μιας και τα λέτε, είναι ένας εθιστικός και καταπληκτικός δίσκος που μπαίνει άνετα στις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς.
haunting at 1300 mckinley
την τελευταια εβδομαδα εχει πεσει στα χερια μου το ντεμπουτο των night marchers με τιτλο see you in magic!ο δισκος εχει βγει το 2008 και κανοντας ενα search στο φορουμ δε βρηκα κατι!Κακως!
δν ξερω αν τον ποσταρω στη σωστη κατηγορια τον δισκο ,καθως εκτος απο εντονα garage ροκ ,εχει και εμφανη πανκ και ροκ ν ρολλ στοιχεια…παντως εμενα μου κανε πολυ καλη εντυπωση και πιστευω αξιζει για μια δοκιμη…εδω μια πρωτη ιδεα ,χωρις καλο ηχο ομως
Οι White Noise Sound απο την Ουαλια κυκλοφορησαν το ομωνυμο ντεπουτο τους και πραγματικα μιλαμε για εναν αξιολογο δισκο.
Βοηθαει και ο Peter Kember των Spacemen 3 αρα…απλα τσεκαρετε…
It?s no secret that Austin psych-rockers The Black Angels were influenced by fellow Austinites 13th Floor Elevators, the underrated late sixties group that is often credited with the birth of American psychedelia. [B]In 2008, The Black Angels performed 13th Floor Elevators songs with Roky[/B] which hadn?t been performed in decades in Dallas, with the memorable performance resulting in a subsequent West coast tour. Today, [B]The Black Angels are excited to announce the upcoming DVD release of Night of the Vampire[/B], which captures a special 2008 performance from the El Rey Theater in Los Angeles on Halloween night.
Night of the Vampire will be released as a Record Store Day indie exclusive on Black Friday, November 26th, but for a sneak peek, fans can tune in to The Black Angels? Facebook page on Monday, November 22nd at 3:00pm EST/12:00pm PST to watch the performance streaming in its entirety. The stream will not be archived, so mark your calendars now.
http://www.theblackangels.com/index2.php#/news/night-of-the-vampire-dvd-details
http://www.rocking.gr/reviews/album/The_Black_Angels_-_Phosphene_Dream/3274/
καιρός ήταν να γίνει και review. 
το οποίο btw είναι καλό, και συμφωνώ σε όλα.ένας από τους πιο εθιστικούς δίσκους της χρονιάς.αν διαβάζετε αυτό το thread και δεν τον έχετε ακούσει, απλά πρέπει να διορθώσετε αυτό το λάθος asap.
Οι greenhornes ειναι Αμερικανοι και δυο απο τα μελη τους εχουν σχηματισει και τους The Raconteurs . Εχουν κυκλοφορησει αλλους 3 δισκους και το (four stars) βγηκε το 2010 , ειναι αρκετα αξιολογος και αξιζει να τσεκαριστει.
12 τραγουδια,με καποια απο αυτα να “πατανε” ακριβως πανω στις γραμμες του garage rock ηχου αλλα και καποια αλλα να κινουνται σε πιο alternative υφος.ενω και το indie στοιχειο ειναι εντονο.
Δν ειναι η …δισκαρα αλλα σιγουρα ενας απο τους καλους δισκους που βγηκαν περσυ σε αυτον τον ηχο.
