ένα μικρο τρέιλερ της χθεσινής νύχτας
Τι ώρα ξεκινάνε τα όργανα;
Εφτασε η μεγαλη μερα, ανυπομονω που ανυπομονω, σκεφτομαι και το περσινο εκπληκτικο live-εμπειρια ζωης και δεν περνανε οι ωρες… Παμε για μεγαλες ανατριχιλες παλι σημερα…
crimson_Idol το setlist καλο? Αποδοση? Αν και ξερω την απαντηση…
Πφ, δεν θα προλάβω τους Headless. (ευτυχώς που δεν είναι Έλληνες και δεν θα βγουν να με κράξουν οι φίλοι τους την επόμενη ημέρα :Ρ)
Αν κρίνω απ τα ποστ του crimson στο φβ, γάμησαν κλασικά. 
Αντίο ζωή…
Αντε γεια…
…[B]ναι τέρμα η ζωή…ναααιιιι[/B]
:drunk: 
…βραδιά όνειρο
:):!:
FATES " δεν υπάρχει άλλη μπάντα στο σύμπαν" WARNING.
Fates τι να λέμε . Ray Alder συγκινητικός. Πρόλαβα 3 κομμάτια από SixforNine. Γαμάνε ή ήταν η ιδέα μου ???
Τους έχω δει τα 2007, 2010, 2013 και χθες. Είχα την εντύπωση ότι η καλύτερη τους εμφάνιση ήταν το 2013 αλλά χθες ήταν ακόμα καλύτεροι. Αγαπάμε Ray και τον συγχωρούμε που μπέρδεψε τους στίχους του Nothing left to say στο δεύτερο encore (το οποίο δεν πρέπει να ήταν προγραμματισμένο!) Επίσης Wish ρε παιδιά, δεν περίμενα με τίποτα να το ακούσω.
Γενικά είχε αρκετό κόσμο, χωρίς όμως να είμαστε σαρδέλες, επαρκή κλιματισμό και ο ήχος ήταν ΟΚ, εκτός από το πρώτο κομμάτι που προσπαθούσα να καταλάβω ποιο ήταν. Και τα support καλά ήταν, οι Headless μ’ άρεσαν περισσότερο.
Πολύ καλοί οι Fates, γουστάραμε κάργα με το δεύτερο encore, αλλά να πω ότι ο ήχος ήταν ένας αχταρμάς, μια ομοιόμορφη σούπα με τέρμα ένταση όπου δεν έβγαζες τι παιζόταν. Δεν φτάνει δλδ να ακούς τον τραγουδιστή για να λες ότι ο ήχος είναι ok. Είναι και η μουσική από πίσω.
Κατά τ’ άλλα, μόνο ύμνους ακούσαμε και η μπάντα είχε πολλή όρεξη, αφού είναι γνωστό πως γουστάρει να παίζει εδώ.
Ίσως φταίει ότι φορούσα ωτοασπίδες κατά την διάρκεια της συναυλίας, οι οποίες καθαρίζουν αρκετά τον ήχο. Άκουσα το Nothing Left to Say χωρίς αυτές και η διαφορά ήταν εμφανής. Δυστυχώς σε άλλες συναυλίες των Fates έχω ακούσει χειρότερο ήχο.
Βασικά, οι ωτοασπίδες σίγουρα βοηθούν πολύ να καθαρίζει ο ήχος σε τέτοιες περιπτώσεις. Έχω σκεφτεί πολλές φορές να πάρω (αυτές τις ειδικές με το φίλτρο, που είναι για συναυλίες), αλλά όλο το αναβάλλω. Χθες π.χ. έπρεπε να κλείσεις τα αυτιά σου για να ακούσεις καθαρά αυτά που παιζόντουσαν. Αλλά και πάλι, δεν είναι δουλειά αυτή. Ακριβώς το προηγούμενο Σάββατο ήμουν στον ίδιο ακριβώς χώρο και είχε απίστευτη ηχάρα. Όχι άλλο κάρβουνο. Και, πες, τους Fates Warning τους έχουμε δει και τόσες φορές. Όταν ήρθαν οι Psychotic Waltz και ήταν απωθημένο τεράστιο και δεν ακούσαμε χριστό;
Τέσπα, ίσως να μεγάλωσα και γκρινιάζω, αλλά δεν μπορώ αυτήν την κατάσταση.
