Λοιπον,αρχικα καλημερες απο Αη Γιαννη Πηλιου.
Το ‘‘Witness For The Prosecution’’ ειναι τεραστια ταινιαρα,του υεραστιου Billy Wilder,αλλα δεν την λες καθαροαιμοα film noir.Φυσικα κι εγω να πω την αληθεια εδω θα την παρουσιαζα,αλλα περισσοτερο δικαστικο δραμα ειναι .
Martian,πιστεψε με αξιζει τον κοπο να ψαχτεις,αλλα τωρα δεν εχω το χρονο,δυστυχως,να κανω αναλυση σε σκηνοθετες και ταινιες.
Επιφυλασσομαι να το κανω οταν μπορεσω,αλλα μαλλον θα αργησω.
Είδα το [B]The Big Heat[/B] του Fritz Lang.
Ένας πολλά βαρύς αστυνομικός με καθαρό κούτελο προσπαθεί να βρει τους πραγματικούς λόγους που οδήγησαν στην αυτοκτονία ενός όχι και τόσο καθαρού συναδέλφου του. Ενοχλεί κάποια υψηλά ιστάμενα πρόσωπα της πόλης όμως με την εμμονή του, αλλά στην πορεία αποκτά και κάποιους ανέλπιστους συμμάχους! Ωραία ταινία!
Ανήκουν στα λεγόμενα crime films και είναι οι μπαμπάδες των σημερινών αστυνομικών, κυρίως Αμερικάνικης προέλευσης, αλλά χωρίς να είναι αυστηρό, γιατί υπάρχουν δείγματα και στην Ευρώπη. Πολλά από τα σημερινά κρατάνε την ατμόσφαιρα (l.a. confidential, usual suspects) για να καταλάβεις.
Χρονικά προσδιορίζεται το 1940 μέχρι το 1950, όπως λέει και ο τίτλος. Αλλά και πάλι, τα επόμενα δε τα καταδικάζουμε προφανώς, πχ το touch of evil βγήκε το 58 και θα μπορούσε να έχει διδάξει ΠΟΛΛΑ στους προηγούμενους. Γενικά τα στορι είναι απλά και θα βρεις μοτίβα όπως τον μυστηριώδη αστυνομικό, τον κακόμοιρο αθώο και την σαγηνευτική γκόμενα που πιθανότατα θα κρύβει κάποιο μυστικό. Βασίζονται σε μυθιστορήματα κατά κανόνα. Έχουν χαμηλό φωτισμό, “ατμοσφαιρικό” και είναι ασπρόμαυρα (noir). Σου λέει, κρατάει την σκούφια του από τον γερμανικό εξπρεσιονισμό, αλλά προσωπικά τα θεωρώ τόσο ξεχωριστά που είναι περιττή η αναφορά των προγόνων. Ξεκίνα να βλέπεις και θα το πιάσεις το νόημα
Ενδεικτικά έχουμε (κάνεις κλικ πάνω τους)
για να καταλάβεις σκηνοθεσία
-citizen kane
για να καταλάβεις μοτίβα
-maltese falcon
-big sleep
για να καταλάβεις φωτογραφία
-fallen angel
-the third man
και αργότερα ΤΟ
-touch of evil
παρέα με το ευρωπαϊκό έπος
-ascenseur pour l’ echafaud, το οποίο είναι και πιο “βαρύ” από τ’ άλλα.
για να καταλάβεις πρωτοπορία βλέπεις Χιτσκοκ
-rebecca
-notorious
-strangers on a train (επίσης μεταγενέστερο, αλλά είπαμε δεν είμαστε αυστηροί).
