Εγώ πιστεύω το τέλειο τραγούδι το στείλαμε το 2013. Αρκετά χαρούμενο, αντιπροσωπευτικό της ελληνικής μουσικής και κουλτούρας, ενεργητικό και κιτς όσο πρέπει για Γιουροβίζιον. Τικαρει όλα τα κουτάκια.
Alcohol is free και τα μυαλά στα κάγκελα 
2 Likes
Alcohol is Free ισως και εμενα απο τις αγαπημενες μου συμμετοχες εβερ. Να πω εδω οτι ενα πραγμα που δεν αντεχω ειναι το ποσο σοβαροφανεις ειμαστε, η συγκεκριμενη συμμετοχη ηταν η μονη φορα που ειπαμε να κανουμε κατι χαβαλετζιδικο και βγηκε πολυ καλο.
Απο κοντα το Watch My Dance, το ζειμπεκικο ειναι το genre της λαικης μουσικης που μου αρεσει περισσοτερο απ’ολα με διαφορα, και αυτη ειναι η μονη φορα που στειλαμε proper ζεμπεικικο.
Ανοιξη all-time banger βεβαιως.
Το προπερσυνο ηταν πολυ καλο επισης.
Χειροτερο νομιζω παει σε Argo. Μεγαλος Ρακιτζης τουλαχιστον εχει την δικαιολογια των προβληματων με τον ηχο και το ποσο καλτ εχει μεινει σαν συμμετοχη. Το περσυνο μας ηταν επισης αρκετα κακο.
1 Like
Ήταν τότε που ήταν στο peak το μίσος μας για τους Γερμανούς λόγω κρίσης κλπ και όλοι έλεγαν κάτι γραφικότητες του τύπου “μπράβο χόρεψε ζεϊμπέκικο μέσα στην Γερμανία” και άλλα τέτοια. Είχα κριντζαρει την ζωή μου αλλά το κομμάτι ναι ήταν ωραίο (αν βγάζαμε και το αχρειαστο ραπ κομμάτι).
Χειρότερο κομμάτι θα έλεγα το περσινό μας από αυτά που έχω δει. Τέρμα ανεμπνευστο
1 Like
λοιπον πολλα δεν τα εχω ακουσει ποτε ολοκληρα και καποια δεν τα ηξερα καθολου και τα ειδα τωρα στο βιντεο του The_Black_League οποτε μπορει να αδικουνται απο τα αποσπασματα αλλα ιδου το απολυτο ranking:
-
Μαρίνα Σάττι “Ζάρι” (2024)
εννο-είται -
Έλενα Παπαρίζου “My Number One” (2005)
ειχε ολο το πακετο -
Koza Mostra & Αγάθωνας Ιακωβίδης “Alcohol Is Free” (2013)
με χαλαει λιγο το ρεφρεν αλλα ολο το υπολοιπο ειναι σουπερ -
Antique “Die for You” (2001)
αυτο που εκανε αρκετους να ασχοληθουν ξανα με τη eurovision -
Μιχάλης Ρακιντζής “S.A.G.A.P.O.” (2002)
Μπροστα απο την εποχη του οπως ειπαμε, λιγα χρονια μετα πηραν την πρωτια κατι αμαζονες και κατι τερατα. -
Λούκας Γιώρκας & Stereo Mike “Watch My Dance” (2011)
το ραπ ειναι χαλια αλλα στο ζεϊμπέκικο ανατριχιαζεις -
Καλομοίρα “Secret Combination” (2008)
το ποπ οπως επρεπε να ειναι -
Ελπίδα “Σωκράτη” (1979)
πωρωτικο -
Freaky Fortune & Riskykidd “Rise Up” (2014)
το πιο αδικημενο -
Γιώργος Αλκαίος & Friends “ΩΠΑ!” (2010)
δεν του το ειχα να πω την αληθεια -
Σοφία Βόσσου “Η Άνοιξη” (1991)
Οπως καποια αδικουνται απο τα αποσπασματα αυτο νομιζω γινεται καλυτερο. Ολοκληρο και κουραζει να ακους συνεχεια το ιδιο πραγμα και υπηρχαν καποιες αδυναμιες στο λαιβ. -
