Αψογη εκτελεση. Η εισαγωγη ειναι μια πολυ καλη ιδεα, και η φωνη του James θυμιζει εκτελεση απο Live Shit Mexico City, στο οποιο ακριβως λογω αυτης της φωνης, περιεχονται οι αγαπημενες μου εκτελεσεις των Nothing Else Matters και Unforgiven.
4 Likes
έχω πεί ποτέ την καταπληκτική ιστορία όπου γνωστός πρώην φορουμίτης, στα μεταλλικά νεανικά ορθόδοξα λυκειακά χρόνια, στο άνθος ακόμα της μεταλλικής του καριέρας και καθώς είχε πορωθεί με priest metallica maiden κτλ κλασσικά, έπεσε θύμα αποτρόπαιας φάρσας όπου:
Kαθότι πορωμένος εκείνη τη περίοδο με το master νομίζω, μας κάνει ‘‘μετάλικα μαλάκες master of puppets γαμω’’ και λοιπά γραφικά και πετάγεται φίλος και του λέει ‘‘καλά, που να ακούσεις το πρώτο τους, αγνότερο θρας δε παίζει’’…’‘ποιό ρε μαλάκα το kill em all, σιγά, τόχω λιώσει’’…’‘οοοοοοοοχι φίλε, το κανονικό ep πριν το kill em all ήταν το fuck em all, αστοιχείωτε λουμπεν μεταλά της πλάκας’’…
Ελλείψει λοιπόν google, internet γενικότερα και προς το παρόν άγνοια για metal hammer ολότελα, πάει metropolis Ηρακλείου (σπουδαίο στέκι κάποτε τέλη 90ς αρχές 00ς, σημείο συναντήσεων κορυφής ο 3ος όροφος και μεγάλο σχολείο οι 2 υπεύθυνοι για εμάς τα 17χρονα) και αρχίζει ‘‘ναι γειά σας, θέλω το fuck em all των metallica’’…’‘εεε φίλε μάλλον το kill em all λες’’…’‘όχι το FUCK EM ALL ΘΕΛΩ’’…’‘εεεε, kill em all το λένε’’…’‘FUCK EM ALL ΛΕΩ ΘΕΛΩ, FUCK EM AAAAAAALLLLL’’ κοκοκοκοκ…
καταπληκτική ιστορία, έγινε λίγο ρόμπα, εμείς γελάγαμε, η ιστορία έγινε urban legend στους μεταλλικούς κύκλους του Ηρακλείου για κάτι φεγγάρια, κάπου στην Γκουέρνικα -για τους έμπειρους- κάποιος έγραψε έξω από τη τουαλέτα κάποτε ‘‘Fuck them All - metallica cretan ep’’, σήμερα ο παθών την αρνείται, άλλοι την στηρίζουν ακόμα όντας παρόντες κτλ κτλ κτλ…ωραία πράματα 
όπως και να έχει, fuck em all \m/
16 Likes
Γκουερνικα έπαιρνες μπύρα απ’ το περίπτερο και μπουκαρες μέσα να ακούσεις μουσική μαζί με τα “παρτάλια”…ωραίες φοιτητικές εποχες
Στο metropolis όταν αγόρασα σε dvd το live shit έπαιζε το until it sleeps, ανέβαινα τα σιδερένια σκαλιά που έμοιαζαν σαν αυτή την κιθαρα του James σε νίκελ
6 Likes
3 Likes
Σου εχω βαλει ηδη καρδουλα, και ανοιγω το βιντεο τωρα. Αν η αντιδραση τους ειναι οτιδηποτε λιγοτερο απο εκσταση και διαγαλαξιακη ενοποιηση, θα ξενερωσω παρα πολυ με την παρτη τους, τωρα τελευταια δε μας τα λενε καλα, εχουν χασει τον ενθουσιασμο τους.
1 Like
Πιο γρήγορα θα ποστάρουν αυτοί βίντεο για όλα τα τραγούδια του RtL παρά εσύ κείμενα εδώ.
1 Like
Metallica - Trapped Under Ice
Διπλο χτυπημα σημερα, μετα απο μεγαλη απουσια. Λιγο το Μουντιαλ, λιγο οι διακοπες σε Ελλαδα, λιγο η βαρεμαρα του καλοκαιριου, λιγο το οτι μετα το Fade To Black δεν υπαρχει τιποτα, αργησαμε παλι… θα μπουμε σε ρυθμο ομως πολυ συντομα.
