Πολύ άντρας σιγά εσύ
Σε οποιον αρεσει αυτη η εκδοση παραπανω απο την εκδοση που κυκλοφορησε to 1988, το μονο που εχω να πω ειναι πως ειναι επικινδυνος.
Αντικειμενικα, το ποστ του για το Fade To Black ηταν μια μαλακια και μιση αφου ο Αλεχαντρο προφανως εννοουσε οτι γενικα υπαρχουν κομματια που τα επαιζαν στο πρωτο σκελος της περιοδειας για το HTSD, ενω πλεον δεν τα παιζουν τοσο συχνα, και οχι αναγκαστικα μονο απο το AJFA.
Εμενα παντως μου φαινεται ενδιαφερον το οτι κανεις εμπαργκο απο το τοπικ τοσο καιρο επειδη θιχτηκες που καποιοι εθιξαν τους Maiden, και επιστρεφεις για να εκθειασεις το κακογουστο χιουμορ του χειροτερου τρολλ του φορουμ, δινοντας του και αξια. 
2 Likes
Έγραψα και κάτι για το Justice
Αν και πράγματι δεν θα έπρεπε να ποσταρω. Ξεχάστηκα με τον αγαπημένο μου Μεταλλικα ήχο και έγραψα ότι θα με ενδιέφερε να ακούσω μια remastered έκδοση
Εξακολουθώ να πιστεύω ότι δεν έχω να προσφέρω και να πω κάτι ουσιαστικό πλέον
1 Like
Το μονο ουσιαστικο που μπορει να προσφερθει ειναι να δωσουν οι βλακες το ΑΤζΦΟ στον Στιβ Χοφφμαν.
Fade to Black -> 1200 live εκτελέσεις.
Blackened -> 500 εκτελέσεις.
Προφανώς το να αναφέρεις ένα παράδειγμα υπερ-κλασσικού κομματιού που δεν έλειπε σχεδόν ποτέ από τα live, σημαίνει ότι δεν ξέρεις σε ποιο δίσκο βρίσκεται.
Άλλη φορά θα το κάνω πιο νιανια γιατί συμμετέχουν και παιδιά σαν τον prophecy που δεν έχει αναπτύξει ακόμα (; ) συλλογιστική σκέψη.
5 Likes
Σκέτο “σκέψη”. Ίσως επειδή έχει μεγαλώσει στο πεζοδρόμιο.
2 Likes
Metallica - Fight Fire With Fire
Λοιπον. Ριφφ. Μια συγγνωμη απο τους λιγοστους φανς ενος αυθαιρετου και χρονοβορου αφιερωματος για την ελλειψη κατα τη διαρκεια ολου του μηνα του Μαρτιου και του μισου Φεβρουαριου, αλλα για προσωπικους και επαγγελματικους λογους περνουσα λιγοτερο χρονο πανω στο pc κατα τη διαρκεια αυτου του διαστηματος.
Συνεχιζουμε ομως δυνατα, με την ελπιδα οτι ο ρυθμος θα ανεβει στο εγγυς μελλον. Η χρονια ειναι 1984 και στους σινεμαδες παιζει ο Εξολοθρευτης, o Bruce Springsteen βγαζει το Born In The USA, o μεγαλυτερος μπασκετμπολιστας ολων των εποχων ξεκιναει την καριερα του, η Γαλλια κατακταει το Euro, ο Μαραντονα παει στη Ναπολι, και στην Ινδια εχουμε τη δολοφονια της Ιντιρα Γκαντι. Σε πιο σημαντικα νεα, οι Metallica κυκλοφορουν το δευτερο τους album, και εδραιωνονται ως η πιο hot νεα μπαντα στη σκηνη του metal.
Το Fight Fire With Fire ειναι το τραγουδι που ξεκιναει το δισκο, και holy fuckin shit τι εγινε ρε παιδια μεσα στον ενα χρονο και τις δυο μερες που περασαν απο το Kill’ Em All?!
Στα πρωτα 40 δευτερολεπτα ακουμε λιγη αναγεννησιακη μουσικη, εμπνευσμενη απο τους πινακες του Da Vinci και του Michelangelo και τα αλλα χελωνονιντζακια τελος παντων, μεχρι που ξαφνικα σκανε αυτες οι ρυθμικες των James & Kirk και μας πετανε τα μυαλα στο πατωμα. Ο ηχος ειναι εμφανως περιπου 3.14 κλασεις ανωτερος απο αυτον του Kill, τα φωνητικα του Hetfield μεχρι σε εναν χρονο ακουγονται επισης πολυ καλυτερα (1000 κουτακια μπυρας μεσα σε αυτον τον χρονο ηταν υπευθυνα για αυτην την αλλαγη λογικα), ενω η μπαντα φαινεται πως με αυτον τον δισκο διαμορφωνει τη δικη της πορεια στην ιστορια, ξεκινωντας να πειραματιζεται με τροπο που δεν ειχαμε ξανακουσει μεχρι τοτε.
James: Το Fight Fire With Fire ειναι απο τις αγαπημενες μου thrash στιγμες του James (ειναι αλλωστε και επισημα αυτο με τις πιο γρηγορες πενιες), και το συναισθημα που μου αφηνει οποτε ακουω αυτην την μεταβαση απο τις ακουστικες κιθαρες της εισαγωγης, στο main riff που μπαινει ακριβως μετα περιγραφεται με μια λεξη μονο: ΞΥΡΑΦΙ. Τα φωνητικα οπως ειπαμε και παραπανω, πολυ βελτιωμενα, και γενικα δινουν μια αλλη διασταση και ποιοτητα στους Metallica του Ride.
