Δίσκαρος (για να βλογήσουμε και τα γένια του threadstarter :p) …Bασικά , δεν μου θύμισε Dredg ιδιαίτερα… Μόνο Alter Bridge σε ελάχιστα μελωδικά σημεία , οπότε και αυτή η σύγκριση είναι ανευ ουσίας … Μusical Chairs ( το χιτάκι του καλοκαιριού:p ) , Α Loophole In Limbo , Rikki Tikki Tavi τα αγαπημένα ως τώρα… Γενικά ο δίσκος , παίζει μεταξύ παράνοιας και τεχνικής και μελωδικών αγαπησιάρικων catchy στιγμών … Θα χε φύγει ήδη για παραγγελία, αν δεν μου έπαιζε πουσ*ιά το importcds 
εχμ, Alter Bridge; Ως προς τι; Όχι, έχω περιέργεια να ακούσω τον συνειρμό. Αν και έχω ακούσει και πραγματικά αστείες αναφορές…
Όπως και να έχει το άλμπουμ είναι μια ομορφιά στο συνολό του και προς το παρόν με σκοτώνουν η βλαχιά του “Amarillo Sleeps On My Pillow” και η παράνοια του Rikki Tikki Tavi" λίγο περισσοτερο.
Επίσης, τις προάλλες ενώ το άκουγα στο ipod μπαίνοντας στην πολυκατοικία πετάχτηκε μια γάτα από μέσα και εκείνη την ώρα ακουγόταν στα αυτιά μου ο στίχος “If curiosity kills cats, we better teach the cat to fight back” από το “A Loophole In Limbo”. 8O
Σε διάσπαρτα σημεία, ο ήχος της κιθάρας και οι μελωδίες…Ρεφραίν του Musical Chairs , όλο το Α Loophole in Limbo , εισαγωγή Short-Haired Tornado , και αρκετά σημειάκια σε Golden Parachutes και Bright Bulbs & Sharp Tools… Δεν ήταν συνειδητή η σύγκριση και ο συσχετισμός, απλά σε άκυρες στιγμές σκεφτόμουν ότι " ωπππ … αυτό εδώ το σημείο θα μπορούσε να ήταν και των AB" … Δεν ξέρω , μπορεί να και τελείως άκυρη σκέψη …
Είναι πολύ καλό αλλά θέλει περισσότερα ακούσματα σε σχέση με το προηγούμενο για να το εκτιμήσεις όπως πρέπει.
χαιρομαι που βρισκει απηχηση ο δισκος, η μπαντα αξιζει να ακουστει απο περισσότερα αυτια
Δωρακια:
Musical Chairs (acoustic), λιγο meh, αλλα η κορωνα, oh lala
Το άκουσα προχθές πρώτη φορά. Δεν μπορώ να ακούσω μετά το 4ο κομμάτι γιατί μετά βάζω τον δίσκο από την αρχή. Μετά το μέτριο dredg μάλλον θα μου κάνει παρέα το υπόλοιπο καλοκαίρι.
Μεγάλος δίσκος! Εδω και μερικές ημέρες τον ακούω ασταμάτητα. Παρήγγειλα και το cd χθές.
Πέρα απο Three, Coheed κτλ, διέκρινε κανείς άλλος στοιχεία απο Jethro Tull ή μόνο εγω; 
poso gamato to Short Haired Tornato???
Επειδή με ψήσατε με τα πολύ καλά σας λόγια, το κατέβασα χθες και το άκουσα αρκετά.
Ξεκινώ από αυτό που δεν μου άρεσε. Ο γκάου-μπίου πάτα κιούτα σύγχρονος αμερικάνικος αλτέρνατιβ ήχος. Καμία σχέση με τους Dredg βασικά που είδα σε κάποια ποστ πιο πριν, οι οποίοι έχουν αρκετά πιο ραφιναρισμένο/εκλεπτυσμένο ήχο.
Κατα τ’αλλα όμως όλα τέλεια και με έκαναν να ξεχάσω τον ήχο τους. Εκπληκτικές συνθέσεις, εκπληκτικές μελωδίες, φοβερά φωνητικά. Ακούγεται νεράκι, πατούσα και ριπιτ αρκετές φορές, όλα όμορφα.
Ότι πρέπει λοιπόν για το καλοκαιράκι.
παρα την γλαφυρη περιγραφη, θελω να μας τιμησεις με περισσοτερες λεπτομεριες, κυριως αν αναφερεσαι στην παραγωγη.
Την ομοιοτητα με dredg ουτε γω την βλεπω, οι dredg ειναι αλλωστε ΦΛΩΡΟΙ.
E μα δεν ήταν γλαφυρή:D?
Εντάξει ο σύγχρονος υπερ-compressed ήχος με τις βαριές τσαμπουκαλεμένες κιθάρες και τα δυνατά μεν -απρόσωπα και ψυχρά- drums είναι, εγώ που είμαι λίιιιγο πιο παλιομοδίτης μπορώ να πω πως δεν πολυχωνεύω την πλαστικούρα του. Βεβαίως θα μου πεις σχεδόν όλες οι κυκλοφορίες έτσι είναι πλέον εδώ και κάποια χρόνια (κυρίως στα μεταλκοραλτερνατιβονιουμεταλς) και δεν θα έχεις και άδικο:p.
Τεσπα, μάλλον μικρή σημασία έχει γιατί ο δίσκος με κέρδισε (με double score μη σου πω:p). Έχει να πέσει λιώσιμο. Να ακούσω και το προηγούμενό τους; Για πες μερικά εισαγωγικά:)
Dredg όντως φλώροι, αλλά τέτοιοι γαμάτοι φλώροι δεν έχουν ξαναβγεί:-P
To προηγουμενο, μαλλον κυριως ακροασεων, μου φαινεται ανωτερο, αλλα δεν εχει σημασια καμια οταν αναφερεσαι σε δισκαρες.