Ειμαι βεβαιος οτι τις πρωτες 100 φορες που ακουσα το Ride The Lightning, τα τραγουδια στις θεσεις 5 και 6 παιχτηκαν αρκετα λιγοτερο απο τα υπολοιπα του δισκου. Αυτο ομως δεν σημαινει οτι υστερουν τοσο φανερα πια σε σχεση με τα υπολοιπα τραγουδια του δισκου.
Το Trapped Under Ice ειναι μαλλον το λιγοτερο ξεχωριστο τραγουδι του δισκου, αφου δεν ειναι ουτε το opener thrasher, ουτε το ομωνυμο με τον επικο χαρακτηρα, ουτε το χιτακι, ουτε η μπαλαντα, ουτε το instrumental, ουτε καν το filler με τον εμπορικο χαρακτηρα. Ισα ισα που αν επρεπε με το ζορι να παρουμε ενα τραγουδι απο το RTL και να το βαλουμε στο Kill’Em All, μαλλον αυτο θα ηταν το Trapped Under Ice.
Παραμενει βεβαια ενα τραγουδι με την σφραγιδα ποιοτητας της χρυσης εποχης των Metallica, κι ετσι ειναι γεματο καλες στιγμες, ενω οποιος τυχερος το εχει δει live (εγω, εγω! 2 φορες!) γνωριζει ποσο ξεσηκωτικο ειναι σε συναυλιες.
James: Ριφφαρες και στη γεφυρα, και στα κουπλε, και παντου. Καφροφωνη οπως αρμοζει στο συγκεκριμενο τραγουδι, οχι η καλυτερη του ερμηνεια στο δισκο προφανως.
Lars: Γεμιζει το τραγουδι με κρουστα καθες μορφης οπως ενας vegan μια σαλατα ροκα/μαρουλι με καθε λογης ξηρο καρπο και φρουτο.
Kirk: Δεν αποτελει κανενα μυστικο οτι το RTL ειναι ενας απο τους καλυτερους δισκους του Κερκ. Πολυ ωραια σολιδια στο πρωτο λεπτο, αλλα και στην συνεχεια.
Cliff: Δεν ξεχωριζει πουθενα μεσα στη βαβουρα, αλλα προσθετει τον ογκο του σαν τον ρινοκερο της φωτογραφιας:
Σολο: Θα μιλησω με βαθμους γιατι βαριεμαι να λεω κι αλλα για τα σολιδια του Κερκ. Πρωτο σολο που ξεκιναει δειλα δειλα αλλα μπαινει για τα καλα στο 0:33 παιρνει ενα 9αρακι γεματο. Δευτερο μινι παρανοικο σολο που μπαινει στο 1:08 και κραταει μολις δωδεκα δευτερολεπτα, 10αρι ακατεβατο. Τριτο σολο (και κυριο σολο του τραγουδιου) που μπαινει στο 2:55 θα παρει ενα τιμιο 8αρακι, γιατι δεν ειναι κατι το ιδιαιτερο.
Στιχοι: Σιγουρα οχι η πιο δυνατη στιγμη του τραγουδιου. Ενα θεικο σχολιο που βρηκα στα interwebs λεει πως ειναι “about how they could never get to #1 on the charts because Vanilla Ice had that spot” και πραγματικα θα ηθελα παρα πολυ να ηταν αυτη η εξηγηση για την ερμηνεια των στιχων, αλλα τελικα μαλλον θα επιλεξω την απαντηση ενος αλλου τυπου που εγραψε οτι “I swear I think it’s about being trapped under ice.” ως την σωστη ερμηνεια, παρολο που μου αρεσε περισσοτερο αυτο: “Social anxiety. Immobilized due cold of the world. Unable to break the ice. Unable to connect.”
Καλυτερη στιγμη: Αν και με δελεασε παρα πολυ προφανως η γεφυρα (οπως σε παμπολλα τραγουδια γενικα), τελικα θα επιλεξω την στιγμη που μπαινει το πρωτο σολο, ΟΧΙ ομως για το σολο, αλλα γιατι ειναι και η στιγμη που ακουγεται το κυριως πιατο στο υπερτατο ριφφ του James. Thrash οπως πρεπει να ειναι το thrash.