Εγώ, αυτό που ήθελα να πω, είναι πως ο Νοέμβριος είναι ένας καλός μήνας για να κάνουμε επαναλήψεις και να ψάξουμε την noir database μας, διότι ανάμεσα στους bloggers και τους χρήστες του ιντερνετ γενικότερα, θεωρείται ο μήνας των φιλμ νουαρ - Noirvember… γι’ αυτό αν έχετε blog, tumblr ή οτιδήποτε άλλο, να κάνετε ταγκ τον εν λόγω όρο όποτε χρειάζεται 
Και υποτίθεται πως γι’ αυτά πρέπει να συζητάμε, οπότε ψάξτε, όλο και κάποιος θα κάνει αφιερώματα. Προσωπική μου άποψη είναι ότι νουαρ βλέπεις το καλοκαίρι, αλλά αυτά είναι και εμμονές.
Εχω καιρο να γραψω για το μαλλον αγαπημενο μου κινηματογραφικο ειδος,μαζι με τα SW.
Δεν παραβλεπω την ημερομηνια του τιτλου,με την οποια οριοθετουσα τα χρονικα ορια του film noir οταν ανοιξα το thread,αλλα υπαρχει σκοπιμοτητα στην παρουσιαση της κατωθι ταινιας εδω.
Το ‘’[B]Body Heat[/B]’’ ειναι μεν γυρισμενο στα 1981,αλλα εντασσεται σε ενα κινηματογραφικο υπο-ειδος,το λεγομενο neo-noir και ειναι απο τα καλυτερα.Mαλιστα εκεινη την εποχη,υπηρχε μια ταση αναβιωσης του ειδους καθως γυριστηκε remake του ‘’[B]The Postman Rings Twice[/B]’’,αλλα και του ‘’[B]Out Of The Past[/B]’’,με τιτλο ‘’[B]Against All Odds[/B]’’,οπως επισης και το ‘’[B]Hamett[/B]’’ του [B]Wim Wenders[/B].
To ‘’[B]Βοdy Heat[/B]’’ ειναι ενα αυθεντικοτατο neo noir …
‘’[B]Body Heat[/B]’’(1981) του [B]Lawrence Kasdan[/B]
…καθως παταει πανω σε δυο κλασικα noirs,το ‘’[B]Double Indemnity[/B]’’ και το ‘’[B]Out Of The Past[/B]’’.Δεν ειναι remake καμμιας εκ των δυο,απλα ειναι επηρεασμενη σε σκηνοθεσια και ατμοσφαιρα απο τις ταινιες αυτες.Ο σεναριογραφος τpυ πρωτου ‘’[B]Indiana Jones[/B]’’ και των δυο’’[B]Star Wars[/B]’’,[B]Lawrence Kasdan[/B],κανει εξοχη δουλεια εδω καθως μεταφερει στη συγχρονη εποχη μια ιστορια με υφος και στυλ film noir εχοντας ως στοχο να παρουσιασει σε ολο της το μεγαλειο μια αρχετυπικη femme fatale,με ολα τα χαρακτηριστικα της γυναικας στα παραδοσιακα films noirs.Απο την αλλη ο [B]William Hurt[/B] στο ρολο του μετριου και ημιαποτυχημενου,αλλα ατακαδορου δικηγορου,εχει ολα τα στοιχεια του αντρα private eye,ο οποιος ζει μεσα στη μετριοτητα,την αποτυχια και το απολαμβανει,μεχρι που πεφτει στα διχτυα μιας μοιραιας,αλλα αινιγματικης γυναικας.H [B]Kathleen Turner[/B] ειναι hot and horny as hell σε αυτην την ταινια και δεν ειναι να απορει κανεις με το οτι την ‘‘παταει’’ μαζι της ο [B]William Hurt[/B].
Πολυ δυνατο film-noir like film στην ατμοσφαιρα του οποιου συνδραμει και η μουσικη του [B]John Barry[/B].
