Τεράστια τραγουδάρα το Holier Than Thou αλλά ναι το Sandman είναι ακόμα καλύτερο.
Εκεί που διαφωνώ με τον περισσότερο κόσμο είναι ότι το Enter Sandman ακούγεται παντού. Όχι δεν ισχύει.
Αυτοί που δεν έχουν σχέση με το μέταλ, τα μόνα τραγούδια που ξέρουν από Metallica είναι το Unforgiven και το Nothing Else Matters. Αν τους πεις Enter Sandman θα σε κοιτάνε σαν εξωγήινοι. Tι sandman, τι whiplash το ίδιο άγνωστα τους είναι.
Και ποια ραδιόφωνα; Μόνο ο Red και ο Rock Fm το παίζουν μερικές φορές. Ούτε στα mainstream μπαρ δεν παίζει. Εκτός αν λέτε στις 45 Mοίρες στο Γκάζι αλλά εκεί παίζει και το Wherever I May Roam ενίοτε, δεν λέει κάτι αυτό.
Προφανώς είναι το πιο γνωστό τους τραγούδι μετά όμως από το Unforgiven και το Nothing Else Matters. Μην τα βάζουμε στην ίδια κατηγορία, το Sandman έρχεται μετά.
Οκ το “παντου” που έγραψα ήταν υπερβολικό, εννουσα παντού όπου υπάρχουν κάποιες πιθανότητες να ακούσεις μεταλ κομμάτι (όχι μπαλάντα) το enter sandman είναι από τις αρκετά συνηθισμένες επιλογές του εκάστοτε dj. Σε ροκομπαρα και ροκ σταθμους κυρίως
Το Enter Sandman παιζει σε ολα τα ροκομπαρα διαρκως στην Αμερικη ακομα, αλλα ειναι τοσο τεραστια η επιδραση του που χρησιμοποειται ως ροκ υμνος και σε εναρξεις αγωνων διαφορων ομαδων του NFL και σε αλλα αθληματα. Εδω η κοπελα μου, γεννημενη ενα χρονο μετα το Metallica (!) και το εχει στην playlist στο αυτοκινητο μαζι με 200 μπιτακια και αλλα 200 τραγουδια Eminem (ειναι ο αγαπημενος της).
Νομιζω υποτιμας παρα πολυ ποσο πασιγνωστο “ελαφρο μεταλ” τραγουδι ειναι το Enter Sandman, ασχετα αν το Nothing και το Unforgiven τα ξερουν ακομα περισσοτεροι.
Δεν κατάλαβα αν το λες ειρωνικά ή όχι, δεν ξέρω επίσης ποιοι είναι οι Enforcer και δεν έχω πάει στο An, αλλά ο Lars με όλο το perspective του, και μουσικά και business και όλα, είναι ο κύριος λόγος για το τι έχουν πετύχει οι Metallica, για μένα.
Απο που κι ως που τους εκανε μεγαλους τους Metallica o Cliff? Την πιο τεραστια εμπορικη επιτυχια την γνωρισαν αφου πεθανε, καλως ή κακως. Και συνθετικα να το παρεις, εχει γραψει ναι μεν στα 6/8 του RTL, αλλα μονο σε 3 τραγουδια στο Master. Δεν τον λες και βασικο συνθετη της μπαντας. Εβαλε την πολυ σημαντικη πινελια του, μεχρι εκει.
Δε μιλάω εμπορικά, αλλά τους έκανε μεγάλους καλλιτεχνικά, ακόμα κι αυτά που γράψαν οι άλλοι μέχρι και το Justice ο Cliff τους τα έμαθε/ενέπνευσε. Μέσα σε ένα ένα χρόνο από το speed/thrash του KEM έγραφαν FWtBT και Creeping Death και η βασική διαφορά ήταν ότι είχε μπει ενεργά στη μπάντα ο Cliff. Χωρίς αυτόν δε θα είχαν ανοίξει το καλλιτεχνικό τους εύρος ή έστω δε θα το είχαν ανοίξει τόσο γρήγορα ώστε να είναι ήδη τεράστια μπάντα από το '86 και μετά. Μετά οι υπόλοιποι το συνέχισαν όπως το συνέχισαν και μαγκιά τους.
Ο Cliff τους άνοιξε τα γκαβα τους σε ο,τι αφορά την μουσική. Και έχει τρομερή συμβολή στη μουσική διαφορετικότητα των RTL & MOP σε σχέση με οτιδήποτε κυκλοφόρησε εκείνη τη τριετία. Αυτά τα δυο άλμπουμ (χωρίς να παραγνωρίζω το ειδικό βάρος του AJFA) κυρίως δημιούργησαν έναν από τους πιο πιστούς πύρινες οπαδών στη μουσική γενικότερα και πάνω σε αυτό τον (no man’s land μεταξύ underground & mainstream) μπετό αρμέ πυρήνα πάτησαν και εκτοξεύτηκαν με το πιο εύπεπτο ομώνυμο.
Αν έβγαζαν 2ο και 3ο album κοντά στο KEA universe, αμφιβάλλω ότι θα μπορούσαν να φτάσουν στα ύψη του Black, θα ήταν είναι τεραστιο το άλμα.
Από την άλλη, Cliff σοδομιζει τον Τζανετάκο με την σκιά της δεξιάς καμπάνας του και μόνο, οποτε ίσως τα παραπάνω να μην χρειάζονταν. Τώρα ναι, ΛΟΛ.
Μπορεί αλλά δεν τους έκαναν μεγάλους τα 4λεπτα χιτάκια, μπορεί να συνεισέφεραν κάτι και αυτά αλλά κυρίως τους έκαναν (από το Black και μετά, που ξαναλέμε ήταν ήδη μεγάλοι και συνεπώς είχαν πολύ πιο εύκολα τη δυνατότητα να το πάνε όπου ήθελαν) τα mid-tempo κομμάτια και οι power ballads (που τις είχαν ήδη εντάξει από την εποχή του Fade to Black).
Επίσης, είναι ξεκάθαρο ότι ο κοντός ήταν αυτός που το είχε με το μανατζεριλικι και το προμοσιον της μπάντας και κανένας άλλος, ποτε. Απλά βγήκε πιο μπροστά όταν αποδήμησε ο Cliff μιας και η σκιά της αριστερής του καμπάνας του ζόριζε λίγο το παροιμιώδες λέγειν του Λαρς
Διαφωνω. Μεγαλους εμπορικα τους εκανε το One, το For Whom, τα Sandman, Sad, NEM & Unforgiven, και στην συνεχεια εγιναν περαιτερω γνωστοι και στο ευρυ κοινο με τα χιτακια απο τα Loads και το Garage Inc, που ηδη ειχε ψηθει απο το Black.
Σκεφτείτε ότι ο coach Lars τότε είχε 2 top class παιχταράδες και 1 ρολίστα, τώρα το ανάποδο.
Όπου top class παιχταράς = ικανότητα να μετατρέψεις σε μουσική τον συνδυασμό συναίσθημα+ταλέντο+φαντασία+βιώματα