ααα και ενα (live) δειγμα εδω http://www.youtube.com/watch?v=Gf54ybIr01w
καποιος ανεφερε τους Disapears πολυ καλο αλμπουμ…εχω κολλησει… και επισης σταθερη αξια μπαντα…σκοταδι απογνωση αλκοολ
και βεβαια εξωφυλλο με το '‘πτωμα’'
http://www.youtube.com/watch?v=95VqvRlb_CI
Καλή επιλογή το συγκρότημα αυτό το είχα υπόψιν μου απο την ταινία Broken Flowers
απο εδώ ακούγεται το there is an end(επική σε στύλ garage 60s κομματάρα)
Έλα ρε φίλε! Ντροπή μου που δεν τους ξέρω, κυρίως λόγω ονόματος και Νικολαϊδη! Ισλανδοί επίσης! Θα τους ψάξω
την προηγουμενη βδομαδα τα ακουσα…αλλα μιας και το θυμηθηκα
LIQUID SOUND COMPANY
[B]Exploring the Psychedelic(1996) [/B]
[B]
Inside the Acid Temple(2002)[/B]
σωστόοοοοος
έχουν αναφερθεί σίγουρα σε κάποιο thread, πιθανότατα στο stoner. δε λένε και πολλά. το HYPNOS ήρθε και τους ταίριαξε
Διαφωνώ! Από τις καλύτερες κυκλοφορίες τις χρονιάς. (για του λόγου το αληθές: http://www.rocking.gr/reviews/album/Hypnos_69_-_Legacy/3323/)
Απλά δεν είναι και το πιο κατάλληλο θρεντ αυτό, ανήκουν περισσότερο στο progressive rock παρά στο ψυχεδελικό
http://www.youtube.com/watch?v=jghbdSpQ5fQ
Ντουετο προτζεκτ του Henrik Björnsson απο Singapore Sling και Elsa María Blöndal.
σκοτεινη γκαραζοψυχεδελεια ,εξαιρετικη δουλεια, το Radio Talk ειναι κομματι κολλημα.
επισης οι Two Step Horror βγαζουν και αυτοι το ντεμπουτο τους συντομα…γενικα στην Ισλανδια εχει στηθει μια ωραια κολλεκτιβα νεογκαραζ ψυχεδελειας…
[B]The Flying Eyes - Done So Wrong[/B]
Στην αρχή δεν του έδωσα πολύ σημασία αλλά εδώ και μια βδομάδα περίπου το βάζω όλο και πιό συχνά.
Ίσως ταιριάζει και στο space/psychedelic/kraut θρεντ αλλά μάλλον “ροκάρει” πολύ για εκεί :lol:
Και psychedelic είναι, και space, και garage. Πότε ροκάρει, πότε σε στέλνει στο διάστημα, πότε φέρνει στο νου τις ψυχεδέλειες των 60’ς. Γενικά ωραίο πράμα ρε παιδί μου!
Για πείτε,
Χμ. Το προηγούμενο το είχα βρει εξαιρετικό. (http://www.rocking.gr/reviews/album/The_Flying_Eyes_-_The_Flying_Eyes/2891/)
τούτο εδώ δεν το έχω ακούσει ακόμα. Άλλο ένα εξαιρετικό εξώφυλλο πάντως
Το καλοκαιρακι εφτασε και η αγαπημενη σου συνηθεια ειναι να παιρνεις την κιθαρα σου στην παραλια και να διασκεδαζεις την παρεα με δροσερες ροκ επιτυχιες .Πας να την φορτωσεις με τα υπολοιπα μπαγκαζια και διαπιστωνεις πως εχουν σπασει 3 χορδες !!Δν υπαρχει χρονος να τις αλλαξεις ομως.Ηρθε η καταστροφη ???
[B]BLACK LIPS - Arabia Mountain[/B]
Μα φυσικα και [B][SIZE=“3”]ΟΧΙ [/SIZE][/B]φιλε αναγνωστη και μουσικοφιλε.Αρκει να παρεις μαζι σου το καινουργιο (ογδοο κατα σειρα) δισκακι των θεοτρελων Αμερικανων [B]Black lips[/B] και το φορητο σου cd-player !
41 λεπτα δροσερου,αφιονισμενου [B]garage rock[/B] με τις απαραιτητες [B]sυrf και rock n roll[/B] τζουρες,για εγγυημενο χορό μεχρι τελικης πτωσης !Και εχουμε και [B]punk [/B]ριζες/συναισθημα εε,κατσε καλα.
Δν περιγραφω αλλο, και ναι,ημουν (επιτηδες) υπερβολικος και πολυ ενθουσιωδης,αλλα ο δισκος εχει κατι που σε ξεσηκωνει ρε πουστη.Ή για να το πω αλλιως ,δανειζομαι ενα σχολιο απο το net: [B]this is exactly how my blood circulates when im enjoying my fourth drink ![/B] :hippy:
δειγματα : [B][I][U]Modern Art[/U][/I][/B] , [B][I][U]Raw Meat[/U][/I][/B]
Θα μπορούσα να γράφω ατελείωτα για το πόσο λατρεύω τους Black Lips και για το πόσο έχω αγαπήσει αυτόν το δίσκο. Σίγουρα μέσα στις 2-3 κυκλοφορίες που έχω ακούσει περισσότερο μέσα στη χρονιά. Μου αρέσει αυτή η -καλώς εννούμενη- αλητεία και αίσθηση ελευθερίας που βγάζουν. Και ο κιθαρίστας τους θεός απλά… Modern Art, Mad Dog, Time, Noc-A-Horna, Keep On Running… Βασικά όλα. Από τις κορυφαίες στιγμές τους χωρίς αμφιβολία.