Χειροτερη στιγμη: Το τελειωμα ειναι λιγο αποτομο και ηθελα κι αλλο. Επισης, η στιγμη που διαβασα σε σχολιο το “I CRAP THUNDER RICE” και πλεον οποτε ακουω το τραγουδι γελαω δυνατα αν το θυμηθω, και φανταζομαι τον Rayden να καταφερνει να παει τουαλετα μετα απο 3 μερες δυσκοιλιοτητας λογω μεγαλης ποσοτητας ρυζιου στο στομαχι.
Το Trapped Under Ice εχει περιεργη προΐστορια οσον αφορα τις live εκτελεσεις. Για καποιον λογο το επαιξαν 2 συνεχομενες βραδιες το Νοεμβριο του 1984, και μετα δεν το ξαναεπαιξαν για 16 χρονια, ωσπου εφτασε ο Ιανουαριος του 2000, και φημες λενε οτι τους παρακαλουσε ενας μεγαλος τους οπαδος στο Ιλινοις να το παιξουν για αυτον, και το εκαναν.
Η επομενη φορα ηταν το 2004, δηλαδη 4 χρονια μετα, ενω περασαν αλλα 5 χρονια μεχρι το 2009, οπου για καποιον λογο το τραγουδι αποτελεσε κομματι του rotation για την World Magnetic περιοδεια κατα τη διαρκεια 2009-2010, οπου εκτελεστηκε αλλες 16 φορες.
Η τελευταια φορα που το επαιξαν live ηταν το 2012 στο Orion Festival, καθως επαιξαν ολο το RTL αρα δεν ειχαν και επιλογη. Και ειναι και η μονη φορα που αξιζει να βαλουμε εδω, αφου στις αλλες εκδοσεις που υπαρχουν στο youtube απο το 2009, ο James το σκοτωνει στα φωνητικα. Ποτε θα ξαναπαιχτει? Ισως το 2019 λεω.
7 Likes
Metallica - Escape
Ας ξεκινησουμε απο τα πολυ βασικα. Προσωπικα προτιμω το Escape απο το Trapped Under Ice. Εχει περισσοτερο χαρακτηρα. Ειναι πιο αναγνωρισιμο. Εχει καλυτερο ρεφρεν. Εχει καλυτερο ριφφ. Εχει καλυτερη γεφυρα.
James: Οσο δηλωνει πως σιχαινεται αυτο το τραγουδι, αλλο τοσο δινει ερμηνειαρα. Και τα ριφφς ειναι ολα ενα κι ενα στο τραγουδι. Εχει πολυ μεγαλο ενδιαφερον το πως ενα τραγουδι μπορει να αποκτησει αρνητικη χροια για εναν καλλιτεχνη, παρολο που εχει βαλει και σε αυτο την ψυχη του.
Lars: Groovy little fucker. Χτυπαει και το καμπανακι καλα.
Kirk: Ρε μπαγασα, τι ηχο εχεις γαμω το σπιτακι σου (αυτο στη Χαβαη) εν ετει 1984?
Cliff: Μονο και μονο για τις δυναμικες με τα τυμπανα στο outro, αξιζει να του δωσουμε παρασημο. Γαμαει το rhythm section στο τραγουδι, και ισως για αυτο το προτιμω απο το TUI, γιατι παντοτε εκτιμω ενα καλο groove περισσοτερο απο μια αγνη θρασιλα.
Σολο: Ισως το μοναδικο τραγουδι του δισκου με μολις ενα σολο. Ενα και καλο ομως. Πολυ ωραια μελωδια, κανει πολυ ωραιο το transition απο το μεσαιο κομματι προς την εξοδο.
Στιχοι: Σε συμφωνια με ολο το θεμα του δισκου, αλλο ενα τραγουδι που εστιαζει στην αποξενωση και απομονωση του ανθρωπου, αυτη τη φορα ως μια μεθοδο διαφυγης απο ολες τις μαλακιες του κοσμου. Ιδανικο τραγουδι για οταν νιωθεις πως θελεις να κλεισεις την πορτα του δωματιου σου, να βαλεις ακουστικα, και να μην επικοινωνησεις με κανεναν για λιγες ωρες, χαμενος στις σκεψεις σου.
