εμ, δεν εισαι ΦΙΛΟΣ.
Αυτό εδώ με προβλημάτισε, που λέτε…
Εντάξει, θεωρούμε ποστ χαρντκορ μπάντες όπως At The Drive In, Fugazi, Husker Du, Refused. Πρώιμο ποστ χαρντκορ.
Και emo/emocore μπάντες όπως Marginal Man, Embrace, Rites Of Spring. Kι αυτά πρώιμο emo/emocore.
Αυτά ήταν στα παλιά χρόνια. Που αυτά τα είδη ήταν ακόμα στη γέννησή τους και ήταν άρρηκτα συνδεδεμένα.
Τώρα πάω κι ακούω (ενδεικτικά) Orchid, La Dispute, Envy, PG 99, Kidcrash που το καθένα παίζει ηχητικά να μην έχει ΚΑΜΙΑ σχέση με το άλλο. Κι όλα αυτά μπαίνουν στην κατηγορία Emocore, Screamo, Post Hardcore.
Τι στο καλό έγινε;
Να φανταστώ “μπαστάρδεμα” του ήχου με άλλα είδη; (π.χ. οι Envy με post rock απ’ότι μπορώ να καταλάβω).
Τέλοσπάντων, για να μην κουράσω άλλο, πείτε 5-6 ΩΡΑΙΟΥΣ δίσκους οι γνώστες για να αρχίσω να καταλαβαίνω τι παίζει…
Κι ας έιναι ο ένας σαν crust/grind κι άλλος σαν post rock. Δε με πειράζει καθόλου, ίσα ίσα θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να ακούσω τα “όρια” του είδους.
Δεν ξέρω αν έγινα κατανοητός… 
Κι εγώ δεν ξέρω αν κατάλαβα καλά, απλά ρε παιδί μου αυτά που αναφέρεις στην αρχή έχω την εντύπωση ότι γέννησαν το ιδίωμα, ήταν η αρχή. Το είδος εξελίχτηκε όμως και αφομοιώθηκε από συγκριτήματα που ήθελαν να παίξουν πιο δύνατα, πιο σκληρά, που ήθελαν να παίξουν hardcore. Kαι φαντάζομαι κάπως έτσι φτάσαμε στις μπάντες που αναφέρεις μετέπειτα και δραστηριοποιήθηκαν στα τέλη των 90’ς, αρχές 00’ς.
Για μένα το From Here To Eternity από Envy είναι ο ορισμός του hardcore όπως θέλω να το έχω στο μυαλό μου. Επιθετικό να ξεχειλίζει συναίσθημα.
Συμφωνούμε απόλυτα σ’αυτό.
Απλώς εγώ περίμενα ν’ακούσω κάτι ας πουμε γλυκανάλατο. Που είναι ώρες ώρες δηλαδή, αλλά ανάλογα και τη μπάντα και τους δίσκους.
Απλώς παρατηρώ μεγάλη και πολύ αξιόλογη παραγωγή δίσκων τα τελευταία χρόνια και θέλω λίγο να την ψάξω.
Ας το πώ πιο ξεκάθαρα λοιπόν. 5-6 ΩΡΑΙΟΥΣ δίσκους, αρκετά διαφορετικούς μεταξύ τους όσο αυτό είναι δυνατόν. (ο ένας πιο χαρντκορ, ο άλλος πιο ποστ ροκ/μεταλ, ο παράλλος πιο κραστ για παράδειγμα).
ναι, το φασμα πλεον που καλυπτει ειναι μεγαλο που εχει καταληξει περισσοτερα κοινα ναχει θεματικα παρα μουσικα.
προσφατοι δισκοι ΔΥΝΑΤΟΙ που αγαπω και γενικα παιζουν σα ‘φιρμες’ πλεον στο χωρο ειναι:
Defeater - Empty Days and Sleepless Nights (2011) - εχει και γλυκαναλατο που θες, αλλα γενικως σκιζει.
