Haris from the band comments on the new album: "This is the album we’ve spent the most time on and also the first album to include our three live members , Foivos Chatzis, Cons Marg and Sakis Bandis on the recordings. We started off doing some experiments without any idea where they could lead to. After the first 3-4 tracks, we realised we were onto something new for the band. We were no longer in the 60s-70s zone but more in the 70s-80s. The songs sounded retro-futuristic and surreal but they were also more prog, psychedelic and challenging than ever. In the lyrics, we re-wrote the story of Eden from a surreal, Richard Dawkins-esque, Darwinian point of view. The result was Eden in Reverse. "
This is the first time the band includes a guest vocalist. LARS ARE NEDLAND from mighty Borknagar and experimental titans Solefald sings on the track “Crossroads”.
Το τρίτο τους δε μ’ άρεσε τόσο πολύ, ρε γαμώτο, σε σχέση με τα δύο πρώτα που για ‘μένα είναι κλασικές κυκλοφορίες πλέον. Βέβαια περιμένω τα καλύτερα, δεν παύουν ν’ αποτελούν από τις πιο ξεχωριστές ελληνικές μπάντες των τελευταίων χρόνων.
Τα θεωρώ και τα τρία ισάξια και ελπίζω να ξανά βγούνε στον δρόμο, γιατί τα τραγούδια τους αναπαράγονται σούπερ σε λαιβ συνθήκες (αν και τα φοβόμουν πριν).
Και για μένα το τρίτο δεν έφτασε τα πολύ υψηλά στάνταρ των 2 πρώτων, ειδικά το Oi Magoi το συμπεριλαμβανω στις κορυφαίες κυκλοφορίες των 10’s, παρόλα αυτά κάθε τους κυκλοφορία είναι ένα πολύ καλό νεο.
Η περιγραφή επίσης μου ανοίγει την όρεξη, ειδικά τα περί 70s-80s retro-futuristic κινούν την περιέργεια
Εγώ παιδιά ακόμα δεν έχω ακούσει το πρώτο (don’t shoot). Για μένα Oi Magoi>Mayhem In Blue αλλά και το Mayhem το θεωρώ πολύ καλό δίσκο, δεν θεωρώ τεράστια την διαφορά τους. Satan is Time αγαπημένο κομμάτι εύκολα.
Μέσα από τα δάκτυλα μου το πήρες…
Είχαμε πάρει την πρόγευση για τη “νέα” παραγωγή και τώρα ολόκληρη δόση. Κάνει μία άλλη αίσθηση για Hail Spirit Noir, αλλά το πνεύμα παραμένει εδώ.
Haris comments on the track:
“Crossroads” represents the catchy side of the album, if there is any. This is the only track that was unfinished for many many months. When Lars came on board, everything fell into place and the song evolved into its final shape. Lyrically, it’s a hymn to the Darwinian spirit in every single cell on its journey through endless possibilities, for better or for worse."
Το τραγούδι με τη συμμετοχή του Lars Nedland (Solefald, Borknagar) και που με τη φωνή του σε κάποια σημεία έχω την αίσθηση ότι είναι μία φιουτουριστική ηχητική εκδοχή των The Beatles.
Κύριοι… τώρα ας μιλήσουμε.
Εξαιρετικός δίσκος για μένα. Νομίζω ότι το “Mayhem in Blue” ήταν ό,τι έπρεπε για να κλείσει αυτό που ξεκίνησε με το ντεμπούτο και αποκορυφώθηκε με το “Oi Magoi”. Αυτή η, κατά τρόπον τινά, στροφή που έκαναν τώρα, φανερώνει ακόμη περισσότερο στο τι μπορεί να κάνει μία μουσική μπάντα, όταν στην πραγματικότητα δεν είναι για να ανήκει σ’ ένα συγκεκριμένο ήχο.
Υπέροχη παραγωγή, υπέροχη synth-ετική κατεύθυνση στον ήχο, δε με απασχολεί καθόλου που λείπουν τα black φωνητικά. Ωραία σκέψη για χαμηλοκούρδιστες κιθάρες όπου πρέπει και…
το “Automata 1980”. Υπάρχουν δίσκοι που ξοδεύονται μουσικά μέχρι να φτάσουν σ’ ένα τραγούδι κι εκεί να ξεχαστείς. Και υπάρχουν και οι δίσκοι που προσφέρουν από την αρχή και φτάνουν σ’ ένα “αποκαλυπτικό” φινάλε. Αυτό ισχύει εδώ. Μπορεί το άσμα να μας δείχνει και τις πιθανές καταβολές του πίσω στο 1969 - στη μια του όψη - αλλά δεν παύει να έχει ένα χαρακτήρα όλο μέλι. Νομίζω ότι λειτουργεί ως μία “κάθαρση” αυτό το τραγούδι και σε κάθε του ακρόαση γίνεται όλο και πιο εθιστικό.
