Δεν διαφωνώ. Θεωρώ πως ο Γιάννης έχει μεγαλύτερο status στον πλανήτη γενικότερα (όντας στους 3-5 καλύτερους παίχτες στον κόσμο αυτή τη στιγμή) απ ότι είχε ο Γκάλης τότε.
Εχει, ναι. Πρωταθλημα στο NBA πηρε, και μαλιστα με τους Bucks. Ο Γιαννης εχει φυγει απο τα ορια της Ελλαδας εδω και παρα πολλα χρονια, προσφερει στη χωρα πολυ περισσοτερο απ’ ο,τι στο μπασκετ της χωρας. Ο Γκαλης προσφερε στο μπασκετ της χωρας, αυτη ειναι η διαφορα.
Καλά τα λες αυτό θέλω να διαχωρίσω. Αν δεν ήταν ο Γκάλης (και ο Γιαννάκης αξίζει μια αναφορά) ίσως το μπάσκετ να μας ήταν όσο άγνωστο μας είναι τώρα το Μπέιζμπολ
Ας αποφεύγουμε τις υπερβολές όμως. Το μπάσκετ ήδη πριν την εποχή Γκάλη ήταν από τα δημοφιλή αθλήματα στην Ελλάδα, είχαμε επιτυχίες τόσο σε διεθνές επίπεδο (χάλκινο σε Ευρωμπάσκετ) όσο και σε πανευρωπαϊκό διασυλλογικό (το Κυπελλούχων της ΑΕΚ), σε καμία περίπτωση δεν ήταν “σαν το μπέιζμπολ”.
Οντως αστοχες συγκρισεις, ο Γιαννης εχει καταφερει πολυ περισσοτερα απο ολους αυτους, απλα ειναι μαυρος, οποτε δε θα τον δει ποτε οπως βλεπει τον Γιαννακη ή τον Γκαλη ο μεσος Ελληνας οπαδος.
Σε επίπεδο εθνικής ομάδας έγραψα
Ε, καλά, σε διοργάνωση με 7 ομάδες, 40 χρόνια πριν το '87. Δεν το λες και σημείο αναφοράς.
Δεν ειδα πολλα απο τα φιλικα, αλλα το ματς με την Ιταλια ηταν απογοητευση παντως - μηδενικη αμυνα και καθολου δημιουργικοτητα περα απο κατι ατομικες προσπαθειες.
Πιστευω οτι αν ριξουν το αγχος τους και βγαλουν τις απουσιες απο το μυαλο τους, θα πανε καλυτερα αποσο περιμενουμε.
Βλέποντας το ρανκινγ έχω να πω πως όπως όταν παίζει ο Γιάννης μας υπερτιμούν , τώρα που δεν παίζει μας υποτίμουν, είμαστε πολύ καλύτεροι απ όσο νομίζουν.
Μπα δεν θα το λεγα…
Εντάξει, όντως έτσι όπως το έγραψα ήταν παραπλανητικό, σαν να είχε εκείνο το μετάλλιο ίδια αξία με τα υπόλοιπα που έχουμε κατακτήσει. Σύμφωνοι, τουρνουά της πλάκας ήταν, με Αίγυπτο πρωταθλήτρια και τις μόνες σοβαρές ευρωπαϊκές ομάδες εκείνης της πρώιμης περιόδου (ΕΣΣΔ και Τσεχοσλοβακία) απούσες, και πάλι όμως ήταν μια ελληνική συμμετοχή το μακρινό ‘49 με αξιοπρεπέστατη παρουσία και τερματισμό πάνω από την Τουρκία (αν για τις υπόλοιπες δεν έχει και μεγάλη σημασία). Και στο κάτω κάτω το πόιντ δεν είχε να κάνει με κάποιο “σημείο αναφοράς”, αλλά ακριβώς με το ότι το ελληνικό μπάσκετ στην προ-Γκάλη εποχή ήταν μεν σε πρωτόλειο στάδιο αλλά όχι ανύπαρκτο. Η μεγαλύτερη απόδειξη γι’ αυτό, επαναλαμβάνω, ήταν το ευρωπαϊκό τρόπαιο της ΑΕΚ το '68.
Ούτε κι εγώ συμμερίζομαι την απαισιοδοξία που επικρατεί, ΟΚ προφανώς η έλλειψη του Γιάννη είναι τεράστια και του Σλούκα επίσης σημαντική γιατί στερεί τόσο τα p’n’r όσο και κάποια pull up που δεν έχουν οι υπόλοιποι γκαρντ. Σουτ δεν έχουμε, αλλά πότε είχαμε τελικά;
Το στοίχημα θεωρώ είναι στο πώς θα ανταποκριθούν εν τέλει οι Λούντζης, Λάρι και Ρογκαβόπουλος και εννοώ προφανώς πόσο έυστοχοι θα είναι. Στο “3” υπάρχουν δύο βασικοί των Ολυμπιακού και ΠΑΟ, στο “4” ο Μήτογλου φαίνεται σε καλή φυσική κατάσταση οπότε με Θανάση καλύπτεται. Μικρό πρόβλημα και στο “5” η απουσία Κώστα αν και δεν έχει κάνει την πρόοδο που περιμέναμε (και μάλλον θα έχει περιορισμένη συμμετοχή και του χρόνου, θα δείξει).