καλά κάνετε και γκρινιάζετε. δεν γίνεται μια εμπειρία να χαλάει απο τον ήχο.
ρει, λαρισα. τραβηγμένη από τον milaber22(αγάπες και λουλούδια)
Αυτο ακομα το κλαιω (θεσσαλονικη ημουν και ηταν και κει πολυ μετρια τα πραγματα)
Επισης για να ειμαι ον τοπικ και το 10 στη θεσσαλονικη οι fates ειχαν οκ ηχο οχι κατι σπουδαιο. Πλεον παντου πηγαινω με ωτοασπιδες (κανονικες κομμενες στη μεση ομως). πρεπει να παρω τις πιο ειδικες μου φαινεται γιατι ειναι μεγαλη πικρα να χαλαει το λαιβ απο κακο ηχο. και γινεται αρκετα συχνα αυτο…
Προσκυνημα χθες,γρηγορα να ξαναρθουν
Οτι θα περασω τελεια παλι χτες το περιμενα, αλλα δεν ηξερα κατα ποσο θα μπορουσε η χθεσινη εμφανιση να κοντραρει το περσινο [B][SIZE=3]ΕΠΟΣ[/SIZE][/B]. Και ομως… Για δευτερη σερι χρονια αυτη η μπαντα που ονομαζεται Fates Warning μας απεδειξε γιατι τα live τους αποτελουν μια εξωπραγματικη εμπειρια για οσους εχουμε μυηθει στον μαγικο κοσμο τους… :bow2: Δεος και προσκυνημα.
Απο τα support προλαβα μονο τους SixForNine του Fotis Benardo και μπορω να πω οτι μου φανηκαν αρκετα καλοι. Ειχα ακουσει μονο ενα δυο κομματια πριν αλλα παρα τον οχι και τοσο καλο ηχο χτες ηταν πολυ θετικη η αποδοση τους.
Και παμε στους Fates. Αυτη η μπαντα εχει κατι τοσο ιδιαιτερο, τοσο ξεχωριστο στον ηχο της και γενικα στο ολο concept της που αν τα μελη ειναι σε καλη μερα απο πλευρας αποδοσης και εχουν ορεξη, τοτε δεν υπαρχει περιπτωση να μην σε κανουν να περασεις μια απο τις καλυτερες βραδιες της ζωης σου. Ο ηχος δεν ηταν τοσο καλος στην αρχη και ακουγαμε περισσοτερο απ’ οτι επρεπε μπασο και τυμπανα, αλλα στην πορεια βελτιωθηκε. Τουλαχιστον εκει που ημουν εγω μπροστα και αριστερα οπως κοιτας την σκηνη απο ενα σημειο και μετα ακουγα μια χαρα. Μου αρεσε που χτες δεν ημασταν σαν σαρδελες και ειχες τον χωρο σου να εισαι ανετος, αν και ειχε κοσμο, σαφως λιγοτερο ομως σε σχεση με περυσι στο Fuzz. Το μεγαλυτερο μερος του κοινο ηταν ιδιαιτερα εκδηλωτικο και πως να μην ειναι οταν εχεις μπροστα σου μια μπαντα που καθε μελος της ξεχωριστα και ολοι μαζι καταθετουν και την ψυχη τους στο σανιδι? Γιγαντας ο Hercules look-alike Bobby Jarzombek στα τυμπανα εχει καταφερει να με κανει να μην μου λειπει ο Mark Zonder και αυτο απο μονο του λεει πολλα. Ο session κιθαριστας Michael Abdow που αντικαθιστα στα live τον Aresti αλανθαστος στα καθηκοντα του και φοβερα συνεσταλμενος. Ο Joey Vera αποτελει μεγαλη μου συμπαθεια και ηταν παλι εκπληκτικος και με το παιξιμο του και με την ορεξη και το κεφι που βγαζει στην σκηνη. Μεγαλη μορφη. Ο αρχηγος Jim Matheos που τον ειχα ακριβως μπροστα μου ηταν οπως παντα σοβαρος και αψεγαδιαστος παιχτικα, με πολυ ορεξη, χαμογελαγε οπως και περυσι σε πολλες στιγμες και τραγουδαγε πολλους στιχους με κλειστα ματια. Παθος λεγεται κυριοι αυτο και αγαπη για αυτο που κανει τοσα χρονια. Και παμε στον συγκινητικο για ακομα μια φορα χτες Ray Alder. Ο ανθρωπος αποτελει χωρις αμφιβολια εναν απο τους καλυτερους frontmen-ερμηνευτες αυτης της μουσικης. Σε καθε μα καθε τραγουδι, σε καθε μα καθε στιχο εδινε τα παντα, νοηματοδοτουσε καθε λεξη και η επικοινωνια του με το κοινο δημιουργουσε υπεροχες στιγμες. Εμφανως συγκινημενος στο δευτερο encore ηταν ετοιμος να δακρυσει… Υποκλινομαι ταπεινα σε ολους τους. 
