Τιτανοτεράστιες μπαντάρες, διαφορετικές μεν μεταξύ τους, αλλά καθόρισαν σημαντικά τον σύγχρονο ήχο του hardcore. Mε στρατιές φανμποηδων να τους ακολουθούν, με πλούσια δισκογραφία ή καθεμια τους, με κάθε λαιβ τους να τα γκρεμίζουν όλα και να γίνεται της π******ς ! Όλοι τους ξέρετε, κάμποσοι θα’χετε ακούσει κάποιον δίσκο τους (ίσως και να βρίσκεται ήδη στη προσωπική σας δισκοθήκη) και θα πορώνεστε με τις υπερκομματάρες τους…
[SIZE=“5”]vs[/SIZE]
Λοιπόν, για πείτε… 8)
Hatebreed για μενα 
Μετά και το καλοκαιρινό live των Hatebreed στο Κύτταρο δεν έχω άλλη επιλογή. Περιμένω και το καινούριο τους δισκάκι, σίγουρα δεν θα είναι το καινούριο Satisfaction…αλλά εύχομαι να είναι πιο old school από το τελευταίο.
Hatebreed. Πολλά ακούγονται για το τελευταίο των hatebreed αλλά για μένα έχει ένα απο τα πιο ωραία instrumental που έχω ακούσει
εννοείται sick of it all. Ιστορία.
SICK OF IT ALL εύκολα αλλά το πρώτο HATEBREED σκίζει βάρδουλα επίσης.
Sick Of It All για πολύ πλάκα! Καλοί και χρυσοί οι Hatebreed αλλά οκ για μένα προσωπικά δεν τίθεται καν θέμα σύγκρισης. Μεταλίζουν πολύ για τα γούστα μου.
Οι SOIA είναι πάρτο μέσα στη μάπα και σκάσε. Όσοι τους έχουν δει και live το γνωρίζουν.
Ναι αλλά και το λάηβ των HATEBREED το φθινόπωρο του 2002 στο ΑΝ δεν ήταν αστείο πράμα, μερικές μύτες υπέφεραν για μέρες μετά.
Δεν ήμουν και δεν έχω κανένα λόγω να διαφωνήσω ή κάτι τέτοιο. Απλά σε καθαρά θέμα γούστου, μ’ αρέσουν πολύ παραπάνω οι SOIA
Hatebreed κι εγω
Μπροστά οι Χέιτμπριντ.Είστε λιγό μυρωδιάδες εδώ στο ρόκινγκ ε;Ή και πολύ.
Λατρεύω χειτμπρεντ, τα σπάνε ([I]κανονικότατα κ ανοίγουν μύτες[/I]) αλλά…SOIA simply for H-istory with “H” ([I]και τα σπάνε κανονικά κ ανοίγουν μύτες και πελεκάνε πόδια[/I]!) και συνεπώς, ψήφο έριξα στους δεύτερους…
([I][COLOR=“DarkSlateGray”]ενιγουεϊ, ισόπαλο το πόουλ ως τώρα…ενδιαφέρον[/COLOR][/I])
sick of it all για μενα.
ριφαρες, ξυλο, λιγα λογια και ενιοτε και θρας.
Σκόρπια κομμάτια από Hatebreed που γαμάνε (Straight To Your Face, Final Prayer, I Will Be Heard, Defeatist) και μια γαμώ διασκευή στο Ghosts Of War των Slayer αλλά ένα από τα καλύτερα Hardcore αλμπουμ που χω ακούσει είναι αυτό:
Stand and be heard UPRISING NATION! 
Sick Of It All χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς δισταγμό και με πάθος.
Μέσα στα 4 καλύτερα NYHC γκρουπς. Ιστορία ολόκληρη, τι να λέμε τώρα.
Scratch The Surface μεγάλος δίσκος, που βγήκε την περίοδο που “έβραζε” η hardcore σκηνή της Νέας Υόρκης.
Αν και για μένα το ζουμί είναι στο Blood, Sweat, and No Tears που είναι βέβαια πιο χύμα.
Hatebreed συμπαθητικό γκρουπάκι μέχρι το Rise Of Brutality μετά τα ίδια και τα ίδια χασμουρητά.
Κάπου μετά τα 20-21 αντε 22 πρέπει να κόβονται σιγά σιγά… 