Είπα να ανοίξω thread μιας και εδώ έχουμε έναν από τους πλέον αναμενόμενους δίσκους της χρονιάς. Λοιπόν ενώ το προηγούμενο με είχε αφήσει σχετικά αδιάφορο αν και είχε τις στιγμές του, με μερικές ακροάσεις αυτό εδώ μου φαίνεται πολύ πιο ενδιαφέρον και εμφανώς καλύτερο. Δεν θυμίζει τόσο έντονα mellisa από Mercyful και γενικά τα περισσότερα κομμάτια κολλάνε εύκολα. Κάποιοι μίλησαν για καθαρά ποπ άλμπουμ, οκ δεν νομίζω πως ισχύει και τόσο αυτό, αν και δεν λείπουν οι πιο γλυκές μελωδίες και τα πιασάρικα chorus.
Αν και στις επόμενες ακροάσεις το άλμπουμ συνεχίζει να μου φαίνεται τόσο καλό μάλλον πάει στα καλύτερα της χρονιάς.
Σίγουρα δεν είναι metal αλμπουμ πάντως. Το εναρκτήριο εμβατήριο είναι ωραίο και σε προιδεάζει ψευδώς για κάτι ιδιαίτερο που τελικά δεν υπάρχει. Συμπαθητικά τραγουδάκια με ένα δύο να ξεχωρίζουν παραπάνω, στα θετικά η vintage αισθητική των τραγουδιών, τα μέταλ στοιχεία στο άλμπουμ ελάχιστα. Δεν παρατήρησα μια κάποια δυναμική στα κομμάτια, απο ένα σημείο και μετά άρχισα να νυστάζω! Γενικά μου φάνηκε αδιάφορο και για εμένα κατώτερο από το ντεμπούτο τους. Α, το εξώφυλλο, αντίθετα με το σκοτεινό και γενικά φοβερό του πρώτου, είναι άθλιο. Η εικόνα είναι ωραία αλλά οι επιλογές των χρωμάτων λάθος και τo ξέμπαρκο μωρό στη μέση το χαλάει χειρότερα. Γενικά απογοητεύτηκα!
Μια χαρά μουσικούλα αλλά τα φωνητικά είναι πολύ…flat, με έναν καλύτερο τραγουδιστή θα παίζανε καλύτερη μπάλα πιστεύω. Θα του δώσω ακροάσεις-όταν βρω χρόνο-αλλά προς το παρόν δεν τρελαίνομαι.
Ακούω μερικούς απο εσάς να λέτε τα καλύτερα, βλέπω Ανσέλμους και λοιπούς να λένε τα καλύτερα, έχω ακούσει και τα δύο άλμπουμ αλλά τι να πω, ή κολλάς ή όχι. Δεν λέω οτι είναι για πέταμα, αλλά δεν είναι ούτε καν η 20η επιλογή να βάλω να το ξανακούσω ας πούμε.
Πολύ ανώτερο από το πρώτο και για 'μένα… φοβερές μελωδίες και πολύ όμορφη αίσθηση ειδικά σε κάτι year zero, secular haze, per aspera ad inferi, monstrance clock… ο δισκος ειναι γενικα ψιλοπερίεργος από άποψη είδους αλλά αξίζει άπειρα για ‘μενα… φαβνερά έχει δοθεί πολύ περισσότερη προσοχή στις μελωδίες και τα πλήκτρα απ’ ότι στο πρώτο… στους τοπ δισκους για μενα φετος, δεν σταμάτει να παίζει στο pc :Ρ
Μόνιμος κάτοικος στο player τελευταία και άλμπουμ της χρονιάς ως τώρα για μένα. Year one μεγάλο κόλλημα. Δεν είναι metal, δεν είναι pop, δεν είναι απλά rock είναι όλα μαζί. μεγάλη έκπληξη πάντως για μένα, δεν το περίμενα με τίποτα.
Ποσοι απο τους (λιγους :-P) φιλους μου λεγαν το 2002 για συστεμ οτι δεν θα πανε πουθενα κ λιγη απο ολα κ αχταρμας κ ετεροκλητοι κ ασυνδετοι κ ποπ που πανε να μαζεψουν ποντακια απο ολα α ειδη…Τ ιδια λενε κ τωρα για το ΦΑΝΤΑΣΜΑ!
Μεγάλη αλήθεια. Ο δίσκος είναι πολύ ωραίος, αλλά αυτό…
Γουστάρω και αυτά τα Σάταν και Σουκουμπους και Λουσιφέρι. Έχουν το χαβαλέ τους. Όπως και να ‘χει, είναι πιο ενδιαφέρον απ’ το ντεμπούτο. Δεν ακούμε και την εκνευριστική αναφορά σε King Diamond, κάτι που είναι μεγάλο πράγμα.
Λοιπον εχοντας εντυπωσιαστει σχεδον απο το ψιλοκλεψιμεικο μεν,γαματο δε ντεμπουτο,περιμενα το δευτερο ‘‘χτυπημα’’.
Τις τελευταιες μερες εχω κολλησει.
Σιγουρα το πρωτο τους album ειναι πιο metal και καλυτερο για μενα τελικα,αλλα και αυτο οντας πιο poppy,πιο catchy και πιο πιασαρικο μου αρεσε πολυ.Κεντρικο ρολο θα ελεγα στην εμφαση της μελωδιας εχουν τα πανεξυπνα γεμισματα με τα πληκτρα και τα χορωδιακα φωνητικα…
Καλυτερο κομματι του δισκου το ‘’[B]Ghuleh/Zombie Queen’[/B]’…