:respect:
Το setlist ηταν εξαιρετικο με τα Pale Fire, Part Of The Machine, Simple Human, Quietus, Wish, We Only Say Goodbye και A Pleasant Shade Of Gray, Part IX να ειναι οι διαφορες σε σχεση με το selist του 2013 και μαλιστα το A Pleasant Shade Of Gray, Part IX ηταν δωρο για εμας καθως δεν ειχε παιχτει ποτε σε ολο το tour ουτε φετος, ουτε περυσι. Και σαν να μην εφταναν ολοι οι υμνοι και η φανταστικη αποδοση μας εκαναν και 2ο δωρο με 2ο encore που δεν ηταν στo προγραμμα επειδη ο κοσμος τους αποθεωνε και ζητουσε και αλλο, παιζοντας το Nothing Left To Say. Ταιριαστο κομματι γιατι πραγματικα δεν μενει τιποτα να πεις,οσοι ηταν εκει χτες και το ενιωσαν ξερουν και θα ανατρεχουν σε αυτη την αναμνηση οποτε το εχουν αναγκη.
Cheers στους stef, martian, Moonchild92 και Panos_Stargazer που γνωρισα επισημα χτες.
Υ.Γ. Ζηταω πολλα που θελω να δω παλι Fates Warning του χρονου?
'Ντάααααξει μωρέ καλά ήταν. Εκείνο το εντεχνούλι με την ακουστική κιθάρα ειδικά. 
Χαιρετισμοί και από 'μένα angus!!! Ευχαριστώ και για τις φωτογραφίες.
Tι “νταααξει μωρε καλα ηταν”, πανουλη; λαιβαρα ητανε. Οταν μου λεγανε οτι οι φεητς βγαζουν συναισθημα και ακου πώς τραγουδαει ο ρέι, ελεγα απο μεσα μου, τι σαχλαμαρες λενε; Ουτε η φωνη του δε μου αρεσε καλα καλα. Αλλα χτες με καθηλωσε. Δεν τραγουδαει, δεν ερμηνευει, την ψυχη του βγαζει ο ανθρωπος σε καθε στιχο, με καθε κινηση που κανει. Με μαγεψε με τα χερια και την κινηση του σωματος επι σκηνης. Καποια στιγμη εσβησαν ολα απο τριγυρω και υπηρχε μονο αυτος κι εγω και τα χερια του που μου μιλουσαν κι ας μην καταλαβαινα καθε στιχο σαν τους αλλους γυρω μου που τους ξερανε απεξω και τους τραγουδουσαν μαζι του. Εχω περασει την ηλικια που εχει κανείς ειδωλα, αλλα ο Ray ειναι το κατι αλλο. Μου ειναι πλεον απολυτως κατανοητο γτ εχουν τοσους φανατικους στην Ελλαδα, τοση αγαπη. It is a passion AND an obsession τελικα οι fates.
Και πού ειστε, παλικαρια, την αλλη φορα παψτε να φωναζετε We want more, We want more. Φωναξτε καλυτερα:
?Fates, we love you, Greece is your home now, move to Greece,
and if not, play here again tomorrow night and every night
till our souls find peace.?
Α ναι. Ο ηχος πολυ δυνατος και ακαταλαβιστικος ωρες ωρες (τα ειπατε και παραπανω) κι επισης καποια σχεδια στα μπλουζακια ελαφρως χάλια (το μπουστο της Αφροδιτης της Μηλου μηπως εκανε για τουριστες στην Πλακα περισσοτερο; οι sixfornine ειχαν πολυ καλυτερα σχεδια στις δικες τους μπλουζες)
Kαταληγοντας κι αφηνοντας τις γκρινιες στην ακρη, μονο αγαπη για τους fates.