Γιάννης Δημητράς “Φεγγάρι Καλοκαιρινό” (1981)
αυτο τωρα το εμαθα -
Πασχάλης, Μαριάννα, Ρόμπερτ, Μπέσσυ “Μάθημα Σολφέζ” (1977)
-
Άννα Βίσση “Everything” (2006)
-
Σάκης Ρουβάς “Shake It” (2004)
και τα δυο του ρουβα ανεβαινουν απλα επειδη ειναι ο ρουβας. Μετριοτατα τραγουδια, αυτο εχει καλο κουπλε τουλαχιστον -
Μαρινέλλα “Κρασί, Θάλασσα και τ’ Αγόρι μου” (1974)
-
Κρίστη Στασινοπούλου “Μου Λες” (1983)
-
Καίτη Γαρμπή “Ελλάδα, Χώρα του Φωτός” (1993)
-
Γιάννα Τερζή “Όνειρό Μου” (2018)
-
Μαριάννα Ζορμπά “Χόρεψε” (1997)
-
Κατερίνα Ντούσκα “Better Love” (2019)
-
Μαντώ “Never Let You Go” (2003)
-
Τάκης Μπινιάρης “Μοιάζουμε” (1985)
-
Σάκης Ρουβάς “This Is Our Night” (2009)
-
Σαρμπέλ “Yassou Maria” (Γεια σου Μαρία) (2007)
-
Stefania “Last Dance”
αυτο που κοπηκε λογω covid πρεπει να ηταν καλυτερο -
Μαρία Έλενα Κυριάκου “One Last Breath” (2015)
-
Μαρίζα Κωχ “Παναγιά Μου, Παναγιά Μου” (1976)
-
Bang “Stop!” (1987)
-
Ελευθερία Ελευθερίου “Aphrodisiac” (2012)
-
Τάνια Τσανακλίδου “Τσάρλι Τσάπλιν” (1978)
-
Κλεοπάτρα “Όλου του Κόσμου η Ελπίδα” (1992)
-
Συγκρότημα Θάλασσα “Μια Κρυφή Ευαισθησία” (1998)
-
Μαριάννα Ευστρατίου “Το Δικό σου Αστέρι” (1989)
-
Ελίνα Κωνσταντοπούλου “Ποια Προσευχή;” (1995)
-
Demy “This Is Love” (2017)
-
Αμάντα Γεωργιάδη Τένφιορντ “Die Together” (2022)
-
Βίκτωρ Βερνίκος Γιούργκενσεν “What They Say” (2023)
-
Χρήστος Κάλοου & Wave “Χωρίς Σκοπό” (1990)
-
Άννα Βίσση & Επίκουροι “Ώτοστοπ” (1980)
-
Αφροδίτη Φρυδά “Κλόουν” (1988)
-
Μαριάννα Ευστρατίου “Εμείς Φοράμε το Χειμώνα Ανοιξιάτικα” (1996)
-
Κώστας Μπίγαλης & The Sea Lovers “Το Τρεχαντήρι (Ντίρι-Ντίρι)” (1994)
-
Argo “Utopian Land” (2016)
θα επιστρεψω με κυπρο
3 Likes
εδω ηξερα ακομη λιγοτερα
- Ευδοκία Καδή “Femme Fatale” (2008)
- Ευριδίκη “Είμαι άνθρωπος κι εγώ” (1994)
- Ευριδίκη “Comme ci, comme ça” (2007)
- One “Gimme” (2002)
- Ελένη Φουρέιρα “Fuego” (2018)
- Άντριου Λάμπρου “Break a Broken Heart” (2023)
- Γιάννης Καραγιάννης “One Thing I Should Have Done” (2015)
- Άννα Βίσση “Μόνο η Αγάπη” (1982)
- Αλέξια “Άσπρο Μαύρο” (1987)
- Χαρά & Άνδρος Κωνσταντίνου “Μάνα μου” (1997)
- Μιχάλης Χατζηγιάννης “Γένεσις” (1998)
- Λίζα Άντρεας “Stronger Every Minute” (2004)
- Έλενα Τσαγκρινού “El Diablo” (2021)
- Voice “Νόμιζα” (2000)
- Ήβη Αδάμου “La La Love” (2012)
- Άλεξ Παναγή “Στη Φωτιά” (1995)
- Minus One “Alter Ego” (2016)
- Κωνσταντίνος Χριστοφόρου “Έλα-έλα” (2005)
- Ανδρομάχη “Έλα” (2022)
- Τάμτα “Replay” (2019)
