Λοιπόν μιας και δεν υπάρχει θρεντ είπα να φτιάξω ένα για αυτό το γαμάτο συγκρότημα.Τα Octοpus,Free Hand,Acquiring the taste,in a glass house είναι λίγα μόνο από τα αριστουργήματα τους.Άριστη τεχνική συνυφασμένη με όμορφη μουσική.Για πείτε τη γνώμη σας για αυτό το συγκρότημα.Όσοι δεν τους ξέρετε και γουστάρετε συγκροτήματα όπως king crimson,yes,genesis να τους τσεκάρετε επειγόντως ,αρχίζοντας
με το αριστουργηματικό octopus.
Ωραιος ο Ερου.
Επισης ειναι το γκρουπ που μαζι με τους Yes ισως εθεσε τους κανονες για τα πολυφωνικα μερη που αργοτερα υιοθετησαν με τον καλυτερο τροπο γκρουπ οπως οι Spock’s Beard(στο Thoughts,στο Gibberish κτλ)και πιο προσφατα οι Dear Hunter.
Επισης ο Derek Shulman αν δεν κανω λαθος,μετα τη διαλυση του γκρουπ διετελεσε διευθυντικο στελεχος πολυεθνικης δισκογραφικης που ανεδειξε αρκετα pop/rock μεγαθηρια στα 80’ς και νομιζω πως ειχε αποποιηθει εντελως αυτο του το prοg παρελθον.
θα κανω υπερποστ αναλογο της αξιας του απο αυριο8)
Που είναι το υπερποστ ρε?
Lupin περιμένουμε τα φώτα σου.
Το καλοκαίρι στο αφιέρωμα του Πετρίδη στο progressive rock άκουσα ένα κομμάτι - μάλλον από το Octopus - και μου άρεσε πάρα πολύ. Δεν ξέρω όμως τίποτα άλλο για αυτούς και θα ήθελα να μάθω/
Φίλε arian μιας και δεν τους έχεις τσεκάρει , θα σου έλεγα να ακούσεις τα cd που προανέφερα με αυτή τη σειρά.Τώρα για περαιτέρω πληροφορίες περιμένουμε το υπερποστ του lupin. :twisted:
Στο ντεμπουτο του 1970, το πρωτο πραμα που μου ερχεται στο μυαλο ειναι τα μπλουζοριφς και οι King Crimson, μιας και εκεινη την εποχη νομιζω πως οι King πρεπει να εστειλαν πολυ κοσμο αδιαβαστο και τα περισσοτερα προγκ συγκροτηματα να ακολουθησαν τις δομες του in the court of the crimson king και το υφος του…ειδικα στο Alucard η επιρροη ειναι νομιζω κατι παραπανω απο προφανη…κατα τ’αλλα προφανως δισκαρα, με λιγοτερη ισως σχεση(οριακα) με τα επομενα γνωστα κλασσικα τους αλμπουμ,αρκετα ροκ και μπλουζι δισκος με το εναρκτηριο Giant να ειναι το καλυτερο κομματι για μενα μαλλον, το πιο αντιπροσωπευτικο και το πιο ενδεικτικο για το μετεπειτα…
http://www.youtube.com/watch?v=HBqyv6MdP0w
(πεθαινω μετα το 3.20)
στιχαρες οτιναναι ολος ο δικος, κιε γαμω…επισης δεν ξερω αν ειμαι εγω μονο, αλλα το Isn’t it quiet and cold μου φερνει στο νου Queen…δεν ειναι το αγαπημενο μου αλλα μεγαλη δισκαρα, ναι, εξελιχθηκαν περισσοτερο μετα και αυτο ειναι το ολο νοημα και της μουσικης τους…
το [B]Acquiring the Taste[/B] στα καπακια το '71, ΔΕΝ ειναι και παλι απο τις μεγαλες μου αγαπες, αν και περιεχει ενα απο τα αγαπημενα μου κομματια εβερ, το Pantagruel’s Nativity που ειναι παρανοια και ομορφο χασιμο, τιμιο ψυχεδελικο προγκ των 70ς,λατρευω
[Pantagruel’s Nativity](Pantagruel’s Nativity)
