Eleventh He Reaches London-Hollow Be My Name (A tl;dr thread)

Eleventh He Reaches London-Hollow Be My Name [2009]
Running Time 1:00:00

Έχω κάνει 2-3 εκθειαστικά ποστς σε ανύποπτο χρόνο για αυτόν το δίσκο όταν είχε βγει, κάποιοι θα τα θυμάστε ?ή και όχι. Κανείς ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε να τον ακούσει ή τον άκουσε και δεν του άρεσε (αν ανήκεις στους τελευταίους θα πρότεινα να μη γράψεις καν εδώ, your argument is invalid). Το θέμα είναι ότι το όνομά τους ξανα-αναφέρθηκε πουθενά και εδώ ακριβώς βρίσκεται που ο λόγος που ανοίγω θρεντ για μια περσινή κυκλοφορία. «Σε απόγνωση ποιο δίσκο θα μοιράζατε στους εξωγήινους» που λέει και η λαϊκή ρήση.

Η μουσική των Eleventh He Reaches London έχει τόση οργή, τόση αγανάκτηση, τόση απόγνωση, τόση εξουθενωμένη απογοήτευση που δεν μπορείς παρά να αναρωτηθείς αν είναι μια απέλπιδα προσπάθεια να ακουστούν από το απομονωμένο Perth στον υπόλοιπο κόσμο.

Σε μια ανεκδιήγητη στιγμή υπερανάλυσης, να σας πληροφορήσω ότι στο περίεργο όνομα της μπάντας, το he αναφέρεται στον περιβόητο γυναικά Δον Ζουάν, ο οποίος στη σατιρική του εκδοχή στο ποίημα του Λόρδου Βύρωνα, πήγε στο Λονδίνο κατά το εντέκατο κεφάλαιο. Τυχαίο ότι μιλάει για αυτόν; Ίσως. Το ότι φτάνει στο Λονδίνο όμως και όχι κάπου αλλού, σίγουρα δεν είναι.

Το ?Hollow Be My Name? είναι το πρώτο full-length της μπάντας, την εμφάνισή τους όμως την είχαν ήδη κάνει με το EP του 2008 ?The Good Fight For Harmony?, το οποίο δε ρισκάρω να το ακούσω για να μη χαλάσω την τελειότητα από τα αυτιά μου. Τι μουσική έχουμε στο ?Hollow Be My Name? λοιπόν; Δε θα μπω καν στον κόπο να σας δελεάσω με τις κλασικές παραπλανητικές περιγραφές μου ή με κάποιο namedropping. Θα πω, όμως, τι προκύπτει από τη μουσική τους σε συνδυασμό με τους εκπληκτικούς στίχους (υπό ποια έννοια εκπληκτικοί θα πω αργότερα εκεί με τον αστερίσκο): Προκύπτει κυνισμός, ειρωνεία, ανθρωπισμός, μα πάνω απ? όλα μια υποβόσκουσα οργή που σου κατατρώει τα σωθικά και πρέπει να βγει προς τα έξω, οργή που ούτε θρας/ντεθ/[είδος που κατ?εξοχήν «βγάζει» οργή/δεν ακούω τέτχοια εγώ] μπάντες δεν μπορούν να βγάλουν. Γι? αυτό, μη νομίζετε ότι είναι πολύ φλώροι για σας. Ανοίχτε τ? αυτιά και δώστε μια ευκαιρία.

*(αστερίσκος). Λοιπόν, για μένα το ?Hollow Be My Name? είναι ένας από τους δίσκους παράδειγμα προς μίμηση για το πώς θα πρέπει να είναι οι σωστοί στίχοι. Ο τρόπος που δένουν με τη μουσική είναι ο ιδανικός, πως το λένε. Για τι πράγμα μιλάνε όμως; Να τι λένε οι ίδιοι, σύμφωνα με πληροφορίες που μάζεψα από ένα εξαιρετικά ψαγμένο σαητ, το Wikipedia.org:
It’s about blaming anybody else other than yourself for you own misery. Themes like God, government and father, blaming them for your own problems. There’s a definite story in the album. It’s not all in order, it’s a bit jumbled. It’s not necessarily the same protagonist throughout the whole album, but the stories are definitely linked.