Το πρόγραμμα είναι ευνοϊκό από την άποψη ότι ξεκινάμε με Ιορδανία και μετά έχουμε ένα ματς δίχως άγχος με ΗΠΑ. Και μετά 1+2 ματς στην κόψη του ξυραφιού με Νέα Ζηλανδία και (αν όλα πάνε καλά) Μαυροβούνιο και Λιθουανία. Οπότε λέω ότι είναι δύσκολο αλλά όχι κάτι ακατόρθωτο. Θυμίζω ότι και το '11 πήγαμε με ένα κάρο ελλείψεις και τελικά μέχρι και το 30κάτι του προημιτελικού με τη Γαλλία του Πάρκερ ήμασταν μέσα στο ματς.
Το αιωνιο προβλημα μας!
Καλή επιτυχία στην Εθνική να ευχηθούμε, χωρίς… thrilla in Manilla, ει δυνατόν! (τι πήγα και θυμήθηκα τώρα!)
Τώρα που τελείωσαν τα φιλικά και ξέρουμε 12αδα θέλω να κάνω μια ανάλυση της εθνικής.
ΚΑΛΑ
-Κατά διαστήματα παίζουμε εξαιρετική άμυνα και παίρνουμε εύκολους πόντους στον αιφνιδιασμό. Το κάναμε μέχρι και με την USA κυρίως με Λούντζη και Καλαιτζάκη (που κόπηκε)
-Πολύ καλή κυκλοφορία στην περιφέρεια με αρκετά ελεύθερα σουτ.
-Απρόσμενα έτοιμος ο Μήτογλου σε ατομικό επίπεδο ο οποίος θα βγει μπροστά μαζί με Παπ, Γουόκαπ και Ρόγκα. Αυτοί θεωρώ θα είναι οι βασικοί πυλώνες και οι άλλοι ότι μπορούν να προσθέτουν σε κάθε ματς
-Υπάρχει ένα κλήμα ωραίο με παίχτες που τα δίνουν όλα. Αξιοσέβαστο αν σκεφτείς κόντρες Ιτούδη με ΠΑΟ, Ελληνοποίηση Γουόκαπ και τις δηλώσεις του βλάκα του Αγραβάνη
ΚΑΚΑ
-ΟΚ παίζουμε αμυνάρα ανα διαστήματα αλλά είναι αφύσικό να γίνεται όλο το 40λεπτο. Όταν λοιπόν δεν είμαστε σκυλιά του πολέμου τρώμε εύκολα καλάθια. Μερικές φορές αν σπάσουν την παγίδα δεν υπάρχει plan b και η άμυνα είναι ανοργάνωτη.
-ΣΟΥΤΕΡΡΡΡΡΡΡ. Τόσα ελεύθερα τρίποντα βρίσκουμε και όμως τα σπάμε συνεχώς. Δεν γίνεται εν έτι 2023 να μην έχουμε σταθερούς σουτέρ. Ούτε εναν παίχτη που να γίνει απρόβλεπτος πέραν ίσως του Ρόγκα. Και ο Ντόρσευ δεν λύνει το θέμα στο σύγχρονο μπάσκετ θες 3-4 “Ντόρσευ” κατ εμέ τουλάχιστον πάντα από άποψη σκοραρίσματος.
-Τρύπα στο καλάθι. Πέραν Παπαγιάννη δεν υπάρχει καθαρό Σέντερ και ο Γιώργος δεν είναι και ο καλύτερος αμυντικός. Οκ θα τις κάνει τις τάπες του αλλά αμυντικά έχει πάντα αρνητικό πρόσημο.
-Λαρεντζάκης εκτός τόπου και χρόνου, Μποχωρίδης το ίδιο. Υπάρχει λειψανδρία πρέπει όλοι να είναι ξύπνιοι.
Ρεαλιστικά στόχος η 16αδα. Αποτυχία να αποκλειστείς από Ιορδανία κ ΝΖ, υπέρβαση η 8αδα. Ένα θα πω πάντως αν κουτσά στραβά φτάσουμε 8αδα ένα ματς είναι. Αν μπουν τα σουτ όπως με Σλοβενία μπορεί να βρεθούμε ολυμπιακούς και 4αδα χωρίς να το καταλάβουμε. Βήμα βήμα όμως ας φτάσουμε 16 και βλέπουμε
Και μερικές γενικές προβλέψεις για το Τουρνουά:
Πρωταθλητής: USA φυσικά που κατεβάζει ωραία ομάδα. Ισχυρά Αουτσάιντερ Γερμανία, Γαλλία, Ισπανία και Αυστραλία
Fun to watch ομάδες: Γερμανία, Αυστραλία, Καναδάς, USA, και Λετονία (και χωρίς Πορζίγκις)
Ομάδα έκπληξη: Δομινικανή Δημοκρατία
Ομάδα Απογοήτευση: Σλοβενία
Παίχτης του τουρνουά: Doncic που φαίνεται τρελαμένος αν και δεν τον βλέπω να φτάνει ψηλά. Όσο μείνει θα κάνει όργια
MVP: Edwards
Πατάτα: Valanciunas
Να που και ο Μήτογλου χάνει το Παγκόσμιο. Τραυματισμός από το πουθενά. Θα είναι θαύμα η 8άδα με αυτό το ρόστερ. Θα χρειαστεί όλοι να βάλουν το 100% της ενέργειας τους (και ο Θανάσης το 30% μπας και τελειώσει ματς δίχως 5 φάουλ)
Δεν θυμάμαι χειρότερη εμφάνιση καλής εθνικής ομάδας από αυτήν της Γαλλίας σήμερα.
Go Canada go!
Ο ορισμός του domination, τους εξαφάνισαν.
Τι 30 ρε