- Αννέτ Αρτάνι “Why Angels Cry” (2006)
- Ευριδίκη “Ταιριάζουμε” (1992)
- Έλενα Πατρόκλου “SOS” (1991)
- Hovig “Gravity” (2017)
- Σίλια Καψή “Liar” (2024)
- Τζον Λίλιγκριν & The Islanders “Life Looks Better in Spring” (2010)
- Ελπίδα “Τώρα ζω” (1986)
- Κωνσταντίνος Χριστοφόρου “Μόνο για μας” (1996)
- Χάρης Αναστασίου “Μιλάς πολύ” (1990)
- Andy Paul “Άννα Μαρία Λένα” (1984)
- Γιάννης Σαββιδάκης & Φανή Πολυμέρη “Απόψε ας βρεθούμε” (1989)
- Δέσποινα Ολυμπίου “Αν με θυμάσαι” (2013)
- Χρίστος Μυλόρδος “Σαν άγγελος σ’ αγάπησα” (2011)
- Κυριάκος Ζουμπουλάκης & Δήμος Βαν Μπέκε “Μη Σταματάς” (1993)
- Island “Μόνικα” (1981)
- Στέλιος Κωνσταντάς “Feeling Alive” (2003)
- Λία Βίσση “Το κατάλαβα αργά” (1985)
- Σταύρος Σιδεράς & Κωνσταντίνα “Η αγάπη ακόμα ζει” (1983)
- Μαρλέν Αγγελίδου “Θα 'ναι έρωτας” (1999)
- Χριστίνα Μεταξά “Firefly” (2009)
2 Likes
Ας μου επιτρέψετε άλλη μια τοποθέτηση αν και έχω τουλάχιστον μια δεκαετία να δω Eurovision
Μπορει να έχετε εσείς δίκιο και πλέον το σόου να είναι εντελώς κιτς και πάτος
Παρόλα αυτά νομίζω ότι οι συντριπτική πλειοψηφία είμαστε αρκετά μεγάλοι για να θυμόμαστε ότι έχει πολλά πρόσωπα η Eurovision
Για κάθε τσι κι τσι κι και αιν τζβαι ντανσεν υπάρχει και η Σερβία με το lane moje κλπ υπεροκομματαρες
Βαλκανική μουσική είναι και αυτό , τσιγγανοραπ βαλκανορεγκετον είναι και το ζάρι
Διαλέγουμε και παίρνουμε τι θέλουμε
2 Likes
δεν ξερω τι ειναι το τσι κι τσι αλλα το Dancing Lasha Tumbai ειναι το καλυτερο τραγουδι της eurovision γενικα. Θα εκανα λιστα και με ολους του νικητες αλλα θυμηθηκα οτι βγηκε δευτερο και απογοητευτηκα
Strongly agree, μαζί με Sertab και Dima Bilan (αυτό που έπρεπε να κερδίσει ρε).
Top 10 αγαπημένα μου Γιουροβίζιον κομμάτια που θυμάμαι
Verka Serducka - Dancing Lasha Tumbai (Ουκρανία 2007)
Athena - For Real (Τουρκία 2004)
Sertab - Everyway That I Can (Τουρκία 2003)
Rodolfo Chikilicuatre - Baila El Chiki Chiki (Ισπανία 2008)
Maneskin - Zitti e Buoni (Ιταλία 2021)
Loreen - Euphoria (Σουηδία 2012)
Ruslana - Wild Dances (Ουκρανία 2004)
Lordi - Hard Rock Hallelujah (Φινλανδία 2005)
Mihai Trăistariu - Tornero (Ρουμανία 2006)
Dima Bilan - Never Let You Go (Ρωσία 2006)
1 Like
Ρε έχω σκάλωμα με Eurovision για κάποιο περίεργο λόγο, τα τελευταία χρόνια παρακολουθώ όλη την σαιζόν από Δεκέμβρη με εθνικούς τελικούς κτλ. Εννοείται πως αγαπάμε και τα κιτς και τα χαβαλετζηδικα αλλά και τα πραγματικά καλά και ποιοτικά τραγούδια (Νορβηγία φέτος, τρομερό κομμάτι), όλα κομμάτι της γιορτής αυτής είναι.