Καλυτερη στιγμη: Το outro με τις σειρηνες. Απλα αψογο. Ξεκινωντας απο το 3:12 και το κοπανημα του Λαρς, μεχρι τιην αιθερια φωνη του James (που απο τοτε δεν εδινε ουτε ενα σκατο, life’s for his own, to live his own way), και το fade out για να ακολουθησει μετα ο ολεθρος. Αν το σκεφτειτε, ο τροπος με τον οποιον κλεινει αυτο το τραγουδι, κανει ακομα καλυτερο το Creeping Death (οχι οτι ειχε αναγκη).
Χειροτερη στιγμη: Τα αργοσυρτα φωνητικα του James στη μεση με τα καμπανακια, αν και παρουσιαζουν μια ιντριγκα και ενα ενδιαφερον και τελος παντων ενα πειραμα γιατι οχι, τελικα καταληγουν να ακουγονται σα να μασησε την κασετα το walkman.
Οποιος δε γνωριζει την προΐστορια για το Escape οσον αφορα τις live εκτελεσεις, ας περασει εξ…οχι λαθος, εννοουσα οτι απλα θα την μαθει τωρα. Το Escape ειναι ενα τραγουδι που ο James σιχαινοταν, σιχαινεται, και λογικα θα σιχαινεται για παντα. Η δισκογραφικη εταιρια ηθελε να εχουν 8 τραγουδια στο δισκο, κι ετσι τους εβαλαν να γραψουν ενα τραγουδι στα γρηγορα, κι αυτο του εκατσε καπως στραβα. Κακως κατ’εμε, γιατι δεν εχει κατι να ζηλεψει αυτο το τραγουδι απο αλλα κι αλλα σε αλλους δισκους τους (σιγουρα το προτιμω απο το μισο Kill’Em All).
Ως εκ τουτου, κι ενω ειμαι πεπεισμενος πως ο James ειχε αποφασισει οτι δε θα το παιξουν ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ live, τελικα απο τη στιγμη που αποφασισαν να παιξουν ολο το RTL στο Orion Festival πριν 6 χρονια, αναγκαστικα επρεπε να συμπεριλαβουν και το Escape. Ιδου λοιπον η μοναδικη μεχρι σημερα (γαματη, παρα τα οποια λαθη, και ειναι πολλα!) live εκτελεση του, με γαμηστερο προλογο (δεν ξερω αν σας το ειπα, αλλα ημουν μεσα ε):
9 Likes
1ον όσον αφορά το reaction, δεν υπάρχει φορά που να άκουσα το FTB και να μην ανατρίχιασα. Από την άλλη, καταλαβαίνω πως σε ένα μη μεταλλα λέει λιγότερα πράγματα (παράδοξο ε;).
Το escape δεν το ήθελε απλά η δισκογραφική, ήθελε και radio friendly τραγούδι και αυτός είναι ο λόγος που το σιχαίνεται ο Hetfield. Πάντως, προτιμώ το trapped under ice, το θεωρώ πολύ υποτιμημένο τραγούδι και αυτό έχει να κάνει ακριβώς με το ότι δεν το έπαιξαν πολύ live. Θα μου πεις, από το δεύτερο καλύτερο δίσκο όλων των εποχών, πόσα τραγούδια να παίζουν live; Μιλάμε για δίσκο με 6 διαμάντια.
Μια χαρα κομματι ειναι το Escape, ανέκαθεν μου αρεσε πολυ πριν μαθω την ιστορια του.
Καλα γενικα το RTL ειναι ο αγαπημενος μου απο Μεταλλικα οποτε δεν υπαρχει κομματι να παρει κατω απο 9 εκει μεσα.
5 Likes
Trapped Under Ice & Escape ειναι ενας απο τους λογους για τους οποιους θεωρω τα Master & Justice αρκετα καλυτερους δισκους, αφου θεωρω τα 17 τραγουδια σε εκεινα τα δυο αλμπουμ ανωτερα απο αυτα τα 2 του RTL.
Για το Fade To Black δεν πιστευω οτι εχει καμια σχεση το αν ειναι μεταλλας ή οχι κανεις. Σχεδον ολοι μας ακουσαμε αυτο το τραγουδι πολυ πριν αποκτησουμε μεγαλη επαφη με το μεταλ, και ολοι μας ανατριχιασαμε θελω να πιστευω. Το πως δεν ανατριχιασαν αυτοι, δεν το καταλαβαινω. Βεβαια ειναι στη φαση που εντυπωσιαζονται με ταχυτητα και χεβι ακομα.