Πιο ανεξαρτητοι απο τις επιρροες τους εδω, αποκτουν ακομα πιο ξεχωριστο χαρακτηρα και βαραινουν νομιζω λιγο και τα ριφ(χιεβυ ροκ λεμε)…δεν ειναι τοσο εμπνευσμενο οσο το ντεμπουτο νομιζω, χανει λογω χιεβυ του πραματος αλλα στιγμες μαγειας και προγκ πειραματισμων υπαρχουν και το αναπληρωνουν οσο μπορουνε…εχει καποια κομματια παντως που οντως τα βαριεμαι και τα θεωρω οχι κακα, αλλα διεκπερωτικα για το επιπεδο της μπαντας…(σε σημεια παντως και παλι, οπως με Queen απο πανω, σκεφτομαι εδω Black Sabbath meets κλασσικη μουσικη meets 70s αγγλικο προγκ…)
το καπακι [B]Three Friends[/B] ειναι ευκολα για μενα το πιο απλο τους αλμπουμ, πολυ καλο βεβαια και παλι, απλα δεν ειναι απο τα αγαπημενα μου…κονσεπτ δισκος, κατωτερο των δυο προηγουμενων αλλα και παλι σωστος δισκος για οποιον θελει να ακουσει την μπαντα…το schooldays και το ομοτιτλο τα αγαπημενα μου
http://www.youtube.com/watch?v=4-MdA0LPXj0
το πρωτο ντιπ για ντιπ επος της μπαντας ειναι για μενα το επομενο, [B]Octapus[/B], του 1973…seriously δλδ, δεν θελει κανεις να παρει το σπαθι του, ενα τοξοτη, 3 υπηκοους και 2 αλογα και να βγει για εξερευνηση στην μεσαιωνικη αγγλια ακουγοντας αυτο?
http://www.youtube.com/watch?v=iOtdzF7qqrA
μεγαλο κομματι μεσαιωνικης ονειρωξης με στοιχεια προγκ ροκ…τι αλλο θελει κανεις δλδ?το ποσο τελεια χωνεται το βιολι μετα το δευτερο λεπτο ή το ποσο Monty python θυμιζει η φαση?
νταξ, περα απο αυτο, ο δισκος ειναι μνημειο:πειραματισμος στο φουλ, μεγαλες κιθαριστικες στιγμες, ακριβως το στυλ που ηθελε να καθιερωσει η μπαντα, τρομερα φωνητικα, μπλουζοριφς σταθερα, μεσαιωνικο στυλακι…
http://www.youtube.com/watch?v=v3ozXQNsQYs&feature=related
ισως το καλυτερο κομματι τους εβερ και σιγουρα το πιο αντιπροσωπευτικο για μενα, για οσους θελουν να γνωρισουν την μπαντα…
Τεραστιος δισκος!
Σταθερα μεσαιωνικο στυλακια και στο επομενο υπεραριστουργημα της μπαντας, το [B]In a Glass House[/B], κονσεπτ δισκος με στιχαρες, το οποιο δεν διαφερει και τοσο απο το χταποδι, ισως λιγο οτι τα κομματια ανεβαζουν χρονους και δινουν ευκαιρια για περισσοτερη αναπτυξη των ιδεων που κουβαλανε…πιο εγκεφαλικος δισκος απο το χταποδι, νομιζω οτι παει ενα σκαλακι μπροστα την μπαντα και δεν τον θεωρω πιο ευκολο στο ακουσμα, θελει το χρονο του αλλα μετα απο λιγο κυλαει σαν νερακι…μεγαλη δισκαρα και αυτος λοιπον, πολλες αγαπες στο
http://www.youtube.com/watch?v=cgUpLcnLkxs
μεσαιωνικο οργιο ιδεων, ρυθμων και πολυπλοκοτητας στις δομες του…
το [B]The Power and the Glory[/B]-κονσεπτ ξανα- θεωρω προσωπικα και παλι, ως κομβικο σημειο της μπαντας…νομιζω πως ειναι το peak της πολυπλοκοτητας των συνθεσεων τους , χαοτικο σε σημεια, αρκετα δυσκολο σε πρωτη ακροαση, μπορει ευκολα να θεωρηθει απο καποιον αρκετα αποξενωτικο και απομακρο λογω αυτης του της πολυπλοκοτητας…νομιζω πως σε βαθος χρονου και μετα απο αρκετες ακροασεις αποκρυπτογραφειτε στα αυτια, αλλα ναι, ειναι ζορικος δισκος - πελωριος βεβαια μεσα στον ακραιο πειραματισμος του/με ολα τα τζαζοφουσιονειδη στοιχεια που ξεφευγουν μεσα στα αμιγως προγκ και μεσαιωνικα μοτιβα που σταθερα μας εχουν συνηθισει ως τωρα…
http://www.youtube.com/watch?v=jEFO_i8iUWY&feature=related
απο το 2.50 και μετα, την βγαζω και την παιζω, μα τον Κρομ δλδ, ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ???!!!