Από τις καλύτερες live μπάντες στον κόσμο αυτήν τη στιγμή. Χωρίς πλάκα.
Απλά δείτε τα βίντεο:
http://pitchfork.com/tv/#/1/1687-black-lips/2717-live-at-webster-hall/
http://www.youtube.com/watch?v=QhpozxYaDBQ
http://www.youtube.com/watch?v=H-3F0KUcdEo&feature=related
Και μια πρόταση…
[B]Ty Segall[/B] - Goodbye Bread
(αντιγράφω από το blog μου)
Ο Ty Segall έχει μια καλώς εννοουμενη αφέλεια πάνω στη μουσική. Δεν έχει κάποιο συγκεκριμένο πλάνο, ούτε τον απασχολεί οποιαδήποτε επιτυχία. Γράφει τη μουσική που γουστάρει να ακούει ο ίδιος στο σπίτι του, ασχέτως αν σε κάποιους μπορεί να φαίνεται μονότονη ή ότι έχει ξαναπαιχτεί. Στο “Goodbye Bread” ο Ty Segall αποφασίζει να ρίξει ακόμη περισσότερο τις ταχύτητες, και έχει τις απαραίτητες επιρροές ώστε αυτή η μετάβαση να γίνει όμορφα και ομαλά. Ο δίσκος βρίσκεται κάπου μεταξύ των 60’s πριν αυτά γίνουν 70’s, και των 90’s πριν αυτά γίνουν 00’s. Από τα 60’s παίρνει τη garage ανεμελιά των Kinks και τη surf αύρα της σκηνής της California, και από τα 90’s αποκομίζει την οικεία lo-fi ατμόσφαιρα. Αυτό γίνεται αντιληπτό από το ομότιτλο κιόλας κομμάτι που ανοίγει το δίσκο, με όλα αυτά τα συστατικά να συνυπάρχουν αρμονικά σε μια από τις κορυφαίες στιγμές της καριέρας του. Ευπρόσδεκτη η αρμύρα των ακτών της California του ‘Califronia Commercial’, ενώ το riff του ‘Comfortable Home’ νιώθεις ότι γράφτηκε πίσω στα 60’s σε κάποιο υπόγειο από μια “βρώμικη” garage μπάντα. Το ‘You Make The Sun Fry’ είναι μάλλον ό,τι ήταν και το ‘Girlfriend’ για το “Melted”, δηλαδή μια πιασάρικη γκαραζοψυχεδελική μπαλάντα, με ρεφρέν που σου μένει με την πρώτη ακρόαση. Το ‘I Can’t Feel It’ φανερώνει ξεκάθαρα τη στροφή του Ty Segall σε lo-fi μονοπάτια, και το ‘My Head Explodes’ συνεχίζει στο ίδιο ύφος για να επιτελέσει τον τίτλο του στο εκρηκτικό ρεφρέν. Το ‘The Floor’ αποτελεί το ιδανικό statement για την πορεία που θα ακολουθήσει ο Segall στο μέλλον, το ‘Where Your Head Goes’ διαθέτει ένα από τα πιο ευκολομνημόνευτα ρεφρέν του δίσκου και κάποιες bluesy πινελιές, οι οποίες κορυφώνονται στο ‘I Am With You’ με το ονειρικό κιθαριστικό solo στο τέλος του κομματιού. Τέλος, το fuzzy ‘Fine’ κλείνει με τον Ty Segall να λέει ‘bye-bye, see you next time’, και το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να ελπίζεις η επόμενη φορά να έρθει τόσο σύντομα όσο μας έχει συνηθίσει ο μουσικός από το San Fransisco…