Υπάρχει ένα στόρυ σε μερικά τραγούδια. Ή μάλλον όχι τόσο στόρυ, όσο θεματική ενότητα, η οποία αφορά την ιστορία της Αυστραλίας, τον αποικισμό κτλ κτλ. Δυστυχώς οι ιστορικές γνώσεις μου επί του θέματος εξαρχής ήταν μηδαμινές οπότε δεν μπορούσα να τα ξεδιαλύνω. Όμως, ελάχιστη σημασία παίζει αυτό. Η απόδειξη βρίσκεται 15 λεπτά μακριά από τώρα, αρκεί να ακούσετε το δίσκο και να τον ακούσετε διαβάζοντας τους στίχους. Διαβάζοντάς τους (συλλαβιστά η τελευταία πρόταση). Μετά ψηθείτε και να το αγοράσετε, αυτό είναι άλλο θέμα.

Ο δίσκος ξεκινάει με το ομώνυμο, αλληγορικό κομμάτι και αμέσως έχουμε κατάμουτρα αυτό στο οποίο οι EHRL είναι μάστορες ?στο να χτίζουν τραγούδια, στο να κλιμακώνουν τα συναισθήματα από την νωχελική αρχή στην τραγική κορύφωση και στο τέλος-κάθαρση.
Ο πρωταγωνιστής του κομματιού (I/εγώ) φυτεύει με λαθραίους σπόρους ένα δέντρο, το οποίο μεγαλώνει και ευδοκιμεί, αντίθετα με εκείνον που είναι καχεκτικός και ασθενικός. Το δέντρο φτάνει σε τέτοιες διαστάσεις που πλησιάζει το θεό και καταλήγει να γίνει ένα με τη φύση και να μην του ανήκει πια. Τότε ο πρωταγωνιστής ,από ζήλια που στο δέντρο «επιτρέπεται» να μεγαλώσει σε αυτόν τον κόσμο, ενώ σε εκείνον όχι, του σπάει τα κλαδιά και του βγάζει το φλοιό σε μια προσπάθεια να το καταστρέψει. Και κάπου εκεί, ο πρωταγωνιστής αρχίζει να μας λέει το μανιφέστο του, κατηγορώντας το Θεό για υποκρισία στην όλη τη δημιουργία του και για το ότι προσέδωσε ματαιότητα στην ίδια την ύπαρξη του πρωταγωνιστή, στην ουσία απαγορεύοντάς του το οτιδήποτε. Κάτι που είναι δηκτικά ειρωνικό, όπως φαίνεται από το στίχο I?m allowed to use his fucking name in vain σε συνδυασμό με την αγαπημένη μας wiki και το κειμενάκι που παρέθεσα. Στην τραγική κορύφωση (sic) ο πρωταγωνιστής αποφασίζει να προσπαθήσει να ορθώσει ανάστημα στον κόσμο, χωρίς να τον νοιάζουν οι συνέπειες, όντας κουρασμένος από αυτόν. Το τέλος του κομματιού έρχεται με τον πρωταγωνιστή να συνειδητοποιεί επιτέλους την αλήθεια και να παραδέχεται ότι ποτέ δεν ήξερε ότι όντως θα τα κατέστρεφε όλα, όμως δεν έχει πια το ψυχικό σθένος να φυτέψει καινούριο σπόρο και να μεγαλώσει ακόμα ένα δέντρο.

[SPOILER]I work on earth
Baron and brown
Smuggling seedlings
Something will
grow

I watch the seeds
Turning a tree
Foreign insects
Trespass the
leaves

I work on earth
Baron and brown
Frail and sunburnt
Unlike my
tree

It strains away
Gathering height
Closer to God but
Further from
me

It joined the earth
Baron and brown
Same in context
I hated its sight

I tore the limbs
Stripped off the bark
If I can’t grow here
Neither will
he

[B]I�m allowed to grow
In the vision of God
But he’ll strip off my bark if
I grow to the
world

I�m allowed to live
As a symbol of birth
But nothing, no nothing, is
ever, ever
allowed

I�m allowed to grow
In the vision of God
But he’ll tear off my limbs if I
grow to the
world

I�m allowed to curse him
If he’s the one that built me
I�m allowed to use
his fucking name in vain[/B]

I dream sleeping beneath it
I dream being its
father
Teaching all there is to teach about the world

I’ll stretch out my
limbs
And outgrow this fucking world
If it gets me killed then so be it
'cause
I�m tired of the world
And the world is tired of me

The tree won’t
grow and nor the world around
I never knew that I’d destroy it all

I could
plant a seed and grow another tree
But I’m tired, I’m tired, I’m tired
[/SPOILER]
Και μετά από το ομώνυμο και εκεί που λες τι παίζει εδώ πέρα, τα πράγματα μπαίνουν σε μια σειρά έχουμε το Britain And Structure. Για άλλη μια φορά έχουμε σεμιναριακή κλιμάκωση. Ξεκινάμε αργά και μελωδικά, με τον πρωταγωνιστή να διακηρύσσει ότι μισεί τη Βρετανία και τη δομή.
You’ll wait and write me letters, I’ll reply to every one, you’ll feel good about being loyal
But I’m the best you’ll ever have

