Υπήρχε σεβασμός στον Cliff
Ένα Blackened on the rocks παρακαλω…
Γενικότερα Jaymz με μουστάκι κλπ >>>>>>>> Jaymz αμούστακος
αλλά πρέπει να τρώει παντόφλα από τη γυναίκα και τα κόβει όλα
“θα την στείλει τώρα που μεγάλωσαν τα παιδιά”
Δεν έχετε ιδέα τι εστί Φραντσέσκα
Justice επανεκδοση ερχεται…
Με τις 2 βραδιές του Seattle unedited
Τι κριμα που δε θα εχει μπασο ρε γαμωτο, πως θα το ακουσουμε τωρα
Α ξεχασα, μπορουμε απλα να χρησιμοποιησουμε τα αυτια μας απο το να ακουμε τα παπαγαλακια του μεταλχαμερ!
Εγω εχω μια απορια πολλα χρονια τωρα και δεν εχω δει την απαντηση πουθενα απ’οσο θυμαμαι. Ο Jason παιζει με πενα. Γιατι στο βιντεο του One στην αρχη παιζει με τα δαχτυλα? Πρεπει να επεσε βουρδουλας
Hetfield= Kelliher σε αυτή τη φωτο
Metallica - Battery
Η χρονια ειναι 1986 και οι Metallica κυκλοφορουν το Master Of Puppets. Αναρωτιεμαι αν υπηρχε εστω και μια ψυχη στον κοσμο που ειχε την παραμικρη ιδεα για το τι θα ακουγε την πρωτη φορα που εβαζε αυτον τον δισκο να παιζει. Σιγουρα παντως μπορω να φανταστω πολλες ψυχες που θα ακουσαν τα πρωτα 37 δευτερολεπτα και θα ειπανε απο μεσα τους “πω τι μαλακιες ειναι αυτες”. Μεχρι να σκασει η πρωτη δυναμικη και να αρχισει σιγα σιγα το τραγουδι να τους σοδομιζει ολο τους το ειναι.
Για να μην πολυλογουμε, το Battery ακολουθει το μοτιβο του γρηγορου thrash στο ξεκινημα του δισκου με το οποιο ξεκινουσαν και οι προηγουμενοι δισκοι και ουσιαστικα εχει την εξης δομη:
- Μελωδικη εισαγωγη για 37 δευτερoλεπτα ως ορεκτικο για να ανοιξει η ορεξη
- Κοπανημα στα μουτρα για τα επομενα 127 δευτερολεπτα χωρις ανασα για πρωτο κυριως πιατο
- Μελωδικη γεφυρα για 32 δευτερολεπτα ως διαλειμμα απο το ανελεητο καταβροχθισμα
- Σολιδια, thrash, βρωμοξυλο, moshpits, wall of death, κι αλλα σολιδια, ξυλο λεμε, more thrash για 46 δευτερολεπτα για δευτερο κυριως πιατο
- Κι αλλο κοπανημα στα μουτρα για 69 δευτερολεπτα, λειτουργει ως δυνατο επιδορπιο πριν το sugar coma
Ο τιτλος του τραγουδιου τα λεει βασικα ολα, μιλαμε για 5 λεπτα ατελειωτου και ατερμονου κοπανηματος, ακομα και στην εισαγωγη μονο και μονο επειδη γνωριζεις τι θα ακολουθησει. Ισως ειναι ο δευτερος καλυτερος και πιο ταιριαστος τιτλος για αυτο το τραγουδι, μετα το “ΤΣΟ και ΛΟ με λιγο απο μπαροκ”.
James: Τι σχολιο να κανω δηλαδη για αυτο το ριφφ ας πουμε? Ειμαι πολυ μικρος για να το πιασω στο στομα μου χωρις διθυραμβους. Σιγουρα ενα απο τα 10-15 ριφφς που ορισαν το thrash. Και αν και καποιοι αλλοι γελοιοι δηλωνουν οτι ειχαν προσωπικο στυλ παιξιματος κιθαρας απο τα 11 τους ή απο τα 9 τους ξερω γω, ολοι ξερουμε πως κατουρηθηκαν πανω τους οταν ακουσαν για πρωτη φορα αυτο το ριφφ, και μετεπειτα βασισαν ολοκληρη την καριερα τους σε παραλλαγες και κοπιες διαφορων σημειων του Battery. Α ναι, ξεχασα να πω για τα φωνητικα ε? Ε γαμανε το συμπαν.