3 Likes
Αυτό εννοώ, αυτό που προσφέρουν σε ένα μη μέταλλα οι Metallica είναι η ταχύτητα, το heavy που αναφέρεις (και το βλέπεις όταν μπαίνει το heavy μέρος του FTB πως αντιδράνε). Για αυτούς το heavy είναι η ποικιλία στα ακούσματα τους.
Trapped Under Ice και Escape, πολλές μπάντες θα σκότωναν για να είχαν γράψει αυτά τα τραγούδια…
@QuintomScenario Πάμε στην επόμενη υπερτραγουδαρα όπου για μένα έχει ίσως το καλύτερο σόλο που έχει γράψει ο ΔΥ
Metallica - Creeping Death
Αρχιζουμε και βαδιζουμε με σταθερα βηματα ολοενα και πιο γρηγορα στη φαση “ελα ρε μαλακες τι να γραψω δηλαδη για αυτο το τραγουδι τωρα?”. Δε νομιζω οτι υπαρχει κατι που να μην εχει γραφτει για το Creeping Death στα 34 χρονια ιστοριας αυτου του τραγουδιου, αλλα θα προσπαθησω πολυ σκληρα.
Το Creeping Death ειναι το τραγουδι που με εκανε να νιωσω για πρωτη φορα οτι το metal γαμαει. Οκ, μαλλον πρεπει να προσπαθησω πιο σκληρα, αυτο μπορει και να εχει ειπωθει πανω απο 100 εκατομμυρια φορες. Παμε παλι. Οταν ακουσα για πρωτη φορα το Creeping Death σκεφτηκα οτι οι Metallica ισως γινουν η αγαπημενη μου μπαντα. Χμμμμ, οχι κι αυτο εχει σιγουρα ειπωθει εκατομμυρια φορες. Το Creeping Death σοδομιζει και ξεφτιλιζει δισκογραφιες χιλιαδων συγκροτηματων. Χμμμ, οκ αυτο μπορει να μην εχει ειπωθει εκατομμυρια φορες, αλλα σιγουρα εχει ειπωθει εκατονταδες χιλιαδες. Πλησιαζουμε. Το Creeping Death εχει μαλλον το καλυτερο σολο του Kirk Hammett. Α οχι, αυτο το ειπε ο μαλακας ο NK_10 αμεσως αποπανω 
. To Creeping Death το ακουγε στη διαπασων ο Μωυσης επι 40 χρονια καθως περιπλανιοταν στην Αιγυπτο, κανοντας κυκλους σα μαλακας ενω αρκουσαν 6 μερες για την αποσταση που διενυσε. Μπα, ακομα κι αυτο θα υπαρχει καποιος εξυπνακιας που θα το εχει κανει σχολιο στο youtube για το Creeping Death.
Summary
Λοιπον, οκ το βρηκα. Οταν ακουω το Creeping Death, γινομαι ενα με το συμπαν, μετατρεπομαι σε ενεργεια, η συνειδηση μου αποτελειται εξ ολοκληρου απο κβαντικες δονησεις, η ψυχικη σουπα μου ακτινοβολει υπερφορτισμενες κυματομορφες, η διαγαλαξιακη μου υποσταση κυβερνειται μεσα στην ολιστικη στρατοσφαιρα, και ολα μου τα κυτταρα συστελλονται με τετοιο τροπο ωστε η ανατριχιλα μου φτανει καθε εναν απο τους 4200 θεους παγκοσμιως και τους φερνει σε οργασμο. Credit: http://sebpearce.com/bullshit/
James: 396 δευτερολεπτα συνεχομενης στυσης την ωρα που παιζει ολα αυτα τα riffs και φτυνει τις λιτανειες, δεν τα λες και λιγα. Καθε riff εχει την υπογραφη του (εκτος απο το βασικο) και ανηκει στα καλυτερα riffs του James στο δισκο, στην δεκαετια, στην δισκογραφια του. Η φωνητικη του ερμηνεια μακραν η πιο οργισμενη και πιο πωρωτικη στους πρωτους 2 δισκους, ισως επειδη το ηχογραφησε με την στυση που λεγαμε. Καθε στιχος ειναι μεγαλοπρεπης, και αν οι Metallica ηταν καραγκιοζηδες επι σκηνης, δε θα με πειραζε καθολου να εβγαινε με 5μετρη στολη Τουταγχαμων να ερμηνευσει αυτο το τραγουδι, ή ακομα καλυτερα Anubis.
