Πηγαίνοντας ,πρίν ένα χρόνο, να τσιμπήσω σιντιά των agnostic front και your demise, το παιδί του μαγαζιού με’πρηξε για το πόσο καλοί είναι οι falkenbach (“γαμάτοι ρε κρίμα να σου ξεφύγουν” ,“φτιάχνουν διάθεση” και τέτοια) ομολογώντας πως ναι, είναι φανμποης τους. Οκ εγώ τον έγραψα στα @@ διαλέγοντας χ/κ δίσκους.
Κάποια μέρα καιρό μετά, πέρασα από το ίδιο μαγαζί. Πάλι έψαχνα για h.c. cd’s. Αλλά το βλέμμα μου έπεσε στους Falkenbach ,θυμήθηκα τη μορφάρα (έφυγε από το μαγαζί :?)και είπα: “δε πα να γ**** θα τσιμπήσω ένα τους, κι ας άκουσα μερικά στο γιουτουμπ”. Η αλήθεια είναι πως δεν ξετρελάθηκα, αλλά κομμάτια τους όντως με “φτιάχνουν”. Και τώρα που βρέχει, τους έβαλα.
Είπα να ανοίξω θρεντ εδώ γι αυτούς, διότι δεν γνωρίζω τι πέραση έχουν τούτοι εδώ στο ελλαδιστάν μας και στο αντίστοιχο θρεντ για folk μουσική δεν έβγαλα σίγουρα συμπεράσματα…
Το Heralding εχω και γουσταρω πολυ.
[U]Λογικόν συμπέρασμα πρώτον[/U]:
-Οι Folk/pagan/kati metallers έφυγαν από το ροκιν’
[U]Λογικόν συμπέρασμα δεύτερον[/U]:
-Οι grindcorάδες ,οι crustάδες ,οι power-άδες, οι prog-άδες,οι black-άδες, οι death-άδες,οι bluesάδες ,οι ροκ-ο-τέτοιοι άλωσαν (αλα Σουλεϊμαν) το ροκιν’ και το εκαθάρρισαν από βίκινγκ και λοιπά εξωβάρβαρα μιάσματα…
[I][COLOR=“DimGray”]Καλά μου να πάθω, που ανοίγω θρεντ στα κουτουρού…[/COLOR][/I]:p:lol:#-o
Εχουμε μιλησει μωρε για Falkenbach κατα καιρους.Και εγω και καποιοι αλλοι.
Αν κανεις ενα search θα βρεις τα posts μας.Δεν εχω να προσθεσω κατι γενικα.
Ωραια μπαντα,τουλαχιστον στους δισκους που εχω ακουσει εγω.
Τολμώ να θεωρήσω ένα δίσκο που είναι One-mans project άξιο για να θεωρηθεί Μνημείο της μουσικής μας. Ο λόγος για τους Falkenbach, μια μπάντα που υπηρετεί το Viking/Black/Folk Metal από το 1989 και όμως δεν έχει ακουστεί τόσο δυνατά ούτε το όνομα τους έγινε τόσο γνωστό όσο μεταγενέστερες μπάντες. Μεγάλη λατρεία και επιρροή των Falkenbach είναι οι (επικοί) Bathory και δεν διστάζουν να το τιμούν με κάθε ευκαιρία. Οι Falkenbach (Το Ρυάκι των Γερακιών από την Γερμανία) είναι ο Vratyas Vakyas και είναι υπεύθυνος για τα πάντα στους πρώτους δυο δίσκους τους ενώ χρειάστηκε την βοήθεια guest μουσικών στις επόμενες τέσσερις κυκλοφορίες τους. Και οι έξι είναι εγγύηση ποιοτικής μουσικής, με σεβασμό στις ρίζες τους είδους και χωρίς να ξεχειλώνουν κάποιο από τα χαρακτηριστικά του ήχου τους.
Το ???Magni Blandinn Ok Megintiri??? είναι η δεύτερη υπερπροσπάθεια αυτού του χαρισματικού ανθρώπου και μουσικού. Η εσωτερική του αναζήτηση τον υποχρεώνει να αποπειράται για το καλύτερο ακόμα και αν δεν τα προλαβαίνει όλα ή δεν τα έχει τελειοποιήσει όλα. Αυτό μεταφράζεται σε drum machine (εκτός και αν πέφτω τόσο έξω και τα παίζει ο ίδιος). Δεν είναι κακό αλλά χάνει σε φυσικότητα και ένας δίσκος που διαπνέεται από τόλμη, τιμή και το υδάτινο στοιχείο, δεν έχει ανάγκη από μηχανήματα. Στο δίσκο ακούμε καθαρά αλλά και παραμορφωμένα φωνητικά. Δικαίως τα ακραία ακούγονται καλύτερα, όχι γιατί δεν έχει καλή φωνή ο Vratyas, απλά τα ??γδαρμένα?? ακούγονται πιο οργισμένα, πιο αληθινά. Σαν φουσκωμένα στήθη που εκπνέουν όλο το μίσος που έχουν παγιδεύσει μέσα τους. Φαντάζομαι ότι είναι ευκόλως νοούμενο ότι στιχουργικά κυμαίνονται γύρω από την Βίκινγκ μυθολογία. Μεσαίες ταχύτητες, επαναλαμβανόμενα επικά ριφς, σάμπλερς από διάφορα άλλα όργανα μέσω συνθς και ότι άλλο χρειαστεί για να διατηρήσει το Bathorικό του ανάστημα.
Οι συνθέσεις είμαι μεγάλες σε διάρκεια και χτίζονται πάνω σε ένα κεντρικό ριφ. Καλλιεργούν πάνω στην πολεμική ατμόσφαιρα που δημιουργούν και συνάπτουν μάχη με αλλεπάλληλες παλμικές δονήσεις περηφάνιας. Ένα βρυχόμενο ζώο που οι διανοητικές του ικανότητες του επιτρέπουν να δημιουργεί μουσική. Κάποια διακριτικά παραδοσιακά (folk) περάσματα περνούν διακριτικά από την ακοή μας και συμμαχούν με τους πιο σκληρούς ήχους. Μια 40λεπτη ακρόαση του βηματισμού ενός αρματωμένου αλόγου και τον ιππέα να εμψυχώνει τους υπόλοιπους όμοιους του. Ο άνεμος που δέρνει τους ιστούς από τα πολεμικά πλοιάρια του εξωφύλλου. Η εισαγωγή του ??Walhall?, ο απόλυτος φόρος τιμής στον ψηλέα Quorthron. Δύναμη και δόξα αναμιγμένες με ηλεκτρισμό και νότες. Το πανό με τους πηχυαίους ρούνους ανεμίζει ακόμα και σε ορχηστρική σύνθεση μιας και δεν έχει ανάγκη ανάλογους στίχους. Γευθείτε το πραγματικό VIKING METAL.
