νταξει, ολα υποκειμενικα ειναι αμα το παρουμε ετσι, γι’αυτο κανουμε το poll για να δουμε ποιον θεωρουνε οι περισσοτεροι τον καλυτερο.
- Phil Lynott
- Steven Tyler
- R. J. Dio
Bob Dylan με διαφορά!
Ο Καρβελας…:?
Ο Τσακ.Γιατι δεν εβαλες αυτον,γιατι δεν εβαλες τον αλλον?
Ψηφίζω χωρις δεύτερη σκεψη James Hetfield. Επισης John Petrucci και λοιποί Theater και Mikael Akerfeldt.
θα πω τους αγαπημενους μου γιατι θεωρω αδικο να πω ποιος ειναι ο καλυτερος
James Hetfield ( τουλαχιστον μεχρι το Metallica, δεν αναφερω τπτ , μονο αυτος μπορει να τραγουδησει τις στιχαρες Του)
Geezer Butler ( αυτος ειναι ο αγαπημενος μου , εγραφε σε ολα τα album των Sabbath πλην της Dio περιοδου , σε μερικα συνεισφερε και ο Ozzy βεβαια , αλλα το μεγαλο πακετο ανηνει στον κ. Butler)
Nick Holmes ( θεος θεος θεος θεος θεος…το πολυ αλκοολ του κανει καλο φαινεται , δεν υπαρχει album τετοιο ωστε να μην εγραψε αδιαφορους στιχους. οι προσωπικες αναζητησεις του δεν εχουν ορια!)
Steve Harris ( το 95% των στιχων εχουν Steve Harris μεσα…δεν λεω τπτ αλλο)
Aaron Stainthorpe (ετσι ρε! ταλαιπωριες , λυπες , λυπες , ταλαιπωριες , αγαπη , αγαπη , αθειλα… μεγαλος ποιητης)
Jon Schaffer ( ειναι σκατοχαρακτηρας , αλλα δεν γινεται να μην του αναγνωρισουμε περα απ οτο συνθετικο ταλεντο του , οτι ξερει καλα το αθλημα . υπεροχοι στιχοι + φωναρα Matt μας χαρισανε σπουδαια αλμπουμ)
Warrel Dane ( σπουδαιος καλλιτεχνης , οι κοινωνικοπολιτικοι στιχοι του μαζι με τις ριφαρες του εκαναν μια μεγαλη μπαντα )
Quorthon ( :respect: :respect: :respect: :respect: , δεν χορταινω να διαβαζω τους στιχους στα Hammerheart , Blood Fire Death …ανατριχιλα…)
#-o [-X :thumbdown:
απο Maiden ντε…το ξεχασα μην με δειρεις!
o Chris Reifert 
:lol:
James Hetfield πολυ γαματους στιχους ειδικα σε AJFA και Metallica
μπορει να ειμαι εκτος κλιματος αλλα ομιζω οτι τους καλυτερους στιχους τους εγραψε ο o bob marley…
απο πλευρας νοηματος και μυνηματος τουλαχιστον…
Martin Walkyier ΧΑΛΑΡΟΤΑΤΑ!!! Είμαι και μεγάλος fan του τύπου γενικότερα… 
…και σαν καραγκιόζης που είμαι κατά λάθος ψήφισα Maynard… #-o
[FONT=“Franklin Gothic Medium”]Bon Scott[/FONT]
Δικός μου είσαι εσύ… 
για μένα η απάντηση είναι πολύ εύκολη. Ο Θ. Ηλιακόπουλος των Γενιά του Χάους με έχει κάνει να ανατριχιάσω όσο κανείς άλλος με τους στίχους του…
[LEFT]ΤΩΝ ΜΥΑΛΩΝ ΜΑΣ Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΜΑΖΕΜΕΝΗ ΣΕ ΜΙΑ ΒΟΜΒΑ
ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΛΑΒΕΙ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΕΙ
ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΣΑΝ ΜΙΑ ΕΣΧΑΤΗ ΛΥΣΗ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ
ΟΤΑΝ Η ΓΗ, ΠΙΑ ΣΤΕΙΡΑ, ΘΑ ΜΑΣ ΕΚΔΙΚΗΘΕΙ
ΑΣ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝΕ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΣΧΡΗ ΑΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΔΙΧΩΣ ΕΝΟΧΗ
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ ΜΑΣ
Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΚΡΑΤΑΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΒΑΡΕΤΗ
ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΑΣ ΘΑ ΕΙΝ΄ΕΡΓΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ
ΚΑΙ Η ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ ΜΑΣ ΠΑΡΟΙΜΙΑΚΗ - ΓΙΑΤΙ …[/LEFT]
[RIGHT]Θαύμασε το λουλούδι, πριν να μαραθεί,
θαύμασε το δάκρυ, πριν στεγνώσει,
θαύμασε τη μέρα, πριν νυχτώσει,
αγάπησε την ομορφιά, πριν σε προδώσει.
Γιατί αυτό που θαυμάζεις σήμερα,
να ξέρεις πως δε διαρκεί για πάντα…
Είναι ήχος που σπάει τη σιωπή,
είναι φως που διαπερνά τη σκοτεινιά,
είναι γιατρειά ανίατης αρρώστιας,
είναι ελπίδα για μικρά παιδιά.
Κι όσο καλό κι αν σου φαίνεται πως είναι,
τόσο εύκολα μπορεί να σκοτώσει.
Αυτό το κάτι, άλλοι το λένε ομορφιά
κι άλλοι το λένε θάνατο.[/RIGHT]
[LEFT]Όταν το μικρό παιδί ζητήσει αγάπη
άστο να πνιγεί στα ικετευτικά του δάκρυα
Όταν ο ετοιμοθάνατος ζητήσει ελπίδα
χάρισέ του ένα περίστροφο.
[FONT=“Comic Sans MS”]Ίσως να μην είναι μόνο ο μπάτσος ο εχθρός
ίσως όχι η εξουσία, η ανεργία, τα σχολεία
ίσως όχι ο στρατός
Ίσως ο μεγαλύτερος εχθρός
να είν’ η φριχτή ασημαντότητα
που χαρακώνει την ψυχή σου.[/FONT][/LEFT]
[RIGHT]ΤΩΡΑ ΝΙΩΘΩ 20 ΧΡΟΝΩΝ ΓΕΡΟΣ
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΑΛΛΟ ΝΑ ΥΠΟΜΕΝΩ
ΘΑ ΦΤΥΣΩ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΑ ΣΟΥ
ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΠΑΡΑΣΗΜΑ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΖΩΗ
[/RIGHT]
[LEFT]ΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΚΙΩΝ
ΖΗΤΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΚΛΟΓΗ ΤΗΣ ΜΑΣΚΑΣ
ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΑ ΟΠΛΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥ
ΡΕΚΒΙΕΜ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΕΙΟΥ
ΡΕΚΒΙΕΜ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΗΣ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑΣ[/LEFT]
[RIGHT]Ηθική και αποσύνθεση, κοινωνικά αποδεκτή.
Σχέσεις άρρωστες, σχέσεις σάπιες.
Όνειρα φτηνά, μοντέλα συμπεριφοράς.
Φιγούρα, περιτύλιγμα, περιεχόμενο κενό.
Μα το κενό δεν επιστρέφεται, καταστρέφεται.
Αγάπες με συντηρητικά, ήρωες και βιαστές.
Υψηλά ιδανικά, με ημερομηνία λήξεως.
Συναίσθημα σ’ εκπτώσεις, οδυνηρές επιπτώσεις.
Μηδαμινές απαιτήσεις κι αβάσταχτες ενοχές.
[FONT=“Comic Sans MS”]Μα οι ενοχές δεν είναι κριτήριο, είναι δηλητήριο.[/FONT]
Ακριβά ελαφρυντικά, γυάλινα συγχωροχάρτια.
Άλλοθι ο εφυσηχασμός, κατεστημένος φασισμός.
Ματαιοδοξία, κορεσμός, αδιέξοδο, πολιτισμός.
Άνθρωποι κουρέλια, σταύρωση με χρυσά καρφιά.
Είναι που κανείς δεν σέβεται την αδυναμία.
Είναι που κανείς δεν σέβεται την μοναξιά.
Είναι που κανείς δεν σέβεται την ευαισθησία.
Είναι που κανείς δεν σέβεται τον εαυτό του.[/RIGHT]
[LEFT]Μικρά αδύναμα ανθρωπάκια στο όνομα του πολέμου ριγούν
Ανεύθυνοι βλάκες επαναπαύτηκαν όταν λίγες γνώσεις απόκτησαν
Βολεμένα σκουλήκια σε φτωχούς ετοιματζίδικους προβληματισμούς
Άγνοια και φόβος τη ξεχασμένη ανθρωπιά τροφοδοτούνε με σκουριά
Εξουσία, ιεραρχία, καταπίεση, ανταγωνισμός - Ηλίθιος αυτοσκοπός
Συμφέρον, ψέμα, χυδαία βλέμματα αγοράς, εμπόριο και σεξ
Πουλημένες επαναστάσεις, βιομηχανία κοινωνικών φαινομένων
[FONT=“Comic Sans MS”]Ο ρόγχος μιας κοινωνίας, γραφείο τελετών “Η Δικαιοσύνη”[/FONT]
Σύγχρονες φυλακές, τεχνολογία μοναξιάς και ηλεκτροσόκ
Οι τουρίστες επισκέπτονται μουσεία και όχι ψυχιατρεία
Πολυτέλεια και χλιδή γιατί η σαπίλα μας βρωμάει πολύ
Καλλίτερες συνθήκες ζωής, κέντρα αποτοξίνωσης περιττών συναισθημάτων
“Γάμα τες όλες - ή είσαι άντρας ή ξεφτιλισμένη αδερφή”
Γυναίκα δυναμική κι απελευθερωμένη τα πόδια σου κράτα ανοικτά
Κραυγές απόγνωσης εκλιπαρούν το θείο δώρο της ειρήνης
Μικρά παιδιά με πλαστικά όπλα τον εθνικό ύμνο τραγουδούν
Υπομονή, ο πόλεμος θα έρθει, ήρωες θα γίνουνε και αυτοί
Ω! Περήφανη ελληνική ιστορία ζήσε για εμάς ξανά
Το μεγαλείο του πατριωτισμού - φέρετρα σκεπασμένα με σημαίες
Καταστολή, δημοκρατία, για όσους δεν συμφωνούν, βία, ομοψυχία
Αυξημένη παραγωγικότητα, πλαστικά αγαθά, αξίες εγκλωβισμού
Ανοχή, εφησυχασμός, δικαίωμα στο θάνατο, δικαίωμα στη ζωή
Χημικά όπλα-ηρωίνη, εκλογές-μορφίνη, ισότητα στα τρελάδικα
Πουλήστε τα όλα να γίνουν προϊόντα μαζικής κατανάλωσης και υστερίας
Οι πολιτικοί με σαμπάνιες έκαναν πρόποση
Για το κορόιδο τον λαό
Ο λαός με κόκα-κόλα έκανε πρόποση
Για τη μελλοντική του εξουσία
Ο θάνατος ήπιε αίμα κάνοντας πρόποση
Στην παράνοια του 20ου αιώνα…[/LEFT]
[RIGHT]ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΧΟΡΕΥΤΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΣΟΥ ΑΜΑΡΤΙΑΣ
ΕΙΜΑΙ Ο ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΣΟΥ ΠΡΟΔΩΣΙΑΣ
ΕΙΜΑΙ Ο ΘΕΡΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ ΠΟΥ ΣΠΕΡΝΕΙΣ
ΕΙΜΑΙ Ο ΔΗΜΙΟΣ ΤΟΥ ΕΓΩΚΕΝΤΡΙΣΜΟΥ ΣΟΥ
ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΤΥΦΛΟΣ ΖΗΤΙΑΝΟΣ ΠΟΥ ΦΤΥΝΕΙΣ
ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΠΟΡΝΗ ΠΟΥ ΜΕ ΧΙΛΙΑΡΙΚΑ ΓΔΥΝΕΙΣ
ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΟΜΙΧΛΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ
ΤΟ ΡΕΥΜΑ ΤΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΚΑΡΕΚΛΑΣ ΣΟΥ
[FONT=“Comic Sans MS”]ΕΙΜΑΙ ΠΡΟΪΟΝ ΤΗΣ ΝΟΣΗΡΗΣ ΣΟΥ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ[/FONT][/RIGHT]
[LEFT]Στο κατώφλι της υποκρισίας και της ηθικής
εκπαιδεύομαι στ’ αλφάβητο της υποταγής.