Zeljiko Joksimovic τεράστια αδυναμία, λατρεία όλα τα κομμάτια που έχει στείλει, και τα 5 στα all time top μου σταθερά.
2 Likes
Το τραγούδι είναι απάλευτο. Με το ζόρι κατάφερα να το ακούσω δύο φορές για να έχω μια άποψη. Βέβαια εγώ γενικά δεν αντέχω αυτό το είδος μουσικής που κάνει η Σάττι (ρεγκετον και πώς τα λέτε).
Καλά οι αναλύσεις για το Ζάρι αλλά κανείς δεν έχει αναφέρει για το ποιοι υπογράφουν το τραγούδι. Πάμε λοιπόν:
Καλλιτέχνης: Μαρίνα Σάττι
Τραγούδι: Ζάρι
Μουσική: Μαρίνα Σάττι , OGE , Nick Kodonas , Kay Be, Jay Stolar , Gino The Ghost
Στίχοι: VLOSPA , OGE , Μαρίνα Σάττι , Solmeister
Έτος Κυκλοφορίας: 03/2024
Δισκογραφική Εταιρία: Minos EMI
Όπως βλέπουμε στίχους έχουν γράψει VLOSPA και OGE και επίσης ο ΟGE έχει γράψει και τη μουσική (εκτός των υπολοίπων συνθετών).
Και επειδή οι περισσότεροι δεν ξέρουν ποιοι είναι οι παραπάνω καλλιτέχνες, πάμε λίγο (αυτό το τραγούδι ενώ δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο, τουλάχιστον ακούγεται):
Μην μου μιλάτε όταν μπαίνω με 200…
Είσαι δεκάρι είσαι top μουνί
Είσαι η δύση κι ανατολή
1 Like
Τα τα τα τα οε οε οε. Θυμάστε τα τετράδια ορθογραφίας όταν μαθαίναμε συλλαβισμό, ε αυτοί ακόμα μαθαίνουν.
1 Like
Δύσκολο το να κάνεις ένα τοπ ελληνικών συμμετοχών, αν δεν λάβεις υπόψη την εποχή στην οποία κυκλοφόρησαν τα τραγούδια.
Από τις συμμετοχές της Ελλάδας στη Eurovision ξεχωρίζω κυρίως την εποχή μετά το 2001, που αρχίσαμε κι όλοι να παρακολουθούμε τον διαγωνισμό. Είναι και η εποχή που τόλμησε η ΕΡΤ να αποβάλει τη σοβαροφάνεια και να στείλει ποπ πράγματα. Προσοχή, ακολουθούν σεντόνια και κοινωνικοπολιτικοκαλλιτεχνική ανάλυση.
'70s-'80s
Summary
Η εποχή του '70 και του '80 είχε κάτι από θεατρικότητα. Τα φορέματα και τα χορευτικά έμοιαζαν με μιούζικαλ. Και οι μπαλάντες όπως η συμμετοχή του Γιάννη Δημητρά και του Τάκη Μπινιάρη ήταν αντιπροσωπευτικές εκείνης της εποχής και τις βρίσκω ωραίες. Αυτό που χαρακτηρίζει τις συμμετοχές εκείνης της περιόδου είναι και οι καλές φωνές, αφού αρκετοί τραγουδιστές απέδιδαν ζωντανά σαν να ήταν ηχογράφηση (όπως η Άννα Βίσση στο “Ωτοστόπ”).
Η συμμετοχή της Μαρινέλλας, αν και απέφερε ένα κλασικό χιτάκι, με αφήνει αδιάφορη. Πιστεύω πως ανήκει σε μία Ελλάδα που τελείωνε εκείνη την εποχή και είχε ήδη γίνει εξαγώγιμο προϊόν μέσα από το ελληνικό σινεμά.