το Third Man ειναι μεγαλη ταινιαρα
Από Σεπτέμβρη που σκοτεινιάζει ο καιρός, επιβάλλεται σοβαρή ενασχόληση με το είδος. Ειδικά για το “Touch Of Evil” που το προσκυνάει ο jiopas…πείτε άλλα κλασικά starting points με το σκεπτικό ότι μου αρέσουν τρελά τα γκανγκστερικά και τα αστυνομικά και κάποια απ’ αυτά ίσως ανήκουν στην κατηγορία του noir και απλά εγώ δεν το ξέρω…
Ετσι για αρχη,παρε μια καλη πενταδουλα να αρχισεις,αν και στις πρωτες σελιδες εχουν αναφερθει οι κλασικες του ειδους…
1)
‘’[B]The Big Sleep[/B]’’(1946) του [B]Howard Hawks[/B]
2)
‘’[B]The Maltese Falcon[/B]’’(1941) του [B]John Huston[/B]
3)
‘’[B]Double Indemnity[/B]’’(1944) του [B]Billy Wilder[/B]
4)
‘’[B]The Killing[/B]’’(1956) του [B]Stanley Kubrick[/B]
και φυσικα το κορυφαιο γαλλικο film noir
5)
‘’[B]Rififi[/B]’’(1955) του [B] Jules Dassin[/B]
Κανε μια αρχη με αυτες κι εδω ειμαστε…
Το Maltase Falcon ωραία ταινία αλλά πάντα την θεωρούσα ελαφρώς υπερτιμημένη (αν και δεν θα την έβαζα στο αντίστοιχο θρεντ). Στις υπόλοιπες λείπει το the third man που με αυτό ξεκινάς για μένα το ταξίδι στο είδος.
Ναι ρε συ,το ‘‘Third Man’’ το αναφεραμε δυο posts πιο πανω
Πάντα μου άρεσε η συγκεκριμένη περίοδος του Hollywood. Την έμαθα αρχικά με τις ταινίες του Wells και αργότερα με τον Capra αλλά την αγάπησα σιγά σιγά με τα φιλμ-νουάρ. Αν και η πρώτη μου επαφή με τις ταινίες του Bogart δεν ήταν love at first sight τα νουάρ αυτής την περιόδου μεγάλωσαν σταδιακά μέσα μου. Πριν 2 χρόνια περίπου το περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ έκανε και ένα εξαιρετικό αφιέρωμα σε αυτή την περίοδο και από τότε άρχισα να ψάχνω και λίγο παραπέρα από Bogart και τα κλασικά του είδους (Touch of Evil, Double Indemnity).
Το σκοτάδι δεν υπάρχει σε αυτές τις ταινίες μόνο στα σοκάκια και στα ημιφωτισμένα γραφεία των ιδιωτικών ντετέκτιβ αλλά κυρίως στους χαρακτήρες. Και δεν είναι μόνο οι “κακοί” μαφιόζοι που θα βρεις τις πιο σκοτεινές πτυχές τις ανθρώπινης φύσης αλλά και στους “καλούς” πρωταγωνιστές, ακόμα και στους πιο τίμιους αστυνομικούς.
Δεν ξέρω αν σε αυτή την περίοδο βγήκαν οι καλύτερες σκηνοθετικές δουλειές στο Hollywood (που δεν το νομίζω δηλαδή), αν και ήταν εξαιρετικές στον τρόπο που ενώ δεν έψαχναν τον ευρωπαϊκό ρεαλισμό κατάφεραν και έκαναν τις ταινίες τους να μοιάζουν αληθινές. Αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως αυτή είναι η περίοδος των καλύτερων σεναρίων με τον πιο έντονο κοινωνικό σχολιασμό που πέρασαν από το Hollywood.
Έκατσα και είδα τις τελευταίες μέρες μερικές εξαιρετικές ταινίες που βρίσκονται στο αφιέρωμα του ΣΙΝΕΜΑ και μου είχαν διαφύγει.
Παρότι δεν υπάρχει αστυνομική πλοκή με ιδιωτικούς ντετέκτιβ και μαφιόζους ο χαρακτήρας του δημοσιογράφου (με την καλύτερη ερμηνεία του Douglas που έχω δει) θα μπορούσε να είναι μια πολύ καλή μίξη των πρώτων. Ο κυνισμός και η αυτοκαταστροφική πορεία είναι οι πρωταγωνιστές της ταινίας. Παρότι σκηνοθετικά δεν είναι ακριβώς το κλασικό νουάρ ίσως είναι και από τις καλύτερες που είδα αυτές τις μέρες.
