το green desert είναι λίγο περιέργο χρονολογικά! ενώ τα κομμάτια γραφτήκαν το 73, δεν κυκλοφόρησε μέχρι το 86. Και είναι το άλμπουμ που προτιμώ από την πρώτη περιόδο, καθώς δεν είναι τόσο χαοτικό και απόκοσμο όσο πχ το Alpha Centauri. Κομματάρες όπως το Astral Voyager, έδειξαν το δρόμο για την δεύτερη περιόδο τους (πχ Rubicon part II), όπου είναι και αυτή που ψήφισα. Δεν έχω ακούσει όλες τις δουλείες τους βέβαια, ειδικά στα 80’ς και δώθε έχω χάσει πολλά επεισόδια, αλλά νομίζω ότι την γενική εικόνα την έχω.
Χμ, εκπληκτικοί και προφανώς προτεινόμενοι δίσκοι το “Phaedra” και το “Rubycon”, επομένως η δεύτερη περίοδος των Tangerine Dream μάλλον η καλύτερή τους. Αλλά έτσι κιαλλιώς έχουν τόσα πολλά και ειδικά η πινκ φάση τους με δίσκους σαν το “Alpha Centauri” παίζει δυνατά.
ειδικά στα 80’ς και δώθε έχω χάσει πολλά επεισόδια
Α, και από τα πρόσφατα το concept πάνω στον Δάντη είναι αξιόλογο επίσης. Χαρακτηριστικός ήχος TD και χορωδίες και θεατρικότητες κτλ κτλ.
Τι σου είναι το who’s online. Είδα οτι ένας φορουμίτης κοιτούσε το θρεντ, το οποίο ποτέ δεν είχα πάρει χαμπάρι ως τώρα… ε, το ξεθάβω λοιπόν!
Κρίμα που τόσος κόσμος δεν γνωρίζει τους Tangerine Dream. Ειδικά οι φίλοι του παλιού Floyd ήχου, της παλιάς ηλεκτρονικής μουσικής και των space/φεύγα καταστάσεων γενικώς θα τους λάτρευαν.
Επέλεξα (και γω) τα virgin years, ήταν η εποχή που μας έδωσαν αριστουργήματα όπως το Rubycon και Phaedra, κυρίως όμως για μένα τη ΛΑΙΒΑΡΑ [B]Ricochet[/B], έναν δίσκο για τον οποίο πραγματικά δεν έχω λόγια.
Και γενικά, όλα τα παλιά τους. Atem, Zeit (χααααασιμο, ένα άλμπουμ αργό και βασανιστικό όπως ο χρόνος, που όμως τελειωνει και λες “αυτό ήταν μόνο??”), Alpha Centauri, Green Desert…
Τα White Eagle και Thief είναι ωραία επίσης δισκάκια απο τα επόμενα χρόνια, ωστόσο την μετέπειτα πορεία τους δεν την έχω παρακολουθήσει. Κάποια στιγμή θα το κάνω πάντως. Υποθέτω μπαίνουν περισσότερα new age στοιχεία σε κάποια φάση, ή κάνω λάθος?