Lars: Υποψιαζομαι οτι εχει μεγαλο μεριδιο ευθυνης για την αψογη δομη και ενορχηστρωση του τραγουδιου, στο οποιο δινει ρεστα κυριως σε mid-tempo, αλλα και με κοψιματα και toms οπου χρειαζεται. Απλο κοπανημα, σωστο κοπανημα.
Kirk: Ενα lick εδω, ενα solo εκει, ενα τριψιμο πιο περα, τελικα καταφερνει να δωσει μια απο τις πιο οργασμικες κιθαριστικες εκτελεσεις στο metal. Α και εχει γραψει το κυριως riff. Κοινως, τα γαμησε ολα.
Cliff: Βαζει ογκο, βαζει ενταση, βαζει ρυθμο, βαζει και την ουσια στο mid section, απλα Κλιφφαρος. Πιο πωρωτικος κι απο τον Cliff Levingston στον μπαοκ του 1994.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-2522156-1288611965.jpeg.jpg)
Σολο: Οταν σολαρεις για 50 συνεχομενα δευτερολεπτα και καταφερνεις να γραψεις ενα σολο που οποιος εχει ασχοληθει με τον σκληρο ηχο μαλλον γνωριζει απεξω κι ανακατωτα, κατι εχεις κανει καλα. Αψεγαδιαστο σολο, και σιγουρα ενα απο τα καλυτερα σολο του Kerk. Δεν ξερω αν ειναι το καλυτερο φιλε μουνικο, αλλα σιγουρα δεν εχω και καμια ενσταση με αυτη τη δηλωση.
Στιχοι: Το μονο τραγουδι του δισκου που δεν εχει ανθρωποκεντρικο χαρακτηρα, μιλαει για τον θανατο, οπως αυτος περιγραφεται στην ταινια (και γενικοτερο παραμυθακι) “Οι Δεκα Εντολες” με τον Τσαρλτον Χεστον. Ισως το μοναδικο τραγουδι των Metallica οσον αφορα τους στιχους, το οποιο μιλαει για κατι με το οποιο δε μπορεις να ταυτιστεις για κανενα λογο, και παρολα αυτα σε κανει να τραγουδας καθε στιχο με πωρωση, οπως εγραψα και παραπανω, κυριως λογω της φωνητικης ερμηνειας, αλλα και λογω της επιλογης των λεξεων, και της δυναμης των φρασεων. Ο Κλιφφ περιεγραψε λεει το πρασινο συννεφο που εμφανιζεται στην ταινια ως Creeping Death, και η φραση αρεσε στον James, οποτε εκατσε κι εγραψε στιχους για τις πληγες στους Αιγυπτιους.
Καλυτερη στιγμη: Αυτη τη φορα ειναι η γεφυρα. Die by my hand λεμε.
Χειροτερη στιγμη:
http://stylehomepage.com/wp-content/uploads/2016/06/aprilnogif.gif
Χωρις πολλα λογια:
Seattle 1989 σε 120% ταχυτητα και Jason μαλλον να χρειαζεται εξορκιστη
Μοσχα 1991 σε 100% ταχυτητα και μισο δισεκατομμυριο κοσμο
Νταλας 1997 σε 90% ταχυτητα και stunning cunts
Ελσινκι 2018 σε 105% ταχυτητα , και I shall pass motha fucka yeah
9 Likes
Ω θεοί του μέταλ… τι τραγούδι…
Στα γούστα μου η live έκδοση του San Diego είναι η καλύτερη όλων… κυρίως λόγω ήχου στις κιθάρες και λόγω της εξαιρετικής σκηνοθεσίας ιδιαίτερα στο die…die… σημείο, με εναλλαγές πορωμενων κωλοφαρδων οπαδών και της μπάντας
2 Likes
Απ τα αγαπημένα μου κομμάτια των Μεταλλικα
1 Like
Χρόνια πολλά στον James τον Ηetfield ξέχασες να πεις αλλά μάλλον όταν έγραφες δεν είχε αλλάξει η μέρα στην χώρα του Τραμπ…
Όσο για το τραγούδι παίζει να το έχω ακούσει 475837584938 φορές κι όσο για το σόλο λέω ίσως το καλύτερο γιατι υπάρχει και το Dyers Eve…