Lars: Ισως απο τις καλυτερες 5 στιγμες του Λαρς? Πολυ πιθανον. Υπερπληρης σε καθε τομεα, σε δικαση, σε γεμισματα, σε δυναμικες, στα παντα. Ο δισκος που καθιερωσε τους Metallica ως την μεγαλυτερη μεταλ μπαντα του κοσμου επρεπε να εχει υψηλο επιπεδο σε ολα τα οργανα, και τα τυμπανα δεν αποτελεσαν εξαιρεση.
Kirk: Ενα επιπεδο πιο πανω απο οτι στο Ride The Lightning, ηδη εμφανες απο το πρωτο τραγουδι. Το σολο του στο Battery τσακιζει κοκκαλα, και στις ρυθμικες πλαισιωνει αψογα τον James, και στα κουπλε και στην γεφυρα και παντου.
Cliff: Ο πιο μεγαλος δισκος που εβγαλε ποτε ο Cliff ξεκιναει με αυτην τη συνθεση και δεν της λειπει τιποτα οσον αφορα το μπασο. Σιγουρα εχει και μεγαλη συνθετικη συνεισφορα αφου η εισαγωγη ειναι δικη του εμπνευση, και ανεβαζει το τραγουδι.
Σολο: Αμα αρχισω να γραφω “ισως στο τοπ 10 των σολος του Kirk” απο τωρα, θα καταληξουμε με 40 σολο του στη λιστα και δε λεει. Ας περιοριστουμε στο να πουμε οτι ειναι απο τα 2-3 καλυτερα σολος του Kirk στο δισκο, που δεν ειναι καθολου αμελητεο.
Στιχοι: Level up. Η αλλαγη ηταν πιο δραματικη απο τους απλοικους στιχους του Kill’Em All στους πολυ πιο σοβαρους και βαθεις στιχους του Ride The Lightning, αλλα εδω μιλαμε για την μεταμορφωση του James σε ποιητη. Ολος ο δισκος εχει προβληματισμους για συστηματα ελεγχου και εθισμους που σε απορροφουν. Εν προκειμενω αυτον τον ρολο παιρνει η οργη, αυτη η μονιμη ελλειψη ηρεμιας και η γνησια επιθυμια για καταστροφη.
Καλυτερη στιγμη: Επιλεγω το σημειο απο το 3:15 εως και το 4:00. Το σολο του Kirk απλα απογειωνει το κομματι, και τα δεκα δευτερολεπτα που ακολουθουν εχουν συνοδευτει απο το πιο βιαιο headbanging που εχω κανει ποτε στη ζωη μου (και σιγουρα δεν ειμαι ο μονος).
Χειροτερη στιγμη:
Η γεφυρα, και συγκεκριμενα η ελλειψη της απο παμπολλα live των Metallica χωρις κανεναν απολυτως λογο.
Nagoya, Ιαπωνια 1986
(τριτη συναυλια με Jason, με Λαρς κλασικα να βιαζεται, James με παιδικη φωνη και με ηχαρα για την εποχη)
Seattle 1989
(γιατι ισως ειναι η καλυτερη συναυλια Metallica ολων των εποχων = FUK EM UP)
Σικαγο 2017
(κερδισε στις λεπτομερειες την Πασαντινα απο εναν μηνα αργοτερα)
Μπολονια 2018
(James υπερκαυλεουρας και ηχος οτι καλυτερο εχει ακουστει σε live βιντεοσκοπηση)
Τα παρακάτω live θα είναι σε DVD στην επανέκδοση του AJFA. Και μόνο που μιλάμε για την καλύτερη live περίοδο της μπάντας είναι αφορμή να πανηγυρίζεις που θα δουν το φως του ήλιου τέτοια διαμάντια, ένας λόγος παραπάνω ωστόσο για το live που έχω με bold. Κλικ στο setlist και θα καταλάβετε
6 June 1988 Monsters Of Rock, Philadelphia
https://www.setlist.fm/setlist/metallica/1988/john-f-kennedy-stadium-philadelphia-pa-bd6d57e.html
15 March 1989 Troy, NY
https://www.setlist.fm/setlist/metallica/1989/rpi-fieldhouse-troy-ny-13d6d5c9.html
8 April 1989 Hamiltion, Ontario
https://www.setlist.fm/setlist/metallica/1989/copps-coliseum-hamilton-on-canada-bd6d5c6.htm
7 Aug 1989 Stone Balloon! Newark, DE
https://www.setlist.fm/setlist/metallica/1989/stone-balloon-newark-de-3bd6d4f4.html
15 Sept 1989 Mountain View, CA
https://www.setlist.fm/setlist/metallica/1989/shoreline-amphitheatre-mountain-view-ca-33d6d4d5.html
Νομίζω πως ήταν ψυλλιασμένοι από το FFWF
Στα του τραγουδιού, ντάξει δεν ξέρω πως μπορεί κανείς να περιγράψει ένα τραγούδι που είναι αψεγάδιαστο από την αρχή μέχρι το τέλος. Προσωπικά, μία από τις καλύτερες live εμπειρίες μου είναι όταν στο Αγγλικό Sonisphere μπήκαν με αυτό το τραγούδι. Έβλεπες moshpit μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι, οι σεκιουριτάδες να μην προλαβαίνουν να βγάζουν κόσμο από το πεδίο της μάχης και ένα Hetfield με ένα πλατύ χαμόγελο ικανοποίησης για αυτά που εξελίσσονταν που με έκανε να πιστεύω πως μπήκα σε χρονοκάψουλα και βρέθηκα στο Monsters of Rock για παράδειγμα. Το ότι παραλείπουν τη γέφυρα είναι όντως ανεξήγητο.