Γενικα παιζει κατι παραξενο με τη μπαντα, εχουν ενα μυστηριο τροπο που προσεγγιζουν τις ηχογραφησεις τους. Όπως και ναχει, καποτε ειχαν βγαλει το inder.funda.stifle, σχεδον μονοι τους. Ωμη παραγωγη, χυμαδιο τελειως (που ισως το αγαπησεις τελικα, αφου εισαι λες παλιομοδιτης). Μετα ομως βαλανε τζιφρες με Serjical Strike (εταιρεια του Tankian) και καποια κομματια που ηταν μεσα στη funda (sic), τα επαναχηγραφησανε μαεστρικα με αρκετες προσθηκες κομματιων και με προσεγμενη, γυαλιστερη παραγωγη, και ετσι ειχαμε το Fables From A Mayfly (2007) που πρεπει να ακουσετε ολοι.
The Wife, The Kids, The White Picket Fence (χιτακι μεγιστο)
Το θεμα τωρα με τον ηχο που λες, νομιζω ειναι φιταγμενος πολυ σωστα ετσι, γιατι καταφερνει και βγαζει μπροστα τη φωναρα του Daroh, η οποια είναι μεγαλη αμαρτια να θαβεται.
εδιτ, αν δεν κανω λαθος υπαρχει και θρεντ για το Mayfly, το ψαχνω
edit, μ αυτο μονο, http://www.rocking.gr/modules/forum/showthread.php?t=4899&highlight=fair+midland
εδιτ ξανα. ΡΕ ειδατε τα ακουστικα, ΒΛΕΠΕΤΕ ΤΙ ΚΑΝΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΛΑΙΜΟ ΤΟΥ;
diladi den yparxoun omoiothtes me ton prwto disko twn Dredg??
Λοιπόν παίδες αυτή η δισκάρα ταρακουνάει για τα καλά τα πολύ ήσυχα νερά του 2011. Για να είμαι ειλικρινής δεν περίμενα τέτοια πρόοδο από τους Fair To Midland. Ευφυέστατη ενορχήστρωση, φανταστική παραγωγή και κομματάρες από την αρχή μέχρι το τέλος. Τα σκήπτρα του αμερικάνικου alternative rock τους ανήκουν δικαιωματικά και λυπάμαι πάρα πολύ για την κατάντια των Dredg.
Πάντως ο Tankian είναι φοβερός scouter, έτσι;
Απιστευτος δισκος. Δε τους ειχα ακουσει μεχρι τωρα και συμφωνω με τον Ιασωνα. Ειναι μια μπαντα που πρεπει να ακουστει πιο πολυ. Πολυ ομορφες μελωδιες σε συνδυασμο με γαματα φωνητικα. Οντως οτι πρεπει για την εποχη.
ναι το προσεξα κι εγω. Ειναι στα σημεια που η φωνη του τρεμει λιγο. Σα να σπρωχνει την τραχεια του ειναι. Κολπακια
ΡΕ
Ερχονται Ευρωπη πρωτη φορα τα τελευταια 4 χρονια. Και παιζουν γαμημενο support στους Evansecence και τους Pretty Reckless. Τριτο ονομα. Αν ειναι δυνατον. 30 λιρες.
ΑΝΤΕ ΣΤΑ ΓΑΜΙΔΙΑ ΝΑ ΠΟΥΜΕ.
Αμερικη παιζουν με dredg (lol, για τη κουβεντα), με Maylene and the sons of disaster ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ…
RRRRRRRRRRRRRRRRAAAAAAAAAAAAGE, δε δινω τριαντα λιρες για 5 τραγουδια. ΓΑΜΩ. ΝΕΥΡΑ. ΜΟΝΟ ΝΕΥΡΑ
Πώ είμαι μεγάλος τρόμπας που δεν το είχα ακούσει καλά μέχρι τώρα. Τις τελευταίες μέρες είναι συνεχώς στο repeat, φοβερές συνθέσεις, η φωνάρα απλά απίστευτη… Δεν έχω λόγια. Χαλαρά στα 5 καλύτερα της χρονιάς μέχρι στιγμής για μένα.
Μόνο παράπονο η παραγωγή που είναι κομματάκι brickwalled, αλλά και πάλι αμα ακούω τις μπασογραμμές αυτές θέλω να πιάσω το γατί μου και να το δαγκώσω. Τρέλα.
Κι εγώ μια απ’ τα ίδια, τόσο καιρό το 'χα βάλει στην άκρη αλλά αυτή την εβδομάδα αποφάσισα ότι ήρθε η ώρα του και εδώ και τρεις μέρες έχει παίξει αρκετές φορές.
Λοιπόν, έγινε αυτό που περίμενα. Ανέβηκαν επίπεδο.
Το ντεμπούτο γαμούσε, το λέγαμε από τότε, αλλά είχε πέρα από εκπληκτικά στοιχεία και στοιχεία που το κρατούσαν λίγο πίσω. Δε μιλάω για άνισο δίσκο, απλά για στοιχεία στη μουσική προσωπικότητα της μπάντας.
ΕΝΗΓΟΥΕΗ, ARROWS AND ANCHORS αρρώστια. Πάμε για πολύ ψηλά. Και το μπονους τρακ ε.
Αγόρασα το cd σήμερα. Digipack έκδοση με bonus track 
Πλέον δεν αγοράζω και τόσο συχνά cds, αλλά αυτή την εξαιρετική δουλειά την ήθελα στη συλλογή μου.