Αυτό πάει σε πιο horror φάση, εμένα μου θύμισε αρκετά Dr. Jekyll Mr Hyde απλά αντί για επιστήμονας εδώ είναι μουσικός που μερικοί έντονοι θόρυβοι του προκαλούν κενά μνήμης. Εδώ είναι από τις περιπτώσεις που το σενάριο είναι αρκετά απλοϊκό αλλά είναι η σκηνοθεσία που σε κερδίζει και σίγουρα έχει επηρεάσει αρκετούς σκηνοθέτες horror. Το φινάλε πάντως είναι αριστουργηματικό με εικόνες που θα σου καρφωθούν στην μνήμη για τα καλά.
Πιο κλασικές καταστάσεις, ιδιωτικός ντετέκτιβ και μάλιστα ο πιο γνωστός της εποχής, Philip Marlowe που τον έχει ενσαρκώσει και ο Bogart στο The Big Sleep. Φονικές ατάκες, τρομερή ατμόσφαιρα και εδώ μερικά horror στοιχεία με τους εφιάλτες που βλέπει ένας ναρκωμένος Marlowe να είναι το highlight της ταινίας.
Και αυτό ξεφεύγει επίσης από το κλασικό ύφος του είδους. Πιο κλασικό δράμα αν και ξεκινάει με ένα φόνο και ένα όνομα που αναφωνεί το θύμα πριν πεθάνει και σε ιντριγκάρει κατευθείαν. Μετά ωστόσο δεν ασχολείται και τόσο με το ποιος είναι ο δολοφόνος αλλά χτίζει σιγά σιγά και με εξαιρετικό τρόπο τους χαρακτήρες ενός οικογενειακού δράματος. Εξαιρετική ταινία και τρομερή ερμηνεία από Joan Crawford.
Εδώ έχουμε Fritz Lang! Με τον καλύτερο Edward G. Robinson που έχω δει προσωπικά στο ρόλο ενός υπαλληλάκου που ερωτεύεται νεαρή κοπέλα και προσπαθεί να τις κάνει όλα τα χατίρια για να την κρατήσει. Και εδώ εξαιρετικό σενάριο και ας μοιάζει απλοϊκό αρχικά, τα twist που έρχονται από ένα σημείο και μετά είναι το ένα καλύτερο από το άλλο και το 3d Act της ταινίας από τα πλέον αξιομνημόνευτα.
Αυτή αν και είναι στο αφιέρωμα νομίζω πρέπει να μπει στο καθαρό horror και όχι στο νουάρ. Αν και φυσικά το παιχνίδι της κάμερας με τις σκιές, τον δολοφόνο που παραμονεύει μέσα σε αυτές και τα εγκλήματα που ζητούν λύση είναι μέρος της ταινίας. Εξαιρετική και αυτή, ίσως όχι αριστούργημα του είδους αλλά σίγουρα στις αγαπημένες του Guillermo Del Toro αφού η επιρροή που άσκησε στο δικό του Crimson Peak βγάζει μάτια.
Και εδώ κλασικά πράγματα στην βασική πλοκή. Μαφιόζοι, ντετέκτιβ (αλλά όχι ιδιωτικός αυτή την φορά) και μοιραίες γυναίκες. Σκοτεινό όσο δεν πάει, κυνικό αλλά αρκετά πιο λυτρωτικό σε σύγκριση με άλλες ταινίες του είδους. Εδώ πάντως υπάρχει και μια από τις πιο εντυπωσιακές και κυνικές δολοφονίες που έχω δει.
Επίσης μια και είδα ένα παλιό ποστ που είχα κάνει. Φυσικά και το Maltese Falcon ανήκει στο συγκεκριμένο είδος. Και μιας και την ξαναείδα αυτές τις μέρες μου φάνηκε ακόμα καλύτερη (αν και δεν φτάνει μερικά από τα αριστουργήματα του είδους)
2 Likes