Το σετλιστ απο το Newark, DE που εβαλες εντωμεταξυ ειναι ισως και το χειροτερο απο τα 5 που εβαλες
Δεν ξερω αν εννοεις την γκεστ εμφανιση ως κατι το ιδιαιτερο ή το οτι επαιζε ντραμς ο Τζεημς… μεχ
Ήταν ένα από τα πιο special live που έδωσαν ποτέ για πολλούς λόγους. Πρώτον ήταν μέρος του “50 states in 50 dates” σκέλους της περιοδείας -που αν δεν κάνω λάθος αποφασίστηκε αυθόρμητα και αυτό το live ήταν η απαρχή του μιας και το ανακοίνωσαν ουσιαστικά την τελευταία στιγμή σε τοπικό ραδιόφωνο στις 4 ότι παίζουν οι Metallica στις 7.30. Περιόδευαν για το Justice -προφανώς- και το σετ έχει ένα κομμάτι από το άλμπουμ. Άλλαξαν όλο το σετ και έχωσαν κομμάτια που δεν είχαν ακουμπήσει για χρόνια (και τότε και μετέπειτα) με πολλά jam ενδιάμεσα.
Σύμφωνα με τον ιδιοκτήτη του Stone Balloon:
“The Metallica show…there was no power outage. That occurred at a Greg Allman show. The problems with the Metallica show were, 1) Too many people showed up, and there were more people outside than inside, 2) The City of Newark was paranoid about the show, and put the entire police force on duty around the Stone Balloon. They also requested we cut off beer sales at 11:30, which we did, and, 3) The crowd was unruly and pushed over the banister separating the dance floor and stage from the rest of the club. People fell onto the dance floor and the doormen had to help them up to restore order. The best part of the show, though, was the band signing autographs in the parking lot until about 2 AM.”
Σύμφωνα με τη wikipedia " On August 7, 1989, the band headlined a special and very drunken gig at Newark’s Stone Balloon."
Γενικά είναι ένα show που μνημονεύεται από τους οπαδούς για χρόνια -υπάρχει μεν το Bootleg αλλά έγιναν πολλά εκείνη τη μέρα και το ότι μετά από 30 χρόνια θα υπάρχει και εικόνα είναι ένα γεγονός από μόνο του. Για μένα είναι από αυτές τις bold/αυθόρμητες κινήσεις των Metallica που με έκανε να αγαπήσω κι άλλα πράγματα πέρα από τη μουσική τους. Να δώσουν ένα τέτοιο live σε μια τυχαία πόλη των ΗΠΑ καθώς περνούσαν από εκεί, ακριβώς επειδή δεν είχαν ξαναπαίξει ποτέ, αλλάζοντας όλο το setlist τους για ένα βράδυ, μέσα σε συνθήκες χάους με σπασμένα προστατευτικά, κόσμο που δε μπόρεσε να μπει στο ασφυκτικά γεμάτο club και λόγο αυτού έμειναν και άλλες 3 ώρες στο παρκινγκ να τους ευχαριστήσουν πίνοντας μαζί τους και υπογράφοντας αυτόγραφα.