Hard Rock/AOR κυκλοφορίες

Kαι γι’αυτό σ’αγαπάμε.

θα πέσει φωτιά να μας κάψει αν δεν συμφωνήσουμε κατά λέξη.

Μιλώντας με κάποιους από τους ίδιους τους μουσικούς κατά καιρούς (ή ανθρώπους που εμπλέκονται γενικότερα στο project των Flying Colors) αυτός ήταν από την αρχή ο σκοπός τους. Πιο πολύ ήθελαν να ακουστεί AOR, παρά progressive rock. Από την άλλη, η αύρα μουσικών όπως ο Ν.Morse ή ο Portnoy δεν μπορεί να κρυφτεί και οι ίδιοι δεν ήθελαν να “περιορίσουν” τον ήχο, οπότε αναπόφευκτα υπάρχει και το prog στοιχείο.

Έγραψαν το δίσκο ουσιαστικά μέσα σε 9 ημέρες.

Θα υπάρξει και συνέχεια…

8O Respect, old school all the way…

Τελευταία έχω ακούσει την υπέρτατη ελληνική δισκάρα που ακούει στο όνομα [B]Trade Mark - Fatal Blues (1992)[/B] :smiley:

Όπως επίσης και μερικά κομμάτια από W.E.T., Talisman και μερικά Jeff Scott Soto. Τα παίρνω με τη σειρά? :smiley:

Ακούς τα 2 πρώτα Talisman, το “Total Control” του John Norum που παίζει μπάσο ο mastermind των Talisman, ακούς το πρώτο W.E.T., ακούς το “Marching Out” του YJM με πιτσιρικά Soto στα φωνητικά, ακούς το s/t των Eyes (Soto στη φωνή, αρκετά πομπώδης μουσική ειδικά σε σύγκριση με Talisman πχ), και οταν τα λιώσεις περιμένω γνώμες :smiley:

Γενικά στο είδος ο Jeff Scott Soto είναι από τις αγαπημένες μου φωνές μαζί με τους Tommy Heart (Fair Warning), Andi Deris (Pink Cream 69), Γιώργο Φλωράκη (Raw Silk) και Chandler Mogel (Outloud). Οπότε θα ορμήξω στο ψαχνό :wink:

Πάντως την αρχή καν’την απ’ τα πιο πάνω που σε γενικές γραμμές (και πλην του δίσκου του Norum που τραγουδάει ο ίδιος και ο Goran Edman) όλοι οι άλλοι είναι τα διαμάντια του Soto. Σαν σόλο καλλιτέχνης δεν έχει βγάλει κάποιο τέτοιο.

έχω αρρωστήσει με το Find Me
τεράστια δισκάρα

Έχει μπόλικο σορόπι το άτιμο, ρέει αστείρευτο. Προβλέψιμο και σεταρισμένο στα προκατ τωρινά AOR στάνταρ αλλά δυνατό.

Μην τα λέτε δημοσίως ρε αυτά τα “προκάτ” και τα ρέστα. Μετά θα μας κράζουν και θα μας λένε “σκυλάδες του ροκ” πάλι :stuck_out_tongue:

Χρησιμοποιούνται οι ίδιοι συνθέτες και γενικά κάνουν ροτέισιον οι ίδιοι μουσικοί και παράγεται σχεδόν ίδια μουσική, εξου και το “προκατ”, δίνουμε και δικαιώματα :stuck_out_tongue:

Πάντως μια και πιάσατε τους Find Me, παίζει να είναι το πιο fail όνομα μπάντας που 'χω δει :stuck_out_tongue: Θα ταίριαζε πιο πολύ σε τίτλο δίσκου…

Όπως οι Care Of Night που σκάσανε μύτη από τη Σουηδία ως οι νέοι Heat / WOA και τα λοιπά. Γενικά πολύ project πέφτει (Find Me) και όχι μπάντες, οι Houston και Degreed κάτι είπαν στις φλωριές αλλά περίμενα το κάτι παραπάνω που δεν ήρθε.

Καλύτερα projects α λα W.E.T. που δραστηριοποιούνται ανα τριετία-τετραετία και βγάζουν το λιγότερο πολύ καλά άλμπουμ παρά full time μπάντες που αναπόφευκτα φθείρονται και παραδίδουν μέτρια αποτελέσματα πχ πρόσφατοι Ten. Λίγες είναι οι post-90s AOR-hard rock μπάντες που έχουν ικανοποιητικό σερί όμορφων δίσκων και ταυτόχρονα συνεπή δισκογραφία…

Mπάντες και μόνο μπάντες, εκτός αν θες τον Ντηνάντερ (που τον αγαπάω) σε 5-6 πρότζεκτ τη χρονιά και τον Mάρτενσον σε άλλα 15, τι συζητάς, δεν θα πάει το πράμα πολύ έτσι. Θέλουμε μπάντες…

Δεν το 'πιασες μάλλον. Εννοώ καλύτερα να ‘χουμε ΤΡΟΜΕΡΑ projects παρά μέτριες μπάντες. Τώρα σ’ αυτό που λες, η δικιά μου άποψη είναι κάπου στη μέση. Αν έχει κάποιος πολύ και καλό υλικό δε με πειράζει να το διοχετεύει σε αρκετά πρότζεκτ και με πληθώρα από μουσικάρες. Αρκεί να μην γίνεται υπερβολικά πομπώδης ο ήχος και να είναι πιο αραιές και μικρές οι κυκλοφορίες…

Βέβαια τεράστιο μειονέκτημα των projects είναι το θέμα των λάιβ…

Η αλήθεια βρίσκεται στους Heaven’s Basement, έτσι επιβιώνει ένα είδος.

Μιλάμε και για ένα κοινό που αρνείται ν’αλλάξει στυλιστικές επιλογές στο πέρασμα σχεδόν τριών δεκαετιών.Γιατί ν’αλλάξει μουσικούς?

(και frederiksen daz και frederiksen.αυτά.να πεταχτώ ήθελα.)

ρε δεν λέτε πάλι καλά που βγαίνουν αυτά που βγαίνουν να έχουμε να γουστάρουμε?

Πολύ ωραίο δισκάκι, μαγκιά του. Μακάρι να πάνε κι όλα καλά με την υγεία του.