Αξίζει ειδική μνεία η συμμετοχή της Μαρίζας Κωχ, που έχει κι ένα backstory λόγω του ότι το τραγούδι είχε πολιτική σημασία και μιλούσε για την εισβολή στην Κύπρο.
Πιο αποτυχημένες θεωρώ τον “Κλόουν”, που οριακά δεν θα πήγαινε στον διαγωνισμό, και τον “Τσάρλι Τσάπλιν” της Τσανακλίδου. Εκτός τόπου και χρόνου.
'90s
Summary
Από τη δεκαετία του '90 πιστεύω ότι η καλύτερη συμμετοχή ήταν η Καίτη Γαρμπή. Το “Ελλάδα, χώρα του φωτός” κατάφερε να μιλήσει για την εύπλαστη και απροσδιόριστη ταυτότητα της Ελλάδας του σήμερα, που κινείται ανάμεσα σε ανατολή και δύση, ανάμεσα σε αρχαίο και νέο πολιτισμό. Πολύ ωραία και η παρουσίαση, η χορογραφία, η ενδυματολογία και η ενορχήστρωση.
Μου αρέσει επίσης η συμμετοχή της Μαριάννας Ζορμπά με το “Χόρεψε”. Ήταν μια τίμια για την εποχή της συμμετοχή, ένα έντεχνο τραγούδι από μία πολύ καλή τραγουδίστρια.
Φωνητικά βέβαια κορυφή είναι η “Άνοιξη” της Σοφίας Βόσσου. Η ερμηνεία που έδωσε τότε ήταν ένα σεμινάριο φωνητικής. Ενώ ο στίχος είναι πολύ απλοϊκός, αυτό το εύρος της φωνής της άφησε εποχή. Πιστεύω πως τίποτα δεν ήταν καλύτερο από αυτό φωνητικά.
Θεωρώ αμφιλεγόμενη και αποτυχημένη τη συμμετοχή του “Ποια προσευχή;”, καθώς αναφέρεται στο ζήτημα της ονομασίας της γειτονικής χώρας. Είναι ωραίο τραγούδι, αλλά βγάζει έναν εθνικισμό. Πολύ παθιασμένη ερμηνεία για ένα πολιτικό θέμα με το οποίο ταυτίζεται μόνο μία μερίδα κόσμου.
Καλή προσπάθεια να μπει το ποπ-ροκ στο διαγωνισμό, με τους “Θάλασσα” και την “κρυφή ευαισθησία”, αλλά δεν τους ήξερε η μάνα τους ή τους ήξερε μόνο αυτή, γιατί τότε το ελληνικό ροκ είχε ήδη άξιους εκπροσώπους που είτε δεν προσεγγίστηκαν είτε δεν ήθελαν ν’ ανακατευτούν με αυτό το θεσμό. Έτσι κι αλλιώς underground, ροκ και διαγωνισμός της ΕΡΤ δεν έχουν μεγάλη σχέση.
'00s μέχρι σήμερα:
Summary
Στη δεκαετία του 2000 όλοι μαθαίναμε όλα τα τραγούδια απ’ έξω. Και τις ελληνικές συμμετοχές και τις υπόλοιπες. Η τάση ήταν ανάμειξη ποπ μουσικής με ελληνικά μουσικά όργανα, ενώ μέχρι τότε τα τραγούδια ήταν ή καθαρά ελληνικά λαϊκά ή “έντεχνα” ή καθαρά δυτικά. Επιπλέον, οι χώρες απενοχοποίησαν την μουσική τους παράδοση κι έπαψαν να μιμούνται αποκλειστικά δυτικά πρότυπα. Η ευρωπαϊκή κουλτούρα μεσουράνησε και πολύ καλά έκανε.
Την αρχή για τις ελληνικές συμμετοχές την έκαναν οι Antique, που θεωρώ ότι είναι η καλύτερη συμμετοχή εκείνης της εποχής. Η Παπαρίζου 17 ετών, που έχει πει ότι έκανε ακραία δίαιτα κατά τη διάρκεια της συμμετοχής για να συμβαδίζει με τα πρότυπα της εποχής, και ο Νίκος Παναγιωτόπουλος, με το μπουζούκι του, όπως και μία χορωδία που τους πλαισίωνε, αναζωπύρωσαν το ενδιαφέρον και έδωσαν μία νέα ώθηση στις ελληνικές συμμετοχές.
