Λοιπόν, η μπάντα που έχω να προτείνω είναι παλιά αλλά όχι τόσο. Λέγονται The Creeps, είναι (ήταν?) Σουηδοί και παίζουν κλασικό garage. Έχω υπόψην μου 5 δίσκους τους από 1986 μέχρι 1996 και δεν έχω ιδέα αν υπάρχουν ακόμα ή τι κάνουν αυτή τη στιγμή. Γενικά, είναι λίγο δύσκολο να βρεις πληροφορίες για αυτούς στο νετ, η wikipedia δεν τους έχει καν. Το Enjoy The Creeps του 1986 είναι ένας φανταστικός δίσκος που είχα την τύχη να λιώνω από μικρός από ένα βινύλιο του θείου μου. Τώρα πως τους είχε ξετρυπώσει τους τύπους δεν έχω ιδέα, δεν έχω δει ποτέ πουθενά δίσκο τους. Πολύ ωραίο ροκαμπιλάδικο γκαράζ, κάργα επηρεασμένο από Sonics. Μάλιστα έχουν και μια γαμάτη medley διασκευή στα Maintaining My Cool/I’m A Rolling Stone. Για τους υπόλοιπους δίσκους τους δεν έχω γνώμη, τους έχω ακούσει πολύ στα πεταχτά, αυτό εδώ όμως είναι εγγύηση.
Εβγαλαν καινουργιο album οι The Eighties Matchbox B-Line Disaster (garage punk/rock, psychobilly παιζουν) Blood and Fire λεγεται και εβγαλαν και βιντεο για το “Love Turns To Hate”
Και για οσους δεν τους ξερουν καθολου (που σιγα μην τους ξερει κανενας εδω μεσα ) να τρεξετε να ακουσετε την cdαρα Hörse of the Dög το πρωτο τους. Ακουστε αυτο να δειτε τι παιζει με δαυτους “Chiken” :band:
Θελω οποιος ξερει να μου προτεινει κανενα αλμπουμ ετσι “ταξιδιαρικο”-χαρουμενο!!!Καπως ετσι ειναι η διαθεση μου αλλα δεν μπορω να βρω πολλα πραγματα να ακουσω
πρόκειται για μία εκπομπή ονόματι Purple Knif Show που έκανε ο Lux Interior (τι σημαίνει ποιός έιναι αυτός?) κάπου στα μέσα των 80’ς στο ραδιόφωνο. Πέτυχα στο youtube μερικά κομμάτια από αυτή τη συλλογή λοιπόν η οποία περιέχει επιλογές του Lux και την έχω καταβρεί. Ροκ ν ρολλ, γκαραζο-πανκ και τα μυαλα στα κάγκελα. Ακούστε αυτό εδώ που το ερωτεύτηκα
για περισσότερες πληροφορίες
The Purple Knif Show is a highly sought-after, classic Hollywood radio show from July 1984 hosted by Lux Interior of The Cramps. The Purple Knif is in reference and in tribute to Cleveland?s horror TV show host from 1963-?66 and former DJ Ernie (Ghoulardi) Anderson who used to say: ?Stay Sick!,? ?Cool it with the boom-booms,? and ?The whole world is a purple knif? (?knif? being the word ?fink? spelled backwards, of course). What works so well on this wonderful DJ mix which runs the gamut from raw ?60s punk, garage, and rockabilly, to Polynesian jungle rhythms and jazz themes is that Lux has picked some great music and DJs in an appropriate, heavily reverbed DJ?s voice. This not only enhances the whole thing perfectly, but also helps to take us back to the era of the early rock?n’roll DJ personality. Lux did a wonderful job DJing this set of music which no doubt inspired The Cramps. He was certainly ahead of his time in regard to how a lot of what he played on radio back in 1984 went on to be compiled in our age of the compilation. This show is finally available on CD from the fine folks at Munster Records.