Touche Amore - …To the Beat of a Dead Horse (2009)
Parting the Sea Between Brightness and Me (2011)
La Dispute - ΟΛΑ. πονος. και αγαπημενοτεροι μου. κυριως λογω φωνητικων και στιχων. Μουσικη δεν πανκ/ χαρντκοριζει ιδιαιτερα, αλλα πανεμορφη νονδελεςς
Pianos Become The Teeth - The Lack Long After (post-rockιζουν)
Grym μου εχει χαλασει δυστυχως ο εκτυπωτης και δεν μπορω να σου ανεβασω το αφιερωμα της τελευτεας μουντζας που εινε πολυ κατατοπιστικο και θα βρεις σιγουρα μπαντες και δισκους που θα γουσταρεις.
Οπως και να χει να ενας δισκος που μ αρεσε παρα πολυ εμενα.Ο τελευταιος απο τους ιταλους raein
http://www.youtube.com/watch?v=VEVDX3sJRa4
Grym μόλις περιέγραψες όλο το είδος.
Δεν υπάρχουν κοινά (μουσικά) στοιχεία στα συγκροτήματα, και αυτό είναι που μ’αρέσει, γιατί το κάθε συγκρότημα έχει να πει κάτι τελείως διαφορετικό. Το μόνο κοινό στοιχείο θα έλεγα οτι είναι τα diy ethics.
Όσον αφορά τα συγκροτήματα θα έλεγα οτι πρέπει να ακούσεις όλη τη δισκογραφία από το καθένα που ανέφερες.
Θα πρότεινα επίσης τους Swing Kids, πρωτοπόροι για μένα μιας και πιστεύω οτι επηρέασαν αρκετά τα μεταγενέστερα screamo συγκροτήματα.
Funeral Diner πρώην μέλη των Portaits of Past, με μεγάλη δισκογραφία στην οποία περιλαμβάνονται split με Zann, The Saddest Landscape, Raein, Ampere αρκετά ep και albums.
Το τελευταίο τους album,The Underdark, είναι από τα καλύτερα που έχω ακούσει. Τελειοποίησαν τον ήχο τους προσφέροντας τρομερή ατμόσφαιρα, μεγάλα (σχεδόν) post-rock riff και φωνητικά τα οποία τσακίζουν.
Επειδή τους circle takes the square φαντάζομαι τους ξέρουν όσοι μπαίνουν στο topic, προτείνω οπωσδήποτε να ακούσετε τους City of Caterpillar. 3 κυκλοφορίες έχουν, ένα split με τους pg.99 έναν ομώνυμο δίσκο και ένα 12" Demo and Live Recordings.
Το ομώνυμο παίζει στο ίδιο επίπεδο και στυλ του as the roots undo, οπότε σε όσους αρέσουν οι ctts ακούστε το.
Και εννοείται οτι ακούμε drive like jehu.
Θα έγραφα κι άλλα, αλλά πρέπει να φύγω
Πωπω είστε γρήγοροι ε :!:
Η αλήθεια είναι οτι Defeater, Touche Amore και La Dispute ας πούμε οτι έχουν κάποια κοινά ηχητικά πεδία… και ίσως γι αυτό ξεχωρίζω κάποια (λίγα) κομμάτια απ’το καθένα και τα υπόλοιπα δε μου λένε και πολλά. Άσε που πολλά μου φαίνονται και ίδια το ένα με το άλλο… :?
Νταξει, αρχή είναι ακόμα, ίσως θέλει χρόνο το αυτί να συνηθίσει.
Τους Orchid, Envy, PG 99, Kidcrash τους ανέφερα σκόπιμα γιατι ηχητικά δεν έχουν καμιά σχέση αλλά μου άρεσαν όλοι τους. Καλά, ειδικά οι Orchid ήταν ένα σοκ. Δεν περίμενα τέτοιο πράγμα.
Somn, κάπου το είχα ξαναδεί αυτό… αλλά δε μου κάνει
Θέλω το νέο κύμα Emocore, Screamo, Post Hardcore (ακούγεται λίγο αστείο ε; ).