Κάπου στο 1,56 μπαίνει μια καθηλωτικά όμορφη μελωδία στις φωνητικές γραμμές, παρέα με ποστ/ροκ κιθάρες.
There’s no ship of change, so I lay to sleep through weather, I’ll never be home
I’ll toil away

?για να μπουν οι ηλεκτρισμένες κιθάρες, πρώτα δειλά και απότομα γίνονται βαριές και επιθετικές όσο δεν πάει, τα φωνητικά αγριεύουν και ο πρωταγωνιστής εξεγείρεται απέναντι στις αδικίες που τον πνίγουν.
There’s a reason why I drink, there’s a reason why I’ll die here singing along to comfortless verses and smashing glasses of wine to prove my point

Είναι συγκλονιστικό πως τα κομμάτια είναι τόσο αυτόνομα, αυτοτελή μουσικά και παράλληλα τόσο συνδεδεμένα, με τέτοια ροή. I Am The Bearer, I Stand In Need λέει.
I was born a fucking idiot, but no one told me til I die o’ it
My God doesn’t quiver from threats below the Tropic Of Cancer
Well I was born who I was, no doctored manuscript could say that I’m not
But I’ll take my own word for it and wear the sign, “Here be a cunt”

?καθότι όλος ο «πολιτισμένος δυτικός κόσμος» που μας νοιάζει βρίσκεται πάνω από τον τροπικό του καρκίνου. Η Αυστραλία όμως όχι? Έπειτα κάθε indie ψήγμα εξαφανίζεται και ?όπως σωστά καταλάβατε- έχουμε σε ακόμα ένα τραγούδι build up. Ακολουθούν ένα screamo σημείο για μια στροφή, έπειτα ένα βαρύ και ασήκωτο tool δίλεπτο και εντέλει η φανταστική κορύφωση που αυτήν τη φορά εκτός από οργή, θα αποπνέει επικό συναίσθημα.
I dream, I dream of England
Oh foreign fern, the world in bloom
I dream, I dream of England
Oh rotting wood, my boat to sail

όμως σε αυτό το τραγούδι έχουμε διπλή κορύφωση, αφού ακολουθεί ένα indie σημείο και ακόμα ένα screamo, πιο βίαιο, πιο θανατηφόρο και μία από τις πιο άγριες στιγμές του δίσκου.
I, made myself quiver, through social dissonance and planned dementia
κραυγάζει 3 φορές ο τραγουδιστής και σταματάει το τραγούδι.

Θα ακολουθήσει το αργό, μελαγχολικό με country επιρροές Son, You Are Almost An Orphan, ίσα-ίσα να γαμήσει λίγο την ψυχολογία και να παίξει τη ρόλο του συνδετικού κρίκου. Όχι δε διαρκεί ένα λεπτό, 3:39 διαρκεί.

Δύο πολύ δυνατές νότες από το πουθενά προϋπαντίζουν το Oh Brother το οποίο όμως, αμέσως μετά θα συνεχίσει στο νωχελικό ρυθμό που είχε και το προοηγούμενο κομμάτι. Μετά από ένα λεπτό θα ακουστούν ξανά οι 2 αυτές νότες
Those notes ring loud?
και θα σημάνουν την είσοδο των φωνητικών. Το Oh Brother είναι από τις πιο ιδιαίτερες στιγμές του δίσκου, είναι μαλακό, είναι πιασάρικο, είναι παράξενο. Θα το περιέγραφα σαν ένα συνδυασμό Crippled Black Phoenix του I Vigilante και του Tonto των Battles.
“Hey, oh, brother, I often think about which one of us will kill themselves first”

Το δίλεπτο Gaze To The North αποτελεί ακόμα μια γέφυρα στο δίσκο. Οι στίχοι παραμένουν ανίεροι και αυτοσαρκαστικοί
All I’d want from God, is kiss His red hand
Look in His eyes and spit on His face

Και μπαίνει το Toorali και αναρωτιέσαι πότε θα σταματήσουν οι εξαιρετικές στιγμές. Στην ουσία αποτελεί ένα τρόπον τινά ναυτικό τραγούδι υπό ένα indie πρίσμα.
Toorali Oorali Oorali Oorali, aye
Η μελωδία παραμένει η ίδια, η μουσική όμως αγριεύει κλιμακωτά
I know I shouldn’t repeat this, but I’d love to take my Queen’s neck and then shout “OFF WITH HER HEAD!”
And paint a cross with her blood
Comparing the one she drew with mine