Είναι πραγματικά όμορφο το τι μπορεί να κάνει αυτή η μπάντα σε κάθε της δίσκο και πως μπορεί να λειτουργήσει, τουλάχιστον σε μένα πάντα.
Αν και σαν ακροατης λατρεύω το concept της συνεχούς ηχητικής εξέλιξης, το καινούργιο HSN είναι λίγο μυστήρια περίπτωση. Ίσως μένουμε λίγο στην επιφάνεια (=αλλαγή ήχου) και παραβλεπουμε λίγο την ουσία (=βάθος συνθέσεων). Βρίσκω εξαιρετικές αλλά και κάποιες ανευρες στιγμές.
Αν και δηλωμένος prog οπαδός, βρίσκω ότι η μπάντα χάνει κάτι τις από την ιδιαιτεροτητα της. Παρόλα αυτά, το άλμπουμ είναι πολύ καλό, τα άτομα που απαρτίζουν το γκρουπ έχουν θεωρώ υψηλή αισθητική και άποψη και δεν αμφιβάλλω ότι θα μεγαλώσουν αρκετά και με αυτήν την κυκλοφορία.
Με 3 ακροάσεις βρίσκω το δίσκο εξαιρετικό. Δε βλέπω να κλείνει κύκλος -νομίζω αυτό περιορίζεται στο ότι αντικατέστησαν τα πιο extreme φωνητικά τους με το retro-φουτουριστικό στοιχείο που είναι πολύ διαδεδομένο τελευταία. Αλλά παράλληλα φέρνουν και πιο πολύ στην επιφάνεια τα …Manos Hadjidakis (λέγε με Reflections) στοιχεία που είχαν σε κάθε τους βήμα.
Βέβαια 3 ακροάσεις είναι ελάχιστες, το Automata 1980 με ταξίδεψε, αλλά αυτό που μπήκα να γράψω είναι πως στο Crossroads τσέκαρα μήπως είχα το player σε λειτουργία shuffle και έπαιζε Borknagar!
Μεχρι στιγμής, δεν έχω προλάβει να ακούσω όλο τον δίσκο, αλλά στα 2 πρώτα κομμάτια υπάρχει μια μικρή Opeth-ίλα (ειδικά το lead στην αρχή του Alien Lip Reading), το οποίο μόνο θετικό μπορώ να το χαρακτηρίσω.
Γενικά μου αρέσει η διαφοροποίηση με τα καθαρά φωνητικά, καθώς πιστεύω ότι το υποστηρίζει πλήρως η μουσική τους κατεύθυνση.
Αρκετά spacey και πολύ πιο δεμένα το κομμάτια από πριν, πολύ προσεκτική επιλογή synth ήχων, γενικά αν συνεχίζει έτσι ο δίσκος, με βλέπω στο τέλος του κάπως έτσι
Στον απόηχο του τελευταίους τους δίσκου έρχεται μία αναπάντεχη κυκλοφορία που φαίνεται άκρως ενδιαφέρουσα, και ας μην έχει καμία σχέση με το σκληρό ήχο.
‘’MANNEQUINS’’ is the band’s first ever soundtrack album and accompanies a story written by the band’s guitarist,Theoharis.
Expect no romance, since the story involves aliens, disco clubs, ripped limbs, slashed necks and other beauties. Expect no metal or rock instrumentation, since the music is reminiscent of ‘80s horror movie soundtracks and marks a full-blown & daring plunge into a synthwave-meets-sci-fi pop environment.*
Haris from the band comments on the release: “This album was a nice chance to celebrate the band’s decade of existence. We wrote lots of new material but we also remixed a few tracks and ideas from our entire discography. Different as it may sounds, we believe it still echoes the spirit and essence of HSN’s music. Just drop the needle in your vinyl and dance.’’*
10 Σεπτεμβρίου η κυκλοφορία του από την Agonia Records.
Πάνω που πήγαινα να γράψω ότι είναι της μόδας αυτός ο ήχος 80s synthwave-pop, κ ανέβηκαν κ οι Hail Spirit Noir σε αυτό το τρενάκι, διάβασα ότι το κομμάτι είναι από ένα soundtrack που ετοιμάζουν για μια ταινία κ ότι δεν θα συνεχιστεί στο επόμενο άλμπουμ. Πάντως το κομμάτι μου φάνηκε μέτριο, όχι στα επίπεδα Ulver πχ.