Ψάχνω να βρω τα λόγια, αλλά δεν μπορώ να τα βάλω σε μια σειρά…
Ξεκινάω λέγοντας ότι εγώ ήμουν αυτός, που εκεί στο 2010-2011 έλεγα ότι (και με όλα αυτά τα Arch-Matheos, Redemption, πολυετής αποχή από νέο δίσκο, η κούραση του Ray της καρδιάς μας, κλπ) ότι το μαγαζί πήγαινε για κλείσιμο και καλύτερα θα ήταν να τελείωνε το στόρυ… ΕΥΤΥΧΩΣ ΕΙΜΑΙ ΜΑΛΑΚΑΣ !!!
Και μετά την πρώτη διάψευση πέρσι (που, επιμένω, ότι ήταν η καλύτερη συναυλία τους μετά από αυτή που έδωσαν πριν το Disconnected (98,99,00;) και δεν έχω δει την πρώτη με τους Sanctuary) έρχεται το φετινό και τελειώνει ο κόσμος…
Ξεκινώντας με τα αρνητικά θα πω δύο πράγματα. Δεν είχε καλό ήχο (ειδικά στο one thousand fires δεν καταλαβαίναμε Χριστό, και μετά οι κιθάρες υπήρχαν στιγμές που νόμιζες ότι δεν υπήρχαν πουθενά, κλασικές περιπτώσεις, αλλά εγώ λέω ότι πρέπει να ψάχνονται τα συγκροτήματα με αυτό…). Δεν είχε πολύ κόσμο (ο εξώστης κλειστός, και μέχρι σχεδόν μπροστά που βρισκόμαστε ήμασταν αρκετά άνετα και ίσως να ήταν και καλύτερα τελικά)
Τα αμιγώς μουσικά έχουν λίγη σημασία τελικά. Ο angus7pl τα είπε όλα μια χαρά. Χταπόδι ο Βobby (τι κτήνος είναι τούτος ωρέ…) σεμνός, ταπεινός και άψογος ο Abdow, σταθερά παλαβός ο Μοϊκανός.
Ας πω και για την ψυχή των Fates. Είναι εδώ…παίζει την κιθάρα του, χαμογελάει πλέον συχνότερα, τραγουδάει τους στίχους, με κάνει πάντα να ριγώ στη σκέψη ότι έγραψε για μένα (όπως και για τον καθένα εκεί μέσα χωριστά) τόσους στίχους, έχει πει για μένα (όπως και για τον καθένα εκεί μέσα χωριστά) τόσα τραγούδια, που με κάνουν να συγκινούμαι, να χτυπιέμαι, να τραγουδάω…
Κι αν η ψυχή τα φτιάχνει τόσο ωραία, όλα αυτά θα ήταν απόλυτα ημιτελή, αν δεν είχε τη φωνή της. Να τα πει, να τα κάνει χρώμα, ανάσα, πόνο, συναίσθημα. Να τα τραγουδάει με κάθε ικμάδα των δυνάμεών του. Και όταν δεν του έβγαινε η φωνή, τα έλεγε με τα χέρια του με τα μάτια του. Και όταν ξέχασε τους στίχους (δεν είναι η πρώτη φορά στο NLTS, του έχει ξανασυμβεί και το έχουν στο σετλίστ τους…), τους λέγαμε εμείς… Ο RAY ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ…
Ένα μεγάλο ευχαριστώ για αυτό που έζησα εχθές. Κατάθεση ψυχής. Απλό, μεγαλειώδες, συγλονιστικό, ανθρώπινο, τέλειο…
Υγ1. Καλύτερες στιγμές της βραδιάς: We only say goodbye, Part IX. Στα αυτιά μου ακούστηκαν υπερβολικά τέλεια…
Υγ2. Και κάτι τελευταιότατο. Λέτε που λέτε το Nothing left to say. Μια στροφούλα είναι στο τέλος που τραγουδιέται και a capella… Πείτε τη, τη γαμημένη, να κλείσω τα μάτια μου γαληνεμένος…
Μπα, εγώ λέω να απαγγείλουμε καλύτερα ολόκληρο τον “Άμλετ” και μάλιστα με τον τρόπο που μιλούσαν τον 16ο αιώνα…