Ενώ, όμως, αυτά τα δύο παιδιά της διασποράς έδωσαν το καλό παράδειγμα, την επόμενη χρονιά (2002) επικράτησε η τηλεοπτική τρασίλα, η ελληναράδικη νοοτροπία, οι τσακωμοί στα μεσημεριανάδικα και το μαδο$%^%^ των πολλών ενδιαφερόμενων που θέλησαν να μπουν στον διαγωνισμό. Χαρακτηριστικό είναι ότι μέχρι και η άκρως λαϊκή Πέγκυ Ζήνα έβγαλε τραγούδι με αγγλικό στίχο. Ο Μιχάλης Ρακιντζής, που κατηγορήθηκε για χρήση playback κατά τον ελληνικό τελικό, με ένα άκρως ηλεκτρονικό και πιασάρικο τραγούδι, έμεινε στην ιστορία ως η πιο παράταιρη, καλτ και αποτυχημένη συμμετοχή σε πλαίσιο Eurovision. Ωστόσο, η ιστορία τον δικαίωσε, καθώς το τραγούδι αυτό του χάρισε αναγνωρισιμότητα και την αγάπη του κοινού. Η συνοπτική μου άποψη για το S.A.G.A.P.O. είναι ότι ήταν ένα καλό κομμάτι, που αν το είχε γράψει ο Καρβέλας για τη Βίσση ή ο Φοίβος για τη Βανδή, θα είχε γίνει number 1 ραδιοφωνική επιτυχία. Ήταν μέσα στο ποπ πνεύμα της εποχής, όπου η Βανδή έλεγε το clopy-paste του Insomnia, το “Υποφέρω”, κρεμάμενη από το ταβάνι και με λαμπάκια πάνω της.
Η Μαντώ (2003) είναι μία από τις καλύτερες συμμετοχές. Μία φωνάρα που μπορεί να τραγουδήσει τα πάντα. Το σούπερ σέξυ φόρεμα ήταν περιττό για όσα είχε να προσφέρει και αρκετά τολμηρό για την εποχή του, αλλά όχι αρκετό για να χαρακτηριστεί κιτς και να συμβάλλει στο να πατώσει. Η Μαντώ άξιζε καλύτερη θέση ακόμη κι αν φορούσε τις φόρμες της.
Η Παπαρίζου με το “Number One” ήταν η συμμετοχή που όλοι θέλαμε να κερδίσει. Στο έθνικ πνεύμα που υπέδειξε η Ρουσλάνα το 2004, βρήκε τη συνταγή της επιτυχίας και τα κατάφερε. Πραγματικά άψογη δουλειά από χορογραφία και την όλη πλαισίωση. Επίσης, καμία τραγουδίστρια που είχαμε στείλει μέχρι τότε δεν είχε κάνει αυτού του είδους το χορευτικό τραγουδώντας παράλληλα τόσο καλά.
Ο Ρουβάς ήταν καλός, αλλά δύο φορές μέσα σε μια δεκαετία είναι πολλές. Το “Shake it” (2004) ήταν το κομμάτι που έμεινε πιο πολύ και έφτασε δικαίως 3η θέση. Μέχρι κι ο Ρώμας το σατίρισε στο “Καφέ της Χαράς”. Εκείνα τα χρόνια το πουλέν της ΕΡΤ ήταν αυτός και το αντίστοιχο πουλέν της Ρωσίας ο Ντίμα Μπιλάν.
Οι συμμετοχές Sarbel και Καλομοίρας ήταν στο ίδιο ακριβώς επιτυχημένο στυλ αλλά σχετικά αδιάφορες λόγω επαναληψιμότητας. Ποπ με εντυπωσιακά χορευτικά και πολλά έθνικ στοιχεία.
Συμμετοχή-έκπληξη που μου άφησε καλή εντύπωση ήταν και του Γιώργου Αλκαίου με το OPA (2010).
