Δεν βρήκα κάτι στην αναζήτηση, και είναι έγκλημα να μην υπάρχει ένα θρεντ για τον Gary Moore, έναν από τους μεγαλύτερους κιθαρίστες που πέρασαν ποτέ από τη ροκ και πραγματικό χαμαιλέοντα. Προσωπικό αγαπημένο μου άλμπουμ το Victims of the Future.
Καλά, και για Ιρλανδούς μουσικούς υπάρχει, αλλά είναι σαν να μην φτιάχναμε θρέντι Deep Purple επειδή υπάρχει για καλύτερες 70’s μπάντες. Οπότε δεν υπάρχει θέμα σωστής ή μη ύπαρξης του θρεντ.
Τεραστια αγαπη ο Gary. Τρομερος κιθαριστας, την ενιωθε την κιθαρα. Φυσικα, πολλα credits για συμμετοχες με Thin Lizzy αλλα και για παρε δωσε που ειχε με τον Lynott (Out In The Fields π.χ.).
Απ’οσους δισκους εχω ακουσει ολοκληρους, μαλλον στο Corridors Of Power τεινω.
Μιλάμε για έναν απο τους μεγαλύτερους και επιδραστικότερους κιθαρίστες!
Empty rooms το αγαπημένο μου κομμάτι, όπως και γενικότερα όλος ο δίσκος απο τους αγαπημένους μου
Μπήκε και το πολλ. Περιορίστηκα βέβαια περισσότερο στα solo του άλμπουμ, έχοντας αφήσει εκτός πιθανώς μεγάλα πράγματα όπως τις δουλειές του με τους Colosseum II(δεν έχω ασχοληθεί καθόλου).
Μου τον θυμήσατε ρε μόρτες και τώρα ακούω το φοβερό Victims of the Future.
Πολύς κόσμος εδώ στην Ελλάδα τον γνώρισε και τον αγάπησε από το Still got the blues αλλά ο Gary δεν ήταν μόνον blues. Πολύ περισσότερο ήταν hard rock.
Προσωπικά δεν έχω καταλάβει τι τον οδήγησε στη blues στροφή στα 90’s.
Anyway στο παρακάτω link αν θέλετε μπορείτε να διαβάσετε ένα αφιέρωμα που έκανα στον τεράστιο Moore με αφορμή την συμπλήρωση ενός έτους από το θάνατό του (αύριο)
Είχαν πολύ καλές σχέσεις με τον Phil αλλά δε του άρεσε η κατάσταση στους Lizzy. Ήταν αρκετά χύμα τα πράγματα με τα ναρκωτικά και το αλκοόλ. Ήθελε κάτι με πιο πολύ έλεγχο!