τρακλιστ
1 One Way Streets, The - Jack The Ripper
2 Swamp Rats, The - Louie Louie
3 J.J. Jackson - Oma Liddy
4 Trashmen, The - Bird ‘65
5 Sparkles, The - Oh, Girls, Girls
6 Link Wray - The Fuss
7 Bill Carter And The Rovin’ Gamblers - Baby Brother
8 Tides - Midnight Limbo
9 Earl Hagan & The Interns - New Interns Watusi
10 Mad Mike And The Maniacs - The Hunch
11 Billy Strange - 007 Theme
12 Ted Weems & His Orchestra* - Heartaches
13 Ray Anthony - Dragnet
14 Grady O’Neal & The Bellatones - Turkey Neck Stretch
15 Enchanters - Cafe Bohemian
16 Jam Space & The Cadets - Take Me To Your Leader Chachacha
17 Archie Bleyer - Fernandos Hideaway
18 Vic Mizzy - Addams Family Theme
19 Spark Plugs - Chicken
20 Frantics - The Whip
21 5 Blobs* - The Blob
22 Unknown Artist - Miller Beer Commercial
23 Ward Darby And The Raves - Safari
24 Cozy Cole - Topsy Pt. II
25 Deadly Ones - It’s Monster Surfing Time
Νέα δισκάρα που λιώνει τις τελευταίες μέρες. Οι τύποι είανι από το Σικάγο, λέγονται Disappears, το Lux είναι το (φετινό) ντεμπούτο τους. Από ό,τι έχω καταλάβει, μέλη της μπάντας ήταν και πιο παλιά μαζί, αλλά με άλλο όνομα και ότι είχαν συνεργαστεί και με τον ντράμμερ τον Σόνικ Γιούθ. Τέσπα, το Lux θα σας θυμήσει αρκετά Stooges, τα τραγούδια έχουν μια μινιμαλιστική πρσέγγιση. Κάποια στοιχεία από desert rock είναι εμφανή επίσης, και στα τραγούδια τους γενικά υπάρχει μια δομή επανάληψης (με την καλή έννοια) η οποία καταντά εθισιτικά μαστούρικη και ψυχεδελική. η παραγωγή είναι αρκετά φαζζαριστή και βρώμικη, τα φωνητικά αρκετά πανκ όπως και το γενικότερο στήσιμο της μπάντας βγάζει μια πανκ ροκιά. Οι ίδιοι περιγράφουν τον εαυτό τους ως CCR meets minor threat. Ο τίτλος του άλμπουμ αν και θα μπορούσε να αποτελεί φόρο τιμής στήν μέγιση μορφή του φρόντμαν των Cramps (καθώς στα λάηβ τους διασκευάζουν το I’m Cramped), παρ’ όλα αυτά παραπέμπει σε χλιδάτες γκόμενες κλπ κλπ, σύμφωνα με δηλώσεις του κιθαρίστα τους.
ακούστε το ματζιξ, που έχει και ένα στονερικό φήλιν
εξαιρετικό δισκάκι το “before the fire” των καλιφορνέζων rival sons.
εύκολα θα μπορούσε να είχε κυκλοφορήσει στα early/mid 70’s.
jimi hendrix, lynyrd skynyrd, allman brothers, rolling stones, led zeppelin, cream και λίγο από black crowes για το σύγχρονο του πράγματος συνθέτουν ένα δίσκο που όσοι γουστάρετε τα παραπάνω ονόματα πρέπει να τσεκάρετε χθές κιόλας!
μεγάλα κομμάτια τα “pocketful of stones” και “On My Way” (κλικ) (σπάνια ακούς πλέον τραγούδια που να βγάζουν τέτοια ελευθερία).
