Εννοειται οτι με μια μονο ακροαση δεν μπορεις να εχεις αποψη, εχεις απλα μια πρωτη γευση. Για αυτο και το εγραψα οτι αυτη ηταν η γνωμη μου μετα απο μονο μια ακροαση. Απλα σαν πρωτη γευση δεν μου φανηκαν κατι τρελο.
παρακαλώ πολύ οι σαμπαθολάγνοι και οι προγκρεσιβοπληκτοι να μην γραφουν σε θρεντ για ατσάλι
ευχαριστώ
μέτριος και μάλιστα σε απογοητευτικό βαθμό δεν είναι που δε μπα να χτυπιέστε κάτω… 8 τραγουδια…3 μεγαλες στιγμες τρεις από αρκετα έως πολύ συμπαθητικές και 2 - ας πούμε -μέτριες.
Αυτοί πρέπει να βαριούνται πολύ όταν κάθονται να γράψουν κάνα τραγούδι…
Πολύ προχειρογραμμένος δίσκος, στην ίδια λογική με το εξώφυλλο:
“έλα ρε μλκ, κάνε τον ίδιο ήλιο και το σπαθί από το triumph and power, βάλε εκεί και έναν αετό και είμαστε κομπλέ, μη σκας”.
freja’s choice, forged in iron-crowned in steel, last one to fall είναι αυτά που ξεχωρίζουν, varangian (ριφφ αντιγραφή από amon amarth β’ εθνικής ρε μαλάκες; 
), born for battle, master of the land μια ταχύτητα κάτω (επιεικώς), frost and fire και every day there’s a battle to fight καλύτερα να μην υπήρχαν καθόλου, ειδικά το δεύτερο είναι απλά απαράδεκτο.
Οπότε, σε δίσκο των 8 κομματιών (το in for the kill εξίσου απαράδεκτο με το every day… και η διασκευή εντελώς αχρείαστη και αδιάφορη) ήθελα πολλά περισσότερα. Του έχω δώσει ήδη πολλές ακροάσεις, τον ακούω ακόμα κάθε πρωί πηγαίνοντας και γυρνώντας από τη δουλειά, αλλά περίμενα κάτι καλύτερο από το κλισέ “ακούγεται ευχάριστα”. All in all, θα ξεχαστεί πολύ γρήγορα και με την εξαίρεση του The Hunt, κάθε πέρσι και καλύτερα =/
Πάνω-κάτω στα ίδια συμπεράσματα κατέληξα και εγώ και ήδη από τον προηγούμενο δίσκο έχει αρχίσει να πέφτει η ποιότητα σημαντικά. Πέρα από τρία κομμάτια (Freja’s Choice, Forged In Iron, Master of the Land) δεν μου έκανε τίποτα άλλο, αν και η διασκευή μου άρεσε μπορώ να πω. Είναι κρίμα, γιατί η τριάδα των δίσκων με την οποία τους έμαθα (Iron Will, Hammer of the North, The Hunt) είναι απλά κορυφαία.
Για μένα, τα σημάδια είχαν ήδη φανεί από το Triumph And Power και τώρα αυτό εδώ είναι τόσο ανέμπνευστο που όσες κλισέ καραδοκιμασμένες μέταλ ιδέες και να το γεμίσουν, δεν μου κρατάει το ενδιαφέρον για ολόκληρες ακροάσεις. Το κυριότερο πρόβλημα είναι ότι προσπαθούν να βγάλουν μέταλ δυναμισμό και ατσάλι και πάουα, αλλά το αποτέλεσμα είναι εντελώς άνευρο.
Na paroun ta paidia ena long break apo diskografia mpas kai graps…oh wait, einai sthn Nuclear, soupitsa kathe 2 xronia. Googlarete to catalogue ths, diskografikh-nekrotafeio gia hmi-vetaranous pou theloun na kavatzwsoun ena stantar kalo promo kai na araksoun