μπορεις παντα να διαβασεις τα hate mails! ενηγουεη, αν ειναι χρονολογικο το θεμα, παω πασο. αν ωστοσο ειναι και υφους, νομιζω μπαντες τυπου heroin, portraits of the past κ.λπ. σου κανουν. απο νεα πραγματα δεν ξερω, βασικα δεν μπορω καν να καταλαβω αν ξερω. εγω ας πουμε μπαντες τυπου black god και auxes τις εχω με το ενα ποδι στο post hardcore, αλλα δεν ξερω τι ειναι το νεο κυμα post hardcore. wow, owls ισως [pick your patterns], mouthbreather [thank you for your patience], young livers [of misery and toil]; ουτε το νεο screamo ξερω τι ειναι, αλλα μου αρεσoυν οι γαλλοι ποστροξ τυπου sugartown cabaret [http://sugartowncabaret.bandcamp.com/album/the-first-time-i-lost-the-road-map], daitro [http://daitro.bandcamp.com/album/split-w-sed-non-satiata] που ειναι ευαισθητοι και ως γαλλοι ειναι και μεγαλοι. σε πιο τουπατουπα-του μου αρεσει αυτο [http://blackholekids.bandcamp.com/album/dull-conjecture]. η yaphet kotto ξερωγω.
του΄ς εχω λιώσει μέχρι αηδίας τον τελευταίο καιρό, αλλά ρε γαμώτο έχω προβλημα στο να βρω όλα τα EP τους.
Και θέλω να τα ακούσω όλα. ΟΛΑ.
όπως το λες, πόνος.
Black Hole Kids φοβεροί, είχα ακούσει και παλιότερα.
Τρομερή εντύπωση μου έκανα οι Wow Owls πάντως. Δίσκος του 89 αυτός που ανέφερες και ακούω τρομερές ομοιότητες με τον σημερινό ήχο, απ’ότι μπορώ να καταλάβω δηλαδή. Άκυρο δεν είναι δίσκος του 89 τελικά. Όπως και να’ χει ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ καλό.
Κι αυτοί οι Young Livers ωραιότατοι. Σ’αυτούς ακούω και αμερικάνικο ιντυ ροκ και συγκεκριμένα Dinosaur Jr. Καλή φάση.
Σχεδόν όλο το απόγευμα ακούω La Dispute… και τελικά δεν είναι όλα ίδια τα κομμάτια τους Είναι κάπως κολλητικοί οι άτιμοι :roll:
Θερμά ευχαριστώ σε όλους για τις προτάσεις :oops:
τι ωραιο αυτο το comadre. μου ακουγεται φρεσκο πολυ. και upbeat. παρομοια συναισθηματα μου βγαζουν οι κβελερτακ, παρα την κοριλα.
είναι ξεκάθαρα πιο pop και γαμάει γιατί είμαστε αισθηματίες8)
(δίσκος που ξετυλίγει σιγά σιγά την ομορφιά του και θέλει πολλές ακροάσεις)
50λεπτο σετ touche amore, τέλεια εικόνα και ήχος, ο Jeremy φοράει μπλουζάκι portraits of past. Τι άλλο να ζητήσει κανείς (εκτός του να το ζήσει από κοντά)
πσσσσ γαμώ.
Το καινούριο κομμάτι gravity, metaphorically είναι από τα καλύτερα της μπάντας. Γενικότερα χαίρομαι που τέτοια συγκροτήματα τα ζω τώρα που συμβαίνουν
Ειμαι μαλακας. 
εμ να τον ακούς το γεροντίνο την επόμενη φορά
Ω ΡΕ ΜΑΛΑΚΕΣ ΤΙ ΠΡΑΜΑ ΕΙΝ ΑΥΤΟ:!:
Εντωμεταξύ τέλεια εικόνα και ήχος…
Και διασκευή Replacements!
Φοβερή ενέργεια.
Αλλά ντάξει, η συμμετοχή του κόσμου και γενικά το κοινό μεγάλο πράγμα.
Ειδικά στα πρώτα 2-3 κομμάτια που τραγουδάνε όλοι μαζί όλους τους στίχους.
Λες και βλέπεις καμιά μεγάλη μπάντα 20ετίας με 7-8 δίσκους… πόσο ψηλά μπορούν να φτάσουν;!
Είναι αρκετά δημοφιλείς/αγαπητοί στην Αμερική ή είναι ιδέα μου;
είναι μπάντα που έχει μέσα σε λίγα χρόνια (5?) γύρω στα 200 λάιβ στο ενεργητικό της + 2 άλμπουμ, και 3 σπλιτ. Κοινώς έιναι μια μπαντάρα που το αξίζει:D:D:D