Νύχτες μοναχικές, ατέλειωτες ουλές,
σπαταλημένοι άνθρωποι, ανοιχτές πληγές.
Στα θεμέλια του φόβου χτισμένοι ναοί.
Στα μάτια μου ο θάνατος αγκαλιάζει τη ζωή.
Για κάθε νιότη που 'χασα δακρύζω,
σκοτώνω αυτό που αγαπώ και γονατίζω.
Στα σύνορα του πόθου και της έλλειψης
ακούω τη σιωπή της θλίψης και της στέρησης.
Στο μυαλό μου αναμνήσεις αιχμηρές λεπίδες.
Τα βράδια αυτοκτονώ με τσακισμένες ελπίδες.
Το ατσάλι σκουριάζει, τα χρόνια περνούν,
οι ψεύτικοι άνθρωποι επίτηδες ξεχνούν,
το χρώμα ξεθωριάζει, τα χρόνια περνούν,
ό,τι δεν καταλαβαίνουν αλύπητα χτυπούν.
Το δόγμα στη ζωή μου - οδοφράγματα.
Το δόγμα στη ζωή μου - ανοιχτές συγκρούσεις.
Το δόγμα στη ζωή σου - λαιμητόμος.
Το δόγμα στη ζωή σου - ένα φτηνό αστείο.
Το δόγμα της ζωής μας - κομμένες φλέβες.
Το δόγμα της ζωής μας - αιμορραγεί μαζί μας.
Τα χαμένα χρόνια πίσω δε γυρνούν
μόνο οι νικημένοι δεν ανυσηχούν.
Σφίγγουμε τα δόντια, προχωράμε μπροστά.
Στη πλάτη μας οι θεοί γελάνε δυνατά.[/LEFT]
[RIGHT]Είναι ίσως η ζωή μια όμορφη κατάρα,
είναι που δεν αγαπάω και που αρνούμαι να μισήσω,
είναι που δεν θυμάμαι και που αρνούμαι να ξεχάσω,
είναι που πιο πολύ λυπάμαι τους ανθρώπους,
είναι ίσως η απόκτηση γνώσης το νόημα της ζωής,
είναι που γνώση σημαίνει μοναξιά,
είναι το βλέμμα που αγκαλιάζει την κοφτερή λεπίδα,
είναι η ψυχή που φοράει το αγκάθινο στεφάνι.
Αυτός ο κόσμος - θάνατος.
Είναι τα επιχειρήματα αυτού του κόσμου άθλια,
είναι που δεν μας πείθουν πια,
είναι το καλύτερο που 'χει αυτός ο κόσμος να κάνει,
είναι να το βουλώσει.[/RIGHT]
[LEFT]μακάρι να μπορούσαμε να ζήσουμε ειρηνικά
να βρούμε συναισθήματα και λίγη ανθρωπιά
μακάρι να ξεχνάγαμε για λίγο τα λεφτά
η ζωή μας ν’ άρχιζε πάλι απ’ την αρχή
μακάρι να μην ήμασταν τόσο υποκριτές
να μη βλέπανε τον κόπο μας οι εκμεταλλευτές
μακάρι όλοι να ζούσαμε σ’ άλλη κοινωνία
και να μην υπήρχε βρωμιά και εξουσία
[/LEFT]
.…
[SIZE=“5”]Warrel Dane[/SIZE]
Daniel Gildenlow απ’αυτούς που’ναι στο poll
Γενικά υπάρχουν πολύ καλοί στιχουργοί εκεί έξω…