[B]Free Hand[/B] του 1975 μετα, πιο straight forward δισκος τους μετα το three friends, πολυ συναισθημα, ωραιες μελωδιες, παντα προοδευτικοι και με το δικο τους στυλ να ξεχωριζει, μαλλον ο ιδανικος δισκος για καποιον που ειτε ακουσε τα παλια και ζοριστηκε ή για εναν παντελος ασχετο με την μπαντα, για πρωτη ακροαση…οι gentle giant ειναι ζορικη μπαντα, ο δισκος αυτος ειναι δυναμη και παραλληλα οχι τοσο ζορικος ή πολυπλοκος οσο τα πρωτα(καλα, μην φανταστει κανεις απλα πραματα, για GG μιλαμε)…παρόλα αυτα εννοειτε αλλος ενας κλασσικος δισκος με φωνητικα απο αλλη διασταση-για του λογου το αληθες
http://www.youtube.com/watch?v=Ro3eVIFzN5g
Τελος, το [B]Interview [/B]ειναι μαλλον το τελευταιο τους link με το παρελθον, αφου φαινεται ηδη πολλα στοιχεια να αλλαζουν εδω και να οδηγουν στην επομενη φαση, των 3 επομενων σκατα δισκων…ειναι προοδευτικο αλλα χανει σε αρκετα σημεια, οι gg αλλαζουν σιγα σιγα και go comercial αλλα απο την αλλη δυνατα κομματια και εμπνευσεις υπαρχουν ακομα, οπως τα another show ή το regge:P give it back
http://www.youtube.com/watch?v=cv8VZbHhq48
ε, απο δω και μετα γινονται εμπορικοι βγαζοντας 3 μαλακιες και αυτο…
Μπανταρα απο τις λιγες,αυτο που ειπε ο χοκαμ παραπισω για τα πολυφωνικα μερη που ειναι το κυριο χαρακτηριστικο της μπαντας, κριμα να μην λογιζονται απο το κοινο ως Prog μπανταρα ισαξια King Crimson, rush yes κτλ αλλα οι γνωστες ξερουν\m/
Ιlluvatar, sorry αλλα τρωω πολλα ποστ στο κινηματογραφοθρεντ και σπανια ψηνομαι να χωνω κανα κατεβατο και στα μουσικα που γουσταρω πολυ:p
Ωραίος ρε Lupin.Κάλλιο αργά παρά ποτέ:respect:
Ωραίος ρε Lupin.Κάλλιο αργά παρά ποτέ:respect:
[SPOILER]Χρωστάς και ένα για τους King Crimson:p[/SPOILER]
θενκς μαν…
αυτο που δεν εχω ακουσει και καποια στιγμη θελω, ειναι το live του '76-playing the fool…αν το εχει κανεις υποψιν, ας ριξει μια αποψαρα…θα ηθελα να δω ολα τα υπερ-πολυπλοκα μερη καποιων κομματιων που ειδα στο σετλιστ του πως αποδιδωντε λαιβ +τιποτα εξωγηινους αυτοσχεδιασμους που λογικα θα υπαρχουν(εχει και σελτιστ κυριως σε χταποδι και free hands οπωτε cool)…
Μπραβο στο lupin για το υπερpost του!
