ωραιο δισκακι απο ενα νεο ελπιδοφορο ελληνικο συγκροτημα. οι μελωδιες του ειναι αρκετα εθιστικες, στηνει ωραιες ατμοσφαιρες αλλωτε ρομαντικες, αλλωτε μελαγχολικες και αλλωτε πιο σκοτεινες. τα σολο κιθαρας (ξεχειλιζουν απο συναισθημα) εμφανιζονται εκει που πρεπει και οταν πρεπει για να ομορφηνουν ακομη περισσοτερο το εκαστοτε κομματι. τελος, τα φωνητικα της κοπελας και πιο συγκεκριμενα της christiannas ειναι απο αρκετα εως πολυ συμπαθητικα και προσθετουν και αυτα με τον δικο τους τροπο στα κομματια του σιντιου. γενικοτερα, ειναι ενας γλυκοπιοτος και ευκολοακουστος δισκος (με την εννοια οτι με 1-2 ακροασεις θα αντιληφθεις τι παιζει). εχω την πεποιθηση πως μπορει να ακουστει και απο ατομα που δεν ανηκουν στη μεταλλικη μας κοινοτητα.
Κάνει το Open Door να μοιάζει με κορυφαίος δίσκος της τελευταίας δεκαετίας αν όχι όλων των εποχών.
Και η τραγουδιάρα είναι μπάζο.
Συμφωνώ χωρίς να το έχω ακούσει! :!: