Ευτυχως που το εβαλα γρηγορα να το ακουσω γιατι δε διαβαζα καλα λογια στην αρχη.υπεροχο
3 Likes
Είμαι κάπου στις 6 ακροάσεις. Στην αρχή πρέπει να πω ότι η αντίδρασή μου ήταν ένα τεράστιο meh. Αλλά έτσι είχα νιώσει και για το impera (με εξαίρεση τα hunters moon, call me little sunshine, που τα λάτρεψα εξαρχής).
Αλλά όπως και το impera, διαπίστωνα ότι μεσα στην ημέρα σιγοτραγουδούσα τα τραγούδια και δεν έβγαιναν από το μυαλό μου.
Βέβαια ακόμα περιορίζομαι στο να μου αρέσει η πρώτη πλευρά του δίσκου. Η δεύτερη παραμένει αρκετά αδιάφορη.
Γενικά υπάρχει μια τάση για 80s glam metal ήχο. Το σέβομαι, προτιμώ τον πιο “κλασσικό” ήχο των πρώτων 3 αλμπουμ, που τα λατρεύω.
Σε 2 βδομάδες θα τους δω οberhausen.
Υ.Γ: ελπίζω να έχω άδικο, αλλά ο δίσκος και κυρίως το ύφος των στίχων, σε συνδυασμό με τις εκφράσεις προσώπου του forge σε συνεντεύξεις, μου βγάζει λίγο ένα επικείμενο burn out. Ειδικά αν συγκρίνω με συνεντεύξεις του πριν 4-5 χρόνια πχ.
Ξαναλέω ότι είναι μια αίσθηση και ελπίζω να έχω άδικο.
1 Like
Ρε γαμώτο εγώ είμαι ακόμα στην meh φάση.Δε ξέρω ακριβώς γιατί.Δε μου κάνει το κλικ.Μου φαίνεται το χειρότερο τους ως τώρα.Θα έλεγα ότι το βρίσκω κάπως μονότονο σε ύφος και χωρίς κάποιες έξτρα εντάσεις. Μ’αρέσουν τα 2 πρώτα single πάντως.
3 Likes
βάρεσε πρωτιά στο billboard η δισκάρα
5 Likes
Ανάμικτα συναισθήματα μού άφησε εμένα ο δίσκος (όπως και το “Impera” πριν 3 χρόνια). Νομίζω ότι πάει να παγιωθεί αυτό το χαρακτηριστικό 80’s pop metal στυλ που εισήχθη στο “Prequelle” και λίγο εκεί χάνω το ενδιαφέρον μου εγώ. Δηλαδή δεν συνάντησα την ίδια φρεσκάδα που είχα βρει τότε (λογικό) και ένιωθα σε διάφορα σημεία dejavu ή γενικώς πιο προβλέψιμες ιδέες/δομές. Νομίζω οι Ghost έχουν δείξει στο παρελθόν ότι είναι αρκετά ευέλικτοι στα μουσικά είδη που μπορούν να χρησιμοποιήσουν και θα ήθελα αυτό το πράγμα να συνεχίσει να υπάρχει (πιο έντονα τέλος πάντων). Ας πούμε το “De profundis borealis” με αυτά τα “Somewhere in time” vibes όντως δίνει έναν άλλον τόνο -όπως και κάποια σημεία του “Umbra”. Κατα τ’ άλλα, όμως, τα άλλα τραγούδια ακολουθούν ένα χαρακτηριστικό ύφος που δύσκολα πιάνει συνεχώς κορυφές κατά τη γνώμη μου (π.χ. το δεύτερο μισό του album το θεωρώ εμφανώς κατώτερο από το πρώτο). Θα “πιάσω” μία ωραία εισαγωγή εδώ, ένα δυνατό refrain εκεί, ένα solo που αναβαθμίζει αυτό που ακούω κλπ., αλλά όχι πολλά τραγούδια που να πω από την αρχή μέχρι το τέλος ότι ακούω κάτι εξαιρετικό (όπως κάνω στο “Guiding lights” π.χ.). Αναγνωρίζω πιο δουλεμένα, πάντως, φωνητικά και lead κιθάρες -ιδίως το δεύτερο σε πολύ μεγάλο βαθμό νομίζω. Αλλά και πάλι μιλάμε για “τεχνικά” θέματα, δηλαδή σαν σύνολο δεν μπορώ να τα συγκρίνω με τα πρώτα 4 που στα αυτιά μου ακόμα το καθένα τους χαρακτηρίζεται από μία ιδιαίτερη αύρα, έχουν σαφείς διαφορές το ένα από το άλλο και μπορείς εύκολα να αναγνωρίσεις την προσωπικότητά τους. Νομίζω ότι αν στο “Impera” οι Ghost επιχείρησαν έναν συνδυασμό του πιο “μεγαλόπνοου” “Meliora” με την pop metal κατεύθυνση του “Prequelle” (ενδιαφέρον, αλλά δεν με κράτησε πολύ), εδώ σαφώς αφήνονται στα μονοπάτια που άνοιξε το “Prequelle”, δηλαδή τίγκα 80’s Scorpions/AOR/Desmond Child φάση και κάπου ίσως αυτό να έχει κορεστεί στ’ αυτιά μου. Δεν αμφισβητώ ότι μιλάμε για πολύ δουλεμένα refrain π.χ., αλλά απλά δεν νιώθω ότι μου προσφέρουν κάτι τόσο καινούριο/ενδιαφέρον που να μην το νιώθω ήδη κτήμα μου από τα προηγούμενα albums τους.
8 Likes
Κοίτα κι εγώ τους έκραζα παλιότερα τους Ghost αλλά με βούλωσαν πρώτα με το Prequelle και τώρα με τον καινούριο δίσκο. Ο οποίος ναι μεν συνολικά δεν είναι επιπέδου Prequelle αλλά έχει κάποιες σούπερ τραγουδάρες.
Εκεί που δεν μπορώ να καταλάβω το hype είναι με τους Sleep Token. Δηλαδή headliners στο Download? Υπερβολικό. Βέβαια σιγά-σιγά που τα μεγαθήρια αποσύρονται, και ποιους να βάλεις δηλαδή headliners. Υπάρχει μια σταδιακή πτώση στην ποιότητα της μουσικής. Δηλαδή σκεφτείτε ποια είναι τα κορυφαία συγκροτήματα που έχουν βγει στα 70s, 80s κτλ και ποια είναι τα μεγαλύτερα συγκροτήματα στη δεκαετία του '10 και ακόμα χειρότερα αυτή τη δεκατία του '20 που διανύουμε. Είναι λίγο απελπισία η σύγκριση.
hype. πραγματικά, ενω το songwritting στους Ghost δεν είναι ΚΑΚΟ, οι ST, εκτός απο κάποια κρουστά μέρη είναι βαρετό μπριτποπ με μπρεικνταουνζ. δλδ ΟΧΙ απο εμένα. επίσης απο ghost εκτός απο τα σινγκλ, που συνήθως είναι αρκετά πιασιάρικα, ο μόνος δίσκος που ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ήταν το 2ο.
1 Like
Μια χαρα το πηγε ο Tobias, δεδομενου οτι διασκευαζε τον καλυτερο τραγουδιστη που εχει τραγουδησει ποτε ροκ
καλύτερα απο οτι θα περίμενε κανείς - άλλα φαίνεται οτι δεν έχει σοβαρή έκταση στο devil put aside for me. αλλά ξέρει να φυλαχτεί και να μην το σφάξει. στα συν η ωραία παρουσία.