Όμως το μυστικό σε sτους στίχους αυτού του κομματιού βρίσκεται στις ανύπαρκτες λέξεις Toorali Oorali, aye. Ξέρετε που αλλού βρίσκονται αυτές; Σε ένα παραδοσιακό αυστραλιανό τραγούδι του 19 αιώνα, το Botany Bay, το οποίο αναφέρεται σε Βρετανούς καταδίκους που είχαν εξοριστεί στις αποικίες τους στην Αυστραλία. Ωπ! Για κάτσε, κάπου στο Britan And Structure, στις αρχές του δίσκου έλεγε:
Of the grain and land I’ll never have, I’ll be caught in another man’s house, though I’ll spend my life in prison
I’m the best I’ll ever get

Χμμμ, σα να βγαίνει νόημα τελικά ποιος είναι αυτός ο πρωταγωνιστής που βρίσκεται διάσπαρτα στα τραγούδια. Σα να καταλαβαίνουμε τώρα τι λένε οι στίχοι. Όχι ότι έχει τόση σημασία όταν οι λέξεις και η μουσική έχουν τόση δύναμη από μόνα τους. Όχι όταν η ιστορία είναι απλά το μέσο για να δημιουργηθούν αυτά τα συναισθήματα που ούτως ή άλλως δημιουργήθηκαν.

Το τρίλεπτο Hill Of Grace με τα βραχνά του φωνητικά βγάζει μια φοβερή τραγικότητα.
I drank my Hill Of Grace, I drank my hermitage, I drank my ethanol to sleep in the soil
Τι είναι το Hill Of Grace άραγε; Ποια είναι η διττή σημασία της λέξης hermitage, πέραν της προφανούς;

o Hill of Grace έχει την δική του παράγραφο στην λίστα αυτή, αν και θα του άξιζε ολόκληρο βιβλίο. Ο λόγος, μέσα από τα λόγια του Oz Clarke, παρακάτω: Τα αποκαλούν παππούδες γιατί είναι τα πρώτα αμπέλια που φύτεψε ο προ-προ-πάππους του Stephen γύρω στο 1850 με φυτά που προέρχονταν από το Hermitage του Ροδανού… Σε λίγες δεκαετίες η φυλλοξήρα άρχισε την καταστροφική της πορεία στην Ευρώπη. Οι αμπελώνες του Ροδανού αφανίστηκαν, μαζί με τους υπόλοιπους της Γαλλίας. Η συγγένεια με την Αρχαιότητα φάνηκε να χάνεται για πάντα. Όχι ακριβώς. Σε ένα μικρό λόφο της Barossa αυτή η ιστορική φλέβα εξακολουθεί να κυλά. Η Νότια Αυστραλία ποτέ δεν είχε φυλλοξήρα. Αυτοί οι Μαθουσάλες στο Hill of Grace των Henschke είναι οι μοναδικοί απευθείας απόγονοι των αμπελιών που φύτεψαν οι Ρωμαίοι στον λόφο του Hermitage.

Και επιτέλους φτάνουμε στο τραγούδι με το οποίο ερωτεύτηκα τους EHRL, το Girt By Piss. Το κομμάτι είναι τόσο έπος που δε θέλω να γράψω πολλά λόγια, απλά ότι όταν μπαίνουν τα τελευταία του δευτερόλεπτα (aka η καλύτερη στιγμή του δίσκου)
Oh I’d love to burn the union jack
and never
grieve again

το χέρι μου πάει αυτοβούλως στο ρηπήτ.
Human spoke to sea?

Death Is My Holiday για τα επόμενα 2 λεπτά.
Black is the shade of my curtain, draped on the wood of my stage
Drank til we sang and we sung til it hurt, death is my holiday

Πονάς πολύ και ξέρεις ότι το τέλος πλησιάζει.