Προσωπικα εχω ακουσει μονο το πρωτο και το Octapus χωρις να εντυπωσιαστω ιδιαιτερα (με μια ακροαση τι να καταλαβει κανεις…) τωρα ομως με εψησες να αφοσιωθω περισσοτερο.
Ωραιος Lupin!!!
Πανω σ αυτο που ειπα στο αρχικο μου ποστ,οτι ο Dave Shulman διετελεσε διευθυνον στελεχος πολυεθνικης δισκογραφικης,να συμπληρωσω οτι ειναι υπευθυνος για τις καριερες πολλων γνωριμων μας…Kαι για του λογου το αληθες…
Following his recording career, Shulman became a prominent record executive.[1] Starting as an A&R representative at PolyGram Records, where he rose to the ranks of Senior Vice President, he signed Bon Jovi, Dan Reed Network, Cinderella, and Kingdom Come, among many others. in 1988 he became President and C.E.O of Atco Records (where he signed the progressive metal band Dream Theater as well as Pantera). He also re-established the careers of AC/DC and Bad Company both of whom sold multi-platinum albums under his watch. He then went on to become President of Roadrunner Records overseeing signings like Slipknot and Nickelback. In March 2010 Derek Shulman established a new venture with international music impresario Leonardo Pavkovic called 2PLUS Music & Entertainment. The company?s mission is to utilize the principles experience in all forms of the entertainment, recorded and live music business to maximize the many streams of revenues for artists, promoters, agents and managers globally.
Τους οφειλουμε πολλα λοιπον…!!!
Εμένα μου κάνει εντύπωση που κανείς δεν έχει αναφέρει τον ύμνο της ψυχεδελικής ποπ, Kites, που ηχογράφησαν πριν ονομαστούν Gentle Giant, ως Simon Dupree & The Big Sound. Άλλος ήχος φυσικά αλλά υπέροχο και ιστορικό τραγούδι.
Βγήκε το 1977 με live ηχογραφήσεις της προηγούμενης χρονιάς με κομμάτια από όλα τα άλμπουμς τους (από το Interview και πίσω, κάποια σημεία τουλάχιστον γιατί μερικά τα πετάνε σε medley πχ το Exerpts From Octopus είναι 4-5 διαφορετικά κομμάτια από το χταπόδι). Παίζουν άψογα φυσικά, ίσως λίγο πιο δυνατά από ότι στο studio(λογικό όμως), εχω πολλά χρόνια να το ακούσω αλλά μιας και τους ξεθάψατε μόλις γυρίσω σπίτι θα είναι το πρώτο που θα βάλω να παίζει…
Να ξέρεις ότι υπάρχουν διαφορετικές εκδόσεις. To tracklist στο διπλό βινύλιο της Chrysalis που είχα πάρει πριν πολλά χρόνια είναι το εξής:
-Just The Same (11:13), Proclamation/ On Reflection (6:24), Excerpts From Octopus (15:35), Funny Ways (8:35), In A Glass House (9:31), So Sincere (10:22), Freehand (7:40), Breakdown In Brussels (1:15), Peel The Paint/I Lost My Head (7:35)
Το αναφέρω γιατί έχει κυκλοφορήσει σε cd με παραπάνω κομμάτια.
ασε μας ρε πρωτοδισκακια:razz:
[SPOILER]απιστευτο κομματι, ναι[/SPOILER]
ωραιος μαν, will search and check, εμενα αυτο που κατεβασα ειναι το 35 years special editionκατι με σετλιστ αυτο:
Just the Same
Proclamation
On Reflection
Excerpts From Octopus
Funny Ways
Proclamation
The Runaway
Experience
So Sincere
Free Hand
Sweet Georgia Brown (Breakdown In Brussels)
Peel the Paint/I Lost My Head
το οποιο θα ακουσω αυτες τις μερες που μου ξαναφουντωσε λιγο η καψα…