Η Βίσση (2006) με το συγκεκριμένο κομμάτι ήταν μία αποτυχημένη βουτιά στο παρελθόν, που, αφού απείχε τόσα χρόνια κάνοντας επιτυχημένη δισκογραφία, παρουσιάστηκε ως “δεινόσαυρος” με μία μπαλάντα που έμοιαζε παγερά αδιάφορη μπροστά στην μέταλ φρεσκάδα των Lordi. Καλλιτεχνικά λάθος κίνηση, αν και είναι καλή φωνή.
Πιο κοντά στο σήμερα, όταν πήγαμε πέρα από τη μείξη ποπ και έθνικ, ήρθε το ραπ με ζεϊμπέκικο του Stereo Mike και του Λουκά Γιώρκα (2011). Αρκετά καλό κομμάτι, που ήρθε και συνέδεσε το πνεύμα της εποχής (ταλέντα ριάλιτι και ραπ που ήταν πιο mainstream).
Μετά από αυτά, οτιδήποτε ήταν κοντά στα περασμένα, ήταν ok, αλλά αδιάφορο.
Η συμμετοχή των Koza Mostra και του Αγάθωνα (2013) ήταν ό,τι καλύτερο είχαμε στείλει. Ευχάριστη, με μείξη παλιού και νέου, μία εικόνα της Ελλάδας του χτες και του σήμερα, λίγο κιτς, αλλά συνάμα αληθινή.
Ωστόσο, θα σχολιάσω αρνητικά τη δηθενιά των Argo, ως την πιο biased και αποτυχημένη συμμετοχή που έχουμε στείλει ποτέ. Ένα συγκρότημα που δεν υπήρχε πουθενά, με μουσική που δεν εξέφραζε κανέναν και με απόδοση χαμηλής ποιότητας. Ο κόσμος εκνευρίζεται από ό,τι είναι δήθεν.
Ερχόμαστε στην αγαπημένη μου συμμετοχή των τελευταίων χρόνων, αυτή της Γιάννας Τερζή (2018). Ένα τραγούδι που αδικήθηκε, αφού δεν πέρασε στην τελική φάση της Eurovision. Η Γιάννα είχε φωνή και έμπνευση, αφού συμμετείχε και στη σύνθεση αυτού του τραγουδιού. Πιστεύω πως αδικήθηκε όχι λόγω της απλής σκηνικής παρουσίας, αλλά λόγω του ότι δεν ήταν αρκετά ποπ.
Παγερά αδιάφορη με άφησε το χιπστεροποπ της Duska και ο άκυρος 16χρονος Βερνίκος, που όσο κι αν είναι συγγενής γνωστών επιχειρηματιών, ήταν άκυρος για τη συγκυρία.
Γενικά, όσο περνούν τα χρόνια, φαίνεται πως δεν υπάρχει συνταγή επιτυχίας ή ότι η συνταγή αλλάζει. Υπάρχει μία biased τάση ν’ ακολουθηθεί η εποχή. Κι ενώ το trap ως ρυθμός δεν με ενοχλεί, πιστεύω πως η όλη παρουσίαση του τίποτα της Σάττι είναι πολύ στοχευμένη, πολύ πολιτικοποιημένη και θυμίζει εποχές χούντας. Λίγο έθνικ, λίγο Ακρόπολη και σημαιάκια, λίγο Ομόνοια για να δείξουμε ότι είμαστε και με την πιο φτωχή πλευρά της πόλης ως άλλη Βουγιουκλάκη στις ελληνικές ταινίες, αλλά γενικά μια Αθήνα του αιώνιου τίποτα που γίνεται κάτι, ενώ τα ενοίκια φτάνουν στο θεό. Δεν θεωρώ ότι έχει καμία σχέση με τις περασμένες συμμετοχές, που όλοι λίγο-πολύ τις είχαμε ακούσει.
Και, γενικά, ποτέ στην Ελλάδα δεν έχει τολμήσει η ΕΡΤ να στείλει κάτι που να αντιπροσωπεύει μία άλλη μουσική υποκουλτούρα πέρα από όσα αναφέρθηκαν, με εξαίρεση τον Stereo Mike που κατά κάποιον τρόπο έκανε hip hop. Οι άλλες χώρες το τολμούν εδώ και είκοσι χρόνια, εδώ ακολουθήσαμε το ποπ και το έθνικ στοιχείο και δεν ξεφύγαμε ποτέ από αυτό.
