οι πρώτες νότες της υπερκομματάρας Born Of Frustration (όπως σωστά είχα μαντέψει ότι θα ξεκίναγαν). Το λάιβ της χρονιάς είχε ξεκινήσει. Μαγικές μελωδίες, φώτα, ο Μπουθ να δίνει ένα απαράμιλλης ομορφιάς ρεσιτάλ, ξεσηκώνοντας τον κόσμο χορεύοντας διαρκώς. Οι υπόλοιποι παίζουν σαν να μην υπάρχει αύριο. Εναλλάσονται διαρκώς από τα παλιά στα καινούρια και αντίστροφα.
Σε μια φάση ο Μπουθ λέει: “Μας είπαν ότι το επόμενο τραγούδι σας αρέσει πολύ. Μόνο εσείς και ίσως λίγο και οι Ισπανοί να γουστάρετε τόσο πολύ” και ξεκινάει το Senorita. Πανικός. Όλος ο κόσμος μια φωνή. Ο Μπουθ ίσα ίσα που ακουγόταν. Όταν τέλειωσε, είπε: “Πληροφορηθήκαμε σωστά μάλλον”.
Σε μια άλλη φάση κατεβαίνει ο Μπουθ από τη σκηνή και μπαίνει στον ειδικά διαμορφωμένο διάδρομο που χώριζε σε 2 μέρη το κοινό του Ιτζέκτ Φέστιβαλ. Παραλήρημα. Σκαρφαλώνει στα κάγκελα. Τυχεροί όσοι ήταν δίπλα του, τόσο κοντά. Μερικοί τον τραβούσαν. Απόλυτα φυσιολογικά. Ο άνθρωπος είναι θεός.
Πλησιάζει το φινάλε. Μετά το εκπληκτικό Tomorrow, αποχωρούν. Φυσικά θα επέστραφαν. Δεν υπήρχε αμφιβολία γι′ αυτό. Επιστρέφουν όντως με ένα από τα φοβερότερα ενκόρ που είχα την τύχη να ακούσω. Παίζουν το απίστευτο Hey Ma από το καινούριο άλμπουμ του οποίου το ρεφρέν έχει καρφωθεί στα χείλια από χθες. “Hey ma, the boys in bodybags, coming home in pieces”. Ο φίλος μου ο Σπύρος που είχαμε πάει μαζί, με ρώταγε τι ώρα είναι κι εγώ του απάνταγα “Hey ma, the boys in bodybags, coming home in pieces”. Ντελίριο. Συνεχίζουν με το μαγικό και πολύ αγαπημένο μου Getting Away With It (All Messed Up). Ο παροξυσμός δεν περιγράφεται.
Και φτάνουμε στην κορυφαία στιγμή της συναυλίας. Sometimes. Ο Μπουθ δεν ακούγεται. Πρέπει να ουρλιάξει για να ακουστεί. Δέκα χιλιάδες (τουλάχιστον) εκστασιασμένος κόσμος τον είχε νικήσει σε δύναμη. Και φτάνουμε στην αρχή. Το φινάλε του τραγούδιού είναι μαγικό. Παρατεταμέμενο 10λεπτο χειροκρότημα. Η μπάντα απλά κοιτάζει και θαυμάζει. Το ίδιο κι εμείς. Υπάρχει επικοινωνία. Τους λατρεύουμε και μας λατρεύουν. Αμοιβαία τα αισθήματα. Δεν ξέρω αν ήταν κανονισμένο αλλά παίζουν άλλο ένα τραγούδι. Το εκπληκτικό Laid. Συνεχίζουμε όπως πριν. Έχουμε γίνει μια φωνή. Είμαστε μια φωνή.
Στο Ράδιο Αρβύλα είπαν ότι ίσως έρθουν και τον Δεκέμβρη για να τιμήσουν και τη Θεσσαλονίκη. Είμαι ήδη εκεί.
ΥΓ. Όσον αφορά τους UNKLE, ήταν η μπάντα που μου είχε κάνει το μεγαλύτερο κλικ στη συγκεκριμένη συναυλία. Έπαιξαν μετά τους Τζέιμς σε κλειστό χώρο αλλά ο ήχος ήταν τόσο άθλιος που ακόμα και 2 κομματάρες που μου αρέσουν πολύ που έιπαν, δεν μπόρεσα να τις ευχαριστηθώ. Έτσι φύγαμε στο 20λεπτο με τα παιδιά. Είμασταν και πτώματα μετά τους Τζέιμς… Κρίμα πάντως, γιατί παίζουν τρελά ανεβαστική μουσική και θα ήταν ωραία ΑΝ ακουγόντουσαν.
Φημη οτι οι James θα ανηφορισουν για συναυλια στην Θεσσαλονικη τον χειμωνα… οτι ακουσα απο “χαλασμενο τηλεφωνο” μεταφερω εγω… δεν ξερω αν αληθευει. Δεν ειναι απιθανο παντως γιατι το ελληνικο κοινο εχει ψυχωση με τους James, σαν τους οπαδους του Θρυλου με το πρωταθλημα:lol:
hi!tosa xronia sxesi me to rocking k akoma newborn eimai…
Anw exw apla na pw oti stous unkle eixame kathisei sta aristera tis skinis kai arketa konta kai mporw na pw oti o ixos den eixe kammia sxesi-!
Xanosoun pragmatika eidika se kati kommatares typou Reign¨, ¨Lonely Soul¨, ¨Eye for an Eye¨(to opoio btw exei k teleio videoclip)
To festival apla itan apisteyto-kai paliotera eixe deixei ti dynamiki tou me new order-hooverphonic / beastie boys aLLA nomizw oti fetos itan tromeri empeiria.
Tim Booth THEOS!!!
ε ναι… Μαρία ξέχασα να σου πω πως απαγορεύοναι τα greeklish πλέον στο φόρουμ…
XAXAXA!!
τελεια!!!εχω να γραψω post μονο μερικα χρονια γι΄αυτο…
συγγνωμη συγγνωμη
Αν και καρβου ξερω πολυ καλά γιατί μου τη λες- εχεις εκνευριστεί που δεν προνόησες να ερθεις στο EJEKT FESTIVAL, όπου έπαιζαν οι φοβεροι JAMES, UNKLE και DIGITALISM (εντάξει δεν πειράζει που δεν τους ήξερα at the time:p )
ΟΚ ΟΚ…δε θα σου ξαναπω τιποτα… για τη συναυλία:oops:
επίσης, είμαι μοντ και δε μου επιτρέπεται να βρίζω χρήστες… (πάτα εκεί που λέει show)
και στο Βόρειο Πόλο να είμαι ρε, θα επιστρέψω Ελλάδα για να δω Μαντόνα και να μην πάρεις εσύ το εισιτήριο μου!!! κανόνισε!!!(τα παγωτά την Παρασκευή ε?Όποιος δεν έχει ακούσει Digitalism του συστήνω να ακούσει το Idealism (φετινός δίσκος) και να χαρεί. Πολύ ελεκτρόνικα φάση για αυτό το φόρουμ βέβαια, αλλά στους Unkle fans που είναι πολλοί θα αρέσουν και οι Digitalism πιστεύω 