Yπάρχουν δύο τρόποι να ακούσεις το άλμπουμ. Ο ένας είναι η τυπική ακρόαση που απλά βάζεις κάτι για να ακούσεις. Δεν ενδεικνυται και απορρίπτεται. Ο άλλος είναι ο σωστός, ο ωραίος, ο - αυτός που πρέπει - ρε. Απλά περιμένεις να νυχτώσει, να είσαι χαλαρός, κατά προτίμηση ύστερα από βολτίτσα σε κάνα κοντινό πάρκο άμα παίζει. Προσθέτεις λίγο αλκοόλ, άντε και λίγο από νοσταλγική διάθεση και είσαι κομπλέ. Ο δίσκος απογειώνεται. Κατά την ακροαση βέβαια ο χρόνος σταματά κάπου στο 1967, εκεί στις ψυχεδελιές των Floyd εποχής Syd και τις ποπ παράνοιες των Beatles. Άμα το σπρώξεις λιγάκι, βαριά άντε λίγα χρονάκια άκομα, ανακαλύπτεις κάποιες επιρροές από την αρτιστική προσέγγιση των Aphrodite’s Child, κάτω από το space πέπλο των Hawkwind. Ίσως και λίγο, έτσι για το κολληματικό της υπόθεσης, κάτι από τα μυστηριώδώς επαναλαμβανόμενα μοτίβα των Can και Neu! Είναι και αυτό το σαξόφωνο που σε ταξιδεύει στο “εξώτερο διάστημα” που λεν κι οι ίδιοι. Οι Vertigo Swirl έχουν πολλά προτερήματα. Το κάνουν για το γούστο τους. Και το κάνουν με μπόλικο πάθος. Και αυτοσχεδιασμό. Επίσης σου δίνουν την αίσθηση ότι δεν έχουν γράψει ακόμα το καλύτερο τους τραγούδι. Γαμώ; Όσοι πιστοί λοιπόν…
Λοιπον, οι The Night Beats ειναι ενα τριμελες group, ο ενας ειναι απο το Seattle και οι αλλοι δυο απο το βλαχοTexas και βγαζουν εναν απο τους πιο βρωμικους-ψυχεδελικους-rock n roll ηχους που εχω ακουσει απο νεα μπαντα τον τελευταιο καιρο.
Δειτε-ακουστε τα 2 παρακατω βιντεο: Shadows in the Night H-bomb
Εχουν κυκλοφορησει ενα EP και αναμενουμε το 2011 τον δισκο τους. myspace
Δε βλέπω να έχει αναφερθεί κάπου οπότε θα πρότεινα το δίσκο ARZACHEL από το ομώνυμο γκρούπ . Ένας πραγματικά καταπληκτικός δίσκος που είναι ιδιαίτερα γνωστός στους κύκλους των συλλεκτών βινυλίου εξαιτίας της σπανιότητας του .
ΔΙΣΚΑΡΑ!
παίζει να είναι ό,τι καλύτερο έχουν κυκλοφορήσει.έχει μέσα κάποιες στιγμές βγαλμένες από τα highlits των late 60’s/early 70’s.όσοι δε βρήκαν ό,τι επιζητούν στο φετινό πόνημα των black mountain, ας δοκιμάσουν τους blak angels…
Σημερα ξεθαψα μετα απο πολυυυυυυυυυυυ καιρο τους γερμανους (psych-space-kraut)Weltraumstaunen και ακουσα για αλλη μια φορα την υπερτατη δισκαρα Weltraumwelt.
Πισω απο αυτο το αριστουργημα βρισκεται ο τρομερος Dave Schmidt(Sula Bassana, Liquid Visions, Growing Seeds, Zone Six)
Ακουστε τον οπωσδηποτε
Κομματαρες τα Black Dove Part 1,Part 2 και Hoffmanns Mahl (The Dwarves of Yore)
γενικως ειναι μεγαλη Δισκαρα…
Να μην ξεχασετε να τσεκαρετε και το ομωνυμο ντεπουτο αλμπουμ τους…
) να τρεξετε να ακουσετε την cdαρα 