5 Likes
Κομματάρα το ΛΟΚΟ, ίσως θα ήταν καλύτερα να στέλναμε αυτό.
1 Like
Κομματάρα όχι αλλά LOCO > ΖΑΡΙ
Οι συνθέτες και οι στιχουργοί είναι οι ίδιοι πάντως. Αυτό είναι το point.
2 Likes
Εγω παλι αυτον τον εναγκαλισμο της Σαττι με το πιο Λουμπεν/urban στοιχειο και την μιξη με παραδοσιακη μουσικη, που εχει ξεκινησει στον τελευταιο της δισκο, τον βρισκω εξαιρετικα intriguing, και ας μην κινειται σε μουσικα ειδη που ειναι στα συνηθη ακουσματα μου. Το Σπιρτο και Βενζινη το ειχα λιωσει πχ, και το βιντεοκλιπ εινα ενα κεφαλαιο απο μονο του, ισως γι’αυτο να μου αρεσε τοσο πολυ το Ζαρι, παιζει ακριβως στις ιδιες φορμες, απλα παταει στην μιζερια της λογικης “το βιντεοκλιπ για την Eurovision πρεπει να ειναι μια καρτ ποσταλ που να δειχνει ΤΙΣ ΟΜΟΡΦΙΕΣ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ”. Μα τω Θεω, καθε φορα που σκαει η συσκευασια φετας που γυριζει γυρω-γυρω κατω αριστερα με πιανει νευρικο.
Το κομματι οσο παει και μου κολλαει ακομα περισσοτερο, ειναι τρομερο earworm, κρινοντας απο το τι θα κανει ο Φωκας και το ποσο καλη (φωνητικα και χορευτικα-σκηνικα) ειναι η Σαττι σε ζωντανες εμφανισεις, θα θεωρησω πολυ μεγαλη εκπληξη να μην μπει δεκαδα.
3 Likes
1 Like
Ας το κανω και εγω, βρηκα ranker οποτε ειπα να παξω:
- Alcohol is Free
- Λουκας - Watch My Dance
- Die For You
- Ανοιξη
- Marina Satti - Zari
- Amanda Georgiadi Tenfjord - Die Together
- My Number One
- Σωκρατη Εσυ Σουπερσταρ
- Last Dance
- Σακης - Shake It
- Αλκαιος - Ωπα
- Μάθημα Σολφεζ
- Χορεψε
- Ρακιτζης - S.A.G.A.P.O.
- Yanna Terzi - Oniro Mou
- Katerine Duska - Better Love
- Βισση - Everything
- Ελινα Κωνσταντοπουλου - Ποια Προσευχη
- Sakis - This is our Night
- Μαρινελλα - Κρασι, Θαλασσα
- Γαρμπη
- Καλομοιρα
- Στεφανια - Supergirl
- Εμεις Φοραμε Τον χειμωνα ανοιξιατικα
- Μαριζα Κοχ - Παναγια Μου
- Κλεοπατρα - Ολου του Κοσμου η Ελπιδα
- Μαρια Ελενα Κυριακου - One Last Breath
- Σαρμπελ
- Θαλασσα - Μια κρυφη ευαισθησια
- Ελευθερια Ελευθεριου - Aphrodisiac
- Καλοου - Φεγγαρι Καλοκαιρινο
- Τανια Τσανακλιδου - Τσαρλι Τσαπλιν
- Μαντω - Never Let You Go
- Demmy - This is Love
- Bang - Στοπ
- Τακης Μπινιαρης - Μοιαζουμε
- Μπιγαλης - Ντιρι Ντιρι
- Μαριαννα - Το δικο σου Αστερι
- Καλοου - Χωρις Σκοπο
- Victor Vernikos - What They Say
- Rise Up
- Αφροδιτη Φρυδα - Κλοουν
- Βισση - Ωτοστοπ
- Κριστι - Μου Λες
- Argo
3 Likes
εχουμε παει θεση 7 απο 16 fyi…
1 Like