Λουκιανός for ever
Από τις πιο sui generis νεορομαντικές φιγούρες της ελληνικής κουλτούρας των '70s, ο Λουκιανός Κηλαηδόνης (κάθε Σάββατο μέχρι την Κυριακή των Βαΐων) ξεδιπλώνει τη μυθολογία του και συγκεντρώνει τους νοσταλγούς, αλλά και νέους που τον ανακαλύπτουν.
Ο ήχος του Λουκιανού θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ένα ιδιότυπο αμάλγαμα «επτανησιακής» μελωδίας και αμερικάνικης κάντρι. Ένα ανάλαφρο πεδίο για να πλαισιώσει μια θεματολογία από την οποία περνάει ο τρυφερός έρωτας (π.χ. «Ντόνα Μαντόνα» ή «Όσο αγαπιόμαστε τα δυο» με Μητσιά στις αρχές), η σάτιρα (τα «Μικροαστικά» του Γιάννη Νεγρεπόντη αργότερα), μια σάτιρα συχνά τσουχτερή, μέχρι και μια νοσταλγική πατριδογνωσία (σχετικά πρόσφατα με το διπλό «Αχ πατρίδα μου γλυκιά»), όπου ο Λουκιανός αναπλάθει παιδικά τραγούδια, ρετρό κ.λπ.
Μέσα στις εικόνες του υπάρχουν όλα όσα μας συγκίνησαν στην παιδική ηλικία - από τον Μικρό Ήρωα μέχρι Λούκι Λουκ. Σε όλα αυτά τα «παραλειπόμενα» του δημόσιου βίου, ο Λουκιανός έδωσε ένα ειδικό βάρος και αυτή είναι μια πολύ σημαντική προσφορά. Η περίφημη συναυλία του στη Βουλιαγμένη έμεινε ιστορική και αναφέρεται και σε στίχους άλλων τραγουδοποιών, όπως και η επανάληψη της φάσης πριν από χρόνια στον Λυκαβηττό.
Επί του προκειμένου τώρα: στο πατάρι του θεάτρου Μεταξουργείο τα τελευταία χρόνια ο Λουκιανός Κηλαηδόνης στο τέλος της εβδομάδας στήνει μια άκρως παρεΐστικη κατάσταση, μαζί με τον πιστό του μουσικό σύντροφο Ανδρέα Τσεκούρα (πλήκτρα, μπάντζο κ.ά.), αλλά και άλλους μουσικούς (κοντραμπάσο, κιθάρες). Φέτος στην παρέα συμμετέχουν στα μικρόφωνα ο Kύπριος Δώρος Δημοσθένους και η κλασική Αγνή (με νέο δίσκο).
Η βραδιά τις προάλλες άρχισε με μια εύστοχη και επίκαιρη ατάκα του Λουκιανού: «Καλησπέρα σας, είμαι ένας φτωχός και στρέιτ καουμπόι»! Σε πρώτη φάση έδωσε πολύ χαρακτηριστικά τραγούδια του («Όλοι μου οι φίλοι», «Φεύγουν τα καλύτερά μας χρόνια» έως «Μαίρη Παναγιωταρά» - αυτό φυσικά με ερμηνεία από την Αγνή), αλλά και αρκετά ιδιαίτερα, όπως το «Αμαρυλλίδος 17 street blues». Παρακάτω ο Δώρος και η Αγνή εναλλάξ μας δίνουν τάνγκο, Beatles, Presley κ.λπ. Στη συνέχεια αναλαμβάνει και πάλι ο Λουκιανός στο δικό του ταξίδι.
Οι παρέες πίνουν, σιγοτραγουδούν, αναβιώνουν μια άλλη, ομορφότερη κατάσταση.
Χάρης Καλογερόπουλος
hkalogeropoulos@athinorama.gr