Το 11λεπτο For The Commonwealth And The Queen κλείνει το δίσκο και ήδη από τον τίτλο του γίνεται εμφανής η ειρωνεία.
Bile stains, on my pillow by my head and there’s vomit from my pen
Laid
Out
on my bed
Paralyzed dreaming of death

Μαυρίλα με τέτοιες κιθάρες που μόνο οι A Whisper In The Noise τα έχουν καταφέρει. Βέβαια 11 λεπτά είναι αυτά, δε θα μείνουμε έτσι. Κλασικά πολλές εναλλαγές, αλλά κυρίως σαρκασμός:
We rely in our mother and our sister that are there to keep our
heads
While the men fight like lions, for the Commonwealth and the Queen

κι άλλος σαρκασμός?
In Soho, In Soho, In Soho
see how I hung?
I drank myself to
choice
For the Commonwealth and the Queen

και ξανάμανα σαρκασμός?
In Soho,
In Soho, In Soho
see how I hung?
I drank myself to choice
For the
Commonwealth and the Queen

και το τέλος, δίχως το παραμικρό θετικό μήνυμα?
[I][B]My mother lost her
way
And my sister turned away

The system got the best of us
and that
system tore the rhythm from our hearts[/B]
[/I]

PS: A looooot of free time

Ωραίος ρε Μάνο, αυτή τη φορά θα τον ακούσω τον δίσκο :stuck_out_tongue:

Το άκουσα, ωραία πρόταση, χωρίς να με ξετρελάνει μου άρεσε. Θα του ρίξω και άλλες αυτιές τις επόμενες μέρες, και μπορεί να επανέλθω. :slight_smile:

…και μόνο για τον κόπο που έκανε…επιβάλεται να τσεκάρουμε:):!:

Πολυ ωραια αναλυση Μανο! Με εψησες για τα καλα να δοκιμασω τον δισκο! Αργα ή γρηγορα θα ακουστει και αυτος :slight_smile:

To ήξερα ρε αληταρά ότι βρήκες το καινούριο blessed are the bonds!

Oh, brother…!

όπως ειπε και ο stef μόνο και μόνο για τον κόπο που έκανες άκουσα και εγώ τον δίσκο…
με την μια φορά που τον άκουσα μου φάνηκε όμορφος αλλά έχω την εντύπωση οτι για να με “πιάσει” πρέπει να έχω και τους στίχους…

άλλωστε εσύ είπες για σωστούς στίχους οπότε μάλλον όλο και κάτι θα προσδίδουν στην αξια του δίσκου…

Εγώ όμως ακόμα όχι:p…θα πάρω πίσω το κομπιούτερ μου, οκ ελπίζω, και τότε αρχίζω τσεκάρισμα:!:

προσωπικα εμπιστευομαι το μουσικο γουστο του μανου

θα το τσεκαρω και γω:)

εντιτ, αν μπορει καποιος ας μου στειλει λινκ γιατι δεν το βρισκω στα τορρενταδικα, φχαριστω

ο αγιος βαγγελης είναι εδώ…

καλο ηταν, εχει καποιες ψιλοχαρακτηριστικες μελωδιες, που με πεντεξι ακροασεις τις σιγοτραγουδας, εμενα καποια σημεια με θυμισαν και giant squid εκτος απ’ τα pax cecilia πουστρο-φωνητικα. θα το ξανακουσω φαινονται ωραιοι.

bump, boom, γκολ και ξύλο.!!

τον άκουσα ξανά τον δίσκο μετά από το ποστ που είχα κάνει την πρώτη φορά που τον πρότεινε ο μανος…

Καμία σχέση με την πρώτη ακρόαση…παίζει να είχα τα αυτιά βουλωμένα με ολόκληρη σφηκοφωλιά την πρώτη φορά…

ο δίσκος δεν είναι απλά καλός όπως έλεγα, αλλά [B][U]πολύ[/U][/B] παραπάνω…
…και εξαιτίας αυτού(και επειδή θέλω και στίχους,!) έριξα ενα search μπας και γίνει αγορά…
δεν είδα κάτι…το μόνο που βρήκα ήταν στο αγγλικο amazon όπου ήταν import Και παρακριβο…

αν ξέρει κανείς…

[B]manos87 [/B]έστω και αργά, μπράβο.! 8)

*ναι.ξαναπαίζει στα καπάκια…

Εγώ το είχα πάρει κατευθείαν απ’ αυτούς από [I][B]εδώ[/B][/I]

Βγαίνει 15 ευρώ μαζί με τα μεταφορικά και έχει όμορφο packaging

Ντάξει τον λατρεύω αυτόν το δίσκο…

btw: Το πρώτο τους EP μπορείτε να το ακούσετε free or donation από [I][B]εδώ[/B][/I]
και επίσης τώρα που έμαθα να ανεβάζω τραγούδια στο γιουτιουμπ, ακούστε το [I][B]Girt By Piss[/B][/I]. I’d love to burn the union jack and never grive again…

ευχαριστώ για την απάντηση…:slight_smile:

και μια χαρά τιμή…γιατί οι τιμές που πέτυχα εγώ είναι 2-3 φορές πάνω…!!