Lars: Κλασικο κοπανημα Lars, με καλυτερες δυναμικες και με καλυτερο ηχο ομως. Χρησιμοποιει ακομα και την δικαση καλυτερα.
Kirk: Το σολιδι στο 2:35 δειχνει την εξελιξη του Kirk μεσα στη χρονια που περασε, αφου απο ενα στυλ που φωναζε “ας παιξω οσες περισσοτερες νοτες μπορω μεσα σε 20 δευτερολεπτα” στο Kill’Em All, στο Fight Fire With Fire εστιαζει στην μελωδια και στο λυρισμο, και δημιουργει ενα απο τα πιο μελωδικα και ενδιαφεροντα σολος της καριερας του.
Cliff: Η πιο σημαντικη του συνεισφορα στο τραγουδι εκτος απο το να δινει ογκο που απλα ακολουθει την κιθαρα, ειναι μαλλον η πρωτοτυπη για αυτο το ειδος μουσικης μεχρι τοτε μπαροκ εισαγωγη. Απλα διεκπεραιωτικος ας πουμε.
Solo: Οτι εγραψα πιο πανω, δε θα γραφω τα ιδια.
Στιχοι: Ο James ωριμαζει και οι στιχοι βελτιωνονται. Ενα απο τα μειζονα θεματα εκεινης της εποχης ηταν φυσικα ο Cold War μεταξυ Αμερικης και Ρωσιας, αλλα και μια μονιμη απειλη πυρηνικων οπλων και καταστροφης του ανθρωπινου γενους. Ο James ουσιαστικα γραφει για το ολο θεμα, αποκυρησσοντας την τακτικη του “οφθαλμος αντι οφθαλμου”.
Καλυτερη στιγμη: ΠΡΟΦΑΝΩΣ το σημειο που ξεκιναει στο 3:00 και ουσιαστικα μεσα σε 20 δευτερολεπτα φωναζει στο κοινο της εποχης "δεν ξερω ποια εχετε τωρα, αλλα ετοιμαστειτε να αλλαξετε αγαπημενη μπαντα"
Χειροτερη στιγμη: Οκ πλακα κανετε, ποια χειροτερη στιγμη. Αν επρεπε να γραψω κατι σωνει και καλα, μαλλον η χειροτερη στιγμη ειναι στα 45 δευτερολεπτα που μπαινει το βασικο ριφφ και σκεφτεσαι “πω ρε μλκ να ειχε τετοια ηχαρα και το κιλεμολ ποσο καλυτερο θα ηταν ε”
Για το live παμε στο Μεξικο 2009 απο το “Live Shit 2” ουσιαστικα. Ο τροπος με τον οποιο τραγουδαει ο James αυτο το τραγουδι τα τελευταια 10 χρονια ειναι οτι καλυτερο εχει σκεφτει για τα πολυ παλια τραγουδια, και μακαρι να εβαζε αυτην την καφροφωνη και στα υπολοιπα τραγουδια των πρωτων 2 αλμπουμς. Α, και ο Λαρσαρος απο το 3:30 και μετα κοβει κωλους ε. Ολους τους κωλους. Και των Μεξικανων. Και τον δικο σας. Και τον δικο μου.
Στη συνεχεια παμε στο 1985 και στην αρχικη συνθεση της μπαντας, για να δουμε εναν Χετφιλντ μιση μεριδα και μετα βιας να του βγαινει η φωνη, κι εναν Κλιφφ κλασικο με το τζιν του μπουφανακι να ροκαρει. Λαρς και Κερκ επισης παιδακια, μιλαμε για 33 χρονια πισω ε…
Και ολοκληρωνουμε με Orion Festival 2012 με την καλυτερη φωνητικη καφριλα του James που εχω ακουσει (και γιατι ημουν εκει, αλλα και σε βιντεο) και μου σηκωσε καθε τριχα (και οχι μονο) καγκελο. Μαλλον η αγαπημενη μου εκδοση αυτου του τραγουδιου απο ολες οσες εχω δει ποτε.
6 Likes
Χυστε όλοι 
2 Likes
Εμεις στοπεζοδρομιο χωρις να εχουμε αναπτυξει σκεψη συνηθιζουμε να ερεθιζομαστε, με κοτσιδακια απο ομορφα κοριτσια οχι με τα κοτσιδακιά του τρουχιλο
Ηρεμα δικε μου γιατι δεν προλαβα και εχυσα την οθονη του ipad
Μλκ χεστηκα πάνω μου είδα το μπλε χρώμα και λέω έρχονται Ελλάδα 
. Μετά βέβαια ξενέρωσα, η αφίσα γαμαει κωλαρακια
2 Likes
Τη ζωή του θες να πεις!!
Δεν είχε και δύσκολη δουλειά…
3 Likes
Σωστος, ξεχασα τον Zaza Pachulia!
3 Likes
Δεν ξέρω για τους άλλους αλλά εγώ ερεθίζομαι με τα κοτσιδάκια του Brian Welch πάντως (πίσω στα '90s όταν είχε κοτσιδάκια).
Ο καθενας κανει οτι θελει στο κρεβατι του. No prob.
Και το live του 1999 στο Woodstock ηταν απ τις καλες στιγμες…
Μεσα στα facts του 1984 μπορεις να βαλεις οτι γεννηθηκα κι γω 
2 Likes
καλά, ταλκ πρέπει να βγάζεις μικρό το κακό
2 Likes
Τώρα εξηγούνται όλα
5 Likes
Θελω να δω τι καταλαβαν αυτοι που σου εστειλαν καρδουλες ψαγμενο μεταλικα φαμιλι φορεβα
1 Like